شی جین پینگ
دبیرکل حزب کمونیست و هفتمین رئیسجمهور چین / From Wikipedia, the free encyclopedia
شی جین پینگ (به چینی: 习近平) (زاده ۱۵ ژوئن ۱۹۵۳) سیاستمدار چینی است که از سال ۲۰۱۲ دبیرکلی حزب کمونیست چین و ریاست کمیسیون مرکزی نظامی را بر عهده دارد و بدین ترتیب رهبر عالیمقام است. شی همچنین از سال ۲۰۱۳ رئیسجمهور جمهوری خلق چین بودهاست.[1][2][3] او بهعنوان دبیرکل دارای یک کرسی در کمیته دائمی پلیتبوروی حزب کمونیست چین، عالیترین نهاد تصمیمگیری چین است.
شی جین پینگ | |
---|---|
习近平 | |
دبیرکل حزب کمونیست چین | |
آغاز به کار ۱۵ نوامبر ۲۰۱۲ | |
پس از | هو جینتائو |
هفتمین رئیسجمهور جمهوری خلق چین | |
آغاز به کار ۱۴ مارس ۲۰۱۳ | |
اصلی |
|
معاون رئیسجمهور |
|
پس از | هو جینتائو |
رئیس کمیسیون نظامی مرکزی | |
آغاز به کار
| |
پس از | هو جینتائو |
دبیر اول دبیرخانه حزب کمونیست چین | |
دوره مسئولیت ۲۲ اکتبر ۲۰۰۷ – ۱۵ نوامبر ۲۰۱۲ | |
دبیرکل | هو جینتائو |
پس از | زنگ کوئینچونگ |
پیش از | لیو یون شان |
هشتمین معاون رئیسجمهور جمهوری خلق چین | |
دوره مسئولیت ۱۵ مارس ۲۰۰۸ – ۱۴ مارس ۲۰۱۳ | |
رئیسجمهور | هو جینتائو |
پس از | زنگ کوئینچونگ |
پیش از | لی یانچائو |
اطلاعات شخصی | |
زاده | ۱۵ ژوئن ۱۹۵۳ (۷۰ سال) پکن، چین |
حزب سیاسی | کمونیست (از ۱۹۷۴) |
همسر(ان) |
|
فرزندان | شی مینگزه |
مادر | چی شین |
پدر | شی چانگشان |
محل تحصیل | دانشگاه چینهوا (دکترای حقوق) |
وبگاه | www.gov.cn (به چینی) |
خدمات نظامی | |
وفاداری | چین |
خدمت/شاخه | ارتش آزادیبخش خلق |
سالهای خدمت | ۱۹۷۹–۱۹۸۲ |
درجه | دبیر وزیر دفاع گنگ بیائو |
یگان | اداره کل کمیسیون نظامی مرکزی |
در ۱۵ نوامبر ۲۰۱۲ حزب کمونیست چین وی را بهعنوان رهبر جدید این کشور و رئیس جدید کمیسیون مرکزی ارتش چین برگزید.[4] در مارس ۲۰۱۸ کنگره ملی خلق با اصلاح قانون اساسی چین، محدودیت دورههای تصدی ریاستجمهوری و معاون ریاستجمهوری چین را برداشت و کمیسیون نظارت ملی را ایجاد کرد.[5][6] در ۱۷ مارس ۲۰۱۸ شی جین پینگ بار دیگر برای ریاستجمهوری برگزیده شد و وانگ چی شان نیز معاون رئیسجمهور شد.[7][8] وی در سال ۲۰۰۷ دبیرکل کمیته حزبی شهر شانگهای بود.
در ۱۱ نوامبر ۲۰۲۱ حزب کمونیست چین ایدئولوژی شی را «جوهر فرهنگ چین» اعلام کرد. این سومین قطعنامه اساسی حزب کمونیست چین از زمان تأسیس آن است. اولین قطعنامه در سال ۱۹۴۵ برای افزایش و تصویب قدرت مائو تسهتونگ به تصویب رسید. تصمیم به صدور یک قطعنامه دیگر در زمان شی بهطور نمادین او را به وضعیت مائو قدرتمندترین رهبر چین میرساند.[9] طرفداران شی جین پینگ او را «شاهزاده» یا «آقازاده» مینامند؛ زیرا فرزند یکی از مقامات ارشد است.[10]
شی از سوی کارشناسان سیاسی و دانشگاهی، رهبری مستبد توصیف شدهاست.[17] دوران تصدی او با افزایش سانسور و نظارت تودهای، افول حقوق بشر (شامل بازداشت یک میلیون اویغور در سینکیانگ که برخی ناظران آن را نسلکشی توصیف کردهاند[18][19])، ایجاد کیش شخصیتی پیرامون او،[20] و برچیدگی محدودیت تصدی برای ریاست او در ۲۰۱۸ همراه بودهاست.[21][22] ایدهها و مبانی سیاسی شی، معروف به اندیشه شی جین پینگ، در قانون اساسی حزبی و ملی گنجانده شدهاست و او بر اهمیت امنیت ملی و نیاز به رهبری حزب کمونیست در کشور تأکید کردهاست. شی بهعنوان شخصیت اصلی نسل پنجم رهبری جمهوری خلق چین، قدرت نهادی را با گرفتن چندین سمت، از جمله ریاست کمیسیون امنیت ملی و کمیتههای جدید راهبری اصلاحات اقتصادی و اجتماعی، بازسازی و نوسازی نظامی و اینترنت، متمرکز کردهاست.