From Wikipedia, the free encyclopedia
Winnaretta Singer, Princino Edmond de Polignac[1] (8a de Januaro 1865 - 26a de Novembro 1943) estis muzika patrono kaj heredanto de la riĉo de la entrepreno de kudromaŝinoj Singer. Naskiĝinta en Usono, ŝi vivis plej el sia matureco en Francujo.
| Winnaretta Singer | |
|---|---|
 | |
| Persona informo | |
| Naskiĝo | 8-an de januaro 1865 en Yonkers |
| Morto | 26-an de novembro 1943 (78-jaraĝa) en Londono |
| Lingvoj | franca |
| Ŝtataneco | Usono  |
| Familio | |
| Patro | Isaac Singer |
| Patrino | Isabella Eugenie Boyer (en)  |
| Frat(in)oj | Isabelle Singer (en) , Washington Singer, Mortimer Singer (en) kaj Paris Singer |
| Edz(in)o | Prince Edmond de Polignac (en) (1893–1901) Prince Louis de Scey-Montbéliard (en) (1887–1892) |
| Okupo | |
| Okupo | mecenato salonestrino mondumano |
Konata private kiel samseksemulino, ŝi edziniĝis dufoje sen plenumi seksajn "devojn". La dua fojo estis kun la Princo Edmond de Polignac, kiu same kiel ŝi kliniĝis al muzikemo kaj al protektado de artistoj, ĉefe pri avangarda muziko kaj rilato al komponistoj kiaj Debussy, Fauré, kaj Ravel. La juna Ravel dediĉis sian piano-verkon, Pavane pour une infante défunte, al la Princino Polignac. Multaj el la memoroj de Marcel Proust pri la salonkulturo nawskiĝis dum sia ĉeesto en la koncertoj de la salono Polignac.
Post la morto de sia edzo, Winnaretta Singer-Polignac uzis sian riĉon por helpi artojn, sciencojn kaj beletrojn. Ŝi decidis omaĝi lian memoron per la mendo de kelkaj verkoj de junaj komponitsoj tiutempaj, inter aliaj el Igor Stravinski Vulpo, el Erik Satie Socrate[2] (pro sia interveno Satie estis elprizonigita kiam li estis komponanta tiun verkon), el Darius Milhaud Les Malheurs d'Orphée, el Francis Poulenc la Konĉerto por du pianoj kaj la Orgenkonĉerto, el Jean Françaix Le Diable boîteux kaj Sérénade pour douze instruments, la Dua Simfonio el Kurt Weill, kaj el Germaine Tailleferre la Unua Pianokonĉerto. De Manuel de Falla la El retablo de maese Pedro estis premierita tie, kies parto per klaviceno ludita de Wanda Landowska.[3]
Krom Proust kaj Antonio de La Gandara, la salono de la Princino de Polignac estis ĉeestita de Isadora Duncan, Jean Cocteau, Claude Monet, Sergej Djagilev, kaj Colette. Ŝi estis ankaŭ patrono de multaj aliaj, kiaj Nadia Boulanger, Clara Haskil, Arthur Rubinstein, Vladimir Horowitz, Armande de Polignac, Ethel Smyth, Le Corbusier, Adela Maddison, la Rusaj Baletoj, Nacia Opero de Parizo, kaj la Orchestre Symphonique de Paris. Ŝi ludis kiel pianisto kaj orgenisto en sia propra salono, ŝi estis pentristino kiu ekspoziciis en the Akademio de Belartoj de Francio.
Ŝi havis multajn amaferojn kun multaj virinoj, kelkaj el ili tiam edzinoj.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
