trącić

See also: tracić

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *trǫtiti. First attested in the middle of the fifteenth century.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /trɑ̃t͡ɕit͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /trɑ̃t͡ɕit͡ɕ/

Verb

trącić pf

1. (attested in Silesia) to touch; to affect
   • 1956 [Middle of the fifteenth century], Jerzy Woronczak, editor, Teksty polskie w rękopisie nr 43 Biblioteki Kapitulnej we Wrocławiu z połowy XV wieku‎, Silesia, page 74r:

     Hoc fit, quando deus specialem sui ipsius recogitacionem peccatori incutit *troczy

     [Hoc fit, quando deus specialem sui ipsius recogitacionem peccatori incutit *trąci]

Derived terms

verbs

• odtrącić pf, ottrącać impf
• otrącić pf
• potrącić pf
• przytrącić pf
• roztrącić pf
• strącić pf, strącać impf
• utrącić pf
• wstrącić pf, wstręcać impf
• wtrącić pf
• wytrącić pf

 

Related terms

adverb

• otrętnie

 

nouns

• natręt
• roztrącenie
• strącenie
• strącze
• wstrącenie

 

Descendants

• Polish: trącić

References

• Boryś, Wiesław (2005) “trącić”, in Słownik etymologiczny języka polskiego (in Polish), Kraków: Wydawnictwo Literackie, →ISBN
• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “trącić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish trącić.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈtrɔɲ.t͡ɕit͡ɕ/

• (Masovia):
  • (Near Masovian) IPA^(key): /ˈtrɔɲ.t͡ɕit͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔɲt͡ɕit͡ɕ
• Syllabification: trą‧cić

Verb

trącić pf (imperfective trącać)

1. (transitive) to jostle, to knock
2. (reflexive with się) to jostle each other
3. (reflexive with się) to clink glasses when toasting
4. (transitive, Near Masovian, of the wind) Synonym of zawiać

Conjugation

Conjugation of trącić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		trącić
future tense	1st	trącę			trącimy
	2nd	trącisz			trącicie
	3rd	trąci			trącą
	impersonal	trąci się
past tense	1st	trąciłem, -(e)m trącił	trąciłam, -(e)m trąciła	trąciłom, -(e)m trąciło	trąciliśmy, -(e)śmy trącili	trąciłyśmy, -(e)śmy trąciły
	2nd	trąciłeś, -(e)ś trącił	trąciłaś, -(e)ś trąciła	trąciłoś, -(e)ś trąciło	trąciliście, -(e)ście trącili	trąciłyście, -(e)ście trąciły
	3rd	trącił	trąciła	trąciło	trącili	trąciły
	impersonal	trącono
conditional	1st	trąciłbym, bym trącił	trąciłabym, bym trąciła	trąciłobym, bym trąciło	trącilibyśmy, byśmy trącili	trąciłybyśmy, byśmy trąciły
	2nd	trąciłbyś, byś trącił	trąciłabyś, byś trąciła	trąciłobyś, byś trąciło	trącilibyście, byście trącili	trąciłybyście, byście trąciły
	3rd	trąciłby, by trącił	trąciłaby, by trąciła	trąciłoby, by trąciło	trąciliby, by trącili	trąciłyby, by trąciły
	impersonal	trącono by
imperative	1st	niech trącę			trąćmy
	2nd	trąć			trąćcie
	3rd	niech trąci			niech trącą
passive adjectival participle		trącony	trącona	trącone	trąceni	trącone
anterior adverbial participle		trąciwszy
verbal noun		trącenie

Derived terms

verbs

• obtrącić pf, obtrącać impf
• odtrącić pf, odtrącać impf
• potrącić pf, potrącać impf
• przetrącić pf, przetrącać impf
• roztrącić pf, roztrącać impf
• strącić pf, strącać impf
• utrącić pf, utrącać impf
• wtrącić pf, wtrącać impf
• wytrącić pf, wytrącać impf
• zatrącić pf, zatrącać impf

 

Verb

trącić impf

1. (intransitive) to stink, to smell bad
2. (intransitive) to stink, to be fishy

Conjugation

Conjugation of trącić impf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		trącić
present tense	1st	trącę			trącimy
	2nd	trącisz			trącicie
	3rd	trąci			trącą
	impersonal	trąci się
past tense	1st	trąciłem, -(e)m trącił	trąciłam, -(e)m trąciła	trąciłom, -(e)m trąciło	trąciliśmy, -(e)śmy trącili	trąciłyśmy, -(e)śmy trąciły
	2nd	trąciłeś, -(e)ś trącił	trąciłaś, -(e)ś trąciła	trąciłoś, -(e)ś trąciło	trąciliście, -(e)ście trącili	trąciłyście, -(e)ście trąciły
	3rd	trącił	trąciła	trąciło	trącili	trąciły
	impersonal	trącono
future tense	1st	będę trącił, będę trącić	będę trąciła, będę trącić	będę trąciło, będę trącić	będziemy trącili, będziemy trącić	będziemy trąciły, będziemy trącić
	2nd	będziesz trącił, będziesz trącić	będziesz trąciła, będziesz trącić	będziesz trąciło, będziesz trącić	będziecie trącili, będziecie trącić	będziecie trąciły, będziecie trącić
	3rd	będzie trącił, będzie trącić	będzie trąciła, będzie trącić	będzie trąciło, będzie trącić	będą trącili, będą trącić	będą trąciły, będą trącić
	impersonal	będzie trącić się
conditional	1st	trąciłbym, bym trącił	trąciłabym, bym trąciła	trąciłobym, bym trąciło	trącilibyśmy, byśmy trącili	trąciłybyśmy, byśmy trąciły
	2nd	trąciłbyś, byś trącił	trąciłabyś, byś trąciła	trąciłobyś, byś trąciło	trącilibyście, byście trącili	trąciłybyście, byście trąciły
	3rd	trąciłby, by trącił	trąciłaby, by trąciła	trąciłoby, by trąciło	trąciliby, by trącili	trąciłyby, by trąciły
	impersonal	trącono by
imperative	1st	niech trącę			trąćmy
	2nd	trąć			trąćcie
	3rd	niech trąci			niech trącą
active adjectival participle		trącący	trącąca	trącące	trącący	trącące
contemporary adverbial participle		trącąc
verbal noun		trącenie

Further reading

• trącić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• trącić in Polish dictionaries at PWN
• Zygmunt Wasilewski (1889) “trącić”, in Jagodne: wieś w powiecie łukowskim, gminie Dąbie: zarys etnograficzny (in Polish), Warsaw: M. Arct, page 248