کردی اردلانی
From Wikipedia, the free encyclopedia
گویش اردلانی یکی از گویشهای زبانهای کردی است از دسته کردی میانی (اردلانی مستقل از سورانی)[4] که در منطقه اردلان در استانهای کردستان، کرمانشاه و آذربایجان غربی رایج است. محدوده تکلم به گویش اردلانی شهرها و روستاهای سنندج، کامیاران، دیواندره، دهگلان (لیلاخی)، مریوان، سقز (تیلکو)، بیجار و قروه در استان کردستان، روانسر و بخشهایی از شهرستان سنقر و کرمانشاه در استان کرمانشاه و تکاب و شاهین دژ در استان آذربایجان غربی است. زبان کردی مجموعهای از گویشها و لهجههای ویژهای است که جزو گروه زبانهای ایرانی جدید شاخه شمال غربی محسوب میشوند. کردی کرندی از زبان کُردی جنوبی، نزدیکترین گویش از دسته گویشهای کُردی جنوبی به گویش اردلانی از دسته مرکزی کردی است، و این گویش از محدود گویشهای کردی جنوبی است که در اصطلاح زبان شناسان به آن (بۆ زوانی) گفته میشود.
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
کردی میانی (مستقل از سورانی) | |||
---|---|---|---|
گویش اردلانی (Ardalanî Dialect) | |||
زبان بومی در | Kurdistan Iran) | ||
شمار گویشوران | 2,500,000 (2,000,000 in کردستان ایران) (۲۰۱۹)[1] | ||
گویشها | Hewleri
بابانی
Germiyani
جافی
| ||
الفبای کردی | |||
وضعیت رسمی | |||
زبان رسمی در | Iraq[2] | ||
کدهای زبان | |||
ایزو ۳–۶۳۹ | ckb | ||
گلاتولوگ | cent1972 [3] | ||
زبانشناسی | 58-AAA-cae | ||
Geographic distribution of Kurdish and other Iranian languages spoken by Kurds
|