Partido Comunista de los Pueblos de España

O Partido Comunista de los Pueblos de España (PCPE) é un partido político español marxista-leninista fundado en xaneiro de 1984 tras a unión de varios partidos e organizacións que anteriormente se escindiran do Partido Comunista de España por non estar de acordo coa liña eurocomunista de Santiago Carrillo.

Partido Comunista de los Pueblos de España (PCPE)
Partido político de España
Dirixentes e organización
Líder	Carmelo Suárez
Mocidades	Xuventude Comunista dos Pobos de España
Filiación internacional	Encontro Internacional de Partidos Comunistas e Obreiros Seminario Comunista Internacional
Historia
Fundación	1984
Posicións políticas
Ideoloxía	Comunismo Marxismo-leninismo Internacionalismo
Representación
Concelleiros	7 / 68.286
Outros datos
Sede	Madrid
Publicación	Unidad y Lucha
Na rede
www.pcpe.es
v c e

Historia

Fundación

Despois da crise aberta dentro do Partido Comunista de España (PCE), tras o fracaso electoral nas eleccións xerais de 1982, o sector pro-soviético do PCE, liderado por Ignacio Gallego, promoveu a celebración dun Congreso de Unidade Comunista. Gallego, expulsado ​​a finais de 1983 do PCE, foi elixido secretario xeral do novo Partido Comunista (PC) nacido deste congreso celebrado en Madrid entre o 13 e o 15 de xaneiro de 1984. Nel participaron, ademais do sector pro-soviético escindido do PCE, o Partido dos Comunistas de Cataluña (que se escindira pouco antes do PSUC), o Partido Comunista de España Unificado, o Movimiento para la Recuperación del PCE, o Movimiento para la Reconstrucción y Unificación del PCE e as Células Comunistas.^[1] O novo PC (coñecido coloquialmente para distinguilo do PCE como pe ce punto), naceu con preto de 10.000 militantes e foi recoñecido polo Partido Comunista da Unión Soviética e os partidos comunistas dos países do Pacto de Varsovia.^[2] Entre os 101 membros do Comité Central que foron elixidos polo congreso estaban o bailarín Antonio Gades, sindicalistas como Fidel Alonso e Francisco García Salva, os membros do Parlamento de Cataluña Juan Ramos Camarero, Celestino Sánchez Ramos e Pere Ardiaca, o ex-deputado canario Fernando Sagaseta, a que fora destacada militante primeiro do PCE e logo da ORT, Juana Doña, e dirixentes do consello federal de CCOO como Alfredo Clemente, Alfredo Conte e Manuel Guerra Lobo.^[2]

O PCE denunciou o nome do PC ante os tribunais e a sentenza obrigou ao novo partido a cambiar de nome.^[1] En xaneiro de 1986 o PC adoptou o nome de Partido Comunista de los Pueblos de España.^[3]

Fundación de IU e desvinculación

En 1986 o PCPE participou, xunto ó PCE e outros partidos, na creación de Izquierda Unida e participou nas súas listas electorais nos comicios xerais dese ano excepto en Madrid, onde o secretario rexional, José Antonio Moral Santín, se desvinculou do Comité Central do PCPE porque fora excluída a Mesa para a Unidade dos Comunistas comandada por Santiago Carrillo.^[4] Nas eleccións xerais de 1986 o entón secretario xeral do PCPE Ignacio Gallego foi elixido deputado por Málaga como cabeza de lista de IU.^[5]

A alianza repetiuse nas eleccións municipais, autonómicas e europeas de 1987 e, en 1988, comezou a tomar forza unha fracción do PCPE que avogaba polo reingreso no PCE. No mes de setembro dese mesmo ano, 15 dos 25 membros do Comité Rexional de Madrid foron expulsados.^[6] Por solidariedade co Comité Rexional, os dirixentes Alfredo Clemente e Juana Doña renunciaron aos seus cargos.^[7] En novembro Ignacio Gallego foi destituído do cargo de secretario xeral do PCPE por mostrarse favorable a un proceso de reintegración no PCE.^[8] En xaneiro de 1989 celebrouse un Congreso Extraordinario no que o sector de Gallego se incorporou no PCE de Julio Anguita, xunto a 8.000 militantes, 48 membros do Comité Central e a maioría dos cargos públicos do partido. A unión recibiu o visto e prace dos partidos comunistas de Europa do Leste, en especial da Unión Soviética.^[9] Non obstante, no PCPE permaneceu o sector encabezado por Juan Ramos Camarero, novo secretario xeral, que foi o cabeza de lista nas eleccións europeas de 1989.^[10]

En 1994 o PCPE sufriu unha nova ruptura ao perder o apoio que tiña do Partido dos Comunistas de Cataluña, que actuaba como representante en Cataluña e fora unha das organizacións fundadoras do partido. Como resultado disto, moitos militantes do PCC que seguiron sendo leais ao PCPE, como o destacado sindicalista Quim Boix, fundaron o Partit Comunista del Poble de Catalunya (PCPC).

