O Imperio Colonial Holandés ou Imperio Colonial Neerlandés (en neerlandés: Nederlandse koloniale rijk), coñecido tamén como Imperio Holandés ou Imperio Neerlandés, comprendía os territorios de ultramar e os postos comerciais controlados e administrados por compañías holandesas -principalmente a Compañía Holandesa das Indias Orientais e a Compañía Holandesa das Indias Occidentais- e, posteriormente, pola República Holandesa (1581-1795), e polo moderno Reino dos Países Baixos despois de 1815.[1] Inicialmente foi un sistema baseado no comercio que derivaba a maior parte da súa influencia da empresa mercante e do control holandés das rutas marítimas internacionais a través de postos avanzados estratexicamente situados, máis que de empresas territoriais expansivas.[2]
| Localización | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Capital | A Haia  | |||
| Poboación | ||||
| Lingua oficial | lingua neerlandesa | |||
| Relixión | Calvinismo | |||
| Datos históricos | ||||
| Creación | 1624 | |||
| Disolución | 27 de decembro de 1975 | |||
| Organización política | ||||
| Forma de goberno | república (1603–1815) monarquía (1815–1949) | |||
| • Xefe de estado | Xuliana dos Países Baixos (1948–1949) | |||
O dos holandeses foi un dos primeiros imperios de Europa da Idade Moderna, despois dos da Península Ibérica, o español, o portugués e o ibérico, e unha das nacións máis ricas daquela época.
Con poucas excepcións notábeis, a maioría das explotacións no exterior do imperio colonial holandés consistían en fortes costeiros, fábricas e asentamentos portuarios con diferentes graos de incorporación das súas terras interiores e rexións circundantes.[3] As compañías holandesas fretadas a miúdo ditaban que as súas posesións se manteñan o máis confinadas posible para evitar gastos innecesarios,[4] e mentres algunhas como a Colonia Holandesa do Cabo e as Indias Orientais Neerlandesas se expandían de todos os xeitos (debido á presión dos colonos holandeses de mentalidade independente), outros permaneceron sen desenvolver, centros comerciais illados dependentes dunha nación anfitrioa indíxena. [3] Isto reflectía o propósito principal do imperio colonial holandés: o intercambio comercial en oposición á soberanía sobre masas de terra homoxéneas. [3]
As ambicións imperiais dos holandeses víronse reforzadas pola fortaleza da súa industria navieira existente, así como polo papel clave que desempeñaron na expansión do comercio marítimo entre Europa e Oriente.[5] Dado que as pequenas empresas comerciais europeas a miúdo carecían do capital ou da man de obra para operacións a gran escala, os Estados Xerais constituíron organizacións máis grandes -a Compañía Holandesa das Indias Occidentais e a Compañía Holandesa das Indias Orientais- a principios do século XVII.[5] Estas foron consideradas as compañías de comercio marítimo máis grandes e extensas da época, e no seu día tiñan un monopolio virtual sobre as rutas marítimas estratéxicas europeas cara ao oeste polo hemisferio sur ao redor de América do Sur a través do estreito de Magalláns, e ao leste ao redor de África, pasando polo cabo de Boa Esperanza.[5] O dominio das empresas no comercio global contribuíu en gran medida a unha revolución comercial e a un florecemento cultural nos Países Baixos do século XVII, coñecida como a Idade de Ouro dos Países Baixos.[6] Na súa procura de novas vías comerciais entre Asia e Europa, os navegantes holandeses exploraron e trazaron rexións distantes como Australia, Nova Zelandia, Tasmania e partes da costa oriental de América do Norte. Durante o período de protoindustrialización, o imperio recibiu o 50% dos téxtiles e o 80% das sedas importadas do Imperio Moghol da India, principalmente da súa rexión máis desenvolvida coñecida como Bengala Subah.[7] [8]
No século XVIII, o imperio colonial holandés comezou a declinar como resultado da Cuarta Guerra Anglo-Holandesa de 1780-1784, na que a República Holandesa perdeu algunhas das súas posesións coloniais e monopolios comerciais ao Imperio Británico, xunto coa conquista do Bengala Mogol na batalla de Plassey pola Compañía Británica das Indias Orientais.[9] Non obstante, as grandes partes do imperio sobreviviron até a chegada da descolonización global despois da Segunda guerra mundial, é dicir, as Indias Orientais e a Güiana Holandesa (hoxe Suriname, Berbice, Caiena, Demerara, Esequibo e Pomeroon.[10] Tres antigos territorios coloniais nas illas das Indias occidentais ao redor do mar Caribe -Aruba, Curaçao e Sint Maarten- seguen sendo os países constituíntes representados no Reino dos Países Baixos.[10]
Legado
Xeralmente, os holandeses non celebran o seu pasado imperial e a historia colonial non aparece de forma destacada nos libros escolares holandeses. Esta perspectiva sobre o seu pasado imperial só comezou a cambiar recentemente.[11]
Nunha enquisa realizada por YouGov en marzo de 2019, o 50% dos enquisados nos Países Baixos dixeron sentir certo nivel de orgullo polo imperio colonial holandés, mentres que o 6% sentía vergoña.[12] [13]
No século XXI, diversas rexións do mundo, reflicten a influencia neerlandesa. A nivel arquitectónico, numerosas cidades de Indonesia, Suriname ou Suráfrica presentan edificacións e deseños urbanos que evocan o estilo típico caracterizado por frontes estreitas e alzadas, e os canais que percorren as cidades, como é o caso de Jakarta.
En canto á lingua, o afrikáans, falado en Suráfrica e Namibia, derivou do neerlandés e, aínda que evolucionou co paso do tempo, manteñen moitas semellanzas. A estrutura social e estatal tamén foi influenciada: os sistemas legais e administrativos de varias ex-colonias integran principios e estruturas herdados do dominio do imperio.
Notas
Véxase tamén
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
