From Wikipedia, the free encyclopedia
آسم یا ربو[۱۰] یک بیماری التهابی طولانی‌مدت راه‌های هوایی ریه است.[۵] این بیماری با نشانه‌های متغیر و عودکننده، انسداد برگشت‌پذیر جریان هوا، و انقباض نایژه که به راحتی تحریک می‌شود، مشخص می‌شود.[۱۱][۱۲] نشانه‌های آن شامل دوره‌های خس‌خس سینه، سرفه، احساس تنگی در قفسه سینه و تنگی نفس است.[۴] این موارد ممکن است چند بار در روز یا چند بار در هفته رخ دهند.[۵] بسته به فرد بیمار، نشانه‌های آسم ممکن است در طول شب یا با ورزش بدتر شوند.[۵]
| آسم | |
|---|---|
 | |
| پیک دبی سنج ابزار سنجش جریان هوای حداکثری دم و بازدم.[۱] | |
| طرز تلفظ | |
| تخصص | پزشکی ریه |
| نشانه‌ها | مقاطع مکرر خس خس سینه، سرفه، تنگی قفسه سینه، تنگی نفس[۴] |
| عوارض | بیماری ریفلاکس معده (GERD)، رینوسینوزیت، آپنه انسدادی خواب |
| دورهٔ معمول آغاز | دوران کودکی |
| دورهٔ بیماری | بلندمدت[۵] |
| علت | ژنتیک و عامل زیست‌محیطی[۴] |
| عوامل خطر | آلودگی هوا، آلرژی‌زا[۵] |
| روش تشخیص | بر اساس علائم، پاسخ به درمان، اسپیرومتری[۶] |
| درمان | اجتناب از محرک‌ها، کورتیکواستروئیدهای استنشاقی، سالبوتامول[۷][۸] |
| فراوانی | تقریباً. ۲۶۲ میلیون (۲۰۱۹)[۹] |
| مرگ‌ها | تقریباً. ۴۶۱٬۰۰۰ (۲۰۱۹)[۹] |
| طبقه‌بندی و منابع بیرونی | |
| پیشنت پلاس | آسم |
تصور می‌شود که آسم در اثر ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی ایجاد می‌شود.[۴] عوامل محیطی عبارتند از قرارگرفتن در معرض آلاینده‌های هوا و آلرژن‌ها (مواد حساسیت‌زا).[۵] دیگر محرک‌های بالقوه شامل داروهایی مانند آسپرین و مسدودکننده‌های بتا هستند.[۵] تشخیص معمولاً بر اساس الگوی نشانه‌ها، پاسخ به درمان در طول زمان و تست اسپیرومتری عملکرد ریه صورت می‌گیرد.[۶] آسم بر اساس فراوانی نشانه‌ها، حجم بازدم اجباری در یک ثانیه (FEV۱) و حداکثر سرعت بازدم طبقه‌بندی می‌شود.[۱۳] همچنین ممکن است به‌عنوان آتوپیک یا غیرآتوپیک طبقه‌بندی شود، که در آن آتوپی به استعداد ابتلا به واکنش حساسیت نوع آی اشاره دارد.[۱۴][۱۵]
هیچ درمان شناخته‌شده‌ای برای آسم وجود ندارد، اما می‌توان آن را کنترل کرد[۵] علائم را می‌توان با اجتناب از مواجهه با محرک‌ها، مانند آلرژن‌ها و محرک‌های تنفسی، و با استفاده از کورتیکواستروئیدهای استنشاقی سرکوب کرد.[۷][۱۶] اگر نشانه‌های آسم کنترل‌نشده باقی بمانند، آگونیست‌های بتا طولانی‌اثر (LABA) یا عوامل ضدلوکوترین ممکن است علاوه بر کورتیکواستروئیدهای استنشاقی استفاده شوند.[۱۷][۱۸] درمان نشانه‌هایی که به سرعت در حال بدتر شدن هستند، معمولاً با یک آگونیست بتا-۲ کوتاه‌اثر استنشاقی مانند سالبوتامول و کورتیکواستروئیدها صورت می‌گیرد که از راه خوراکی مصرف می‌شوند.[۸] در موارد بسیار شدید، کورتیکواستروئیدهای داخل‌وریدی، سولفات منیزیم و بستری شدن در بیمارستان ممکن است مورد نیاز باشند.[۱۹]
در سال ۲۰۱۹، آسم تقریباً ۲۶۲ میلیون نفر را تحت تأثیر قرار داد و باعث مرگ حدود ۴۶۱ هزار نفر شد[۹] بیشتر مرگ‌ومیرها در کشورهای در حال توسعه رخ داده‌است.[۵] آسم اغلب در دوران کودکی شروع می‌شود،[۵] و میزان آن از دهه ۱۹۶۰به‌طور قابل توجهی افزایش یافته‌است.[۲۰] آسم در اوایل مصر باستان شناخته شده‌بود.[۲۱] واژه «آسم» از یونانی ἆσθμα، âsthma به معنای نفس‌نفس‌زدن است.[۲۲]
آسم با دوره‌های مکرر خس‌خس سینه، تنگی نفس، احساس درد قفسه سینه و سرفه مشخص می‌شود.[۲۳]خلط ممکن است از طریق سرفه از ریه تولید شود، اما اغلب به سختی بالا آورده می‌شود.[۲۴] در طول بهبودی پس از حمله آسم (تشدید)، ممکن است به دلیل سطوح بالای گلبول‌های سفید خون به نام ائوزینوفیل، چرکی به نظر برسد.[۲۵] نشانه‌ها معمولاً در شب و در اوایل صبح یا در پاسخ به ورزش یا هوای سرد بدتر می‌شوند.[۲۶] برخی از افراد مبتلا به آسم به ندرت دچار نشانه‌ها می‌شوند، معمولاً در پاسخ به محرک‌ها، در حالی که برخی دیگر ممکن است اغلب و به آسانی واکنش نشان دهند و دچار علائم پایدار شوند.[۲۷]
تعدادی دیگر از شرایط سلامت بیشتر در افراد مبتلا به آسم رخ می‌دهد، از جمله بیماری ریفلاکس معده (GERD)، التهاب بینی و سینوس‌ها (رینوسینوزیت)، و ایست موقتی تنفس حین خواب (آپنه انسدادی).[۲۸] اختلالات روانشناختی نیز شایع‌تر هستند،[۲۹] با اختلالات اضطرابی که بین ۱۶ تا ۵۲ درصد و اختلالات خلقی در ۱۴ تا ۴۱ درصد رخ می‌دهند.[۳۰] مشخص نیست که آسم باعث مشکلات روانی می‌شود یا مشکلات روانی منجر به آسم می‌شود.[۳۱] آسم فعلی، اما نه آسم سابق، با افزایش مرگ‌ومیر ناشی از همه علل، مرگ‌ومیر ناشی از بیماری قلبی، و مرگ‌ومیر ناشی از بیماری دستگاه تنفسی تحتانی همراه است.[۳۲] آسم، به ویژه آسم شدید، به شدت با ایجاد بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD) مرتبط است.[۳۳][۳۴][۳۵] افراد مبتلا به آسم، به خصوص اگر به خوبی کنترل نشده باشد، در معرض خطر افزایش واکنش‌های کنتراست رادیویی هستند.[۳۶]
پوسیدگی دندان بیشتر در افراد مبتلا به آسم ایجاد می‌شود.[۳۷] این ممکن است به اثر آگونیست‌های بتا ۲ در کاهش بزاق مربوط باشد.[۳۸] این داروها ممکن است خطر سایش شیمیایی دندان را افزایش دهند.[۳۸]
آسم توسط ترکیبی از تعاملات محیطی و ژنتیکی پیچیده و ناشناخته ایجاد می‌شود.[۳۹][۴۰] این موارد هم بر شدت و هم بر پاسخگویی آن به درمان تأثیر می‌گذارند.[۴۱] اعتقاد بر این است که میزان افزایش اخیر آسم به دلیل تغییر اپی‌ژنتیک (عوامل ارثی غیر از عوامل مرتبط با توالی DNA) و تغییر محیط زندگی است.[۴۲] آسمی که پیش از ۱۲ سالگی شروع می‌شود بیشتر به دلیل تأثیر ژنتیکی است، در حالی که شروع بعد از سن ۱۲ سالگی بیشتر به تأثیرات محیطی بازمی‌گردد.[۴۳]
