Macizo Galaico

Macizo Galaico
Tipo	cordilleira
Localización
Continente	Europa
División administrativa	Galicia, España e Castela e León, España
	43°N 8°O
Comparte fronteira con	Meseta Central
Composto por	Mazico de Pena Trevinca ; Serra do Oribio ; Macizo Central ourensán ; Dorsal galega ; Serra do Eixo ; Serra do Courel ; Serra dos Ancares ; Serra Segundeira ; Serra do Barbanza
Características
Altitude	2.127 m
Punto máis alto	Pena Trevinca (2.017 m )
Material usado	Xisto; Gneis; granito
Ben de interese cultural
	Serra dos Ancares
Data	13 de agosto de 1971
Identificador	RI-54-0000035-00001
	;
World Database on Protected Areas
Identificador	349052
Área protexida da rede Natura 2000
Identificador	ES1130002
Historia
Período de tempo	Era Cenozoica

O Macizo Galaico é un sistema de serras e montañas de Galicia e da zona limítrofe coas provincias de Zamora e León. O seu punto máis elevado é Pena Trevinca cuns 2 127 metros. Outro importante pico é a Cabeza Grande de Manzaneda, cuns 1 781 metros.

Datos rápidos Tipo, Localización ...

Pechar

No folclore tradicional galego os bosques do Macizo Galaico están habitados por elfos, fadas, pantasmas, a Santa Compaña, o Nubeiro e meigas.

Está formado por rochas paleozoicas (granitos) moi metamorfizadas no centro e oeste (gneis, micacitas). Xeomorfoloxicamente constitúe unha prolongación da Meseta cara ao noroeste. O seu relevo, dunha altitude media de 500 m, é moi complexo pola falta de aliñacións montañosas definidas e causa da acción erosiva dos ríos, que ocasiona unha fragmentación das fragas.

Vexetación

O sistema en xeral preséntase alombado, con alternancia de horsts, cubetas e fallas de dirección N-S. As choivas son abundantes e regulares, orixinando un espeso manto vexetal: fragas caducifolias con sotobosque de landas e extensas áreas de prados naturais que favorecen a existencia dun chan mol.

A vexetación é bastante homoxénea sobre todo o macizo e hai unha excelente biodiversidade de plantas nas montañas galegas. Moitas das especies atopadas nas montañas empregáronse na medicina tradicional galega.

A serra dos Ancares, pertencente ao macizo, foi declarada unha Reserva da Biosfera pola UNESCO en 2006.

Dende o sueste até o noroeste do Macizo Galaico poden distinguirse tres conxuntos:

As serras limítrofes coas provincias de León e Zamora, onde se acadan as maiores altitudes do sistema (Pena Trevinca, 2 047 m). Estas cadeas montañosas posúen cicatrices procedentes do período glacial, que son evidentes na Serra do Eixo. Os ríos Tera, Cabreira e Bibei discorren a través de vales glaciais que comunican xa cos montes de León.
A Cordilleira Dorsal Galega, que culmina no cumio de Cabeza de Manzaneda, de 1.778 metros, separada do conxunto anterior por unha fosa tectónica de dirección norte-sur. Inclúe o denominado Macizo Central ourensán.
As serras litorais, de menor altitude e separadas do conxunto anterior pola depresión Meridiana. Son exemplos destas a serra do Barbanza e a serra do Galiñeiro.