شاه عباس سوم
شاه ایران / From Wikipedia, the free encyclopedia
شاه عباس سوم، فرزند شاه تهماسب دوم، یازدهمین و آخرین پادشاه رسمی ایران صفوی بود.
شاه عباس سوم | |||||
---|---|---|---|---|---|
شاهنشاه ایران | |||||
یازدهمین پادشاه صفوی | |||||
سلطنت | ۱۱۱۱–۱۱۱۴ خورشیدی ۱۱۴۵–۱۱۴۸ قمری ۱۷۳۲–۱۷۳۶ میلادی | ||||
تاجگذاری | ۱۸ شهریور ۱۱۱۱ ۱۷ ربیع الاول ۱۱۴۵ ۸ سپتامبر ۱۷۳۲ | ||||
پیشین | تهماسب دوم | ||||
جانشین | نادرشاه (سرنگونی ایران صفوی) | ||||
نایب السلطنه | نادرقلی افشار | ||||
زاده | ۱۱۱۱ خورشیدی ۱۱۴۵ قمری ۵ ژوئیه ۱۷۳۲ میلادی | ||||
درگذشته | ۲۶ اردیبهشت ۱۱۱۸ ۷ صفر ۱۱۵۲ ۱۶ می ۱۷۳۹ (۸ سال) سبزوار | ||||
آرامگاه | |||||
| |||||
دودمان | صفوی | ||||
پدر | تهماسب دوم | ||||
مادر | پری بیگم |
بعد از آنکه شاه تهماسب دوم در باغ هزار جریب توسط نادرقلی از سلطنت خلع و به مشهد فرستاده شد، نادر دستور داد وسایل جلوس عباس میرزا را بر تخت سلطنت فراهم آورند و خود با شکوه و جلال تمام وارد اصفهان شد و مستقیماً به قصر سلطنتی رفت و اعلام کرد که چون بزرگان کشور شاه تهماسب دوم را لایق اداره مملکت ندانستهاند، بنابراین فرزند او عباس سوم را به پادشاهی برداشتهاند. از این رو شاهزاده خردسال را که هنوز در گهواره بود پیش آوردند و به عنوان نشان سلطنت تاج شاهی را در کنار راست سرش نهادند. خود نادر به قرآن سوگند وفاداری یاد کرد و در برابر پادشاه جدید به زانو درافتاده و تمام بزرگان از او پیروی کردند.[1]
شاه عباس سوم متولد ۵ ژوئیه ۱۷۳۲[2] در سن دو ماهگی در ۱۷ ربیع الاول ۱۱۴۵ (۱۷۳۲ میلادی) به سلطنت رسید. در زمان پادشاهی وی نادر خود را نایب السلطنه نامید و حکومت را در دست گرفت و شاه عباس سوم را به قزوین فرستاد سپس بعد از تقریباً ۴ سال به دعوت نادر شورای کبیر مغان برای تصدیق سلطنت نادر تشکیل شد و سرانجام در ۲۴ شوال ۱۱۴۸ (۱۷۳۶ میلادی) پادشاهی از خاندان صفویه به نادر منتقل شد و نادرشاه دودمان افشاریه را بنیان گذاشت.
در سال ۱۱۵۲ قمری (۱۷۳۹ میلادی) عباس سوم در سن هشت سالگی و پدرش تهماسب دوم به فرمان رضاقلی میرزا در سبزوار به قتل میرسند و هر دو در حرم امام رضا دفن میشوند.[3][4] در بعضی از منابع تاریخی گفته شده که عباس سوم قبل از قتل پدرش فوت شده بود[5][6] و یا حتی گفته شده که در سال ۱۲۰۰ هجری قمری نابینا در اصفهان بود.[7]