korf
De Wiktionnaire, le dictionnaire libre
Breton
Étymologie
Nom commun
korf \ˈkɔrf\ masculin
- Corps.
Kridienniñ a rae o daou gorf.
— (Goulc’han Kervella, N’eus ket a garantez eürus, Skol Vreizh, 2015, page 42)- Leurs deux corps frissonnaient.
- (Par extension) (parfois) Cadavre.
Er sizun war-lercʼh e voe kavet korf ar cʼhabiten Clair er stêr e-kichen « Moncel ».
— (Abeozen, Dremm an Ankou, Skridoù Breizh, Brest, 1942, page 87)- La semaine suivante on trouva (il fut trouvé) le cadavre du capitaine Clair dans la rivière près de « Moncel ».
Synonymes
Dérivés
- a-lazh-korf
- a-nerzh-korf
- adenkorfadur
- adenkorfañ
- e korf e roched
- enkorfadur
- enkorfañ
- korf-balen
- korf-bras
- korf-brozh
- korf-chupenn
- korf-egor
- korf-eskern
- korf-iliz
- korf-karr
- korf-marv
- korf-sae
- korf-ti
- korfad
- korfadur
- korfadurezh
- korfañ
- korfata
- korfataer
- korfeg
- korfegezh
- korfek
- korfel
- korfelezh
- korfenn
- korfer
- korfkenn
- korfkenniñ
- korfuniad
- korfus
- war gorf e roched
Prononciation
- Bretagne (France) : écouter « korf [Prononciation ?] » (bon niveau)
Références
- Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
Néerlandais
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.