ابولهب
عموی پیامبر اسلام و از مخالفان او / From Wikipedia, the free encyclopedia
ابولهب، به معنای پدر آتش، اصطلاحی است که در آیهٔ ۱ سوره مسد در قرآن آمدهاست. در سورهٔ مسد گفته میشود ابولهب زیانکاری است که مال و ثروت به کارش نیامد، به زودی در آتش انداخته خواهد شد و زنش هیزمکش است. بهطور سنتی، منابع اسلامی (که همهٔ آنها قرنها بعد از محمد نوشته شدهاند) چنین روایت شده که ابولهب یکی از عموهای محمد بوده که با وی مخالفت میورزیدهاست. این دیدگاه در پژوهشهای قرآنشناسان غربی پذیرفته نشدهاست؛ اکثر پژوهشگران متنِ موجود در سورهٔ مسد را جز متون قدیمیتر از مجموعهٔ قرآن میدانند[1] و دربارهٔ «ابولهب» نظریاتی مطرح شده نظیر اینکه اصطلاحی کلی در زبان عربی است به معنای «گناهکار» یا «جهنمی»، مثل ابولحیة که به معنای «پدر ریش/مرد ریشو» است.[2] به شباهتهای سورهٔ مسد با نفرینهای قطع دست در تلمود بابلی نیز اشاره شدهاست.[3]