Antes da conquista romana era o territorio dos nervios. O seu nome provén do río Haine. Despois do Tratado de Verdún (843), o territorio correspóndelle a Lotario I, o río Escalda era a fronteira occidental do seu feudo. Pouco despois, Carlos o Calvo e Lois o Xermánico compartiron o territorio.
O Tratado de Meerssen (870 atribúe a Hainaut a Carlos o Calvo. En 1041, o príncipe-bispo do principado de Liège, Teoduíno de Baviera, mercoulle a señoría do condado a Riquildis de Hainaut por preto de 175 marcos de ouro. En 1051, o condado pasou ao condado de Flandres e uníronse en 1191. En 1280, á morte de Margarida II de Flandres, Hainaut pasou á casa de Avesnes que nunha unión persoal tamén gobernaban os condados de Zeeland e Holanda e en 1345 á casa de Baviera. En 1428, Xacoba de Baviera, tamén chamada Xacoba de Hainaut, recoñeceu a Filipe III de Borgoña como o seu herdeiro. Filipe III integrou o condado nas dezasete provincias ou os Países Baixos de Borgoñóns. En 1549 o condado integrouse nos Países Baixos españois .
En 1659 e 1678, Francia anexionouse á parte sur do condado. En 1713, o Tratado de Utrecht atribuíu o territorio norte aos Países Baixos austríacos. En 1795, o exército francés ocupou e anexionou o resto do territorio do condado. Debido a que a administración francesa quería romper as fronteiras feudais do antigo réxime, creou un departamento de Jemappes, integrando o Tournésis, o norte de Hainaut, partes de Brabante, Namur e dúas cidades do Principado de Liexa. En 1815, o congreso de Viena atribuíu o departamento ao Reino Unido dos Países Baixos.
Guillerme I cambiou o nome do departamento de Jemappe a provincia de Hainaut. Malia teren o mesmo nome, o territorio da provincia desde entón só corresponde moi parcialmente ao antigo condado. A cidade máis importante da provincia contemporánea, Charleroi, historicamente formaba parte do condado de Namur.
Despois da Revolución belga de 1830 e do Tratado de Londres (1839), a parte norte pasou ao Reino de Bélxica, que mantén os nomes das subdivisións administrativas holandesas.
Condes carolinxios
843 - 870: probabelmente un conde lotarinxio nomeado por Lotario .[1].
En 880, polo Tratado de Ribemont, Lotarínxia regresou a Lois o Novo, rei de Alemaña, que nomeou como conde a:
880 - 898: Rainiero I de Hainaut, fillo de Gislebert de Maasgau. Deposto en 898 por Zuentibold.
Casado con Hersinda ou Alberada (morto en 916).
898-920: Sigardo (morto 920). O 911 mantivo a posición cando o ducado de Lotarinxia pasou ao reino de Francia occidental.
920-925: Enguerrando II, parente de Enguerrando I. En 925 o ducado de Lotarinxia volveu a Alemaña e Henrique o Falcoeiro nomeou conde de Hainaut a Rainiero II.
Casa dos Rainieros
925 - despois do 932: Rainiero II, fillo de Rainiero I.
antes do 940-958: Rainiero do Longo Pescozo, fillo; Revoltado no 958, foi derrotado e enviado ao exilio en Bohemia onde morreu en 973. O emperador apoderouse do condado que confiou a varios señores.
958 - 964: Godofredo (morto en 964), viceduque da Baixa Lotarínxia
1045 - 1051: Herman (? - morreu antes de 1051), convértese en Conde de Hainaut unha vez máis cando reúne tanto o condado de Mons como o de Valenciennes.
Casado con Riquilda de Egisheim, probabelmente filla de Renrey de Hasnon, marqués de Valenciennes entre 1045-1048 / 1049. Os dous nenos que foran privados da sucesión por Balduíno I; O fillo de Roger converteuse no 1066 bispo de Châlons-sur-Marne e a filla Gertruda entrou nun mosteiro.
1071 - 1098: Balduíno II (1056 - 1098), irmán. Preserva Hainaut pero non pode recuperar o condado de Flandres dominado por Roberto I o Frisón, irmán de Balduíno VI de Flandres e I de Hainaut. Casou en 1084 con Ida de Lovaina (1077 - 1139), filla do conde Henrique II de Lovaina e Bruxelas e Adela de Betuwe.
1098 - 1120: Balduíno III (1088 - 1120), fillo. Casou en 1107 con Iolanda de Gueldre, filla de Xerardo I Flaminio, conde de Gueldre e Wassemberg.