بسیاری از عوامل محیطی با ایجاد و تشدید آسم مرتبط بوده‌اند، از جمله آلرژن‌ها، آلودگی هوا و دیگر مواد شیمیایی محیطی.[۴۴] موادی وجود دارند که به عنوان عامل ایجاد آسم در افراد در معرض تماس شناخته شده‌اند و به آنها آسم‌زا (Asthmogens) می‌گویند. برخی از عوامل آسم رایج عبارتند از آمونیاک، لاتکس، آفت‌کش‌ها، دودهای ناشی از لحیم و جوش، گردوغبار فلز یا چوب، پاشش رنگ ایزوسیانات در تعمیر خودرو، فرمالدئید، گلوتارآلدئید، انیدریدها، چسب‌ها، رنگ‌ها، سیالات فلزکاری، مه روغن، کپک‌ها.[۴۵][۴۶] سیگارکشیدن در دوران بارداری و پس از زایمان با خطر بیشتر نشانه‌های شبه آسم همراه است.[۴۷] کیفیت پایین هوا ناشی از عوامل محیطی مانند آلودگی ترافیک یا سطوح بالای ازون[۴۸] هم با ایجاد آسم و هم با افزایش شدت آسم مرتبط است.[۴۹] بیش از نیمی از موارد در کودکان در ایالات متحده در مناطقی رخ می‌دهد که کیفیت هوا کمتر از استانداردهای EPA است.[۵۰] کیفیت پایین هوا در جوامع کم درآمد و اقلیت رایج‌تر است.[۵۱]
قرار گرفتن در معرض ترکیبات آلی فرار داخلی (فضای سرپوشیده) ممکن است محرک آسم باشد. برای مثال، مواجهه با فرمالدهید، ارتباط مثبتی دارد.[۵۲] فتالات موجود در انواع خاصی از پی‌وی‌سی با آسم در کودکان و بزرگسالان مرتبط است.[۵۳][۵۴] در حالی که قرارگرفتن در معرض آفت‌کش‌ها با ایجاد آسم مرتبط است، هنوز رابطه علت و معلولی ایجاد نشده‌است.[۵۵][۵۶] یک فراتحلیل به این نتیجه رسید که اجاق‌های گاز یک عامل خطر اصلی برای آسم هستند، یافتن حدود یک مورد از هر هشت مورد را در ایالات متحده می‌توان به این موارد نسبت داد[۵۷]
اکثر شواهد از نقش علتی بین پاراستامول (استامینوفن) یا مصرف آنتی‌بیوتیک و آسم پشتیبانی نمی‌کنند.[۵۸][۵۹] یک بررسی سیستماتیک در سال ۲۰۱۴ نشان داد که ارتباط بین مصرف پاراستامول و آسم با در نظر گرفتن عفونت‌های تنفسی ناپدید شد.[۶۰] استرس روانی مادر در دوران بارداری یک عامل خطر برای کودک برای ابتلا به آسم است.[۶۱]
آسم با قرارگرفتن در معرض آلرژن‌های داخلی (فضای سرپوشیده) همراه است.[۶۲] آلرژن‌های رایج داخلی شامل کنه‌های گردوغبار، سوسک‌ها، شوره حیوانات (تکه‌هایی از خز یا پر) و کپک هستند.[۶۳][۶۴] مشخص شده‌است که تلاش‌ها برای کاهش کنه‌های گردوغبار روی علائم در افراد حساس بی‌اثر است.[۶۵][۶۶] شواهد ضعیف نشان می‌دهد که تلاش برای کاهش کپک با تعمیر ساختمان‌ها ممکن است به بهبود علائم آسم در بزرگسالان کمک کند.[۶۷] برخی از عفونت‌های تنفسی ویروسی، مانند ویروس سین‌سیشیال تنفسی و راینوویروس،[۲۲] ممکن است خطر ابتلا به آسم را در دوران کودکی افزایش دهند.[۶۸] با این حال، برخی عفونت‌های دیگر ممکن است خطر را کاهش دهند.[۲۲]
فرضیه بهداشت تلاش می‌کند تا میزان افزایش‌یافته آسم را در سرتاسر جهان به عنوان یک نتیجه مستقیم و ناخواسته کاهش مواجهه در دوران کودکی با باکتری‌ها و ویروس‌های غیربیماری‌زا توضیح دهد[۶۹][۷۰] پیشنهاد شده که کاهش قرار گرفتن در معرض باکتری‌ها و ویروس‌ها تا حدی به دلیل افزایش پاکیزگی و کاهش تعداد خانواده در جوامع مدرن است.[۷۱] قرار گرفتن در معرض سم (اندوتوکسین) باکتریایی در اوایل کودکی ممکن است از پیشرفت آسم جلوگیری کند، اما قرار گرفتن در معرض آن در سنین بالاتر ممکن است باعث انقباض برونش شود.[۷۲] شواهدی که از فرضیه بهداشت حمایت می‌کنند شامل نرخ پایین‌تر آسم در مزارع و خانواده‌های دارای حیوانات خانگی است.[۷۱]
استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها در اوایل زندگی با ایجاد آسم مرتبط است.[۷۳] همچنین، زایمان از طریق سزارین با افزایش خطر ابتلا به آسم (۲۰تا ۸۰درصد تخمین زده می‌شود) مرتبط است - این خطر افزایش‌یافته به فقدان رشد و تکثیر باکتریایی سالم نسبت داده می‌شود که نوزاد از عبور از کانال تولد به دست می‌آورد.[۷۴][۷۵] ارتباطی بین آسم و میزان ثروت وجود دارد که ممکن است با فرضیه بهداشت مرتبط باشد، زیرا افراد کمتر مرفه اغلب بیشتر در معرض باکتری‌ها و ویروس‌ها قرار می‌گیرند.[۷۶]
| سطح اندوتوکسین | CC ژنوتیپ | TT ژنوتیپ |
|---|---|---|
| در معرض زیاد | ریسک پایین | ریسک بالا |
| در معرض کم | ریسک بالا | ریسک پایین |
سابقه خانوادگی یک عامل خطر برای آسم بوده و ژن‌های مختلفی در آن دخیل هستند.[۷۸] اگر یکی از دوقلوهای همسان مبتلا شود، احتمال ابتلای دیگری به این بیماری تقریباً ۲۵ درصد است.[۷۸] تا پایان سال ۲۰۰۵، تعداد ۲۵ ژن با آسم در شش یا چند جمعیت جداگانه مرتبط بودند، از جمله GSTM1, IL10, CTLA-4, SPINK5, LTC4S, IL4R ADAM33.[۷۹] بسیاری از این ژن‌ها مربوط به سیستم ایمنی یا تعدیل‌کننده التهاب هستند. حتی میان این فهرست از ژن‌هایی که توسط مطالعات بسیار تکراری پشتیبانی می‌شوند، نتایج بین همه جمعیت‌های آزمایش‌شده یکسان نبوده‌است.[۷۹] در سال ۲۰۰۶ بیش از ۱۰۰ ژن فقط در یک مطالعه ارتباط ژنتیکی با آسم مرتبط بودند. ;[۷۹][۸۰]
برخی از انواع ژنتیکی فقط زمانی ممکن است باعث آسم شوند که با قرارگرفتن در معرض محیطی خاص ترکیب شوند.[۳۹] به عنوان مثال یک پلی‌مورفیسم (چند-شکلی) تک‌نوکلئوتیدی خاص در ناحیه CD14 و قرارگرفتن در معرض اندوتوکسین (یک محصول باکتریایی) است. قرار گرفتن در معرض اندوتوکسین می‌تواند از چندین منبع محیطی از جمله دود تنباکو، سگ‌ها و مزارع باشد؛ بنابراین، خطر ابتلا به آسم توسط ژنتیک فرد و سطح قرارگرفتن در معرض اندوتوکسین تعیین می‌شود.[۷۷]
التهاب پوستی آتوپیک، التهاب بینی آلرژیک و آسم را آتوپی می‌نامند.[۸۱] قوی‌ترین عامل خطر برای ابتلا به آسم، سابقه بیماری آتوپیک است. ;[۶۸] آسم در افرادی که اگزما یا تب یونجه دارند با نرخ بسیار بیشتری رخ می‌دهد.[۸۲] آسم با گرانولوماتوز ائوزینوفیلیک همراه با پلی‌آنژیت (که قبلاً به عنوان سندرم چرگ-استراوس شناخته می‌شد)، یک بیماری خودایمنی و التهاب رگ همراه است.[۸۳] افراد مبتلا به انواع خاصی از کهیر ممکن است دچار علائم آسم نیز شوند.[۸۱]
بین چاقی و خطر ابتلا به آسم همبستگی وجود دارد که هر دو در سال‌های اخیر افزایش یافته‌اند.[۸۴][۸۵] عوامل متعددی از جمله کاهش عملکرد تنفسی به دلیل تجمع چربی و این واقعیت که بافت چربی منجر به یک حالت پیش‌التهابی می‌شود، ممکن است نقش داشته‌باشد.[۸۶]
داروهای مسدودکننده بتا مانند پروپرانولول می‌توانند باعث ایجاد آسم در افراد مستعد شوند.[۸۷] [با این حال، داروهای مسدودکننده بتا انتخابی قلبی، در افراد مبتلا به بیماری خفیف یا متوسط، بی‌خطر به نظر می‌رسند.[۸۸][۸۹] دیگر داروهایی که می‌توانند در بیماران آسمی مشکلاتی ایجاد کنند، مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین، آسپرین و داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی هستند.[۹۰] استفاده از داروهای سرکوب کننده اسید (مهارکننده‌های پمپ پروتون و مسدودکننده‌های H2) در دوران بارداری با افزایش خطر ابتلا به آسم در کودک مرتبط است.[۹۱]
