Antonio Tabucchi (n. la 23-an de septembro 1943 en Pisa - m. la 25-an de marto 2012 en Lisbono) estis itala kaj eksterlingva verkisto, tradukisto kaj literaturisto. Li estis plej konata pro siaj romanoj, el kiuj kelkaj gajnis gravajn premiojn, sed ankaŭ tradukis multajn verkojn de la portugala verkisto Fernando Pessoa. Krome, li instruis la portugalan lingvon kaj literaturon en pluraj italaj universitatoj. En siaj rakontoj li ofte priskribas neantaŭvideblan kaj neregeblan realecon.
Temaro
Tri konceptoj pruntitaj de Pessoa kiuj karakterizas la verkaron de Tabucchi estas "saudade", "finzione" (esprimo kiu signifas "fikcio" same kiel "hipokriteco" kaj "mensogo"), kaj la kaŝita flanko de la realeco.
Saudade
"Saudade" estas nostalgio pri la estonteco kaj la pasinteco samtempe, ambivalenta sento, kiu donas tipan kaj malfacile klarigeblan karakteron al preskaŭ ĉiuj liaj rakontoj.
Finzione
"Finzione" esprimas sin en fascino por la masko kaj la multaj vizaĝoj de la personeco, kaj estas tial proksime rilata al la mensogo. La kaŝita flanko de la realo, ĝia dorsflanko, ofte malkaŝas sian veran signifon; ĝi estas la plej aŭtentika flanko, karakterizita de kontraŭdiroj, paradoksoj, ambiguaĵoj kaj hazardo, kaj kiu aperas en sonĝoj kaj halucinoj.
Tabucchi ĉerpas inspiron ankaŭ el la pentraĵoj de Paolo Uccello, Van Gogh, Goya kaj Velázquez ofte ludas gravan rolon en liaj rakontoj.
Tabucchi ricevis premiojn por kelkaj el siaj verkoj, kaj pluraj romanoj estis adaptitaj por filmoj fare de francaj, portugalaj kaj italaj reĝisoroj.
Premioj
Notturno indiano ricevis la francan Prix Médicis por la plej bona eksterlanda romano (1987). En 1989 li ricevis la titolon "Do Infante Dom Herique" de la Prezidento de Portugalio. En la sama jaro li estis nomumita "Chevalier des Arts et des Lettres" fare de la franca registaro.
Li ricevis tri premiojn por Sostiene Pereira: la "Super Campiello", la "Scanno", kaj la "Jean Monnet". En 2002 li ricevis premion de "France Culture" por Si sta facendo sempre più tardi .
Romanoj kaj rakontoj
- Piazza d'Italia (1975)
- Il piccolo naviglio (1978)
- Il gioco del rovescio e altri racconti (1981)
- Donna di Porto Pim (1983)
- Notturno indiano (1984)
- Piccoli equivoci senza importanza (1985)
- Il filo dell'orizzonte (1986)
- I volatili del Beato Angelico (1987)
- Pessoana minima (Lisbono, 1987)
- L'angelo nero (1991)
- Sogni di sogni (1992)
- Requiem (Rekviemo, 1992)
- Gli ultimi tre giorni di Fernando Pessoa (La lastaj tri tagoj de Fernando Pessoa, (1994)
- Sostiene Pereira. Una testimonianza (1994), traduko en Esperanton aperis en 2024
- La testa perduta di Damasceno Monteiro (1997)
- Marconi, se ben mi ricordo (1997)
- L'Automobile, la Nostalgie et l'Infini (1998)
- Gli Zingari e il Rinascimento (1999)
- Ena poukamiso gemato likedes (Ateno, 1999)
- Si sta facendo sempre più tardi. Romanzo in forma di lettere (2001)
- Autobiografie altrui, Poetiche a posteriori (2003)
- Brescia piazza della Loggia 28 maggio 1974-2004 (2004)
- Tristano muore Una vita (2004)
- Racconti (2005)
- Il tempo invecchia in fretta (2009)
- Viaggi e altri viaggi (2010)
- Racconti con figure (2011), ISBN 88-389-2494-5
Traduko en Esperanton
En la jaro 1994 Tabucchi publikigis Sostiene Pereira, la romanon per kiu li gajnis tri premiojn. Traduko en Esperanton (Asertas Pereira) estas eldonita de LF-koop)[1]. La protagonisto de ĉi tiu romano fariĝis la simbolo de la defendo de informlibereco por multaj kontraŭuloj de kontraŭdemokratiaj reĝimoj. En la filmadapto de Roberto Faenza, Marcello Mastroianni ludas la rolon de Pereira.
Eseoj
- Un baule pieno di gente. Scritti su Fernando Pessoa (1990)
- Conversazione con Antonio Tabucchi: dove va il romanzo? (1995)
- La Gastrite de Platone (1998)
Referencoj
Vidu ankaŭ
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