Consolidación do PCPE

No 2000 celebrouse en Madrid o Congreso de Unificación entre o PCPE e o Partido Comunista Obrero Español fundado por Enrique Líster (aínda que este reingresara no PCE en 1986), que na práctica supuxo a integración do segundo no primeiro, aínda que ó pouco gran parte dos antigos militantes refundaron de novo o PCOE.

No VII Congreso Extraordinario do PCPE celebrado en 2002, foi elixida unha nova dirección, encabezada por un novo secretario xeral, Carmelo Suárez, de destacada traxectoria política e sindical en Canarias.

Nas eleccións municipais do 27 de maio de 2007 o PCPE obtivo 16 conselleiros en Andalucía, baixo as siglas electorais de Unidade Popular Andaluza (UPAN). En decembro de 2010 celebrouse en Madrid o IX Congreso do PCPE, que contou máis dun centenar de delegados de todas as organizacións de base e unhas vinte delegacións estranxeiras. Nel acordouse unha política de alianzas baseada na construción dunha "Fronte Obreira e Popular para o Socialismo" (FOPS), que substituíu o chamado "Fronte de Esquerdas", enfatizando que a única saída para a crise do capitalismo, segundo o partido, é a proclamación dunha república socialista en España, con procesos de autodeterminación para as nacións e os pobos que así o desexen. Nas eleccións xerais de marzo de 2008, o PCPE obtivo 20.030 votos (0,08%), mellorando os seus resultados con respecto ás anteriores eleccións xerais (nas que obtivera 12.979 votos) e conseguindo os seus mellores resultados nos distritos de Áraba, Barcelona, ​​Cádiz, Asturias, As Palmas de Gran Canaria, Cantabria, Tarragona e Biscaia.^[11]

Nos anos seguintes o PCPE incrementou as súas relacións internacionais con diferentes partidos e organizacións comunistas do mundo, especialmente en Europa, onde participou na Festa do Avante de 2008, organizada polo Partido Comunista Portugués (PCP), cunha edición enteiramente en portugués do seu órgano de expresión, Unidad y Lucha, asistindo tamén ao seu XVIII Congreso,^[12] así como participando no 90 aniversario do Partido Comunista de Grecia (KKE) e no 40 aniversario da Xuventude Comunista Grega (KNE). Tamén participou en 2008 nos congresos de diferentes partidos e sindicatos comunistas na India, divididos polas interpretacións do comunismo, a través do entón xefe de relacións internacionais Quim Boix.

O 11 de maio de 2009 Carmelo Suárez participou en Atenas, como secretario xeral do PCPE, na presentación dun documento conxunto de 21 partidos comunistas da Unión Europea antes das eleccións do 7 de xuño ao Parlamento Europeo,^[13] ás que o PCPE se presentou en solitario. Nestas eleccións o PCPE obtivo 15.221 votos.^[14]

De cara ás eleccións autonómicas e municipais de 2011, o Partido Comunista del Pueblo Andaluz (PCPA-PCPE) presentouse no municipio cordobés de Aguilar de la Frontera baixo as siglas de Unidad Popular de Aguilar (UPOA), onde obtivo 4 conselleiros, sendo a segunda forza máis votada despois do PSOE.^[15] Na localidade navarra de Castejón, o PCPE presentouse na coalición Unidad Popular Socialista Castejonera (UPSC-KHBS), que obtivo un concelleiro.^[16] Nas eleccións xerais de 2011, presentouse en 28 distritos, co lema "Todo para a clase obreira"^[17] e obtivo 26.436 votos (0.1%), mellorando os resultados das eleccións xerais anteriores.