برخی از افراد برای هفته‌ها یا ماه‌ها آسم پایدار دارند و سپس به‌طور ناگهانی دچار یک دوره آسم حاد می‌شوند. افراد مختلف به گونه‌های مختلف به عوامل مختلف واکنش نشان می‌دهند.[۹۲] بیشتر افراد ممکن است در اثر تعدادی از عوامل محرک دچار تشدید شدید شوند.[۹۲]
عوامل خانگی که می‌توانند منجر به تشدید آسم شوند، عبارتند از گرد و غبار، ذرات حاصل از حیوانات (به ویژه موی گربه و سگ)، مواد حساسیت‌زای سوسک و کپک.[۹۲][۹۳] عطرها یکی از علل شایع حملات حاد در زنان و کودکان هستند. هر دو عفونت ویروسی و باکتریایی دستگاه تنفسی فوقانی می‌توانند بیماری را بدتر کنند.[۹۲] استرس روانی ممکن است علائم را بدتر کند - تصور می‌شود که استرس سیستم ایمنی را تغییر داده و در نتیجه پاسخ التهابی راه هوایی را به آلرژن‌ها و محرک‌ها افزایش می‌دهد[۴۹][۹۴]
تشدید آسم در کودکان مدرسه‌ای در پاییز، اندکی پس از بازگشت کودکان به مدرسه، به اوج خود می‌رسد. این ممکن است منعکس‌کننده ترکیبی از عوامل، از جمله تبعیت ضعیف از درمان، افزایش قرارگرفتن در معرض آلرژن و ویروس، و تغییر تحمل ایمنی باشد. شواهد محدودی برای راهنمایی رویکردهای احتمالی برای کاهش تشدیدهای پاییزی وجود دارد، اما درمان فصلی امالیزوماب در حالی که هزینه‌بر است، از چهار تا شش هفته پیش از بازگشت به مدرسه ممکن است تشدید آسم پاییزی را کاهش دهد.[۹۵]
آسم نتیجه التهاب مزمن ناحیه هدایت‌کننده راه‌های هوایی (به ویژه نایژه‌ها و نایژک‌ها) است که متعاقباً منجر به افزایش انقباض‌پذیری عضلات صاف می‌شود. این عامل میان دیگر موارد منجر به حملات تنگی راه هوایی و علائم کلاسیک خس‌خس سینه می‌شود. باریک‌شدن راه هوایی معمولاً با یا بدون درمان قابل برگشت است. گاهی‌اوقات خود راه‌های هوایی تغییر می‌کنند.[۲۳] تغییرات معمولی در راه‌های هوایی شامل افزایش ائوزینوفیل‌ها و ضخیم‌شدن بافت همبند مشبک است. به‌طور مزمن، ماهیچه صاف مجاری هوایی ممکن است همراه با افزایش تعداد غدد مخاطی افزایش یابند. دیگر انواع سلول‌های درگیر شامل لنفوسیت‌های T، ماکروفاژها و نوتروفیل‌ها هستند. همچنین ممکن است دیگر اجزای سیستم ایمنی، از جمله سیتوکین‌ها، کموکاین‌ها، هیستامین و لکوترین‌ها درگیر باشند.[۲۲]
در حالی که آسم یک بیماری کاملاً شناخته شده‌است، یک تعریف مورد توافق جهانی وجود ندارد.[۲۲] این بیماری توسط ابتکار جهانی برای آسم به عنوان «یک اختلال التهابی مزمن مجاری هوایی که در آن سلول‌ها و عناصر سلولی بسیاری نقش دارند»، تعریف می‌شود. التهاب مزمن با افزایش حساسیت راه هوایی مرتبط است که به دوره‌هایی از سرفه، تنگی نفس، احساس تنگی در قفسه سینه و سرفه به‌ویژه در شب یا اوایل صبح منجر می‌شود. این دوره‌ها معمولاً با انسداد گسترده اما متغیر جریان هوا در ریه همراه است که اغلب به‌طور خودبه‌خود یا با درمان قابل برگشت است.[۲۳]
در حال حاضر هیچ آزمایش دقیقی برای تشخیص وجود ندارد، و معمولاً بر اساس الگوی نشانه‌ها و پاسخ به درمان در طول زمان تشخیص گذاشته می‌شود.[۶][۲۲] اگر سابقه خس‌خس مکرر، سرفه یا مشکل تنفسی وجود داشته باشد و این علائم به دلیل ورزش، عفونت‌های ویروسی، مواد حساسیت‌زا یا آلاینده هوا رخ دهند یا بدتر شوند، ممکن است به آسم مشکوک شوند.[۹۶] سپس از اسپیرومتری برای تأیید تشخیص استفاده می‌شود.[۹۶] در کودکان زیر شش سال، تشخیص دشوارتر است، زیرا آنها برای انجام اسپیرومتری بسیار کوچک هستند.[۹۷]
انجام اسپیرومتری برای کمک به تشخیص و مدیریت بیماری توصیه می‌شود.[۹۸][۹۹] این تست بهترین آزمایش برای آسم است. این تست بهترین آزمایش برای آسم است. اگر FEV1 اندازه‌گیری شده با این روش بیش از ۱۲ درصد بهبود یابد و حداقل ۲۰۰ میلی لیتر پس از تجویز یک نایژه گشادکننده مانند سالبوتامول افزایش یابد، تشخیص را تأیید می‌کند. با این حال ممکن است در کسانی که سابقه آسم خفیف دارند، طبیعی باشد.[۲۲] از آنجایی که کافئین در افراد مبتلا به آسم یک گشادکننده نایژه است، استفاده از کافئین پیش از آزمایش عملکرد ریه ممکن است با نتایج تداخل داشته باشد.[۱۰۰] ظرفیت انتشار تک‌تنفسی می‌تواند به افتراق آسم از COPD کمک کند.[۲۲] انجام اسپیرومتری هر یک یا دو سال یکبار برای بررسی میزان کنترل آسم فرد منطقی است.[۱۰۱]
چالش متاکولین شامل استنشاق افزایش غلظت ماده‌ای است که باعث تنگ‌شدن راه هوایی در افراد مستعد می‌شود. اگر منفی باشد، به این معنی است که فرد مبتلا به آسم نیست. اما اگر مثبت باشد، وجود بیماری را اثبات نمی‌کند.[۲۲]
دیگر شواهد حمایتی عبارتند از: اختلاف ≥۲۰ درصد در اوج جریان بازدمی حداقل در سه روز در هفته به مدت حداقل دو هفته، بهبود ≥۲۰ درصد اوج جریان پس از درمان با سالبوتامول، کورتیکواستروئیدهای استنشاقی یا پردنیزون، یا ≥۲۰ درصد کاهش در اوج جریان به دنبال قرار گرفتن در معرض یک محرک.[۱۰۲] با این حال، آزمایش حداکثر جریان بازدمی نسبت به اسپیرومتری متغیرتر است و بنابراین برای تشخیص معمول توصیه نمی‌شود. ممکن است برای نظارت روزانه خود در افراد مبتلا به بیماری متوسط تا شدید و برای بررسی اثربخشی داروهای جدید مفید باشد. همچنین ممکن است در هدایت درمان در کسانی که تشدید حاد دارند، مفید باشد.[۱۰۳]
| شدت علائم | تناوب علائم | علائم شبانه | %FEV1 تغییرات پیش‌بینی شده | FEV1 تغییرپذیری | SABA استفاده از |
|---|---|---|---|---|---|
| متناوب | ≤۲/هفته | ≤۲/ماه | ≥۸۰٪ | <۲۰٪ | ≤۲ روز در هفته |
| پایدار خفیف | >۲/هفته | ۳–۴/ماه | ≥۸۰٪ | ۲۰–۳۰٪ | >۲ روز در هفته |
| متوسط مداوم | روزانه | >۱/هفته | ۶۰–۸۰٪ | >۳۰٪ | روزانه |
| شدید مداوم | به‌طور مداوم | مکرر (۷/هفته) | <۶۰٪ | >۳۰٪ | ≥ دو بار در روز |
