Tarracoko arkeologia multzoa
From Wikipedia, the free encyclopedia
Tarracoko arkeologia multzoa Erromatar Inperioaren garaiko hamalau monumentuk osatzen dute, hala Tarragona hiriburukoak (gehienak) nola Tarragonès eskualdeko beste udalerri batzuetakoak ere.
| Tarracoko arkeologia multzoa | |
|---|---|
 UNESCOren gizateriaren ondarea | |
 | |
| Kokapena | |
| Estatu burujabe |  Espainia |
| Autonomia |  Katalunia |
| Probintzia | Tarragonako probintzia |
| Eskualdea | Tarragonès |
| Kataluniako udalerria | Tarragona |
| Koordenatuak | 41°06′53″N 1°15′34″E |
 | |
| Arkitektura | |
| Azalera | 32,65 ha |
| Gizateriaren ondarea | |
| Irizpidea | (ii) eta (iii) |
| Erreferentzia | 875 eta 875rev |
| Eskualdea[upper-roman 1] | Europa eta Ipar Amerika |
| Izen-ematea | 2000 (XXIV. bilkura) |
2002an UNESCOk Gizateriaren Ondare izendatu zuen eta Kataluniako zazpi mirariak direlakoen artean dago.
Eszipionek eraikiak, 6 metroko altuerako eta 4,5 metroko lodierako bi errezel-horma dira, bastioi karratuekin forratuta, eta guztiak landu gabeko harrizko bloke handiekin eginak (opus siliceum). K.a. II. mendearen erdialdean, perimetroa handitu egin zen, eta paretak, berriz, loditu eta goratu (12 metroko altuera eta 6 metroko lodiera), opus quadratum-arekin. Horma horiek ia ukitu gabe mantendu ziren, eta aldaketa txiki batzuk izan zituzten Behe Inperioan eta Erdi Aroan; XVI. eta XVIII. mendeetako zenbait gehigarri, gaur egun arte, eta 1,3 kilometro bisita daitezke. Geratzen hiru bastioietatik, Minervaren dorrea (jatorrizko harresiaren zati izan zena) da osatuena. Kanpoko paretan zizelkatutako bost nagusiek babes-funtzioa zuten, eta barruan Minerva jainkosari buruzko inskripzio bat dago.
Tarracoko Probintziako Foroko kultu-barrutia zen Tarracoko Probintziako Foroaren erdigunea. Espazioa hiru terrazatan banatuta zegoen, desnibel naturala aprobetxatuz. Goiko bi mailetan zegoen Probintziako Foroa. Goiko terrazan jarri zen kultu inperialaren eremua[1], gutxi gorabehera, gaur egungo katedrala dagoen lekuan[2]; plazaren erdian Augusto enperadoreari[3] eskainitako tenplu oktastiloa (8 zutabeko frontala zuena)[4] zegoen, eta horren aurriak oraindik katedraleko klaustroan daude. K.o. I. mendean eraiki zen gutxi gorabehera. Erdian, ordezkaritza-plaza (probintzia osoa kudeatzen zuen eraikina, eta hainbat gune garrantzitsu zituen). Hirugarren terraza edo mailan eraiki zuten zirkua urte batzuk geroago.
Tarracoko Probintziako Foroa monumentu-multzo izugarria zen (18 ha), Tarraco hiriko administrazio, erlijio eta kultura eraikin nagusiak hartzen zituzten arkupedun bi plaza handik osatua. Erromatarrek eraiki zuten K.o. 73. urtean, Vespasiano enperadorearen aginduz. Haren erabilera V. mendearen erdira arte mantendu zen, eta hortik aurrera plaza inguratzen zuten eraikinak etxebizitza pribatu gisa okupatu ziren. XII. mendetik aurrera plazaren barrualdea urbanizatu eta kaleen trazadura zehaztu zen, gaur egun arte mantendu dena. Eremu hau Erdi Aroko Tarragona auzoko zati handi bat osatzen duten kaleen bilbadurari dagokio.