Para as eleccións autonómicas que se celebraron o 25 de marzo de 2012 en Asturias e Andalucía, o PCPE tamén concorreu. Nesta ocasión, presentáronse por primeira vez en máis de dúas décadas en todas as provincias andaluzas, grazas á creación pouco antes das eleccións dunha célula do PCPE en Almería. Nas eleccións autonómicas galegas do 21 de outubro de 2012 o PCPE concorreu xunto co grupo comunista Forxa! na mesma candidatura, que tomou o nome de Comunistas da Galiza^[18], debido a que a antiga marca galega do partido, o Partido Comunista do Pobo Galego, rompera co PCPE en 2008. Para as eleccións ao Parlamento vasco, Euskal Komunistak-PCPE só presentou candidatura na provincia de Biscaia, co apoio e participación da organización xuvenil Gazte Komunisten Batasuna (GKB),^[19] unha escisión de Gazte Komunistak (as xuventudes do PCE-EPK).

Despois de varios procesos de unidade, que culminaron coa integración do Partido Revolucionario de los Comunistas Canarios (PRCC) en febreiro de 2012,^[20] da Unión Proletaria (UP) en setembro de 2011,^[21] e dunha escisión da Xuventude Comunista en Madrid chamada Unión de Jóvenes Comunistas-Madrid (UJC-M) a finais de 2012, producíronse sendas escisións de militantes de UP^[22] e UJC-M,^[23] así como outras de Cataluña^[24] e Castela-A Mancha,^[25] que non estaban de acordo con este proceso.

Nas eleccións municipais de 2015, o PCPE obtivo dous concelleiros no municipio asturiano de Degaña, sendo a terceira forza do municipio por detrás de PSOE e IU.^[26] En Aguilar de la Frontera, a coalición na que participou o PCPA-PCPE obtivo tres concelleiros, revalidando, aínda que cun concelleiro menos, a súa condición de segunda forza do municipio.^[27]

Cisma no seo do PCPE

En abril de 2017, trala sesión da V Sesión Plenaria do Comité Central do PCPE, disputas internas provocaron a división do partido. Unha parte do Comité Central proclamou a Ástor García como o novo secretario xeral do PCPE, substituíndo ao veterano Carmelo Suárez, no cargo desde 2002, que foi apoiado na súa posición de secretario xeral pola maioría do Comité Central. O sector de Ástor García creou unha nova páxina web coas siglas do PCPE explicando dito nomeamento,^[28] mentres que na web do outro sector denunciábase a designación de García como un "acto fraccionario".^[29] A partir dese momento, os dous sectores actuaron de facto como dous partidos diferentes, pero utilizando ambos o mesmo nome.

Sector Carmelo Suárez (2017-2019)

A nivel internacional, o sector maioritario do Comité Central do PCPE que apoiaba a Carmelo Suárez como secretario xeral realizou reunións con representantes do Partido Comunista de Cuba (PCC)^[30] e co Partido do Traballo de Corea (PTC).^[31] Tamén participou nun acto na embaixada vietnamita en España invitado polo Partido Comunista de Vietnam.^[32] En canto ao Partido Comunista de Venezuela realizaron un evento conxunto en Alacante o 4 de xuño^[33] e participaron no XV Congreso do partido venezolano como invitados,^[34] ademais de asistir ao II Seminario Internacional que se celebrou o día anterior. Como medidas para fortalecerse tras o proceso iniciado en abril, o 13 de maio celebrouse unha reunión en Madrid para reorganizar a parte dos Colectivos da Mocidade Comunista que non seguiron á súa dirección^[35] e non se uniron ao sector de Ástor García. Estes foron organizados en torno á recentemente establecida, Juventud Comunista de los Pueblos de España. Así mesmo, iniciou un proceso de actualización do censo ata o 30 de xuño.^[36]

En setembro de 2018, Carmelo Suárez e Víctor Manuel Lucas (Responsable de Relacións Internacionais) representaron ao partido en Pyongyang nas celebracións polo 70 aniversario da fundación da República Popular Democrática de Corea.^[37]

Sector Ástor García (2017-2019)

