απειθώ

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἀπειθέω (apeithéō).

Pronunciation

• IPA^(key): /a.piˈθo/

Verb

απειθώ • (apeithó) (past απείθησα)

1. to disobey, to be disobedient

   Synonym: απειθαρχώ (apeitharchó)

Conjugation

απειθώ   (active forms only)

	Active voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤
1 sg	απειθώ	απειθήσω
2 sg	απειθείς	απειθήσεις
3 sg	απειθεί	απειθήσει
1 pl	απειθούμε	απειθήσουμε, [-ομε]
2 pl	απειθείτε	απειθήσετε
3 pl	απειθούν(ε)	απειθήσουν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤
1 sg	απειθούσα	απείθησα
2 sg	απειθούσες	απείθησες
3 sg	απειθούσε	απείθησε
1 pl	απειθούσαμε	απειθήσαμε
2 pl	απειθούσατε	απειθήσατε
3 pl	απειθούσαν(ε)	απείθησαν, απειθήσαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤
1 sg	θα απειθώ ➤	θα απειθήσω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα απειθείς, …	θα απειθήσεις, …
	Perfect aspect ➤
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … απειθήσει
Past perfect ➤	είχα, είχες, … απειθήσει
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … απειθήσει
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	—	απείθησε
2 pl	απειθείτε	απειθήστε
Other forms
Active present participle ➤	απειθώντας ➤
Active perfect participle ➤	έχοντας απειθήσει ➤
Passive perfect participle ➤	—
Nonfinite form ➤	απειθήσει
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• and see: απειθαρχώ (apeitharchó, “I disobey, I am disobedient”)
• απείθεια f (apeítheia, “disobedience”)
• απειθής (apeithís, “disobedient, insubordinate”)