جامو و کشمیر
یک قلمرو اتحادیه در کشور هند / From Wikipedia, the free encyclopedia
جامو و کشمیر یک قلمرو اتحادیه در شمال غربی هندوستان است. مرکز تابستانی این قلمرو شهر سرینگار و مرکز زمستانی آن شهر جامو است.
جامو و کشمیر | |
---|---|
دره لیدار، قلعه آخنور | |
نقشه منطقه کشمیر شامل قلمرو اتحادیه جامو و کشمیر | |
مختصات: ۳۳٫۵°شمالی ۷۵٫۰°شرقی / 33.5; 75.0 | |
بخشی از | هند |
قلمرو اتحادیه | ۳۱ اکتبر ۲۰۱۹ |
مرکز | سرینگر (مه-اکتبر) جامو (نوامبر-آوریل)[1] |
بخشها | فهرست
|
مدیریت | |
• هیئت حاکمه | دولت جامو و کشمیر |
• ستوان فرماندار | مانوج سینها |
• وزیر ارشد | خالی |
• قانونگذاری | تکمجلسی (۱۱۴ کرسی)[2] |
• حوزه انتخابیه | راجیه سبها (۴) لوک سبها (۵) |
• دادگاه عالی | دادگاه عالی جامو و کشمیر |
مساحت | |
• کل | ۴۲۲۴۱ کیلومتر مربع (۱۶۳۰۹ مایل مربع) |
بیشینه بلندی | ۷۱۳۵ متر (۲۳۴۰۹ پا) |
کمینه بلندی (چناب) | ۲۴۷ متر (۸۱۰ پا) |
جمعیت (۲۰۱۱)[4] | |
• کل | ۱۲٬۲۶۷٬۰۱۳ |
زبانها | |
• رسمی | کشمیری، دوگری، اردو، هندی، انگلیسی.[5][6] |
• رایج | پنجابی، پوتواری، گوجری، دادری[7][8] بهادرواهی،[9] باتری,[10] شینا،[11] بروشسکی[12] و کهواری[13] |
منطقه زمانی | یوتیسی +۰۵:۳۰ (IST) |
کد ایزو ۳۱۶۶ | IN-JK |
پلاک خودرو | JK |
وبگاه |
بیشتر خاک این قلمرو در رشته کوههای هیمالایا قرار گرفتهاست. این قلمرو از شمال شرقی با جمهوری خلق چین مرزهای مشترک دارد و با ایالتهای هیماچال پرادش و پنجاب هند از جنوب و بخش تحت نظارت پاکستان ِ کشمیر معروف به کشمیر آزاد و بلتستان از غرب و جنوب غرب هممرز است. جامو و کشمیر در گذشته بخشی از حکومتِ امیرنشین تحتالحمایهِ بریتانیایِ کشمیر و جامو بود. بر سر حاکمیت این منطقه بین کشورهای چین، هند و پاکستان مناقشه است و هر یک بخشهایی از آن را تحت کنترل خود دارند. قلمرو جامو و کشمیر که پرجمعیتترین بخش کشمیر است تحت کنترل هند قرار دارد و توسط پاکستان بهنام کشمیر اشغالشده هند نامیده میشود.[14] هندیها هم بهطور متقابل بخش پاکستانی کشمیر را کشمیر اشغالشده پاکستان میخوانند. منطقه اقصای چین در شمال کشمیر هم که تحت تصرف چین است مورد ادعای هند بوده و دولت هندوستان آن را جزو قلمرو جامو و کشمیر میداند.
قلمرو جامو و کشمیر به سه ناحیه تقسیم میشود: جامو، دره کشمیر و لِداخ. این قلمرو اتحادیه دارای جاذبههای گردشگری بیشماری است. به «دره کشمیر» به سبب دورنماهای زیبا و رشتهکوههای شگفت، « بهشت روی زمین» گفته میشود[15] و «جامو» به «محل معابد جذاب» معروف است که همه ساله صدها هزار زائر هندو آنها را زیارت میکنند. «لداخ» نیز به سبب کوههای دور از دسترس و زیبا و همچنین فرهنگ بودایی به « تبت کوچک» شهره است.
جمعیت این قلمرو در سرشماری سال ۲۰۱۱ بیش از ۱۲٬۵۴۸٬۹۲۶ نفر بودهاست. سرینگار با ۱٬۱۹۲٬۷۹۲ نفر و جامو با ۹۵۱٬۳۷۳ نفر پرجمعیتترین شهرهای این قلمرو هستند. ۶۲٪ جمعیت این قلمرو پیرو اسلام هستند و در دره کشمیر این آمار به ۹۳٪ میرسد.[16] این قلمرو اجتماع پرتحرکی از هندوها، سیکها و بوداییها را داراست.[17]
بیشتر مردم جامو و کشمیر به زبانهای کشمیری، اردو، دوگری، پاهاری، بالتی، لاداکی، پنجابی، گوجری، و دادری صحبت میکنند. اما زبان اردو با الفبای اردو زبان اداری این قلمرو است و اغلب مردم به زبانهای هندی و انگلیسی بهعنوان زبان دوم تکلم میکنند.[18]