απειθαρχώ

Greek

Verb

απειθαρχώ • (apeitharchó) (past απειθάρχησα)

1. to disobey, to be insubordinate

   Synonym: απειθώ (apeithó)

Conjugation

απειθαρχώ   (active forms only)

	Active voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤
1 sg	απειθαρχώ	απειθαρχήσω
2 sg	απειθαρχείς	απειθαρχήσεις
3 sg	απειθαρχεί	απειθαρχήσει
1 pl	απειθαρχούμε	απειθαρχήσουμε, [-ομε]
2 pl	απειθαρχείτε	απειθαρχήσετε
3 pl	απειθαρχούν(ε)	απειθαρχήσουν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤
1 sg	απειθαρχούσα	απειθάρχησα
2 sg	απειθαρχούσες	απειθάρχησες
3 sg	απειθαρχούσε	απειθάρχησε
1 pl	απειθαρχούσαμε	απειθαρχήσαμε
2 pl	απειθαρχούσατε	απειθαρχήσατε
3 pl	απειθαρχούσαν(ε)	απειθάρχησαν, απειθαρχήσαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤
1 sg	θα απειθαρχώ ➤	θα απειθαρχήσω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα απειθαρχείς, …	θα απειθαρχήσεις, …
	Perfect aspect ➤
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … απειθαρχήσει
Past perfect ➤	είχα, είχες, … απειθαρχήσει
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … απειθαρχήσει
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	—	απειθάρχησε
2 pl	απειθαρχείτε	απειθαρχήστε
Other forms
Active present participle ➤	απειθαρχώντας ➤
Active perfect participle ➤	έχοντας απειθαρχήσει ➤
Passive perfect participle ➤	—
Nonfinite form ➤	απειθαρχήσει
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• and see: απειθώ (apeithó, “I disobey, I am disobedient”)
• απειθάρχητος (apeithárchitos, “undisciplined”, adjective)
• απειθαρχία f (apeitharchía, “disobedience”)
• απείθαρχος (apeítharchos, “undisciplined”, adjective)