قانون اساسی جمهوری خلق چین
From Wikipedia, the free encyclopedia
قانون اساسی جمهوری خلق چین (به چینی: 中华人民共和国宪法) عالیترین قانون جمهوری خلق چین است. این قانون در ۴ دسامبر ۱۹۸۲ توسط پنجمین کنگره ملی خلق با بازنگری پنج ساله واحد به تصویب رسید. این چهارمین قانون اساسی در تاریخ جمهوری خلق چین است که جایگزین قانون اساسی ۱۹۵۴، قانون اساسی ۱۹۷۵ و قانون اساسی ۱۹۷۸ شدهاست.[1]
اطلاعات اجمالی قانون اساسی جمهوری خلق چین, عنوان اصلی ...
قانون اساسی جمهوری خلق چین | |
---|---|
عنوان اصلی | 中华人民共和国宪法 |
قلمرو | جمهوری خلق چین |
تصویب | ۴ دسامبر ۱۹۸۲ |
اجرا | ۴ دسامبر ۱۹۸۲ |
حکومت | حکومت متمرکز مارکسیست–لنینیست تکحزبی سوسیالیست جمهوری |
شاخهها | ۶ (مقننه, مجریه, کمیسیون چین, نظارت, قضایی, دادرسی) |
رئیس کشور | رئیسجمهور |
مجلس(ها) | تکمجلسی کنگره ملی خلق |
مجری | شورای دولتی تحت ریاست نخستوزیر شورای دولتی |
دادگاهها | دیوان عالی خلق دادستانی عالی خلق |
فدرالیسم | عدم تمرکز دولت (مناطق اداری ویژه) |
قانونگذار | ۲۱ سپتامبر ۱۹۴۹ (کنفرانس شورای سیاسی خلق چین) ۲۷ سپتامبر ۱۹۵۴ (کنگره ملی خلق) |
نخستین مجری | ۲۷ سپتامبر ۱۹۵۴ رئیس |
نخستین دادگاه | ۲۲ اکتبر ۱۹۴۹ |
بازنگریها | ۵ |
آخرین بازنگری | ۱۱ مارس ۲۰۱۸ |
موقعیت | پکن |
به سفارش | یازدهمین کمیته مرکزی حزب کمونیست |
جایگزین | قانون اساسی ۱۹۷۸ جمهوری خلق چین |
بستن