K.o. I. mendearen amaieran eraiki zuten, Domiziano erromatar enperadorearen aginduz, Concilium provinciae Hispaniae Citerioris-ek bultzatua, Ziterior probintziako ordezkarien urteroko bilerak;Tarracoko Probintziako forotik oso gertu kokatu zuten, hiriaren goiko aldeko terrazan, harresitutako esparruaren barruan. Zirkoa V. mendearen erdialdera arte erabili zen. Orduan, inguruko harea eta gangak bizitegi-espazio berri bihurtu ziren, hiria tamainaz murriztu zelako eta "goialdean" kontzentratu zelako, Erromatar Inperioaren ezegonkortasun gero eta handiagoaren ondorioz, probintziako foroaren eta zirkoaren instalazio zaharrak okupatuz.
Hiriaren erdian daude Koloniako Foroaren hondakinak. Foroa K.a. I. mendean datatu daiteke, gutxienez, eta kontuan hartu behar da Ponpeio Handiari egindako eskaintza aurkitu dutela, penintsula Lehen Triunbiratuaren garaian (K.a. 56) hartu baitzuen bere erantzukizunen esparru barruan. Koloniako foroaren hondakinek basilika[5], tenplua eta etxe eta kale batzuk erakusten dizkigute. Koloma batzuek basilikaren formaren berri ematen digute, barruan giro ezberdinekin eta kanpoan denda edo tabernae-ekin. Azken lanek agerian utzi dute lehen plaza publikoa K.a. II. mendearen amaierakoa, hiriak bere oinarrizko hiri-forma hartzen duenean, harresi-perimetroa hedatuz eta saneamendu publikoko lan garrantzitsuak eginez, hala nola Apodaca eta Unió kaleetako kolektorea. Plaza hori oppidum iberikoaren (Kese) zati baten gainean sortu zen, K.a. V. mendetik portuko badia eta ibaiaren bokalea nagusi ziren muinoaren gainetik hedatzen zena. Foroaren lehen egitura horretatik Kapitolioa ezagutzen dugu, plaza publikoaren buru zen panteoi erromatarraren hiru jainko-jainkosa nagusiei eskainitako tenplua (Jupiter-Juno-Minerva). Tradizio italiko garbieneko tenplua zen, podium gainean eraikia, cella hirukoitzarekin eta sei zutabeko oinplano perimetralarekin[6]. Augustoren garaian, birmoldaketa sakona gertatu zen, plaza berri bat sortu baitzen lehenengoaren ondoan. Bertan, basilika bat nabarmendu zen, auzitegi axilarekin, Augustoren estatuak gobernatua, eta erantsitako lokalak. Hiru nabeko eraikina da, ambulacruma edo inguruko korridorea duena, 14 x 4 zutabeko arkupea inguruan, eta negozioetarako edo kofradia erlijiosoen bilerarako atxikitako lokalak (collegia). Denboraldi horretan bertan, antzokia eraikitzen da, foroarekin eta portuarekin erlazio zuzen urbanistiko eta funtzionalean. Tiberioren garain basilika berritzen da eta «Estatuen plaza» deritzona sortzen da, basilikatik irisgarria den tarteko espazio bat, dokumentatutako etxeek (domus) fatxada zuten kale batekin (decumanus) lotzen zena. Basilikaren inguruan estatua ugari agertu ziren, eta horietako batzuk kultura inperialarekin lotuta daude. Basilikaren ondoko plazan Julio-Klaudia familia inperialeko kideen hainbat estatua aurkitu ziren (K.a. 27 - K.o. 68). II. mendean, koloniaren foroak erreforma berriak izan zituen, eta IV. mendearen bigarren erdira arteerabili zuten, basilikaren hondakinen garaia[7]
Augustoren garaian eraiki zuten K.a. I. mendearen amaieran, koloniaren foroa monumentalizatzearen ondorioz, eta Tarracoko eraikin enblematikoenetakoa zen. Eraikina II. mendearen bukaera arte erabili zen, antzoki gisa funtzionatzeari utzi eta beste erabilera batzuetarako erabili zen arte. III. mendean, barrutian sutea izan ondoren, antzerkiaren ondoko monumentu-gunean eraikin berriak egin ziren, antzokiko materialak erabiliz.
