جامو و کشمیر (ایالت)
یکی از ایالتهای پیشین کشور هند / From Wikipedia, the free encyclopedia
جامو و کشمیر ایالتی پیشین در شمال غربی هندوستان است. مرکز تابستانی این ایالت شهر سرینگار و مرکز زمستانی آن شهر جامو است.
ایالت جامو و کشمیر در هند | |
مختصات: ۳۳°۴۵′ شمالی ۷۶°۲۴′ شرقی | |
کشور | هند |
مرکز تابستانی | سرینگار |
مرکز زمستانی | جامو |
بزرگترین شهر | سرینگار |
تأسیس | ۲۶ اکتبر ۱۹۴۷ |
مساحت | |
• کل | ۲۲۲٬۲۳۶ کیلومتر مربع (۸۵۸۰۶ مایل مربع) |
جمعیت (۲۰۱۱) | |
• کل | ۱۲٬۵۴۸٬۹۲۶ |
منطقه زمانی | یوتیسی ۰۵:۳۰+ (IST) |
کد ایزو ۳۱۶۶ | IN-JK |
وبگاه |
بیشتر خاک این ایالت در رشته کوههای هیمالایا قرار گرفتهاست. این ایالت از شمال شرقی با جمهوری خلق چین مرزهای مشترک دارد و با ایالتهای هیماچال پرادش و پنجاب هند از جنوب و بخش تحت نظارت پاکستان ِ کشمیر معروف به کشمیر آزاد و گلگت-بلستان از غرب و جنوب غرب هممرز است. جامو و کشمیر در گذشته بخشی از حکومتِ امیرنشین تحتالحمایهِ بریتانیایِ کشمیر و جامو بود. بر سر حاکمیت این منطقه بین کشورهای چین، هند و پاکستان مناقشه است و هر یک بخشهایی از آن را تحت کنترل خود دارند. ایالت جامو و کشمیر که پرجمعیتترین بخش کشمیر است تحت کنترل هند قرار دارد و توسط پاکستان بهنام کشمیر اشغالشده هند نامیده میشود.[1] هندیها هم بهطور متقابل بخش پاکستانی کشمیر را کشمیر اشغالشده پاکستان میخوانند. منطقه اقصای چین در شمال کشمیر هم که تحت تصرف چین است مورد ادعای هند بوده و دولت هندوستان آن را جزو ایالت جامو و کشمیر میداند.
ایالت جامو و کشمیر به سه ناحیه تقسیم میشود: جامو، دره کشمیر و لِداخ. این ایالت دارای جاذبههای گردشگری بیشماری است. به «دره کشمیر» به سبب دورنماهای زیبا و رشتهکوههای شگفت، « بهشت روی زمین» گفته میشود[2] و «جامو» به «محل معابد جذاب» معروف است که همه ساله صدها هزار زائر هندو آنها را زیارت میکنند. «لداخ» نیز به سبب کوههای دور از دسترس و زیبا و همچنین فرهنگ بودایی به « تبت کوچک» شهره است.
جمعیت این ایالت در سرشماری سال ۲۰۱۱ بیش از ۱۲٬۵۴۸٬۹۲۶ نفر بودهاست. سرینگار با ۱٬۱۹۲٬۷۹۲ نفر و جامو با ۹۵۱٬۳۷۳ نفر پرجمعیتترین شهرهای این ایالت هستند. جامو و کشمیر تنها ایالت هند با اکثریت مسلمان است. ۶۷٪ جمعیت این ایالت پیرو اسلام هستند و در دره کشمیر این آمار به ۹۵٪ میرسد.[3] این ایالت اجتماع پرتحرکی از هندوها، سیکها و بوداییها را داراست.[4]
بیشتر مردم جامو و کشمیر به زبانهای کشمیری، اردو، دوگری، پاهاری، بالتی، لاداکی، پنجابی، گوجری، و دادری صحبت میکنند. اما زبان اردو با الفبای اردو زبان اداری این ایالت است و اغلب مردم به زبانهای هندی و انگلیسی بهعنوان زبان دوم تکلم میکنند.[5]