آسم از نظر بالینی بر اساس فراوانی علائم، حجم بازدم اجباری در یک ثانیه (FEV1) و حداکثر سرعت بازدم طبقه‌بندی می‌شود.[۱۳] آسم همچنین ممکن است به عنوان آتوپیک (خارجی) یا غیرآتوپیک (داخلی) طبقه‌بندی شود، بر اساس اینکه آیا علائم توسط مواد حساسیت‌زا (آتوپیک) ایجاد می‌شود یا خیر (غیرآتوپیک).[۱۴] در حالی که آسم بر اساس شدت طبقه‌بندی می‌شود، در حال حاضر هیچ روش روشنی برای طبقه‌بندی زیرگروه‌های مختلف آسم فراتر از این سیستم وجود ندارد.[۱۰۴] یافتن راه‌هایی برای شناسایی زیرگروه‌هایی که به انواع مختلف درمان‌ها به خوبی پاسخ می‌دهند، یک هدف حیاتی کنونی تحقیقات آسم است.[۱۰۴] اخیراً آسم بر اساس ارتباط آن با التهاب نوع ۲ یا التهاب غیر نوع ۲ طبقه‌بندی شده‌است. این رویکرد به طبقه‌بندی وابسته به ایمنی‌شناسی با درک در حال توسعه از فرآیندهای ایمنی اساسی و توسعه رویکردهای درمانی که التهاب نوع ۲ را هدف قرار می‌دهد هدایت می‌شود.[۱۰۵]
اگرچه آسم یک وضعیت انسدادی مزمن است، به عنوان بخشی از بیماری مزمن انسدادی ریه در نظر گرفته نمی‌شود، زیرا این اصطلاح به‌طور خاص به ترکیبی از بیماری‌هایی اشاره دارد که غیرقابل برگشت هستند مانند برونشکتازی (بزرگی قسمت‌هایی از راه‌های هوایی ریه) و آمفیزم (بزرگی کیسه‌های هوایی ریه).[۱۰۶] برخلاف این بیماری‌ها، انسداد راه هوایی در آسم معمولاً برگشت‌پذیر است. با این حال، اگر درمان نشود، التهاب مزمن ناشی از آسم می‌تواند منجر به انسداد غیرقابل برگشت ریه‌ها به دلیل بازسازی راه هوایی شود.[۱۰۷] برخلاف آمفیزم، آسم برونش‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد، نه کیسه‌های هوایی را.[۱۰۸] ترکیب آسم با جزئی از انسداد غیرقابل برگشت راه هوایی را سندرم همپوشانی آسم (ACOS)-بیماری انسدادی مزمن (COPD) می‌نامند. در مقایسه با دیگر افراد مبتلا به آسم «خالص» یا COPD، افراد مبتلا به ACOS عوارض، مرگ‌ومیر و احتمالاً بیماری‌های همراه بیشتری را نشان می‌دهند.[۱۰۹]
| تقریباً کشنده | نزدیک به مرگ PaCO2 بالا تقریباً کشنده، یا نیاز به تهویه مکانیکی، یا هر دو | |
|---|---|---|
| تهدیدات زندگی (هر کدام از) | ||
| علائم بالینی | اندازه‌گیری‌ها | |
| تغییر سطح هوشیاری | حداکثر جریان < ۳۳٪ | |
| خستگی | اشباع اکسیژن < ۹۲٪ | |
| آریتمی | PaO2 < ۸ kPa | |
| فشار خون پایین | "طبیعی" PaCO2 | |
| کبودی | ||
| سینه بی صدا | ||
| تلاش تنفسی ضعیف | ||
| حاد شدید (هر کدام از) | ||
| اوج جریان ۳۳–۵۰٪ | ||
| تعداد تنفس ≥ ۲۵ نفس در دقیقه | ||
| ضربان قلب ≥ ۱۱۰ ضربه در دقیقه | ||
| قادر به تکمیل جملات در یک‌نفس نیست | ||
| متوسط | علائم بدتر شدن | |
| حداکثر جریان ۵۰–۸۰٪ بهترین یا پیش‌بینی شده‌است | ||
| هیچ ویژگی آسم حاد شدید وجود ندارد | ||
تشدید حاد آسم معمولاً به عنوان حمله آسم شناخته می‌شود. علائم کلاسیک عبارتند از تنگی نفس، خس‌خس سینه و احساس تنگی در قفسه سینه.[۲۲] خس‌خس سینه اغلب هنگام بازدم است.[۱۱۱] در حالی که اینها نشانه‌های اولیه آسم هستند،[۱۱۲] برخی از افراد عمدتاً با سرفه ظاهر می‌شوند، و در موارد شدید، حرکت هوا ممکن است به‌طور قابل توجهی مختل شود، به‌طوری که صدای خس‌خس شنیده نمی‌شود.[۱۱۰] در کودکان، درد قفسه سینه اغلب وجود دارد.[۱۱۳]
علائمی که حین حمله آسم رخ می‌دهد، عبارتند از استفاده از عضلات کمکی تنفسی (ماهیچه جناغی‌پستانکی و ماهیچه‌های نردبانی)، و ممکن است نبض متناقض (نبض که هنگام دم ضعیف‌تر و هنگام بازدم قوی‌تر است) و تورم بیش از حد قفسه سینه وجود داشته باشد.[۱۱۴] رنگ آبی پوست و ناخن می‌تواند در اثر کمبود اکسیژن ایجاد شود.[۱۱۵]
در یک تشدید خفیف، اوج جریان بازدمی (PEFR)، ≥۲۰۰ لیتر/دقیقه یا ≥۵۰ درصد از بهترین مقدار پیش‌بینی شده‌است.[۱۱۶] متوسط بین ۸۰ تا ۲۰۰ لیتر در دقیقه یا ۲۵ تا ۵۰ درصد از بهترین مقدار پیش‌بینی‌شده، در حالی که شدید به صورت ≤ ۸۰ لیتر در دقیقه یا ≤۲۵ درصد از بهترین مقدار پیش‌بینی‌شده تعریف می‌شود.[۱۱۶]
آسم حاد شدید، که قبلاً به عنوان وضعیت آسماتیکوس (Asthmaticus) شناخته می‌شد، یک تشدید حاد آسم است که به درمان‌های استاندارد برونکودیلاتورها و کورتیکواستروئیدها پاسخ نمی‌دهد.[۱۱۷] نیمی از موارد به دلیل عفونت و دیگر موارد ناشی از آلرژن، آلودگی هوا، یا استفاده ناکافی یا نامناسب از دارو است.[۱۱۷]
آسم شکننده نوعی آسم است که با حملات مکرر و شدید قابل تشخیص است.[۱۱۰] آسم شکننده نوع ۱ یک بیماری است که علیرغم مصرف داروی شدید، تنوع وسیعی در اوج جریان دارد. آسم شکننده نوع ۲، آسم به خوبی کنترل شده با پس‌زمینه با تشدید شدید ناگهانی است.[۱۱۰]
ورزش می‌تواند باعث تنگی نایژه در افراد مبتلا به آسم یا بدون آسم شود.[۱۱۸] این بیماری در اکثر افراد مبتلا به آسم و تا ۲۰ درصد از افراد بدون آسم رخ می‌دهد.[۱۱۸] انقباض برونش ناشی از ورزش در ورزشکاران حرفه‌ای رایج است. بالاترین میزان میان دوچرخه‌سواران (تا ۴۵ درصد)، شناگران، و اسکی‌بازان صحرایی است.[۱۱۹] در حالی که ممکن است در هر شرایط آب‌وهوایی رخ دهد، زمانی که هوا خشک و سرد است بیشتر رایج است.[۱۲۰] بتا۲ آگونیست‌های استنشاقی به نظر نمی‌رسد عملکرد ورزشی را بین افراد بدون آسم بهبود بخشند، ;[۱۲۱] با این حال، دوزهای خوراکی ممکن است استقامت و قدرت را بهبود بخشند.[۱۲۲][۱۲۳]
آسم در اثر (یا بدتر شدن) قرارگرفتن در محل کار، یک بیماری شغلی شایع گزارش شده‌است.[۱۲۴] با این حال، بسیاری از موارد گزارش یا به رسمیت شناخته نشده‌اند.[۱۲۵][۱۲۶] تخمین زده می‌شود که ۵ تا ۲۵ درصد از موارد آسم در بزرگسالان مربوط به کار باشد. چند صد عامل مختلف دخیل در این نوع دخیل هستند که رایج‌ترین آنها عبارتند از: ایزوسیانات‌ها، غبار غلات و چوب، رزین، لاتکس، ریزش لحیم کاری، حیوانات و آلدئیدها. مشاغل مرتبط با بالاترین خطر مشکلات عبارتند از: کسانی که رنگ‌پاشی می‌کنند، نانواها و کسانی که غذا را فرآوری می‌کنند، پرستاران، کارگران شیمیایی، کسانی که با حیوانات کار می‌کنند، جوشکاران، آرایشگران و کارگران چوب.[۱۲۴]
بیماری تنفسی تشدید شده با آسپرین (AERD)، همچنین به عنوان آسم ناشی از آسپرین شناخته می‌شود، تا ۹ درصد از مبتلایان به آسم را تحت تأثیر قرار می‌دهد.[۱۲۷] AERD شامل آسم، پولیپ بینی، بیماری سینوسی، و واکنش‌های تنفسی به آسپرین و دیگر داروهای NSAID (مانند ایبوپروفن و ناپروکسن) است.[۱۲۸] افراد اغلب دچار از دست دادن بویایی می‌شوند و بیشتر دچار واکنش‌های تنفسی به الکل می‌شوند.[۱۲۹]