K.o. II. mendearen amaieran eraiki zuten, hileta-eremu batean. Heliogabaloren garaian, K.o. III. mendean, anfiteatroan hainbat erreforma egin ziren. Gertakari hori ospatzeko, inskripzio monumental bat jarri zuten podiumean, zeinetatik hainbat zati gorde diren. 259. urteko urtarrilaren 21ean, Valeriano enperadorearen garaiko kristauen aurkako jazarpenen testuinguruan, hiriko gotzaina, Fructuoso, eta bere diakonoak, Augurio eta Eulogio bizirik erre zituzten anfiteatroaren harean. V. mendean, anfiteatroak bere jatorrizko funtzioak galdu zituen. Mende bat geroago, haren harriak baliatu ziren, batez ere harmailetako harlanduak, hiru nabeko basilika kristaua eraikitzeko, Tarracoko Elizaren hiru santuen martirioaren lekua oroitzeko. Tenpluaren inguruan hilerri bat eraiki zen, harean hondeatutako hilobiekin eta elizari atxikitako hilobi-mausoleoekin. Inbasio islamikoakin lekua utzi zuten, harik eta, XII. mendean, basilika bisigotikoaren zimenduen gainean tenplu berri bat eraiki zen arte, Milagroko Santa Maria izenarekin[8]. Estilo erromanikoa eta gurutze latindarreko oinplanoa ditu, nabe bakarra eta abside lau angeluarra. Eliza zutik egon zen 1915 arte.
Tarragonako nekropoli paleokristaua III. mendearen erdialdeko erromatarren garaiko hilobi-multzoa da, hirigunetik kanpo dago, Francolí ibaitik hurbil, eta V. mendera arte iraun zuen. Tarracoko hilerria San Fruktuosori eta haren bi diakonoei eskainitako martiriar basilika baten inguruan sortu zen. Hilobien tipologia askotarikoa da: hilobi sinpleak, anfora edo teilarekin (tegulae), mausoleoak, sarkofago ugari, batzuk iparrafrikarrak, edo zurezko hilkutxak.
Akueduktua K.a. I. mendean eraiki zuen Augustok, eta ura garraiatzen zuen Francolí ibaitik Tarraco hirira. XVII. mendera arte erabili zen. Hiritik 4 kilometrora dago. Akueduktuaren arkuteriak 217 metro luze da eta 27 metro garai gehienez neurtzen ditu. Bi maila ditu, arku gainjarriekin, eta lehorrean lotutako harlanduz egina dago. 40 zentimetroko desnibela du iparraldetik hegoaldera, ura hiriraino iristea errazteko.
Erromatarren garaian Tarracotik gertu eraikitako hilobi-dorrea da. I. mendearen erdialdean eraiki zen, Hispania Ziteriorreko hiriburutik sei kilometrora, Pirinioak Gadirrekin (Cadiz) komunikatzen zuen galtzada erromatarrean, Via Augustan. Monumentu turriformea da, eta gainjarritako hiru solairu ditu, behetik gora txikiagotzen. Harlandu angeluzuzenez egina dago. Erdiko gorputzean Frigiako Atis jainkoa irudikatzen duten bi erliebe daude, heriotzaren eta berpizkundearen jainkoa, Nanaren semea, eta, gainera, maila berean hildakoaren ajuarra babesten zuen hilobi-ganbera bat dago. Oinarrian 4,40 x 4,70 m neurtzen du.
Kareharrizko harrobia da, Erromako Errepublikaren eta Erromatar Inperioaren garaian induskatua, 200 metro luze eta 10-40 metro zabal dena. Colonia Iulia Urbs TriumphalisTarracoko eraikin garrantzitsuenak eraikitzeko balio izan zuen. Harrobiak 12 metrorainoko pareta bertikalak ditu, eta harrobiaren erdian koloma lekuko bat dago (jatorrizko arrokaren zutabe bat, ukitu gabea), harrobi erromatarretan maiz uzten zutena erauzitakoa neurtzeko. Harrizko zutabe horren zenbait hipotesi eta interpretazio daude, eta horien artean planteatzen da eguzki-erloju gisa izan dezakeen funtzioa, hala nola Augustok Marteren zelaian K.a.10. urtean eraikitzea agindu zuen eguzki-erlojua.
