خ حرف نهم در الفبای فارسی و حرف ششم در الفبای عربی است که برای نمایش همخوان سایشی نرمکامی بی‌واک بکار می‌رود. برای نمایش این همخوان در انگلیسی باستان از دونگاره gh استفاده می‌شد، مانند واژه doughter (دختر). برای نوشتن کلمات دارای این حرف در زبان فارسی یا عربی با الفبای لاتین از (KH) استفاده می‌کنند. مانند:khoozestan برای خوزستان، که نام یکی از استان‌های ایران است. همچنین این کلمه در الفبای لاتین ک تلفظ می‌شود.
- شکل خ در الفبای ایرانیک: x[1]
| شكل حرف | ||||
|---|---|---|---|---|
| جدا | آغازی | میانی | پایانی | |
| خ | خ | خ | خ | |
زبان‌شناسی
واج «خ» از دیدگاه آواشناسی، همخوانی است سایشی، ملازی و بی‌واک. اندام‌های تولیدکنندهٔ آن انتهایی‌ترین بخش عقب زبان و بخش پایانی نرم‌کام هستند. برای تولید این واج، عقب زبان که روبه‌روی زبان کوچک قرار دارد بالا می‌رود و بدین ترتیب، گذرگاه تنگی برای گذر هوا پدید می‌آیدو جریان هوا با فشار از این گذرگاه می‌گذرد و سایش ایجاد می‌کند.[2]
واج «خ» فارسی بازماندهٔ آواهای q و gh زبان‌های هندواروپایی و g آریایی باستان است.[3]
منابع
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
