ابوجهل
از بزرگان عرب در عصر جاهلیت / From Wikipedia, the free encyclopedia
بر اساس روایت منابع اسلامی، عَمرو بن هشام بن مغیره مخزومی (مرگ: ۲ ه.ق) از بازرگانان قریش و شخصی زیرک و شجاع بود و از اینرو «ابوالحکم» نیز خوانده میشد.[1][2] به سبب دشمنی زیادش نسبت به پیامبر اسلام محمد و کشتن سمیه، مسلمانان او را «ابوجهل» میخواندند. وی در جنگ بدر در پنجاه و چهار سالگی کشته شد.
عمرو بن هشام | |
---|---|
زادهٔ | ۵۷۰ مکه (عربستان سعودی کنونی) |
درگذشت | ۱۳ مارس ۶۲۴ بدر، حجاز، شبهجزیره عربستان |
علت مرگ | کشتهشده در غزوه بدر |
شناختهشده برای | دشمنی با محمد |
همسر(ها) | بنت عمیر بن معبد بن زراره عروه بنت ابی العاص |
فرزندان | عکرمة |
تلاش ابوجهل در قطع رابطه قریش با بنی هاشم که به شکست انجامید، ممانعت از حمایت ابولهب از محمد بعد از مرگ ابوطالب و نیز طراحی توطئه ناموفق قتل محمد با مشارکت طوایف مختلف مهمترین اقدامات وی ضد محمد در روایت منابع اسلامی هستند. مسلمانان نیز از شدت عمل وی در امان نبودند.[3]
در منابع اسلامی گفته شده ظاهراً حُسن خدمت عکرمه بن ابیجهل، فرزند او به اسلام سبب شد محمد پس از مرگ ابوجهل مسلمانان را از سب وی و انتساب عکرمه به این کنیه بازدارد.[3] عکرمه برای اولین بار به عنوان یک مسلمان طواف به جای آورد.[4]
به محمد منسوب است که: «کسی که ابوجهل را ابوحکم مینامد، اشتباهی بزرگ مرتکب شدهاست و او باید از خداوند طلب بخشش کند تا بلکه بخشیده شود.»[5]