الکل ممکن است علائم آسم را در یک سوم افراد بدتر کند.[۱۳۰] این وضعیت ممکن است حتی در برخی از گروه‌های نژادی مانند ژاپنی‌ها و کسانی که بیماری تنفسی تشدید شده با آسپرین دارند، شایع‌تر باشد.[۱۳۰] مطالعات دیگر بهبود علائم آسم ناشی از الکل را نشان داده‌اند.[۱۳۰]
آسم غیرآتوپیک که تحت عنوان ذاتی یا غیرآلرژیک نیز شناخته می‌شود، بین ۱۰ و ۳۳ درصد موارد را تشکیل می‌دهد. تست پوستی آن برای آلرژن‌های استنشاقی رایج منفی است. اغلب در اواخر زندگی شروع می‌شود و زنان بیشتر از مردان مبتلا می‌شوند. درمان‌های معمول ممکن است به خوبی مؤثر نباشند.[۱۳۱] این مفهوم که «غیرآتوپیک» مترادف با «غیر آلرژیک» است، توسط داده‌های اپیدمیولوژیک که شیوع آسم ارتباط نزدیکی با سطح سرمی IgE استاندارد شده برای سن و جنس دارد، زیر سؤال می‌رود، که نشان می‌دهد آسم تقریباً همیشه با نوعی واکنش مرتبط با IgE همراه است و بنابراین اساس آلرژیک دارد، اگرچه به نظر نمی‌رسد همه محرک‌های آلرژیکی که باعث آسم می‌شوند در مطالعات آلرژن‌های هوازی مورد مطالعه قرار گرفته باشند (فرضیه «آنتی‌ژن (های) گمشده»)[۱۳۲] به عنوان مثال، یک مرور سیستماتیک و متاآنالیز به‌روز شده از خطر منتسب به جمعیت (PAR) نشانگرهای زیستی کلامیدیا پنومونیه در آسم مزمن نشان داد که PAR برای IgE اختصاصی C. pneumonia حدود ۴۷ درصد است.[۱۳۳]
اگر از بیماران سؤال شود، ممکن است گزارش دهند که اولین علائم آسم آنها پس از یک بیماری حاد دستگاه تنفسی تحتانی شروع شده‌است. این نوع تاریخچه را سندرم «آسم عفونی» (IA),[۱۳۴] یا «آسم مرتبط با عفونت» (AAWI)[۱۳۵] نامگذاری کرده‌اند تا شروع آسم مرتبط با عفونت را از ارتباط شناخته‌شده عفونت‌های تنفسی با تشدید آسم افتراق دهند. شیوع گزارش شده IA برای بزرگسالان از حدود ۴۰ درصد در یک بخش مراقبت‌های اولیه[۱۳۴] تا ۷۰ درصد در یک کلینیک تخصصی که عمدتاً بیماران مبتلا به آسم شدید را درمان می‌کند، متغیر است.[۱۳۶] شیوع واقعی جمعیت IA در آسم با شروع بزرگسالان ناشناخته است زیرا پزشکان برای استخراج این نوع تاریخچه به‌طور معمول آموزش ندیده‌اند و یادآوری آسم با شروع در کودکی چالش‌برانگیز است.
بسیاری از شرایط دیگر می‌توانند علائمی را مشابه با علائم آسم ایجاد کنند. در کودکان، علائم ممکن است به دلیل دیگر بیماری‌های راه هوایی فوقانی مانند رینیت آلرژیک و سینوزیت، همچنین دیگر علل انسداد راه هوایی از جمله جسم خارجی، تنگی نای، نرمی نای و حنجره، حلقه‌های عروقی، بزرگ شدن غدد لنفاوی یا توده‌های گردن باشد.[۱۳۷] التهاب نایژک (برونشیولیت) و دیگر عفونت‌های ویروسی نیز ممکن است باعث خس‌خس سینه شوند.[۱۳۸] بر اساس بیانیه انجمن تنفسی اروپا، ممکن است برچسب «آسم» برای کودکان پیش دبستانی مبتلا به خس‌خس سینه مناسب نباشد زیرا اطلاعات بالینی در مورد التهاب راه‌های هوایی وجود ندارد.[۱۳۹] در بزرگسالان، بیماری مزمن انسدادی ریه، نارسایی احتقانی قلب، توده‌های راه هوایی، و همچنین سرفه‌های ناشی از دارو به دلیل مهارکننده‌های ACE (آنزیم مبدل آنژیوتانسین) ممکن است علائم مشابهی را ایجاد کنند. در هر دو جمعیت، اختلال عملکرد تارهای صوتی ممکن است به‌طور مشابه ظاهر شود.[۱۳۷]
بیماری انسدادی مزمن ریه می‌تواند همراه با آسم باشد و می‌تواند به عنوان عارضه آسم مزمن رخ دهد. پس از سن ۶۵ سالگی، اکثر افراد مبتلا به بیماری انسدادی راه هوایی، آسم و COPD خواهند داشت. در این شرایط، COPD را می‌توان با افزایش نوتروفیل‌های راه هوایی، افزایش غیرطبیعی ضخامت دیواره و افزایش عضله صاف در برونش‌ها متمایز کرد. با این حال، این سطح از بررسی به دلیل COPD و آسم که اصول مدیریت مشابهی دارند، انجام نمی‌شود: کورتیکواستروئیدها، بتا آگونیست‌های طولانی‌اثر، و ترک سیگار.[۱۴۰] این بیماری از نظر علائم شباهت زیادی به آسم دارد، با قرار گرفتن بیشتر در معرض دود سیگار، سن بالاتر، برگشت‌پذیری کمتر علائم پس از تجویز متسع‌کننده نایژه (برونکودیلاتور)، و کاهش احتمال سابقه خانوادگی آتوپی مرتبط است.[۱۴۱][۱۴۲]
شواهد دال بر اثربخشی اقدامات برای جلوگیری از پیشرفت آسم ضعیف است.[۱۴۳] سازمان جهانی بهداشت کاهش عوامل خطر را مانند دود تنباکو، آلاینده‌های هوا، محرک‌های شیمیایی از جمله عطر و تعدادی از عفونت‌های دستگاه تنفسی تحتانی توصیه می‌کند.[۱۴۴][۱۴۵] تلاش‌های دیگری که امیدوارکننده هستند، عبارتند از: محدود کردن قرار گرفتن در معرض دود در رحم، شیردهی، و افزایش قرار گرفتن در معرض مهدکودک یا خانواده‌های پرجمعیت، اما هیچ‌کدام به اندازه کافی حمایت نمی‌شوند که برای این اندیکاسیون توصیه شوند.[۱۴۳]
قرار گرفتن زودهنگام در معرض حیوانات خانگی ممکن است مفید باشند.[۱۴۶] نتایج حاصل از قرار گرفتن در معرض حیوانات خانگی در زمان‌های دیگر قطعی نیست[۱۴۷] و تنها در صورت داشتن علائم آلرژیک به حیوان خانگی توصیه می‌شود که حیوانات خانگی از خانه خارج شوند.[۱۴۸]
اعمال محدودیت‌های غذایی در دوران بارداری یا تغذیه با شیر مادر در پیشگیری از آسم در کودکان مؤثر نیست و توصیه نمی‌شود.[۱۴۸] مصرف امگا ۳، رژیم غذایی مدیترانه‌ای و آنتی‌اکسیدان‌ها توسط برخی مطالعات پیشنهاد شده که ممکن است به پیشگیری از بحران کمک کنند، اما شواهد هنوز قطعی نیستند.[۱۴۹]
کاهش یا حذف ترکیبات شناخته‌شده برای افراد حساس از محل کار ممکن است مؤثر باشد.[۱۲۴] مشخص نیست که آیا واکسیناسیون سالانه آنفلوآنزا بر خطر تشدید تأثیر می‌گذارد یا خیر.[۱۵۰] با این حال، ایمن‌سازی توسط سازمان جهانی بهداشت توصیه می‌شود.[۱۵۱] ممنوعیت استعمال دخانیات در کاهش تشدید آسم مؤثر است.[۱۵۲]
