kłóć

See also: kloc, Kloc, KLOC, and kłoć

Polish

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkwut͡ɕ/
• Rhymes: -ut͡ɕ
• Syllabification: kłóć
• Homophone: kłuć

Etymology 1

Inherited from Old Polish kłóć, from Proto-Slavic *kòlti, from Proto-Balto-Slavic *kálˀtei, from Proto-Indo-European *kelh₂- (“to beat, chop, hew”).

Verb

kłóć impf (perfective ukłóć or kolnąć)

1. (transitive, archaic) to prick, to prickle

   Synonym: kłuć

2. (reflexive with się, archaic) to prick oneself

   Synonym: kłuć się

Conjugation

Conjugation of kłóć impf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		kłóć
present tense	1st	kolę			kolemy
	2nd	kolesz			kolecie
	3rd	kole			kolą
	impersonal	kole się
past tense	1st	kłółem, -(e)m kłół	kłółam, -(e)m kłóła	kłółom, -(e)m kłóło	kłóliśmy, -(e)śmy kłóli	kłółyśmy, -(e)śmy kłóły
	2nd	kłółeś, -(e)ś kłół	kłółaś, -(e)ś kłóła	kłółoś, -(e)ś kłóło	kłóliście, -(e)ście kłóli	kłółyście, -(e)ście kłóły
	3rd	kłół	kłóła	kłóło	kłóli	kłóły
	impersonal	kłóto
future tense	1st	będę kłół, będę kłóć	będę kłóła, będę kłóć	będę kłóło, będę kłóć	będziemy kłóli, będziemy kłóć	będziemy kłóły, będziemy kłóć
	2nd	będziesz kłół, będziesz kłóć	będziesz kłóła, będziesz kłóć	będziesz kłóło, będziesz kłóć	będziecie kłóli, będziecie kłóć	będziecie kłóły, będziecie kłóć
	3rd	będzie kłół, będzie kłóć	będzie kłóła, będzie kłóć	będzie kłóło, będzie kłóć	będą kłóli, będą kłóć	będą kłóły, będą kłóć
	impersonal	będzie kłóć się
conditional	1st	kłółbym, bym kłół	kłółabym, bym kłóła	kłółobym, bym kłóło	kłólibyśmy, byśmy kłóli	kłółybyśmy, byśmy kłóły
	2nd	kłółbyś, byś kłół	kłółabyś, byś kłóła	kłółobyś, byś kłóło	kłólibyście, byście kłóli	kłółybyście, byście kłóły
	3rd	kłółby, by kłół	kłółaby, by kłóła	kłółoby, by kłóło	kłóliby, by kłóli	kłółyby, by kłóły
	impersonal	kłóto by
imperative	1st	niech kolę			kólmy
	2nd	kól			kólcie
	3rd	niech kole			niech kolą
active adjectival participle		kolący	koląca	kolące	kolący	kolące
passive adjectival participle		kłóty	kłóta	kłóte	kłóci	kłóte
contemporary adverbial participle		koląc
verbal noun		kłócie

Derived terms

nouns

• kolczyk
• kolec

 

verbs

• wykałać impf
• wykłóć pf

 

Related terms

nouns

• kieł
• klin
• kłoda
• kłos
• kół

 

verbs

• kłócić impf
• kłuć impf

 

Descendants

• ⇒ Polish: kłuć

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

kłóć

1. second-person singular imperative of kłócić

Further reading

• kłóć in Polish dictionaries at PWN

Upper Sorbian

Etymology

From Proto-Slavic *kolti.

Pronunciation

• IPA^(key): /kβɔt͡ʃ/

Verb

kłóć impf

1. to prick

Conjugation

	person	singular	dual		plural
			virile	nonvirile
infinitive		kłóć
transgressive		kłójo
present tense	1st	kłóju	kłójemoj		kłójemy
	2nd	kłóješ	kłójetaj	kłójetej	kłójeće
	3rd	kłóje	kłójetaj	kłójetej	kłója
past tense	1st	kłójach	kłójachmoj		kłójachmy
	2nd	kłóješe	kłóještaj	kłóještej	kłóješće
	3rd	kłóješe	kłóještaj	kłóještej	kłójachu
imperative	1st	—	kłójmoj		kłójmy
	2nd	kłój	kłójtaj	kłójtej	kłójće
	3rd	kłój	—
active participle		kłójacy
passive participle		kłóty
ł-form		kłół
verbal noun		kłóće

Conjugation of kłóć (imperfective)