A nivel internacional, o Partido Comunista de México,^[38] o Partido Comunista de Grecia (KKE),^[39] o Partido do Traballo de Austria^[40] e o Partido Comunista de Italia^[41] apoiaron a Ástor García como secretario xeral do PCPE. Tamén realizaron eventos conxuntos nos que participou o Partido Comunista de Turquía.^[42] Do mesmo xeito, a dirección e a maioría dos militantes os Colectivos da Mocidade Comunista (CJC) apoiaron a Ástor García.^[43][44] Neste sentido, 220 militantes do PCPE e CJC asinaron un documento que apoiaba as decisións tomadas pola dirección liderado por García, subscribindo un acordo de cinco puntos en defensa do partido,^[45] mentres que varias organizacións territoriais emitiron declaracións na defensa da nova dirección, incluíndo as de Euskal Herria,^[46] de Asturias,^[47] de Cantabria,^[48] de Galicia,^[49] de Madrid,^[50] das Illas Baleares,^[51] de Canarias,^[52] de Castela e León^[53] e parte de Cataluña.^[54] Mediante a convocatoria dunha Conferencia Central^[55] decidiuse celebrar un XI Congreso Extraordinario^[56] que se celebrou en novembro de 2017 baixo o lema "Por un país para a clase obreira, fortalezamos o PCPE".^[57]

Resolución do conflito

Finalmente, o 3 de marzo de 2019 resolveuse pola vía legal a duplicidade de siglas.^[58] O sector encabezado por Ástor García adoptou un novo nome, o Partido Comunista dos Traballadores de España (PCTE), segundo o disposto no seu XI Congreso extraordinario.^[59]

Publicacións

O corpo de expresión do PCPE é o periódico Unidad y Lucha, publicando tamén a revista política Propuesta Comunista. Xunto a outros nove partidos comunistas do mundo, como o Partido Comunista de Grecia ou o Partido Comunista de Venezuela, tamén publica a Revista Comunista Internacional. A Revista Comunista Internacional (RCI) foi un dos principais campos de batalla entre o sector de Carmelo Suárez e o Partido Comunista de Grecia (KKE) nos meses anteriores á división do PCPE. A controversia produciuse cun artigo titulado "Leccións de outubro: o PCPE no centenario da Revolución de outubro" que escribiu o xefe da Área Ideolóxica do PCPE, Alexis Dorta, e que recibiu a acusación do KKE de posuír desviacións ideolóxicas en numerosas reunións do Consello de Redacción,^[60] ante o que o PCPE decidiu retiralo. O día despois de que o KKE fixese pública a súa acusación, o sector de Carmelo Suárez publicou o artigo en cuestión tanto na súa web^[61] como na do xornal Unidad y Lucha,^[62] á que seguiu a publicación por parte do KKE dun artigo coas observacións e acusacións específicas ao artigo de Dorta.^[63] Finalmente, o sector de Carmelo Suárez publicou unha defensa ante as acusacións do KKE.^[64]

Estrutura territorial

A PCPE ten presenza en case toda España. Nalgúns territorios, o seu nome cambia ou é denominado na lingua propia do territorio. Nesta táboa móstranse as denominacións territoriais do PCPE:

Territorio	Organización territorial
Andalucía	Partido Comunista del Pueblo Andaluz
Aragón	PCPE Aragón
Illas Canarias	Partido Comunista del Pueblo Canario
Cantabria	PCPE Cantabria
Castela-A Mancha	PCPE Castilla-La Mancha
Castela e León	PCPE Castilla y León
Cataluña	Partit Comunista del Poble de Catalunya
Comunidade de Madrid	PCPE Madrid
Comunidade Valenciana	PCPE País Valencià
Estremadura	PCPE Extremadura
Galicia	Comunistas da Galiza-PCPE
Navarra	Euskal Komunistak-PCPE (EK-PCPE)
País Vasco	Euskal Komunistak-PCPE (EK-PCPE)
Rexión de Murcia	PCPE Región de Murcia

Castela e León

Cabe mencionar que, tras a expulsión en 2010 da maioría dos militantes do Partido Comunista del Pueblo Castellano (PCPC), que funcionou como organización do PCPE en Valladolid, Segovia e algúns puntos da provincia de Palencia, o PCPE en Castilla e León tivo que se reestruturar. Os militantes expulsados ​​formaron a organización Comunistas de Castilla, continuando a estela do PCPC pero máis orientada ao nacionalismo castelán, e que inicialmente formou parte da coalición separatista Izquierda Castellana. Non obstante, na provincia de León, o PCPE nunca alterou as súas siglas.

Cataluña

Respecto de Cataluña, entre 1984 e 1994 a referencia do PCPE foi o Partido Comunista de Cataluña (PCC). En 1994 o Partido Comunista del Poble de Catalunya (PCPC) foi fundado como unha separación deste último, sendo a nova referencia do PCPE en terras catalás. Aliñado ao sector de Carmelo Suárez, tras a declaración unilateral de independencia de Cataluña en 2017 recoñeceu á República Catalá, estruturándose como parte neste novo marco e cambiando, polo tanto, o proxecto de República Socialista de carácter confederal que compartiu co PCPE polo da "República Socialista Catalá". Pola súa banda, o sector fraccionado situado con Ástor García decidiu liquidar o PCPC como partido e adoptar a denominación de "Comunistes Catalans-PCPE" (actualmente Partit Comunista dels Treballadors de Catalunya, PCTC).