Centcelleseko villa-mausoleoa Constantíko udalerrian dago, Tarragona hiritik 7 kilometrora, Francolí ibaitik oso gertu. Goi Inperio garaian villa handi bat zen, nahiz eta erromatarren lehenengo asentamendua K.a. I. mendekoa izan. I. eta II. mendeen artean hiri erromatar handia eraiki zen, eta haren oinplanoaren zati txiki bat baino ez da kontserbatzen. Han aurkitu ziren nekazaritza-produktuak gordetzeko erabilitako doliae erromatarrak. III. mendean eraberritze lanak egin eta aurreko egiturak zabaldu ziren. Gaur egun ikusten diren eraikinak guztiz berreraiki ziren IV. mendean. Bigarren fase honetan terma erromatarrak daude. IV. mendeko villa handiari dagokionez, mausoleo bihurtuko da; oinplanoa angeluzuzena da, tamaina handikoa, eta sektore zabala du etxebizitzarako. Villak hainbat gela zituen peristilo handi baten inguruan zegoen. Gainera, komunak (letrinak) eta absidedun gela gangaduna zituen, balio handiko mosaikoz estalitako kupula batekin. Hori guztia 90 metroko luzeran.
Kupularen programa ikonografikoak 3 erregistro ditu. Beheko erregistroan ehizako eszena bat ikusten da, venatio bat (eszena profanoa), non ehiztari, txakur, zerbitzari eta zaldizko talde bat oreinak ehizatzen ikus daitekeen. Tarteko erregistroan daude Itun Zaharreko eta Itun Berriko kristau-eszenak, 12/16 konpartimentu biblikoko friso honetakoak, hautemateko moduko mosaikoak dira, eta horietatik 9k interpretazio argia ematen dute. Erregistro horrek balio handia du, eszena batzuetan hondoa eraikitzen duten urrezko teselak baititu, eta horrek balio sinboliko handia ematen dio. Hauek dira eszena ezagunak: Artzain Ona, Noeren ontzia, Lazaroren piztuera, labeko hiru gazteen kantua, Jonasen zikloa, Rebekaren eskaera, Abraham semea hiltzen, Daniel lehoien hobian eta Adan eta Eva. Azkenik, goiko erregistroan daude lau urtaroetako eszenak eta pertsonaiak “tronuetan”; azken eszena horiek hondo berdea eta urrekara dute, eta tronu horiek dituzten eremuak lau urtaroetakoak baino altuagoak dira.
Villa dels Munts villa erromatarra Altafulla udalerrian dago, Tarragonatik 10 bat kilometrora, hondartzatik hurbil dagoen muino txiki baten gainean. II. mendeko luxuzko bizitegi erromatarra erakusten du Tarracon.
Villa dels Munts Mediterraneo itsasorantz leun-leun erortzen zen lurraren goragune txiki batean zegoen, eta horri esker, inguruko lurralde guztia, ondo komunikatua, Via Augustaren ondoan. Muino horren goiko aldean ura biltzeko zisterna batzuk zeuden eta maldan zehar bizitegi-eremua zegoen. Zenbait gela aurkitu dira erdiko gunean, L formako korridore arkupetuaren inguruan artikulatuak. Korridore horren alde laburra luxu mosaikoz estalia zegoen. Horma eta sabai asko konposizio piktoriko aberatsez apainduta zeuden.
Termetan aldagelak, ur hotz eta beroko igerilekuak, ur epelen eremua, sauna bat, komunak eta gelak eta ura berotzeko labeak ikusten dira. Mosaikoekin egindako zoladurez gain, igerilekuetako paretek marmolezko plakekin egindako estalduren aztarna esanguratsuak dituzte oraindik. Multzo termal txikiago bat itsasoko urek estali dute partzialki, Altafullako hondartza berean baitago.
Beràko arkua ohorezko arkua da, Roda de Beràn dago, Tarragonatik 20 bat kilometro ipar-ekialdera. Via Augustaren trazaduraren gainean dago, gaur egun N-340 errepidearen gainean. K.a. I. mendearen amaieran eraiki zuen Luzio Lizinio Surak, testamentuaren bidez, eta Augusto enperadoreari eskaini zion. Irekiera bakarrekoa, bertako harrizko harlanduz egina dago, korintoar kapitelez errematatuta dauden zortzi pilastra ildaskaturekin, eta horiek taulamendu bati eusten diote, eraikuntzari buruzko inskripzio batekin.
Torre dels Escipions
Anfiteatroa
Akueduktua
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