در حالی که هیچ درمانی برای آسم وجود ندارد، علائم معمولاً قابل بهبود هستند.[۱۵۳] مؤثرترین درمان برای آسم، شناسایی محرک‌هایی مانند دود سیگار، حیوانات خانگی یا دیگر آلرژن‌ها و از بین بردن قرار گرفتن در تماس با آنها است. اگر اجتناب از محرک کافی نباشد، استفاده از دارو توصیه می‌شود. داروهای دارویی بر اساس شدت بیماری و فراوانی علائم انتخاب می‌شوند. داروهای خاص برای آسم به‌طور کلی به دو دسته سریع‌الاثر و طولانی‌اثر طبقه‌بندی می‌شوند.[۱۵۴][۱۵۵] داروهای ذکر شده در زیر در بهبود علائم آسم اثربخشی نشان داده‌اند، با این حال اثربخشی استفاده در «دنیای واقعی» محدود است زیرا حدود نیمی از افراد مبتلا به آسم در سرتاسر جهان، حتی در صورت درمان، تحت کنترل هستند.[۱۵۶][۱۵۷][۱۵۸] افراد مبتلا به آسم ممکن است تا حد مطلوبی کنترل نشوند یا به این دلیل که دوزهای بهینه داروهای آسم مؤثر نیستند (به نام آسم مقاوم به درمان) یا به این دلیل که نمی‌توانند (ناتوانی در پرداخت هزینه درمان، تکنیک ضعیف استفاده از داروهای استنشاقی) یا تمایلی به مصرف دوزهای بهینه (به نام «درمان دشوار» آسم) از داروهای تجویزشده آسم ندارند (اجتناب از عوارض جانبی کورتیکواستروئیدها). در عمل، برای بیمارانی که هرگز دوزهای بهینه داروهای آسم را مصرف نکرده‌اند، نمی‌توان دسته‌های «مقاوم» را از «درمان مشکل» تشخیص داد. یک موضوع مرتبط این است که کارآزمایی‌های اثربخشی درمان آسم که دستورالعمل‌های درمان دارویی مبتنی بر آنها منتشر می‌شوند، اکثر افراد مبتلا به آسم را به‌طور سیستماتیک حذف کرده‌اند.[۱۵۹][۱۶۰] به عنوان مثال، کارآزمایی‌های درمان اثربخشی آسم همیشه افراد واجد شرایط دیگر را که سیگار می‌کشند حذف می‌کنند، و سیگار کارایی کورتیکواستروئیدهای استنشاقی را که پایه اصلی مدیریت کنترل آسم هستند، کاهش می‌دهد.[۱۶۱][۱۶۲][۱۶۳]
برونکودیلاتورها برای تسکین کوتاه‌مدت علائم توصیه می‌شوند. در کسانی که حملات گاه‌به‌گاه دارند، به هیچ داروی دیگری نیاز نیست. I اگر بیماری خفیف پایدار وجود داشته باشد (بیش از دو حمله در هفته)، کورتیکواستروئیدهای استنشاقی با دوز پایین یا به جای آن، آنتاگونیست لکوترین یا تثبیت‌کننده ماست‌سل از طریق خوراکی توصیه می‌شوند. برای کسانی که حملات روزانه دارند، دوز بالاتری از کورتیکواستروئیدهای استنشاقی استفاده می‌شوند. در یک تشدید متوسط یا شدید، کورتیکواستروئیدهای خوراکی به این درمان‌ها اضافه می‌شوند.[۸]
افراد مبتلا به آسم دارای میزان بالاتری از اضطراب، استرس روانی و افسردگی هستند.[۱۶۴][۱۶۵] این وضعیت با کنترل ضعیف‌تر آسم مرتبط است.[۱۶۴] درمان شناختی‌رفتاری ممکن است کیفیت زندگی، کنترل آسم و سطوح اضطراب را در افراد مبتلا به آسم بهبود بخشد.[۱۶۴]
بهبود دانش افراد در مورد آسم و استفاده از یک برنامه اقدام مکتوب به عنوان یکی از اجزای مهم مدیریت آسم شناسایی شده‌است.[۱۶۶] ارائه جلسات آموزشی که شامل اطلاعات مختص به فرهنگ یک فرد باشد احتمالاً مؤثر است.[۱۶۷] برای تعیین اینکه آیا افزایش آمادگی و دانش در مورد آسم میان کارکنان مدرسه و خانواده‌ها با استفاده از مداخلات خانگی و در مدرسه منجر به بهبود درازمدت ایمنی برای کودکان مبتلا به آسم می‌شود، انجام تحقیقات بیشتری ضروری است.[۱۶۸][۱۶۹][۱۷۰] مداخلات خود-مدیریتی آسم مبتنی بر مدرسه، که سعی در بهبود دانش در مورد آسم، محرک‌های آن و اهمیت مرور منظم پزشک دارد، ممکن است پذیرش در بیمارستان و ویزیت در بخش اورژانس را کاهش دهد. این مداخلات همچنین ممکن است تعداد روزهایی را که کودکان علائم آسم را نشان می‌دهند کاهش داده و ممکن است منجر به بهبودهای جزئی در کیفیت زندگی مرتبط با آسم شود.[۱۷۱] برای تعیین اینکه تصمیم‌گیری مشترک برای مدیریت درمانی بزرگسالان مبتلا به آسم مفید است یا خیر،[۱۷۲] یا اینکه یک برنامه اقدام شخصی برای آسم مؤثر و ضروری است یا خیر، انجام تحقیقات بیشتری ضروری است.[۱۷۳] برخی از افراد مبتلا به آسم از دستگاه اندازه‌گیری کننده درصد اشباع اکسیژن خون (پالس‌اکسی‌متر) برای نظارت بر سطح اکسیژن خون خود در طول حمله آسم استفاده می‌کنند. با این حال، هیچ شواهدی در مورد استفاده در این موارد وجود ندارد.[۱۷۴]
اجتناب از محرک‌ها جزء کلیدی بهبود کنترل و جلوگیری از بروز حملات است. شایع‌ترین محرک‌ها عبارتند از آلرژن‌ها، دود (از تنباکو یا منابع دیگر)، آلاینده‌های هوا، مسدودکننده‌های بتا غیرانتخابی، و غذاهای حاوی سولفیت[۱۷۵][۱۷۶] کشیدن سیگار و دود دست دوم (دود غیرفعال) ممکن است اثربخشی داروهایی را مانند کورتیکواستروئیدها کاهش دهد.[۱۷۷] قوانینی که سیگار کشیدن را محدود می‌کنند، تعداد افرادی را که به دلیل آسم در بیمارستان بستری می‌شوند، کاهش می‌دهد.[۱۵۲] اقدامات کنترل‌کننده گرد و غبار، از جمله فیلتر هوا، مواد شیمیایی برای از بین بردن کنه‌ها، استفاده از جاروبرقی، روکش تشک و روش‌های دیگر هیچ تأثیری بر علائم آسم نداشتند.[۶۵] شواهد کافی وجود ندارد که نشان دهد رطوبت‌گیرها برای کنترل آسم مفید هستند.[۱۷۸]
به‌طور کلی، ورزش در افراد مبتلا به آسم پایدار مفید است.[۱۷۹] یوگا می‌تواند بهبودهای کوچکی در کیفیت زندگی و علائم در افراد مبتلا به آسم ایجاد کند.[۱۸۰] برای تعیین اینکه کاهش وزن چقدر بر بهبود کیفیت زندگی، استفاده از خدمات مراقبت‌های سلامت و اثرات نامطلوب برای افراد مبتلا به آسم در هر سنی مؤثر است، تحقیقات بیشتری ضروری است.[۱۸۱][۱۸۲]
داروهای مورد استفاده برای درمان آسم به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند: داروهای تسکین‌دهنده سریع که برای درمان علائم حاد استفاده می‌شوند، و داروهای کنترل طولانی‌مدت برای جلوگیری از تشدید بیشتر.[۱۵۴] به‌طور کلی برای بدتر شدن ناگهانی علائم یا برای درمان آسم در هر زمانی نیازی به آنتی‌بیوتیک نیست.[۱۸۳][۱۸۴]
برای کودکان مبتلا به آسم که با درمان ترکیبی کورتیکواستروئیدهای استنشاقی (ICS) و بتا۲ آگونیست‌های طولانی‌اثر (LABA) به خوبی کنترل می‌شود، فواید و مضرات قطع LABA و ترک درمان فقط با ICS نامشخص است.[۲۲۱] Iدر بزرگسالانی که آسم پایدار دارند در حالی که ترکیبی از LABA و کورتیکواستروئیدهای استنشاقی (ICS) مصرف می‌کنند، توقف LABA ممکن است خطر تشدید آسم را افزایش دهد که نیاز به درمان با کورتیکواستروئیدهای خوراکی دارد.[۲۲۲] توقف LABA احتمالاً تفاوت مهمی در کنترل آسم یا کیفیت زندگی مرتبط با آسم ندارد.[۲۲۲] اینکه قطع کردن LABA خطر بروز عوارض جانبی جدی یا تشدیدهایی را که نیاز به مراجعه به بخش اورژانس یا بستری شدن در بیمارستان دارند را افزایش می‌دهد یا خیر، مشخص نیست.[۲۲۲]