Galicia

En Galicia a referencia do PCPE ata 2008 foi o Partido Comunista do Povo Galego (PCPG), que tras desvincularse do PCPE achegouse ao nacionalismo galego (participando en coalicións galeguistas como Alternativa Canguesa de Esquerdas) e, máis concretamente, ao Bloque Nacionalista Galego), participando nas súas candidaturas electorais en 2016. Os militantes que seguiron sendo leais ao Comité Central do PCPE en Galicia adoptaron a denominación actual de "Comunistas da Galiza-PCPE". O sector leal a Ástor García, tras a súa refundación como PCTE, pasou a chamarse Partido Comunista dos Traballadores da Galiza (PCTG).

Secretarios xerais

Secretario Xeral	Foto	Período
Ignacio Gallego (1914-1990)		1984-1988
Juan Ramos Camarero (1944-2011)		1988-2002
Carmelo Suárez (1949-)		2002-presente

Eleccións

Eleccións e data	Votos	%	Representantes
Parlamento Europeo, xuño de 1989	79.970	0,50	-
Congreso dos Deputados, outubro de 1989	62.664	0,31	-
Municipais, maio de 1991	6.488	0,03	17 concelleiros
Congreso dos Deputados, xuño de 1993	10.233	0,04	-
Parlamento europeo, xuño de 1994	29.692	0,16	-
Municipais, maio de 1995	4.633	0,02	7 concelleiros
Congreso dos Deputados, marzo de 1996	14.513	0,06	-
Parlamento Europeo, xuño de 1999	26.189	0,12	-
Congreso dos Deputados, marzo de 2000	12.898	0,06	-
Congreso dos Deputados, marzo de 2004	12.979	0,05	-
Parlamento Europeo, xuño de 2004	4.281	0,03	-
Municipais, maio de 2007	21.634	-	16 concelleiros
Congreso dos Deputados, marzo de 2008	20.030	0,08	-
Parlamento Europeo, xuño de 2009	15.221	0,10	-
Municipais, maio de 2011	-	-	6 concelleiros
Congreso dos Deputados, novembro de 2011 [nota 1]	26.436[65]	0,10	-
Parlamento Europeo, maio de 2014	29.324[66]	0,18	-
Parlamento de Andalucía, marzo de 2015	3.490[67]	0,09	-
Municipais, maio de 2015	16.844	0,07	8 concelleiros
Autonómicas, maio de 2015	13.820	-	-
Cabidos Insulares, maio de 2015	943[68]	0,25	-
Xuntas Xerais de Biscaia, maio de 2015	515[69]	0,09	-
Congreso dos Deputados, decembro de 2015	30.897[70]	0,12	-
Congreso dos Deputados, xuño de 2016	26.553	0,11	-
Congreso dos Deputados, abril de 2019	17.061[71]	0,07	-
Parlamento Europeo, maio de 2019	29.259[72]	0,13	-
Congreso dos Deputados, novembro de 2019	13.828	0,06	-

