From Wikipedia, the free encyclopedia
Nurenbergeko prozesuak edo epaiketak (alemanez: die Nürnberger Prozesse) Bigarren Mundu Gerraren ostean Aliatuek nazi erregimeneko buruzagi nagusienetarikoen aurka egin zituzten epaiketak dira. Haiekin batera, Tokioko epaiketak egin ziren japoniar gerra kriminalen aurka. Epaiketa 1945ean hasi eta 1946an amaitu ziren Nurenberg hiri alemaniarrean. Bakearen aurkako krimenak, gerra krimenak eta gizateriaren aurkako krimenak leporatu zitzaizkien epaituei.
Buruzagi naziei egindako frogak Sigmund Freudek defendatu zuen intrapsikikoan oinarritu ziren. Interpretazioa lehen aldiz erabili zen epaiketa izan zen, metodo berri bat ezarriz teknika honetarako.
Historian aurrekaririk ez zegoenez, epaimahaiaren zilegitasuna hasiera-hasieratik zalantzan egon zen arren, delituen tipifikaziorako egin ziren lanak eta auzia garatzeko prozedurek aurrerantzean Zuzenbide internazionalaren garapenerako balio izan dute. Horrela, ordura arte tipifikatuta ez zeuden delituei buruzko kontzeptuak zehaztu ziren: hala nola, gizateriaren aurkako krimena. Nazioarteko zuzenbidearen ikuspegia ere aldatu zen —estatuen arteko erlazioetan oinarrituta zegoen—, baina ez gizabanakoen eskubide eta betebeharretan.
Churchill "garbiketa" azkarraren aldekoa zen: goi mailako ofizialak identifikatu eta gehienez sei orduko epean fusilatu. Hasieran Rooseveltek britainiarraren proposamena onartu zuen, baina AEBetako gobernuko gainerako kideek ezezkoa eman zioten. Sobietarrek Hirugarren Reicharen izaera kriminala agerian utziko zuen epaiketa nahi zuten eta 1945eko apirilean Roosevelten ondorengo Harry Truman ere horren alde lerratu zen. Azkenik, maiatzean, britainiarrek nazioarteko epaitegi militarra sortzea onartu zuten.
Gerraren irabazleak eztabaida batean sartu ziren: non burutuko ziren epaiketak? Alemania hainbat okupazio eremutan banatuta zegoen orduan eta bakoitzak berera ekarri nahi zuen auzia. Britainiarrek eta estatubatuarrek Leipzigen, Munichen edo Luxenburgon egin nahi zuten, baina sobietarrek Berlin proposatu zuten “hiriburu faxista” zela argudiatuz; Berlin sobietarren eremuan zegoen, noski. Lucius Clay militar estatubatuarrak Nuremberg proposatu zuen orduan, huraxe izan baitzen ekitaldi faxista jendetsuen kokagunea. Gainera, ustekabean, justizia jauregia zutik zen oraindik hiri suntsituan eta atzean espetxea zeukan. Sobietarrek gogo txarrez onartu behar izan zuten kokapena. Eta, hala, Bigarren Mundu Gerrari amaitu eta Gerra Hotzari "ongietorria" eman zioten.
Bost delitu leporatu zitzaizkien akusatuei:
Ia urtebetez luzatu ziren epaiketa horiek ondorio erabakigarriak izan zituzten nazioarteko komunitateak aurrerantzean estatu krimenetan izango zuen jarrera teorikoan (praktika beste kontu bat izan da). Baina akusatuak aulkian eseri baino lehen, aliatuek beren arteko hainbat desadostasun gainditu behar izan zituzten.
4.850 prozesatze eskaeretatik, 611 pertsona izan ziren akusatuak. Taldeak bi zatitan banatu izan ziren: batetik, erakunde ez gaizkileak —Estatuaren egitura zegoen (Gobernua eta Armada)—; bestetik, gaizkileak, nazien botere paraleloko erakundeak: Gestapoa, SSa eta Alderdi Nazia. Akusaturik esanguratsuenak honakoak izan ziren: Karl Dönitz, alemaniar itsas armadako almirantea eta Adolf Hitlerren ondorengoa, haren suizidioaren ondoren; Hermann Göring, SSetako burua; Alfred Jodl, Wehrmachteko Estatu Nagusiko burua; Wilhelm Keitel, Wehrmachteko buruzagia; Alfred Rosenberg Alderdi Naziko ideologoa; Joachim von Ribbentrop, kampo ministroa; Albert Speer, Armamentu ministroa; Franz von Papen, nazi embaxadorea Austria eta Turkian.
Epaiketa hasi aitzin, batzuek beren burua hil zuten: adibidez, Adolf Hitlerrek, Joseph Goebbels propaganda ministroak eta Heinrich Himmler Gestapoko buruak (beren buruaz beste egin zuten); beste batzuek, aldiz, ihes egin zuten, Adolf Eichmann eta Martin Bormannen gisan.
