![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d0/Creatinine-tautomerism-2D-skeletal.svg/langgl-640px-Creatinine-tautomerism-2D-skeletal.svg.png&w=640&q=50)
Creatinina
composto químico / From Wikipedia, the free encyclopedia
A creatinina (do grego kreas : carne) é un produto de degradación da fosfocreatina no músculo.[1]
Creatinina | |
---|---|
![]() | |
![]() | |
2-Amino-1-metil-1H-imidazol-4-ol | |
Outros nomes 2-Amino-1-metilimidazol-4-ol | |
Identificadores | |
Número CAS | 60-27-5 |
PubChem | 26009888, 588 tautómero menor |
ChemSpider | 21640982 |
UNII | AYI8EX34EU |
Número CE | 200-466-7 |
Número UN | 1789 |
KEGG | D03600 |
MeSH | Creatinine |
ChEBI | CHEBI:16737 |
ChEMBL | CHEMBL65567 |
Referencia Beilstein | 112061 |
3DMet | B00175 |
Imaxes 3D Jmol | Image 1 |
| |
| |
Propiedades | |
Fórmula molecular | C4H7N3O |
Masa molar | 113,12 g mol−1 |
Aspecto | Cristais brancos |
Densidade | 1,09 g cm−3 |
Punto de fusión | 300 °C; 572 °F; 573 K |
Solubilidade en auga | 1 parte por 12[1]
90 mg/ml a 20 °C[2] |
log P | -1,76 |
Acidez (pKa) | 12,309 |
Basicidade (pKb) | 1,688 |
Punto isoeléctrico | 11,19 |
Termoquímica | |
Entalpía estándar de formación ΔfH |
−240,81–239,05 kJ mol−1 |
Entalpía estándar de combustión ΔcH |
−2,33539–2,33367 MJ mol−1 |
Entropía molar estándar S |
167,4 J K−1 mol−1 |
Capacidade calorífica, C | 138,1 J K−1 mol−1 (a 23,4 °C) |
Perigosidade | |
Clasificación da UE | ![]() |
Frases R | R34, R36/37/38, R20/21/22 |
Frases S | S26, S36/37/39, S45, S24/25, S36 |
NFPA 704 | |
Punto de inflamabilidade | 290 °C; 554 °F; 563 K |
Se non se indica outra cousa, os datos están tomados en condicións estándar de 25 °C e 100 kPa. |
A creatina sintetízase principalmente no fígado a partir da metilación da glicociamina (guanidinoacetato, sintetizado nos riles a partir dos aminoácidos arxinina e glicina). É despois transportada polo sangue a outros órganos, músculo e cerebro, onde, por fosforilación, convértese no composto de alta enerxía fosfocreatina.[3] A conversión de creatina en fosfocreatina é catalizada pola creatina quinase; durante esta reacción prodúcese unha formación espontánea de creatinina.[4] Esta será eliminada pola urina[5]. A taxa sanguínea de creatinina depende da capacidade de eliminación do ril e da masa muscular ; a súa avaliación dá unha indicación da capacidade de filtration renal.