Personalidades destacadas

• Ignacio Gallego (Siles, 1914 - 1990). Técnico industrial, miliciano obreiro durante a Guerra Civil, sindicalista andaluz, fundador e secretario xeral do PCPE.
• Juan Ramos Camarero (Íllora, 1944 - 2011). Electricista montador e secretario xeral do PCPE.
• Carmelo Suárez (As Palmas de Gran Canaria, 1949). Arquitecto, sindicalista canario, creador Fundación Obrera de Investigación y Cultura e secretario xeral do PCPE.
• Juan Ambou (Lérida, 1910 - 2006). Miliciano obreiro catalán e membro honorario do Comité Central do PCPE ata a súa morte.
• Antonio Gades (Elda, 1936 - 2004). Bailarín, coreógrafo, actor valenciano e membro do Comité Central do PCPE ata a súa morte.
• Quim Boix (Barcelona, ​​1945). Enxeñeiro e sindicalista catalán, membro do Comité Central do PCPE e da dirección da Federación Sindical Mundial.
• Pepa Flores (Málaga, 1948). Artisticamente coñecida como Marisol, cantante e actriz de Málaga cunha longa traxectoria.
• Fernando Sagaseta (As Palmas de Gran Canaria, 1927 - 1993). Avogado e xadrecista canario, membro do Comité Central e do Comité Executivo do PCPE.
• Agustín Millares Sall (As Palmas de Gran Canaria, 1917 - 1989). Poeta social canario.
• Francisco García Salve (Farlete, 1930 - 2016). Coñecido como Paco el Cura, sacerdote xesuíta e sindicalista aragonés, membro do Comité Central do PCPE.
• Juana Doña (Madrid, 1918 - 2003). Feminista, sindicalista e escritora, foi membro do Comité Central do PCPE.
• Jaime Ballesteros (Granada, 1932 - 2015). Avogado andaluz e supervivente da represión de Franco.
• Alejandro Cao de Benós (Tarragona, 1974). Político catalán, foi membro dos Colectivos da Mocidade Comunista a principios dos anos 90, representante de Corea do Norte e fundador da Asociación de Amizade con Corea.

Notas

1. Presentouse soamente en 28 provincias pola nova lei electoral, non admitíndose a candidatura en Barcelona (baixo as siglas do PCPC) alegando irregularidades nas firmas recolleitas para avalar as candidaturas.

