جنوب ایران
منطقه ای در ایران / From Wikipedia, the free encyclopedia
جنوب ایران، شامل نواحی جنوبی کوههای زاگرس و کرانههای شمالی خلیج فارس است که استانهای فارس، کرمان، هرمزگان، بوشهر و کهگیلویه و بویراحمد را در بر میگیرد. در برخی منابع استانهای خوزستان و سیستان و بلوچستان نیز در این تقسیمبندی جای داده میشوند. بخش بزرگی از جنوب ایران دارای آب و هوای گرم و خشک است. کلانشهرهای شیراز، اهواز، کرمان و بندرعباس و شهرهای بوشهر، آبادان، دزفول، سیرجان، جهرم، رفسنجان، بم، جیرفت، کازرون، فسا، داراب، مرودشت و یاسوج از شهرهای پرجمعیت این منطقه بهشمار میروند.[1]
جنوب ایران از نظر قومیت بسیار متنوع است که فارسها شامل (کوهمره، باصری، اچمی و…) و لرها (شامل بویراحمدی، بهمئی، ممسنی و …)، ترکها (شامل قشقاییها، نفر، بهارلو و اینانلو و …)، سیستانیها، بلوچها، عربها و ایرانیان آفریقاییتبار را دربرمیگیرد. همچنین اقلیت بسیاری از اقوام ایرانی تبار به دلایل کاری و اشتغال از مناطق مختلف ایران و حتی از کشورهای مجاور به این منطقه مهاجرت کرده اند از جمله اذربایجانی ها و مازندرانی ها و گیلک ها و کردها و لکها و تات ها از مناطق مختلف ایران از شمالغرب ایران و شمال ایران و غرب ایران و مرکز ایران به جنوب ایران کوچ کرده اند همچنین بسیاری از افغانستانیها و پاکستانیها به دلایل مختلفی همچون جنگ و خشکسالی از افغانستان و پاکستان به ایران به ویزه مرکز ایران و جنوب ایران مهاجرت کرده اند همچنین اقلیت هایی از گروهای قومی و دینی همچون مندائیان و ارمنی ها و یهودیان در این منطقه سال های بسیار طولانی حضور دارند