داروها معمولاً به صورت استنشاقی با دوز اندازه‌گیری شده (MDIs) در ترکیب با اسپیسر آسم یا به عنوان یک استنشاق پودر خشک ارائه می‌شوند. اسپیسر یک استوانه پلاستیکی است که دارو را با هوا مخلوط می‌کند و دریافت دوز کامل دارو را آسان‌تر می‌کند. ممکن است از نبولایزر نیز استفاده شود. نبولایزرها و اسپیسرها در کسانی که علائم خفیف تا متوسط دارند به یک اندازه مؤثر هستند. با این حال، شواهد کافی برای تعیین وجود تفاوت در افراد مبتلا به بیماری شدید وجود ندارد.[۲۲۳] برای ارائه بتا آگونیست‌های کوتاه‌اثر در آسم حاد در کودکان، اسپیسرها ممکن است مزایایی در مقایسه با نبولایزرها داشته باشند، اما در کودکان مبتلا به آسم تهدیدکننده حیات مطالعه نشده‌اند.[۲۲۴] شواهد قوی برای استفاده از LABA داخل وریدی برای بزرگسالان یا کودکان مبتلا به آسم حاد وجود ندارد.[۲۲۵] شواهد کافی برای مقایسه مستقیم اثربخشی استنشاقی با دوز اندازه‌گیری شده متصل به اسپیسر خانگی در مقایسه با اسپیسر تجاری موجود برای درمان کودکان مبتلا به آسم وجود ندارد.[۲۲۶]
استفاده طولانی‌مدت از کورتیکواستروئیدهای استنشاقی در دوزهای معمولی خطر جزئی عوارض جانبی را به همراه دارد.[۲۲۷] خطرات عبارتند از برفک دهان، ایجاد آب مروارید، و کاهش اندک در سرعت رشد.[۲۲۷][۲۲۸][۲۲۹] شست‌وشوی دهان پس از استفاده از استروئیدهای استنشاقی می‌تواند خطر ابتلا به برفک را کاهش دهد.[۲۳۰] دوزهای بالاتر استروئیدهای استنشاقی ممکن است منجر به کاهش تراکم معدنی استخوان شوند.[۲۳۱]
التهاب در ریه‌ها را می‌توان با سطح اکسیدنیتریک بازدم تخمین زد.[۲۳۲][۲۳۳] استفاده از سطوح اکسید نیتریک بازدمی (FeNO) برای هدایت دوز داروهای آسم ممکن است مزایای کمی برای پیشگیری از حملات آسم داشته باشد، اما مزایای بالقوه آن به اندازه کافی قوی نیست که این رویکرد به عنوان روشی برای هدایت درمان آسم در بزرگسالان یا کودکان توصیه شود.[۲۳۲][۲۳۳]
وقتی آسم به داروهای معمولی پاسخ نمی‌دهد، گزینه‌های دیگری هم برای مدیریت اورژانسی و هم برای پیشگیری از تشدید عود در دسترس هستند. گزینه‌های اضافی عبارتند از:
ماندن در رویکرد درمانی برای پیشگیری از تشدید آسم می‌تواند چالش‌برانگیز باشد، به خصوص اگر فرد نیاز به مصرف روزانه دارو یا درمان داشته باشد.[۲۵۴] دلایل پایبندی ضعیف از تصمیم آگاهانه برای پیروی نکردن از رژیم درمانی پیشنهادی به دلایل مختلف از جمله اجتناب از عوارض جانبی احتمالی، اطلاعات نادرست یا دیگر باورها در مورد دارو متغیر است.[۲۵۴] مشکلات دسترسی به درمان و مشکلات اجرای مؤثر درمان نیز می‌تواند منجر به پایبندی کمتر شود. رویکردهای مختلفی برای تلاش و بهبود پایبندی به درمان‌ها برای کمک به افراد در پیشگیری از تشدید جدی آسم از جمله مداخلات دیجیتالی انجام شده‌است.[۲۵۴]
بسیاری از افراد مبتلا به آسم، مانند افراد مبتلا به دیگر اختلالات مزمن، از درمان‌های جایگزین استفاده می‌کنند. بررسی‌ها نشان می‌دهند که تقریباً ۵۰ درصد از نوعی درمان غیرمتعارف استفاده می‌کنند.[۲۵۵][۲۵۶] داده‌های کمی برای حمایت از اثربخشی بیشتر این درمان‌ها وجود دارد..
شواهد برای حمایت از استفاده از ویتامین ث یا ویتامین ئی برای کنترل آسم کافی نیست.[۲۵۷][۲۵۸] حمایت برای استفاده از ویتامین C در برونکواسپاسم ناشی از ورزش وجود دارد.[۲۵۹] مکمل‌های غذایی روغن ماهی (اسیدهای چرب n-۳ دریایی)[۲۶۰] و کاهش سدیم رژیم غذایی[۲۶۱] به نظر نمی‌رسد به بهبود کنترل آسم کمک کنند. در افراد مبتلا به آسم خفیف تا متوسط، درمان با مکمل ویتامین دی یا متابولیت‌های هیدروکسیله آن، تشدید حاد را کاهش نمی‌دهند یا کنترل را بهبود نمی‌بخشند.[۲۶۲] شواهد محکمی وجود ندارد که نشان دهد مکمل‌های ویتامین D باعث بهبود علائم روزانه آسم یا عملکرد ریه فرد می‌شود.[۲۶۲] شواهد محکمی وجود ندارد که نشان دهد بزرگسالان مبتلا به آسم باید از غذاهای حاوی مونوسدیم گلوتامات (MSG) اجتناب کنند.[۲۶۳] مطالعات باکیفیت کافی برای تعیین اینکه کودکان مبتلا به آسم باید از خوردن غذاهای حاوی MSG اجتناب کنند یا خیر، انجام نشده‌است.[۲۶۳]
طب سوزنی برای درمان توصیه نمی‌شود زیرا شواهد کافی برای حمایت از آن وجود ندارد.[۲۶۴][۲۶۵] یونیزه‌کننده‌های هوا هیچ شواهدی را مبنی بر بهبود علائم آسم یا سودمندی عملکرد ریه نشان نمی‌دهند. این روش به‌طور یکسان برای مولدهای یون مثبت و منفی اعمال می‌شود.[۲۶۶] درمان‌های دستی، از جمله مانورهای درمانی استئوپاتیک، کایروپراکتیک، فیزیوتراپی، درمانگر تنفسی، شواهد کافی را برای حمایت از استفاده از آنها در درمان آسم ندارند[۲۶۷] با این حال، توانبخشی ریوی ممکن است کیفیت زندگی و ظرفیت تمرین عملکردی را در مقایسه با مراقبت‌های معمول برای بزرگسالان مبتلا به آسم بهبود بخشد.[۲۶۸] تکنیک تنفس Buteyko برای کنترل تهویه زیاد ریه‌ها (هیپرونتیلاسیون) ممکن است منجر به کاهش مصرف دارو شود. با این حال، این روش هیچ تأثیری بر عملکرد ریه ندارد.[۱۵۵] بنابراین یک هیئت متخصص احساس کرد که شواهد برای حمایت از استفاده از آن ناکافی است.[۲۶۴] شواهد روشنی وجود ندارد که تمرینات تنفسی برای درمان کودکان مبتلا به آسم مؤثر باشد.[۲۶۹]
پیش‌آگهی آسم به‌طور کلی خوب است، به ویژه برای کودکان مبتلا به بیماری خفیف.[۲۷۰] مرگ‌ومیر در طول چند دهه اخیر به دلیل شناخت بهتر و بهبود مراقبت کاهش یافته‌است.[۲۷۱] در سال ۲۰۱۰ میزان مرگ‌ومیر ۱۷۰ در میلیون برای مردان و ۹۰ در میلیون برای زنان بود.[۲۷۲] این میزان بین کشورها تا ۱۰۰ برابر متفاوت است.[۲۷۲]
تا سال ۲۰۰۴ در سطح جهانی باعث ناتوانی متوسط یا شدید در ۱۹٫۴ میلیون نفر می‌شود (که ۱۶ میلیون آن در کشورهای کم درآمد و متوسط هستند).[۲۷۳] از آسم تشخیص داده شده در دوران کودکی، نیمی از موارد پس از یک دهه دیگر تشخیص داده نمی‌شود.[۷۸] بازسازی راه هوایی مشاهده شده‌است، اما مشخص نیست که آیا این تغییرات مضر یا مفید هستند.[۲۷۴] به نظر می‌رسد درمان زودهنگام با کورتیکواستروئیدها از کاهش عملکرد ریه جلوگیری کرده یا آن را بهبود می‌بخشد.[۲۷۵] آسم در کودکان نیز بر کیفیت زندگی والدین تأثیرات منفی دارد.[۲۷۶]
