گراش
شهری در استان فارس، ایران / From Wikipedia, the free encyclopedia
گِراش ( تلفظ راهنما·اطلاعات) شهری است در جنوب استان فارس که در فاصلهٔ ۳۵۵ کیلومتری جنوب شرقی شیراز و ۲۷۰ کیلومتری شمال غربی بندرعباس قرار دارد. این شهر مرکز شهرستان گراش است. جمعیت گراش بنابر آخرین سرشماری سراسری، ۳۴٬۴۶۹ تن (شامل ۱۰٬۲۰۷ خانوار) گزارش شدهاست.[3] که از این لحاظ پانزدهمین شهر استان فارس و دویست و چهل و سومین شهر ایران بهشمار میرود. دین مردم شهرستان گراش اسلام است مذهب آنها شیعه است .
گراش | |
---|---|
از بالا، راست به چپ: دورنمای محلهٔ ناساگ گراش و کوه کلات، برکهٔ حاج اسدالله، هفتبرکه، سردر دانشکدهٔ علوم پزشکی، شبستان مسجد آخوند، طبیعت گراش در فصل بهار نامهای پیشین جراش، گریش | |
مختصات: ۲۷°۴۰′ شمالی ۵۴°۸′ شرقی | |
کشور | ایران |
استان | فارس |
شهرستان | گراش |
بخش | مرکزی |
تأسیس شهرداری | ۱۳۴۴ |
مدیریت | |
• نوع | شورای شهر |
• رئیس شورا | علیرضا دانشور |
• شهردار | مهدی حلیمی[1] |
• امام جمعه | سید محمدباقر بخشایشپور |
مساحت | |
• شهر | ۱۵٫۶۵ کیلومتر مربع (۶٫۰۴ مایل مربع) |
بلندی | ۹۱۴ متر (۲۹۹۹ پا) |
جمعیت (۱۳۹۵) | |
• تراکم | ۲٫۲۰۲/کیلومتر مربع (۵٫۷۰۳/مایل مربع) |
• شهری | ۳۴٬۴۶۹ نفر[2] (افزایش ٪۱۲٫۷) |
• خانوار | ۱۰٬۲۰۷ |
• رتبه در ایران | دویست و چهل و سوم |
نام اهلیت(ها) | اچمی |
منطقه زمانی | یوتیسی ۳:۳۰+ (ساعت رسمی ایران) |
پیششماره(های) تلفن | ۰۷۱-۵۲۴۴ ۰۷۱-۵۲۴۵ |
پلاک خودرو |
|
مسیرها | جاده ۹۴ |
وبگاه |
گراش در ارتفاع ۹۱۴ متری از سطح دریا،[4] در منطقهٔ ناودیسی زاگرس واقع شدهاست. این شهر در دشت گراش از شمال و جنوب به وسیلهٔ کوههای سرخ و کوههای سیاه محصور شدهاست.[5] بلندترین قلهٔ مشرف به شهر، بُنِ مُرُک نام دارد که یکی از قلههای کوه سیاه در جنوب غربی شهر است. آب و هوای گراش گرم و خشک است و در سال ۲۰۱۸ میلادی، میانگین دمای طول روز آن بین ۱۷ تا ۲۶ درجهٔ سلسیوس متغیر بودهاست.[6]
بنای اولیهٔ شهر گراش حول قلعهٔ همایوندژ شکل گرفتهاست که در بالای کوه کلات قرار دارد. این قلعه به صورت متناوب مرکز حکومتی نیمهخودمختار بوده که با نام حکام لارستان و بنادر شناخته میشدهاند. کوه کلات امروزه در مرکز شهر قرار گرفته و به نماد شهر تبدیل شدهاست.[7]
مردم گراش اچمی بوده و زبان رایج ایشان نیز اَچُمی است. شهر گراش با دارا بودن ۱۵ اثر تاریخی از دورههای مختلف که در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیدهاند، یکی از شهرهای تاریخی جنوب استان فارس محسوب میشود.[8] برکهٔ کَل که بزرگترین آبانبار ایران لقب گرفتهاست، یکی از آثار تاریخی شناختهشدهٔ این شهر است.[9][10]