شیخ فضلالله نوری
فقیه شیعه ایرانی (۱۲۲۲–۱۲۸۸) / From Wikipedia, the free encyclopedia
فضلالله نوری مازندرانی (۳ دی ۱۲۲۲ – ۹ مرداد ۱۲۸۸) معروف به شیخ فضلالله نوری، روحانی مخالف مشروطیت و از مجتهدان شیعه و بنیانگذار اسلام سیاسی در ایران قاجاری بود.[3][4] او اظهار میکرد که تمامی قوانین جامعه باید بر اساس احکام اسلام تنظیم شوند.[5] او مهمترین و مشهورترین نمایندهٔ جریان فکری مشروعهخواهی بهشمار میرود.[6]
فضلالله نوری | |
---|---|
اطلاعات شخصی | |
زاده | ۳ دی ۱۲۲۲ |
درگذشته | ۹ مرداد ۱۲۸۸ (۶۵ سال)[1] میدان توپخانه، تهران، ایران |
علت مرگ | اعدام |
محل دفن | حرم فاطمه معصومه، قم، ایران |
دین | اسلام |
همسر | سکینه |
فرزندان | ۱۲، شامل مهدی نوری[2] |
مذهب | شیعه دوازدهامامی |
عقیده | مخالف پادشاهی مشروطه |
تحصیلات | مدرسه علمیه مروی |
پیشه | مجتهد |
بستگان | میرزا حسین نوری (پدر همسر) نورالدین کیانوری (نوه) |
شاهان قاجار | |
---|---|
نام | دورهٔ پادشاهی |
۱۱۷۵–۱۱۶۱ | |
پس از انقلاب مشروطه، شیخ فضلالله با اصول آزادی و برابری متمم قانون اساسی مخالفت کرد و به اصرار او، مادهای در متمم قانون اساسی گنجانده شد که بر اساس آن، شورایی از علمای شیعه برای نظارت بر مصوبات مجلس و اطمینان از انطباق این مصوبات با شرع در نظر گرفته شد.[7][8] در آذر ۱۲۸۶، نوری از مردم دعوت کرد تا برای دفاع از اسلام در برابر «مشروطهطلبان کافر» در میدان توپخانه تجمع کنند. او در این گردهمایی معروف به واقعه میدان توپخانه سخنرانی کرد و «برابری» را یک بدعت خارجی خواند.[9] شیخ فضلالله فتواهایی مبتنی بر حرام بودن مشروطه صادر نمود.[10] در سال ۱۲۸۶، تعدادی از علمای تهران که شیخ فضلالله در رأس آنها بود، در نامهای به محمدعلیشاه، نوشتند که مجلسی که با الگوبرداری از قوانین پارلمانهای اروپایی تشکیل شده است، با قواعد اسلامی منافات دارد و ممکنالجمع نیست.[11] به دنبال فتح تهران در ۱۲۸۸، تعدادی از مخالفان مشروطه مانند شیخ فضلالله به اعدام محکوم شدند.[12]