hljóta

Icelandic

Etymology

From Old Norse hljóta, from Proto-Germanic *hleutaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈl̥jouːta/
• Rhymes: -ouːta

Verb

hljóta (strong verb, third-person singular past indicative hlaut, third-person plural past indicative hlutu, supine hlotið)

1. (transitive, governs the accusative) to obtain, to get, to receive, to draw, to take

   Ég hlýt bílinn í aðalverðlaun.

   I get the car for first prize.

   Hún hlaut styrk til háskólanáms.

   She received a scholarship to a university.

2. (auxiliary, transitive, governs the accusative) must, to have to, to be bound to

   Hann hlýtur að vera kominn — hann er aldrei seinn.

   He must be here already—he's never late.

Conjugation

infinitive (nafnháttur)		að hljóta
supine (sagnbót)		hlotið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hljótandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hlýt	við hljótum	present (nútíð)	ég hljóti	við hljótum
	þú hlýtur	þið hljótið		þú hljótir	þið hljótið
	hann, hún, það hlýtur	þeir, þær, þau hljóta		hann, hún, það hljóti	þeir, þær, þau hljóti
past (þátíð)	ég hlaut	við hlutum	past (þátíð)	ég hlyti	við hlytum
	þú hlaust	þið hlutuð		þú hlytir	þið hlytuð
	hann, hún, það hlaut	þeir, þær, þau hlutu		hann, hún, það hlyti	þeir, þær, þau hlytu
imperative (boðháttur)	hljót (þú)	hljótið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hljóttu	hljótiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hljóta — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að hljótast
supine (sagnbót)		hlotist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hljótandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hlýst	við hljótumst	present (nútíð)	ég hljótist	við hljótumst
	þú hlýst	þið hljótist		þú hljótist	þið hljótist
	hann, hún, það hlýst	þeir, þær, þau hljótast		hann, hún, það hljótist	þeir, þær, þau hljótist
past (þátíð)	ég hlaust	við hlutumst	past (þátíð)	ég hlytist	við hlytumst
	þú hlaust	þið hlutust		þú hlytist	þið hlytust
	hann, hún, það hlaust	þeir, þær, þau hlutust		hann, hún, það hlytist	þeir, þær, þau hlytust
imperative (boðháttur)	hljóst (þú)	hljótist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hljóstu	hljótisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hljótast — mediopassive voice (miðmynd)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hlotinn	hlotin	hlotið		hlotnir	hlotnar	hlotin
accusative (þolfall)	hlotinn	hlotna	hlotið		hlotna	hlotnar	hlotin
dative (þágufall)	hlotnum	hlotinni	hlotnu		hlotnum	hlotnum	hlotnum
genitive (eignarfall)	hlotins	hlotinnar	hlotins		hlotinna	hlotinna	hlotinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hlotni	hlotna	hlotna		hlotnu	hlotnu	hlotnu
accusative (þolfall)	hlotna	hlotnu	hlotna		hlotnu	hlotnu	hlotnu
dative (þágufall)	hlotna	hlotnu	hlotna		hlotnu	hlotnu	hlotnu
genitive (eignarfall)	hlotna	hlotnu	hlotna		hlotnu	hlotnu	hlotnu

hlotinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

Synonyms

• (receive): hlotnast
• (must): verða

Derived terms

• hljóta slæma útreið (to get a bashing, to get clobbered)
• hljótast (reflexive)
• hljótast af einhverju (to be caused by something)

Related terms

• hlutur

See also

• koma í hlut

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *hleutaną, whence also Old English hlēotan, Old Saxon hliotan, Old High German hliozan.

Verb

hljóta

1. to get by lot, have allotted to oneself

Conjugation

infinitive	hljóta
present participle	hljótandi
past participle	hlotinn
indicative	present	past
1st-person singular	hlýt	hlaut
2nd-person singular	hlýtr	hlauzt
3rd-person singular	hlýtr	hlaut
1st-person plural	hljótum	hlutum
2nd-person plural	hljótið	hlutuð
3rd-person plural	hljóta	hlutu
subjunctive	present	past
1st-person singular	hljóta	hlyta
2nd-person singular	hljótir	hlytir
3rd-person singular	hljóti	hlyti
1st-person plural	hljótim	hlytim
2nd-person plural	hljótið	hlytið
3rd-person plural	hljóti	hlyti
imperative	present
2nd-person singular	hljót
1st-person plural	hljótum
2nd-person plural	hljótið

Conjugation of hljóta — active (strong class 2)

infinitive	hljótask
present participle	hljótandisk
past participle	hlotizk
indicative	present	past
1st-person singular	hljótumk	hlutumk
2nd-person singular	hlýzk	hlauzk
3rd-person singular	hlýzk	hlauzk
1st-person plural	hljótumsk	hlutumsk
2nd-person plural	hljótizk	hlutuzk
3rd-person plural	hljótask	hlutusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	hljótumk	hlytumk
2nd-person singular	hljótisk	hlytisk
3rd-person singular	hljótisk	hlytisk
1st-person plural	hljótimsk	hlytimsk
2nd-person plural	hljótizk	hlytizk
3rd-person plural	hljótisk	hlytisk
imperative	present
2nd-person singular	hlýzk
1st-person plural	hljótumsk
2nd-person plural	hljótizk

Conjugation of hljóta — mediopassive (strong class 2)

Related terms

• hlutr

Descendants

• Icelandic: hljóta
• Faroese: ljóta
• Norwegian (nynorsk): ljote, lyta, lyte
• Old Swedish: liūta, lȳta
  • Swedish: ljuta
• Old Danish: liuta

References

• hljóta in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.