Referencias

1. "Historia do PCPE" (en castelán). Consultado o 5 de xuño de 2019.
2. "El congreso de los comunistas prosoviéticos eligió por unanimidad a Ignacio Gallego como secretario general". El País (en castelán). 16 de xaneiro de 1984. Consultado o 5 de xuño de 2019.
3. "Notas sobre el "prosovietismo" en la primera mitad de los ochenta en España" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 01 de marzo de 2016. Consultado o 5 de xuño de 2019.
4. "Izquierda Unida y Coalición Popular presentaron sus listas en medio de fuertes tormentas internas". El País (en castelán). 14 de maio de 1986. Consultado o 5 de xuño de 2019.
5. "Ignacio Gallego, dirigente del Partido Comunista de España". El País (en castelán). 24 de novembro de 1990. Consultado o 5 de xuño de 2019.
6. "El PCPE expulsa al comité regional por su acuerdo con el PCE". El País (en castelán). 14 de setembro de 1988. Consultado o 5 de xuño de 2019.
7. "Crisis en el PCPE a causa de la unidad con el PCE". El País (en castelán). 18 de setembro de 1988. Consultado o 5 de xuño de 2019.
8. "Destituido Ignacio Gallego como dirigente del PCPE". El País (en castelán). 30 de novembro de 1988. Consultado o 5 de xuño de 2019.
9. "El PCE concluye su proceso de unidad con el apoyo soviético". El País (en castelán). 15 de xaneiro de 1989. Consultado o 5 de xuño de 2019.
10. "Candidaturas presentadas ás eleccións europeas de 1989" (PDF). BOE (en castelán). Consultado o 5 de xuño de 2019.
11. "PCPE nas eleccións xerais de 2008" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 12 de marzo de 2008. Consultado o 5 de xuño de 2019.
12. "XVIII Congreso del Partido Comunista Português" (en castelán). 4 de decembro de 2008. Arquivado dende o orixinal o 13 de setembro de 2019. Consultado o 6 de xuño de 2019.
13. "Presentación en Atenas del documento conjunto de los comunistas europeos" (en castelán). 12 de maio de 2009. Consultado o 6 de xuño de 2019.
14. "Resultado das eleccións europeas de 2009" (PDF) (en castelán). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 30 de novembro de 2020. Consultado o 6 de xuño de 2019.
15. "Resultados municipais 2011 en Aguilar de la Frontera" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 13 de setembro de 2019. Consultado o 6 de xuño de 2019.
16. "Resultados municipais 2011 en Castejón" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 13 de setembro de 2019. Consultado o 6 de xuño de 2019.
17. "Todo para la clase obrera" (en castelán). 7 de novembro de 2011. Consultado o 6 de xuño de 2019.
18. "OS COMUNISTAS GALEGOS DO PCPE DIANTE DAS ELECCIÓNS AUTONÓMICAS". 24 de setembro de 2012. Arquivado dende o orixinal o 27 de outubro de 2012. Consultado o 6 de xuño de 2019.
19. "GKB apoya la candidatura de EK-PCPE en Bizkaia" (en castelán). 11 de outubro de 2012. Arquivado dende o orixinal o 03 de novembro de 2018. Consultado o 6 de xuño de 2019.
20. "El PRCC se incorpora al Partido Comunista del Pueblo Canario (PCPC-PCPE)" (en castelán). 24 de febreiro de 2012. Consultado o 6 de xuño de 2019.
21. "Documento de unidad PCPE-UP". www.pcpe.es (en castelán). 7 de outubro de 2011. Arquivado dende o orixinal o 10 de xullo de 2013. Consultado o 6 de xuño de 2019.
22. "Comunicado de Unión Proletaria" (en castelán). 31 de maio de 2013. Arquivado dende o orixinal o 23 de maio de 2019. Consultado o 6 de xuño de 2019.
23. "Comunicado de ex-militantes de la UJC-Madrid y los CJC ante la NULIDAD del proceso de unidad con el PCPE-CJC" (en castelán). Consultado o 6 de xuño de 2019.
24. "CARTA COL•LECTIVA DE BAIXA AL PCPC I ALS JCPC" (en catalán). Consultado o 6 de xuño de 2019.
25. "Carta de Ruptura de los CJC Castilla-La Mancha con el PCPE y los CJC" (en castelán). Consultado o 6 de xuño de 2019.
26. "En Degaña, con el 100% escrutado, PSOE logra 3 concejales, IU 2, PCPE 2, PP 1 y Foro 1". La Nueva España (en castelán). 24 de maio de 2015. Consultado o 6 de xuño de 2019.
27. "Resultados en Aguilar de la Frontera" (en castelán). Consultado o 6 de xuño de 2019.
28. "Nuevo Secretario General del PCPE" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 25 de maio de 2019. Consultado o 6 de xuño de 2019.
29. "Nota informativa del Comité Central del PCPE" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 27 de outubro de 2020. Consultado o 6 de xuño de 2019.
30. "Encuentro bilateral en La Habana con el Partido Comunista de Cuba" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 06 de xuño de 2019. Consultado o 6 de xuño de 2019.
31. "Visita del PCPE a la embajada de la RPDC en Madrid" (en castelán). Consultado o 4 de maio de 2017.
32. "El PCPE en el evento "Días de Vietnam en España"" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 06 de xuño de 2019. Consultado o 6 de xuño de 2019.
33. "Celebrado con gran éxito el acto internacional "Defendiendo la Revolución Bolivariana"" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 09 de xuño de 2017. Consultado o 6 de xuño de 2017.
34. "XV Congreso del PCV saluda a las delegaciones internacionales comunistas y obreras" (en castelán). Consultado o 23 de xuño de 2017.
35. "El PCPE en Madrid denuncia la vandalización de sus sedes por parte de la fracción" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 06 de xuño de 2019. Consultado o 6 de xuño de 2019.
36. "Contra la fracción, ¡fortalecer el Partido! Actualización del censo" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 06 de xuño de 2019. Consultado o 6 de xuño de 2019.
37. "Presencia del PCPE en el 70 Aniversario de la fundación de la RPDC" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 06 de xuño de 2019. Consultado o 6 de xuño de 2019.
38. "Entrevista a Pável Blanco, Primer Secretario del PC de México" (en castelán). 27 de abril de 2017. Consultado o 6 de xuño de 2019.
