اعتصاب سراسری کامیونداران در ایران
From Wikipedia, the free encyclopedia
اعتصاب سراسری کامیونداران در ایران از روز اول خرداد ۱۳۹۷ در ۱۶۰ شهر از ۲۵ استان ایران، آغاز شد. این اعتصاب به صورت روزانه ادامه داشتهاست.[2] این اعتصاب در روز سهشنبه اول خرداد در دستکم ۷ استان با خودداری کامیونداران از حمل بار آغاز شد و گسترش یافت که در ادامه و استمرار اعتصاب کامیونهای تانکر، سبب اختلال در توزیع بنزین و گازوئیل شده و چندین جایگاه سوخت بنزین در سراسر ایران از مدار سوخترسانی خارج شدند. برخی از رانندگان با نصب پلاکاردهای بزرگ در جلو کامیون خود به «گران شدن عوارض و لوازم یدکی» در عین «ثابت ماندن کرایه بار» اعتراض کردهاند. این اعتصاب در روز چهارم بسیاری از شهرهای کوچک و بزرگ ایران را دربرگرفت.[3] روز دوشنبه ۷ خرداد ۱۳۹۷ پایانه بار تهران به اعتصاب پیوست،[4] اعتصاب سراسری کامیونداران در روز پنجم با پیوستن گروهی از رانندگان اتوبوسهای شهری به این اعتصاب سراسری ادامه پیدا کرد.[5]
اعتصاب سراسری کامیونداران در ایران | |||
---|---|---|---|
اعتراضات به افزایش مداوم قیمت لوازم یدکی و وضعیت بد معیشتی رانندگان بخشی از اعتصابات سراسری ۱۳۹۷ ایران | |||
تاریخ | خرداد و مهر ۱۳۹۷ | ||
موقعیت | |||
اهداف |
| ||
روشها | |||
طرفهای مدنی درگیر | |||
| |||
تلفات | |||
دستگیرشدگان | بیش از ۲۵۶ نفر (اعتصاب کامیونداران)[1] |
موج دوم اعتصاب سراسری کامیونداران از روز اول مهر ۱۳۹۷ آغاز شد و به مرور بیش از ۳۰ استان ایران و ۲۳۶ شهر را دربرگرفت. دور دوم از اعتصابات با توجه به حل نشدن مسائل مطروحه در دور اول اعتصاب کامیونداران در خرداد ماه و عدم تغییر وضعیت رانندگان صورت گرفت.[6]این دور از اعتصابات با برخوردهای امنیتی و قضایی و دستگیری عده ای از رانندگان معترض همراه بود.[7]
این اعتصابهای سراسری حمایتهایی را توسط فدراسیونهای جهانی و منطقه ای کارگران به دنبال داشتهاست.[2]