کنیه
From Wikipedia, the free encyclopedia
کُنیه (به عربی: الكنية) نامی برای تعریف شخصی از راهِ نامِ اولین پسر یا اولین دختر اوست. بعضی از کنیهها لقب است، مانند ابوتراب برای علی ابن ابیطالب. کنیه در اصل بخشی از نام عربی است، با این حال در میانِ همه مسلمانان در دورههایی رواج داشتهاست و امروزه نیز رواج دارد. بیشترین بحثها دربارهٔ کنیه به علم حدیث پیوند دارد. در سدههای رواج علم حدیث در جهان اسلام، برای اینکه میانِ افراد هم نام و هم کنیه آمیختگی و اشتباه نشود؛ کنیه در دستور زبان بسیار دقیق شد و مورد توجه زبانشناسان قرار گرفت. بیرون از دانش حدیث و ادبیات، مردم گاهی کنیهها را برای کوچک شمردن/بزرگ دانستن/ بیان ویژگی خاص بکار میبرند. سادهترین راهِ تشخیصِ کنیه این است، که هر واژه که پیش از آن «ابو» یا «اُم» باشد، آن یک کنیه است. بیشتر کنیهها در علمِ حدیث با نامِ مشخصی همراه است.[نیازمند منبع][1]