Motor de combustión interna
máquina que obtén enerxía mecánica dun combustible que arde dentro da cámara de combustión / From Wikipedia, the free encyclopedia
Un motor de combustión interna (MCI ou motor de CI) é unha máquina térmica na que a combustión dun combustible prodúcese cun oxidante (normalmente aire) nunha cámara de combustión que forma parte integrante do circuíto de fluxo do fluído de traballo. Nun motor de combustión interna, a expansión dos gases a alta temperatura e alta presión producida pola combustión aplica forza directa a algún compoñente do motor. A forza aplícase normalmente a pistóns (motor de pistón), palas de turbinas (turbina a gas), un rotor (motor Wankel), ou unha embocadura (motor a reacción). Esta forza move o compoñente ao longo dunha distancia, transformando a enerxía química en enerxía cinética que se utiliza para propulsar, mover ou dar potencia a calquera cousa á que estea axustado o motor.
O primeiro motor de combustión interna con éxito comercial foi creado por Étienne Lenoir cara ao 1860,[1] e o primeiro motor de combustión interna moderno, coñecido como motor Otto, foi creado en 1876 por Nicolaus Otto. O termo motor de combustión interna adoita referirse a un motor no que a combustión é intermitente, como os máis coñecidos motores de pistón de dous tempos e catro tempos, xunto con variantes, como o motor de pistón de seis tempos e o motor rotativo Wankel. Unha segunda clase de motores de combustión interna utiliza a combustión continua: As turbinas de gas, os motores a reacción e a maioría dos motores foguete, que son motores de combustión interna baseados no mesmo principio descrito anteriormente.[1][2] (As armas de fogo tamén son unha forma de motor de combustión interna,[2] aínda que dun tipo tan especializado que adoitan tratarse como unha categoría á parte, xunto con armamento como os morteiros e os canóns antiaéreos). En cambio, nos motores de combustión externa, como as vapor ou os motores Stirling, a enerxía fornécese a un fluído de traballo que non está composto, mesturado ou contaminado por produtos de combustión. Os fluídos de traballo dos motores de combustión externa inclúen aire, auga quente, auga a presión ou mesmo sodio líquido quentado nunha caldeira.
Aínda que existen moitas aplicacións estacionarias, a maioría de MCIs utilízanse en aplicacións móbiles e son a fonte de alimentación principal de vehículos como coches, avións e barcos. MCIs adoitan funcionar con combustibles baseados en hidrocarburos como gas natural, gasolina, gasóleo ou etanol. Os combustibles renovables como o biodiésel utilízanse en motores de ignición por compresión (IC) e o bioetanol ou o ETBE (Éter etil-terc-butílico) producido a partir de bioetanol en motores de ignición por chispa (SE). Xa en 1900, o inventor do motor diésel, Rudolf Diesel, utilizaba aceite de cacahuete para facer funcionar os seus motores.[3] Os combustibles renovables adoitan mesturarse con combustibles fósiles. O hidróxeno, que de cando en cando se utiliza, pode obterse a partir de combustibles fósiles ou de enerxías renovables.