در سال ۲۰۱۹، تقریباً ۲۶۲ میلیون نفر در سراسر جهان به آسم مبتلا شدند و تقریباً ۴۶۱ هزار نفر بر اثر این بیماری جان خود را از دست دادند.[۹] نرخ‌ها بین کشورها با شیوع بین ۱ تا ۱۸ درصد متفاوت است.[۲۳] در کشورهای توسعه‌یافته شایع‌تر از کشورهای در حال توسعه است.[۲۳] بنابراین، نرخ پایین‌تری در آسیا، اروپای شرقی و آفریقا مشاهده می‌شود[۲۲] در کشورهای توسعه‌یافته، در افرادی که از نظر اقتصادی محروم هستند شایع‌تر است، در حالی که در کشورهای در حال توسعه بیشتر در افراد مرفه دیده می‌شود.[۲۳] دلیل این تفاوت‌ها به خوبی مشخص نیست.[۲۳] کشورهای کم درآمد و متوسط بیش از ۸۰ درصد موارد مرگ‌ومیر را تشکیل می‌دهند.[۲۷۹]
در حالی که آسم در پسران دو برابر دختران است،[۲۳] آسم شدید به میزان مساوی رخ می‌دهد.[۲۸۰] در مقابل، میزان آسم در زنان بالغ بیشتر از مردان است[۲۳] و در جوانان شایع‌تر از افراد مسن.[۲۲] در سال ۲۰۱۰، کودکان مبتلا به آسم بیش از ۹۰۰ هزار ویزیت بخش اورژانس را به خود اختصاص دادند، که آن را به شایع‌ترین دلیل برای پذیرش در بیمارستان پس از ویزیت در بخش اورژانس در ایالات متحده در سال ۲۰۱۱ تبدیل کرد.[۲۸۱][۲۸۲]
نرخ جهانی آسم بین دهه ۱۹۶۰ و ۲۰۰۸ به‌طور قابل توجهی افزایش یافته‌است[۲۰][۲۸۳] و از دهه ۱۹۷۰ به عنوان یک مشکل عمده سلامت عمومی شناخته شده‌است.[۲۲] نرخ آسم در جهان توسعه‌یافته از اواسط دهه ۱۹۹۰ با افزایش اخیر عمدتاً در کشورهای در حال توسعه افزایش یافته‌است.[۲۸۴] آسم تقریباً ۷ درصد از جمعیت ایالات متحده[۲۰۰] و ۵ درصد از جمعیت بریتانیا را درگیر می‌کند.[۲۸۵] کانادا، استرالیا و نیوزلند دارای نرخ‌هایی در حدود ۱۴–۱۵ درصد هستند.[۲۸۶]
میانگین نرخ مرگ‌ومیر از ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۵ بر اثر آسم در بریتانیا حدود ۵۰ درصد بیشتر از میانگین اتحادیه اروپا بود و در آن زمان حدود ۵ درصد افزایش یافته‌است.[۲۸۷] کودکان به احتمال زیاد به دلیل علائم آسم پس از شروع مدرسه در سپتامبر به پزشک مراجعه می‌کنند.[۲۸۸]
مطالعات اپیدمیولوژیک مبتنی بر جمعیت، ارتباط زمانی بین بیماری‌های حاد تنفسی، آسم و ایجاد آسم شدید با محدودیت‌های برگشت‌ناپذیر جریان هوا (معروف به سندرم «همپوشانی» بیماری انسدادی مزمن ریوی، یا ACOS) را توصیف می‌کنند.[۲۸۹][۲۹۰][۲۹۱] داده‌های آینده‌نگر مبتنی بر جمعیت نشان می‌دهد که به نظر می‌رسد ACOS نوعی آسم شدید را نشان می‌دهد که با بستری‌شدن‌های مکرر در بیمارستان مشخص می‌شود و نتیجه آسم زودرس است که به انسداد جریان هوای ثابت پیشرفت کرده‌است.[۲۹۲]
از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۰، متوسط هزینه هر بستری در بیمارستان مرتبط با آسم در ایالات متحده برای کودکان در حدود ۳۶۰۰ دلار نسبتاً ثابت باقی‌ماند، در حالی که میانگین هزینه هر اقامت در بیمارستان مرتبط با آسم برای بزرگسالان از ۵۲۰۰ دلار به ۶۶۰۰ دلار افزایش یافت.[۲۹۳] در سال ۲۰۱۰، Medicaid بیشترین پرداخت‌کننده اولیه بین کودکان و بزرگسالان ۱۸ تا ۴۴ ساله در ایالات متحده بود. بیمه خصوصی دومین پرداخت‌کننده رایج بود.[۲۹۳] میان کودکان و بزرگسالان در جوامع کم‌درآمد در ایالات متحده، میزان بستری شدن در بیمارستان برای آسم در سال ۲۰۱۰ بیشتر از افراد در جوامع با درآمد بالاتر است.[۲۹۳]
آسم در مصر باستان شناخته شده بود و با نوشیدن مخلوطی از عود معروف به kyphi درمان می‌شد.[۲۱] حدود ۴۵۰ سال پیش از میلاد توسط بقراط به عنوان یک مشکل تنفسی خاص نامگذاری شد، و کلمه یونانی برای «نفس زدن» اساس نام امروزی ما را تشکیل می‌دهد.[۲۲] در سال ۲۰۰ پیش از میلاد اعتقاد بر این بود که حداقل تا حدی با احساسات مرتبط است.[۳۰] در قرن دوازدهم، پزشک-فیلسوف یهودی، ابن میمون، رساله‌ای در مورد آسم به زبان عربی نوشت که تا حدی بر اساس منابع عربی بود و در آن علائم بیماری را مورد بحث قرار داد، رژیم‌های غذایی و دیگر روش‌های درمانی را پیشنهاد کرد و بر اهمیت آب‌وهوا و هوای پاک تأکید داشت.[۲۹۴] طب سنتی چینی همچنین داروهایی را برای آسم ارائه می‌دهد، همان‌طور که توسط یک دست‌نوشته باقی‌مانده در قرن چهاردهم که توسط بنیاد ولکام سرپرستی شده بود، نشان داده شده‌است.[۲۹۵]
در سال ۱۸۷۳، یکی از اولین مقالات در پزشکی مدرن در مورد این موضوع تلاش کرد تا پاتوفیزیولوژی بیماری را توضیح دهد، در حالی که یکی در سال ۱۸۷۲، به این نتیجه رسید که آسم را می‌توان با مالیدن کلروفرم به قفسه سینه درمان کرد.[۲۹۶][۲۹۷] درمان پزشکی در سال ۱۸۸۰ شامل استفاده از دوزهای داخل وریدی دارویی به نام پیلوکارپین بود.[۲۹۸] در سال ۱۸۸۶، F. H. Bosworth نظریه ارتباط بین آسم و تب یونجه را ارائه کرد.[۲۹۹] اپی‌نفرین برای اولین بار در سال ۱۹۰۵ در درمان آسم مورد اشاره قرار گرفت.[۳۰۰] استفاده از کورتیکواستروئیدهای خوراکی برای این بیماری در دهه ۱۹۵۰ آغاز شد، در حالی که کورتیکواستروئیدهای استنشاقی و آگونیست بتا کوتاه‌اثر انتخابی در دهه ۱۹۶۰ به‌طور گسترده مورد استفاده قرار گرفتند.[۳۰۱][۳۰۲]
یک مورد کاملاً مستند در قرن نوزدهم، مورد تئودور روزولت جوان (۱۸۵۸–۱۹۱۹) بود. در آن زمان هیچ درمان مؤثری وجود نداشت. وضعیت بد سلامت روزولت در دوران جوانی تا حد زیادی به آسم او نسبت داده می‌شود. او دچار حملات مکرر آسم شبانه شده و احساس می‌کرد در حال خفه شدن است که باعث وحشت پسر و والدینش می‌شد.[۳۰۳]
در طول دهه ۱۹۳۰ تا ۱۹۵۰، آسم به عنوان یکی از هفت بیماری روان‌تنی شناخته می‌شد. علت آن روانشناختی در نظر گرفته می‌شد و درمان اغلب مبتنی بر روان‌کاوی و دیگر درمان‌های گفتاری بود.[۳۰۴] از آنجایی که این روانکاوان خس‌خس آسمی را به عنوان فریاد سرکوب شده کودک برای مادرش تعبیر کردند، درمان افسردگی را به ویژه برای افراد مبتلا به آسم مهم دانستند.[۳۰۴]
در ژانویه ۲۰۲۱، یک دادگاه تجدید نظر در فرانسه حکم اخراج یک مرد ۴۰ ساله بنگلادشی را که بیمار آسم بود، لغو کرد. وکلای او استدلال کرده بودند که سطوح خطرناک آلودگی در بنگلادش ممکن است منجر به بدتر شدن وضعیت سلامت او یا حتی مرگ زودرس شود.[۳۰۵]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
.png)