1120 - 1171: Balduíno IV (1108 - 1171), fillo. Casado en 1130 con Alix de Namur (1115 - 1169), filla de Godofredo, conde de Namur, e de Ermensenda de Luxemburgo.
1195 - 1202: Balduíno VI (1171 - 1205), conde de Flandres (Balduíno IX) e emperador latino de Constantinopla (Balduíno I), fillo. Casou en 1186 con María de Champaña (1174-1204), filla de Henrique I o Liberal, conde de Champaña e María de Francia (1145-1198).
1202 - 1244: Xoana de Flandres (1188 - 1244), filla. Casada en 1212 con Fernando de Portugal (1188 - 1233), e máis tarde en 1237 con Tomé II de Savoia (1199 - 1259), príncipe de Piemonte.
1244 - 1280: Margarida II de Flandres (1202-1280), irmá. Condesa de Flandres e Hainaut de 1244 a 1280. Casou en 1212 (separada en 1221) con Bucardo de Avesnes (1182 - 1244), e logo en 1223 con Guillerme II de Dampierre (1196 - 1231) señor de Dampierre.
Casa de Avesnes
1250 - 1257: Xoán de Avesnes (1218 - 1257), conde herdeiro de Hainaut, fillo de Bucardo de Avesnes e Margarida de Hainaut. Casado con Adelaida de Holanda, filla de Florencio IV, conde de Holanda e Matilda de Brabante.
1280 - 1304: Xoán I de Hainaut (1247-1304), fillo, conde de Hainaut e conde de Holanda (Xoán II). Casou en 1270 con Filipina de Luxemburgo (1252 - 1311), filla de Henrique V, conde de Luxemburgo e Margarida de Bar.
1304 - 1337: Guillerme I de Hainaut (1286 - 1337), conde de Hainaut e de Holanda (Guillerme III), fillo. Casou en 1305 con Xoana de Valois (1294 † 1342) filla de Carlos de Francia, conde de Valois, e Margarida de Anjou (1273-1299).
1337 - 1345: Guillerme II de Hainaut (1307 - 1345), conde de Hainaut e de Holanda (Guillerme IV), fillo. Casou en 1334 con Xoana de Brabante, filla de Xoán III, duque de Brabante e Limburgo, e de María de Evreux.
Casa de Baviera
1345 - 1356: Margarita II de Hainaut (1310 - 1356), condesa de Hainaut e Holanda (Margarida I), irmá. O seu fillo Guillerme disputa os condados de Holanda e Zelandia que ao final lle cederon en 1354 . Casada en 1324 co emperador Lois IV de Baviera (1282-1317).
1356 - 1358: Guillerme III de Baviera (1330-1318), conde de Hainaut e Holanda (Guillerme III) a partir de 1356, fillo. Casado en 1352 con Matilde de Lancaster (1335 - 1362), filla de Henrique de Grosmont, conde de Lancaster, e Isabel de Beaumont.
1358 - 1404: Alberte I de Baviera (1336 - 1404), conde de Hainaut e Holanda, irmán. Casado en primeira nupcias con Margarida de Brieg (1342-1346), filla de Lois de Silesia-Liegnitz, duque de Brieg ou de Brzeg, e de Inés de Goglau. Casou en segundas nupcias en 1394 con Margarida de Clèveris (1375 - 1412), filla de Adolfo de La Mark, conde de Clèveris, e de Margarida de Juliers.
1404 - 1417: Guillerme IV de Baviera (1365 - 1417), conde de Hainaut e Holanda (Guillerme VI), fillo do primeiro e de Margaret de Brieg. Casou en 1385 con Margarida de Borgoña (1374-1441), filla de Filipe II, duque de Borgoña e Margarida, condesa de Flandres.
1417 - 1433: Jacquelina de Baviera (1401 - 1436), condesa de Hainaut e de Holanda, filla de Guillerme IV de Baviera. Casou en 1418 con Xoán IV de Baviera (1403 - 1427), duque de Brabante, fillo de Antonio de Borgoña e sobriño de Xoán sen medo.
Recoñeceu en 1428 aFilipe o Bo como herdeiro dos seus dominios, que foi asignado formalmente en 1433 .
1477 - 1482: María de Borgoña ou María I de Hainaut. Casada con Maximiliano I do Sacro Imperio Romano Xermánico (Maximiliano de Habsburgo) que foi rexente (1482-1519).