houden

See also: Houden

Dutch

Alternative forms

• (informal) houwen, houen

Etymology

From Middle Dutch houden, from Old Dutch haldan, from Proto-West Germanic *haldan, from Proto-Germanic *haldaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɦɑu̯də(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: hou‧den
• Rhymes: -ɑu̯dən

Verb

houden

1. (transitive) to keep, preserve

   Synonyms: bewaren, behouden

   Je moet je tanden goed schoon houden. ― You should keep your teeth properly clean.

   Ik kan mijn ogen niet meer open houden. ― I can't keep my eyes open anymore.

   Hou je handen thuis! ― Keep your hands off!

2. (transitive, of animals) to keep, to care for

   Ik wil graag varkens houden, maar dat mag niet. ― I would like to keep pigs, but I'm not allowed.

3. (transitive) to hold, to be engaged in

   een gesprek houden ― to hold a conversation

4. (transitive) to hold, to have, to organise (an event)

   Ik hou morgen een feest, kom je ook? ― I'm having a party tomorrow, are you coming too?

   In Parijs werd in 2015 een belangrijke conferentie gehouden over het klimaat. ― In Paris, an important conference was held in 2015 about climate.

6. (intransitive) to love; to like [with van ‘someone’]

   Ik hou van jou. ― I love you.

   Hij houdt van Belgisch bier en frieten. ― He loves Belgian beer and fries.

   Ik hou van jou, Ienje. ― I love you, Ienje.

   Waar hou je van? ― What do you love?

   Ik hou niet van moderne kunst. ― I don't like modern art.

8. (transitive) to take for, to consider, to see as [with direct object ‘someone/something’ and voor (+ copulative object or adjective) ‘someone else/something else/a quality’]

Conjugation

Conjugation of houden (strong class 7, slightly irregular)
infinitive	houden
past singular	hield
past participle	gehouden
infinitive	houden
gerund	houden n
	present tense	past tense
1st person singular	hou, houd	hield
2nd person sing. (jij)	houdt, hou2, houd2	hield
2nd person sing. (u)	houdt	hield
2nd person sing. (gij)	houdt	hieldt
3rd person singular	houdt	hield
plural	houden	hielden
subjunctive sing.1	houde	hielde
subjunctive plur.1	houden	hielden
imperative sing.	hou, houd
imperative plur.1	houdt
participles	houdend	gehouden
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

general

• houdbaar
• houder
• houding
• houdster

 

verbs

• aaneenhouden
• aanhouden
• achterhouden
• achteroverhouden
• achteruithouden
• afhouden
• beethouden
• behouden
• bezighouden
• bijeenhouden
• bijhouden
• binnenhouden
• boekhouden
• bovenhouden
• buitenhouden
• dichthouden
• doodhouden
• doorhouden
• drooghouden
• dwarshouden
• geheimhouden
• gelijkhouden
• gereedhouden
• gevangenhouden
• goedhouden
• groothouden
• het voor gezien houden
• hooghouden
• huishouden
• in de hand houden
• ineenhouden
• inhouden
• klaarhouden
• korthouden
• kromhouden
• langshouden
• leeghouden
• loshouden
• maathouden
• mishouden
• nabijhouden
• nahouden
• nathouden
• nederhouden
• neerhouden
• omhooghouden
• omhouden
• omlaaghouden
• onderhouden
• onthouden
• opeenhouden
• openhouden
• ophouden
• opzijhouden
• overhouden
• plathouden
• rechthouden
• samenhouden
• schoonhouden
• schuilhouden
• standhouden
• stilhouden
• tegenhouden
• terughouden
• thuishouden
• toehouden
• uiteenhouden
• uithouden
• van den domme houden
• vasthouden
• verderhouden
• verhouden
• volhouden
• voorhouden
• voorophouden
• vooroverhouden
• voorthouden
• vooruithouden
• vrijhouden
• wederhouden
• weerhouden
• weghouden

 

Descendants

• Afrikaans: hou
• Berbice Creole Dutch: hau
• Negerhollands: hou, how
• Skepi Creole Dutch: how, ow
• → Antillean Creole: béc aou (Martinique)

Middle Dutch

Etymology 1

From Old Dutch haldan, from Proto-West Germanic *haldan, from Proto-Germanic *haldaną.

Verb

houden

1. to hold
2. to keep

Inflection

Strong class 7
Infinitive	houden
3rd sg. past	hielt
3rd pl. past	hielden
Past participle	gehouden
Infinitive	houden
In genitive	houdens
In dative	houdene
Indicative	Present	Past
1st singular	houde	hielt
2nd singular	houts, houdes	hielts, hieldes
3rd singular	hout, houdet	hielt
1st plural	houden	hielden
2nd plural	hout, houdet	hielt, hieldet
3rd plural	houden	hielden
Subjunctive	Present	Past
1st singular	houde	hielde
2nd singular	houts, houdes	hieldes
3rd singular	houde	hielde
1st plural	houden	hielden
2nd plural	hout, houdet	hieldet
3rd plural	houden	hielden
Imperative	Present
Singular	hout, houde
Plural	hout, houdet
	Present	Past
Participle	houdende	gehouden

Alternative forms

• halden, holden

Descendants

• Dutch: houden, (informal) houwen, houen
  • Afrikaans: hou
  • Berbice Creole Dutch: hau
  • Negerhollands: hou, how
  • Skepi Creole Dutch: how, ow
  • → Antillean Creole: béc aou (Martinique)
• Limburgish: haaje

Etymology 2

Adjective

houden

1. Alternative spelling of ouden; inflection of out:
   1. masculine accusative/dative singular
   2. neuter dative singular
   3. dative plural

Further reading

• “houden (II)”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
• Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “houden (I)”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN, page I