Epaiketa nagusiaz gain, geroago beste batzuk epaitu ziren: Estatuko eta Armadako maila baxuagoko funtzionarioak, doktoreak eta enpresagizonak. Honakoa da epaiketon zerrenda:
Lekuko hura S.S.ko Hoess zen, gero Poloniako auzitegi batek hiltzera zigortu zuena. Auschwitzeko kontzentrazio -eta sarraskitze- esparruko agintari militarra zen 1944tik aurrera. Amerikar ofizial batek egin zion galdeketa, elkarrizketa honen bidez:
| « | -Egia al da Auschwitzeko esparruko komandante-kargua eskuratu zenuela 1944an?
-Bai, egia da. -Egia al da kanpamentuan eragindako hildako kopurua areagotzen ahalegindu zinela? -Bai, egia da. -Egia al da horretarako gas itogarri batekin probak egin zenituela eta alfonbra mugikor bat jarri zeuela gas-ganberaren eta errausketa-labearen artean? -Halaxe da. -Egia al da horrela lortu zenutela milioi bat hungariar judu baino gehiago sarraskitzea 1944ko uztailean? -Bai, egia da. |
» |
| Jackes-Bernard Herzog, frantziar ordezko fiskala. Nurenbergeko epaiketaren oroitzapenak, 1946 | ||
Fiskalak 24 buruzagi nazirLekukoen aurkako akusazioa aurkeztu zuen. Haietatik, Albert Speer, Hans Frank eta Baldur von Schirach bakarrik damutu ziren egindakoaz. Epaimahaiak 11 heriotza zigor ezarri zituen, 3 biziarteko kartzela zigor, 2 hogei urteko, hamabost urteko bat eta hamar urteko beste bat. Hans Fritzsche, Franz von Papen eta Hjalmar Schacht aske utzi zituzten.
| Izena | Kargua | Zigorra |
|---|---|---|
| Martin Bormann | Hessen ondorengoa, Alderdi Naziko sekretario gisan. | Heriotza |
| Karl Dönitz almirantea | Hitlerren ondorengoa eta itsas armadako burua | 10 urte |
| Hans Frank | Poloniako gobernadorea | Heriotza |
| Wilhelm Frick | Barne ministroa | Heriotza |
| Hans Fritzsche | Goebbelsen laguntzailea | Aske utzia |
| Walther Funk | Ekonomia ministroa | Biziarteko kartzela |
| Hermann Göring jenerala | Luftwaffeko komandantea | Heriotza |
| Rudolph Hess | Hitlerren laguntzailea | Biziarteko kartzela |
| Alfred Jodl jenerala | Ekialdeko Armaden buruzagia | Heriotza |
| Ernst Kaltenbrunner SSa | Einsatzgruppen eta sarraski eremuen komandante | Heriotza |
| Wilhelm Keitel jenerala | Alemaniar armadako komandantea | Heriotza |
| Gustav Krupp von Bohlen und Halbach | Esklabo lanaz aprobetxatu zen enpresaburua | Zigorrik gabe |
| Robert Ley | Lanaren Talde Alemaniarren burua | Zigorrik gabe |
| Konstantin von Neurath | Bohemia eta Moraviako babeslea | 15 urte |
| Franz von Papen | Kanpo Aferetako ministrordea | Aske utzia |
| Erich Raeder almirantea | Alemaniar itsas armadako komandante nagusia | Biziarteko kartzela |
| Joachim von Ribbentrop | Kanpo Aferetako ministroa | Heriotza |
| Alfred Rosenberg | Arrazismoaren ideologoa eta ekialdeko lurraldeen babeslea | Heriotza |
| Fritz Sauckel | Esklabo lanaren programaren nagusia | Heriotza |
| Hjalmar Schacht | Reichsbankeko zuzendari ohia | Aske utzia |
| Baldur von Schirach | Gazteri Hitleriarreko burua | 20 urte |
| Arthur Seyss-Inquart | Austriaren jabetzearen burua eta Herbehereetako buruzagia okupazioan zehar | Heriotza |
| Albert Speer | Arma ministroa | 20 urte |
| Julius Streicher | Der Stürmer egunkariko nagusia | Heriotza |
Heriotzara zigortuak 1946ko urriaren 17an urkatu zituzten. Hermann Göringek bere buruaz beste egin zuen, zianuro kapsula bat hartuta eta Robert Leyk 1945eko urriaren 25ean, epaiaren aurretik. Biziarteko kartzelaldira zigortuek Spandauko espetxean bete zuten kondena; azkenak, Rudolph Hessek, 1987an bere buruaz beste egin zuen.
Datuak: Q80130
Multimedia: Nuremberg Trials / Q80130Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
