شاه تهماسب دوم
نخستین پادشاه اسمی صفوی (۱۷۲۲–۱۷۳۲) / From Wikipedia, the free encyclopedia
شاه تهماسب دوم (۱۷۰۴ اصفهان – ۱۷۳۹ سبزوار) از ۱۷۲۲ تا ۱۷۳۲ میلادی، دهمین شاه ایران صفوی بود. او سومین پسر شاه سلطان حسین بود. شاه تهماسب دوم پس از اشغال اصفهان بهدست افغانها و کشته شدن پدرش، برای مدتی بر بخشی از ایران حکومت میکرد. پس از فتح اصفهان توسط نادرقلی، شاه تهماسب دوم وارد پایتخت نیاکان خود شد.
شاه تهماسب دوم | |||||
---|---|---|---|---|---|
شاهنشاه ایران | |||||
دهمین پادشاه صفوی | |||||
سلطنت | ۱۱۱۱–۱۱۰۱ خورشیدی ۱۱۳۵–۱۱۴۵ قمری ۱۷۲۲–۱۷۳۲ میلادی | ||||
تاجگذاری | ۳ آذر ۱۱۰۱ ۱۴ صفر ۱۱۳۵ ۲۴ نوامبر ۱۷۲۲ قزوین | ||||
پیشین | سلطان حسین | ||||
جانشین | عباس سوم | ||||
زاده | ۱۷۰۴ میلادی اصفهان، ایران صفوی | ||||
درگذشته | ۲۶ اردیبهشت ۱۱۱۸ ۷ صفر ۱۱۵۲ ۱۶ می ۱۷۳۹ (۳۵ سال) سبزوار، ایران افشاری | ||||
آرامگاه | |||||
همسر(ان) | شاهپری بیگم | ||||
فرزند(ان) | عباس میرزا حسین میرزا عصمت نساء بیگم | ||||
| |||||
دودمان | صفوی | ||||
پدر | شاه سلطان حسین |
نادر بعد از مطلع شدن از جنگ ناکام شاه تهماسب دوم با عثمانی و قرارداد نامساعد صلح به اصفهان آمد و به بزرگان و سرداران ثابت کرد که شاه تهماسب دوم لیاقت سلطنت ندارد و در نتیجه شاه تهماسب دوم را از سلطنت خلع و به مشهد تبعید کرد و فرزند خردسالش شاه عباس سوم را به جانشینی برگزید و برای حفظ قدرت، خود را نایبالسلطنه نامید. نادر رهبران ایلی و کدخدایان روستاهای قلمروی صفوی را در اقامتگاه بزرگی در دشت مغان جمع کرد. او از مجمع درخواست کرد او یا یکی از صفویان را برای حکومت بر کشور برگزینند. پس از چندین روز جلسه، شورای کبیر مغان نادر را شاه مشروع اعلام کرد و تاجگذاری در ۲۴ شوال ۱۱۴۸ (۱۷۳۶ میلادی) انجام گردید.
هنگامی که نادرشاه به هند لشکر کشید پسرش رضاقلی میرزا را در ایران نایب السطنه کرد. در آن هنگام مرگ نادرشاه در هند شایع شد، تهماسب دوم که در سبزوار تبعید بود در ۷ صفر ۱۱۵۲ قمری (۱۷۳۹ میلادی) از بیم ادعای پادشاهی وی به دستور رضاقلی میرزا به قتل رسید.[1]