óa

See also: Appendix:Variations of "oa"

Hokkien

For pronunciation and definitions of óa – see 倚 (“to lean on; to lean against; to rely on; to depend on; to lean on; etc.”). (This term is the pe̍h-ōe-jī form of 倚).

For pronunciation and definitions of óa – see 瓦 (“earthenware; earthenware pottery; tile; etc.”). (This term is the pe̍h-ōe-jī form of 瓦).

Icelandic

Alternative forms

• óga (archaic)

Etymology

From Old Norse óa. A contracted form of ógn.

Pronunciation

• Rhymes: -ouːa

Verb

óa (weak verb, third-person singular past indicative -, supine óað)

1. (impersonal) to shock, feel shocked

   Mig óar við því.

   It forebodes me evil./I shudder at the thought.

Usage notes

• Used in the impersonal phrase einhvern óar við einhverju (“something forebodes someone evil”).

Conjugation

infinitive (nafnháttur)		að óa
supine (sagnbót)		óað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		óandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég óa	við óum	present (nútíð)	ég ói	við óum
	þú óar	þið óið		þú óir	þið óið
	hann, hún, það óar	þeir, þær, þau óa		hann, hún, það ói	þeir, þær, þau ói
past (þátíð)	ég óaði	við óuðum	past (þátíð)	ég óaði	við óuðum
	þú óaðir	þið óuðuð		þú óaðir	þið óuðuð
	hann, hún, það óaði	þeir, þær, þau óuðu		hann, hún, það óaði	þeir, þær, þau óuðu
imperative (boðháttur)	óa (þú)	óið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	óaðu	óiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

óa — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að óast
supine (sagnbót)		óast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		óandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég óast	við óumst	present (nútíð)	ég óist	við óumst
	þú óast	þið óist		þú óist	þið óist
	hann, hún, það óast	þeir, þær, þau óast		hann, hún, það óist	þeir, þær, þau óist
past (þátíð)	ég óaðist	við óuðumst	past (þátíð)	ég óaðist	við óuðumst
	þú óaðist	þið óuðust		þú óaðist	þið óuðust
	hann, hún, það óaðist	þeir, þær, þau óuðust		hann, hún, það óaðist	þeir, þær, þau óuðust
imperative (boðháttur)	óast (þú)	óist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	óastu	óisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

óast — mediopassive voice (miðmynd)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	óaður	óuð	óað		óaðir	óaðar	óuð
accusative (þolfall)	óaðan	óaða	óað		óaða	óaðar	óuð
dative (þágufall)	óuðum	óaðri	óuðu		óuðum	óuðum	óuðum
genitive (eignarfall)	óaðs	óaðrar	óaðs		óaðra	óaðra	óaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	óaði	óaða	óaða		óuðu	óuðu	óuðu
accusative (þolfall)	óaða	óuðu	óaða		óuðu	óuðu	óuðu
dative (þágufall)	óaða	óuðu	óaða		óuðu	óuðu	óuðu
genitive (eignarfall)	óaða	óuðu	óaða		óuðu	óuðu	óuðu

óaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)