حکومت یکپارچه
From Wikipedia, the free encyclopedia
حکومت یکپارچه[1] شیوهای از حاکمیت دولت است که در آن، کشور به عنوان یک موجودیت واحد اداره میشود. در حکومتهای یکپارچه، قدرت سیاسی یگانه و تقسیمنشدهای در پهنهٔ جغرافیایی یک کشور حاکم است و تمامی آن کشور تحت کنترل یک حاکمیتِ واحد قرار میگیرد.[2]
حکومت مرکزی مرجع عالی است و میتواند تقسیمات کشوری را ایجاد یا منحل کند.[3] چنین واحدهایی فقط اختیاراتی را اعمال میکنند که حکومت مرکزی برای تفویض اختیار انتخاب میکند. اگرچه قدرت سیاسی ممکن است از طریق قدرتسپاری به منطقهای یا دولت محلی توسط قانون تفویض شود، اما حکومت مرکزی میتواند اعمال قدرتسپاری را لغو کند یا قدرت آنها را محدود نماید.
ساختار یکپارچه در مقابل ساختار فدرال و فدراسیون قرار میگیرد.[2] اساساً بحثِ ساختارِ یکپارچه در برابر ساختارِ فدرال نه به نظام سیاسی و حکومتی، که به وضعیتِ کشور و ملت و چگونگی تشکیل و تأسیسِ کشور بستگی دارد و با انقلاب و تغییر حکومت و رژیم و نظامِ سیاسی دگرگون نمیشود، بلکه تنها با فروپاشی کشورها است که میتوان به ساختاری متفاوت در کشور دست یافت. در کشورهای یکپارچه، واحدهای حکومتی همچون استان و شهرستان از حاکمیت برخوردار نیستند و تنها به عنوان واسطهٔ میان شهروندان و حکومت مرکزی عمل میکنند.[4] در ساختارهای یکپارچه، قدرت سیاسی معمولاً از یک نقطهٔ کانونی به نام پایتخت اعمال میشود و کشور بیش از یک هستهٔ سیاسی قوی در اختیار ندارد،[2] با اینحال میزان تمرکز یا عدمتمرکز در کشورهای تکساخت میتواند بسیار متفاوت باشد و بر پایهٔ نظام سیاسی اختیارات فراوانی در مدیریت و اداره قلمرو به شهرداریها و استانداریها داد.