![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/9a/Descarboxilacion_pyr_miguelferig.jpg/640px-Descarboxilacion_pyr_miguelferig.jpg&w=640&q=50)
Descarboxilación do piruvato
From Wikipedia, the free encyclopedia
A descarboxilación do piruvato ou descarboxilación oxidativa do piruvato é a reacción encimática na que o piruvato perde o seu grupo carboxilo en forma de CO2, quedando reducido a un grupo de dous carbonos (acetilo), que se une ao coencima A, formando acetil-CoA. Esta reacción é esencial para facer que o esqueleto carbonado do piruvato citosólico entre nas reaccións do ciclo de Krebs e prosiga a vía da respiración celular aerobia, conectando deste modo a glicólise co ciclo de Krebs [1]
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/4c/Respiraci%C3%B3n1_miguelferig.jpg/640px-Respiraci%C3%B3n1_miguelferig.jpg)
A reacción é unha descarboxilación oxidativa, que está lonxe do equilibrio (ΔGº'= -8,0 kcal/mol), catalizada polo complexo encimático da piruvato deshidroxenase, que ten lugar nas mitocondrias dos eucariotas e no citoplasma bacteriano [2]. Na reacción fórmase NADH unha molécula con gran capacidade redutora (poder redutor). Por cada glicosa (molécula de 6 carbonos) que entra na glicólise fórmanse dúas de piruvato (de 3 carbonos), pero durante a reacción de descarboxilación do piruvato vaise perder un dos carbonos do piruvato (o do grupo carboxilo) en forma de CO2, e o resto de dous carbonos que queda cédese ao coencima A (CoA), formando acetil-CoA. O CoA ten un grupo reactivo -SH por onde se enlaza ao acetilo, que moitas veces se representa nas reaccións (CoA-SH).
O destino do NADH formado é ceder os seus electróns á cadea de transporte electrónico, para que se produza ATP na fosforilación oxidativa subseguinte. O destino do acetil-CoA é ceder o acetilo ao ciclo de Krebs, o que tamén producirá enerxía. No fígado é especialmente importante esta reacción, xa que impide que o piruvato citosólico sexa utilizado na gliconeoxénese ou en transaminacións e obrígao a entrar nas mitocondrias e incorporarse ao ciclo de Krebs para producir ATP ou formar citrato, que poderá ser exportado ao citosol para a síntese de lípidos.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/9a/Descarboxilacion_pyr_miguelferig.jpg/640px-Descarboxilacion_pyr_miguelferig.jpg)
Nos humanos en condicións anaerobias o piruvato pode ser fermentado a lactato no citosol, pero en condicións aerobias entra nas mitocondrias para ser descarboxilado. Para facilitar que o piruvato entre nas mitocondrias hai unha serie de transportadores específicos na membrana mitocondrial. Na membrana mitocondrial externa hai unhas porinas polas que pasa o piruvato ao espazo intermembranas e despois o transportador piruvato translocase da membrana mitocondrial interna pasa o piruvato do espazo intermembranas á matriz mitocondrial.
Nos organismos anaerobios a descarboxilación do piruvato difire do proceso aerobio en que o aceptor de electróns é unha proteína ferro-sulfurada e non o NAD+. A conversión está catalizada por un encima dependente da tiamina, que tamén acila o coencima A.[3] Os equivalentes de redución son eliminados pola produción de H2 polo encima hidroxenase.