مدرسه در ایران
From Wikipedia, the free encyclopedia
مدرسه در ایران از زمان قاجار به صورت نوین کرد تا پیش از آن آموزش در سدههای ۱۲ و ۱۳ ه.ق در مکتبخانهها و مدارس دینی ایران در حدی بود که افراد خواندن و نوشتن و حداکثر احکام دینی را بیاموزند. اما بیشتر آنها فقط علومی را فرا میگرفتند که مربوط به مسائل دینی و مذهبی، ادبیات، حساب و هندسه، فلسفه، اخترشناسی و دیگر علوم در سطح معینی بود و با علوم نو آشنایی زیادی پیدا نمیکردند. این مسئله موجب میشد به نیازهای روز جامعه مانند صنعت، کشاورزی، پزشکی و علوم نظامی توجه چندانی نشود. حال آن که در اروپا، وقوع رنسانس و انقلاب صنعتی در سدههای ۱۸ و ۱۹ میلادی و پیشرفت روزافزون اروپاییها در علوم نو موجب شد تا آنان به برتری چشمگیری در صنایع نو و احداث کارخانهها و ادوات جنگی دست یابند.[1]