39. "Posición del PC de Grecia sobre los acontecimientos en el PCPE" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 25 de maio de 2019. Consultado o 6 de xuño de 2019.
40. "Comunicado del PT de Austria en relación a los acontecimientos en el PCPE" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 06 de xuño de 2019. Consultado o 6 de xuño de 2019.
41. "Reflexiones del Secretario General del Partido Comunista (Italia)" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 06 de xuño de 2019. Consultado o 6 de xuño de 2019.
42. "Acto internacional en Madrid: «Ni tierra, ni mar, ni aire para los imperialistas»" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 06 de xuño de 2019. Consultado o 6 de xuño de 2019.
43. "Nota del Consejo Central de los CJC" (en castelán). Consultado o 6 de xuño de 2019.
44. "LOS COLECTIVOS DE JÓVENES COMUNISTAS RECONOCEN A ÁSTOR GARCÍA COMO SECRETARIO GENERAL DEL PCPE" (en castelán). 8 de maio de 2017. Arquivado dende o orixinal o 06 de xuño de 2019. Consultado o 6 de xuño de 2019.
45. "220 cuadros del Partido y la Juventud en defensa del Partido" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 15 de abril de 2019. Consultado o 6 de xuño de 2019.
46. "El PCPE Euskal Herria en defensa del partido" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 06 de xuño de 2019. Consultado o 6 de xuño de 2019.
47. "El PCPE Asturies en defensa del partido" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 06 de xuño de 2019. Consultado o 6 de xuño de 2019.
48. "El PCPE Cantabria en defensa del partido" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 06 de xuño de 2019. Consultado o 6 de xuño de 2019.
49. "Comunistas da Galiza-PCPE en defensa del partido" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 06 de xuño de 2019. Consultado o 6 de xuño de 2019.
50. "El PCPE Madrid en defensa del partido" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 06 de xuño de 2019. Consultado o 6 de xuño de 2019.
51. "PCPE Balears en defensa del partido" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 06 de xuño de 2019. Consultado o 6 de xuño de 2019.
52. "El PCPE Canarias en defensa del partido" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 06 de xuño de 2019. Consultado o 6 de xuño de 2019.
53. "El PCPE Castilla y León en defensa del partido" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 06 de xuño de 2019. Consultado o 6 de xuño de 2019.
54. "Comunistes Catalans en defensa del partido" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 06 de xuño de 2019. Consultado o 6 de xuño de 2019.
55. "Convocada la Conferencia Central del PCPE" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 06 de xuño de 2019. Consultado o 6 de xuño de 2019.
56. "Hacia el XI Congreso (Extraordinario) del PCPE" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 06 de xuño de 2019. Consultado o 6 de xuño de 2019.
57. "Paso al frente del comunismo español en el año del centenario" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 06 de xuño de 2019. Consultado o 6 de xuño de 2019.
58. "Declaración de Secretario General del PCPE sobre las siglas del Partido y el fin de la usurpación de las mismas" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 22 de febreiro de 2020. Consultado o 6 de xuño de 2019.
59. "Resolución del Comité Central" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 27 de abril de 2019. Consultado o 6 de xuño de 2019.
60. "Posición del KKE sobre los acontecimientos en el Partido Comunista de los Pueblos de España (PCPE)" (en castelán). Consultado o 6 de xuño de 2019.
61. "Artículo para la RCI: Lecciones de Octubre" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 03 de novembro de 2018. Consultado o 6 de xuño de 2019.
62. "Lecciones de Octubre: el PCPE en el centenario de la revolución de Octubre" (en castelán). Consultado o 6 de xuño de 2019.
63. "Respuesta del KKE a las calumnias" (en castelán). Consultado o 6 de xuño de 2019.
64. "Respuesta a las consideraciones del KKE" (en castelán). Consultado o 6 de xuño de 2019.
65. "Resultados provisionales de las candidaturas del PCPE en las elecciones de 2011 al Congreso de los Diputados". Ministerio do Interior. Arquivado dende o orixinal o 06 de decembro de 2022. Consultado o 23 de febreiro de 2017.
66. "Disposición 6233. Acuerdo de 11 de junio de 2014, de la Junta Electoral Central, por el que se procede a la publicación de los resultados de las elecciones de Diputados al Parlamento Europeo convocadas por Real Decreto 213/2014, de 31 de marzo, y celebradas el 25 de mayo de 2014, con indicación del número de escaños y de votos obtenidos por las candidaturas proclamadas" (PDF). Boletín Oficial del Estado. 12 de xuño de 2014. p. 44712.
67. "Resultados de las elecciones al Parlamento de Andalucía de 2015". Arquivado dende o orixinal o 20 de xullo de 2016. Consultado o 23 de febreiro de 2017.
68. "Resultados de las elecciones al Cabildo de Tenerife de 2015". Arquivado dende o orixinal o 27 de xuño de 2015. Consultado o 23 de febreiro de 2017.
69. "Resultados de las elecciones a Juntas Electorales de Bizkaia de 2015". Arquivado dende o orixinal o 27 de maio de 2015. Consultado o 23 de febreiro de 2017.
70. "Resultados de las elecciones a Cortes Generales de 2015". Arquivado dende o orixinal o 20 de decembro de 2015. Consultado o 23 de febreiro de 2017.
71. "Resultados xerais 2019" (en castelán). Consultado o 6 de xuño de 2019.
72. "Resultados Europeas 2019" (en castelán). Consultado o 6 de xuño de 2019.

Véxase tamén

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Partido Comunista de los Pueblos de España

Outros artigos

• Partido Comunista de España
• Marxismo-leninismo