Σίτι του Λονδίνου
περιοχή που περιλαμβάνει το ιστορικό κέντρο και την κύρια κεντρική επιχειρηματική περιοχή του Λονδίνου From Wikipedia, the free encyclopedia
Αυτό το λήμμα αφορά τον δήμο εντός της ευρύτερης πόλης του Λονδίνου. Για την ευρύτερη πόλη, δείτε: Λονδίνο. Για πόλη και προάστια, δείτε: Μείζον Λονδίνο.
Το Σίτι του Λονδίνου (αγγλικά: City of London) είναι περιοχή του κεντρικού Λονδίνου, πρωτεύουσας του Ηνωμένου Βασιλείου. Μολονότι στο Μεσαίωνα συνιστούσε ολόκληρο σχεδόν το Λονδίνο, στις μέρες μας αποτελεί μέρος μόνον της μητρόπολης.[1] Τα σύνορά του έχουν διατηρηθεί αμετάβλητα σχεδόν από συστάσεώς του. Αποτελεί σημαντικό κομμάτι του κεντρικού Λονδίνου, απολαμβάνοντας καθεαυτό καθεστώς πόλης και αποτελώντας ανεξάρτητη ληξιαρχική κομητεία. Δηλαδή δεν υπάγεται στην διοίκηση της πόλης που ονομάζεται Λονδίνο καθώς έχει δική της ξεχωριστή τοπική αυτοδιοίκηση.
| Σίτι του Λονδίνου City of London | |||
|---|---|---|---|
| Πόλη και Κομητεία | |||
  Πάνω: To City του Λονδίνου κατά τη δύση του ηλίου. Κάτω: Η Αγορά του Λίντενχολ (Leadenhall Market) | |||
| |||
| Ψευδώνυμο(α): Square Mile (Τετραγωνικό Μίλι) | |||
| Σύνθημα: (Domine Dirige Nos "Lord Direct us", ρητό του City of London Corporation) | |||
 | |||
| Κυρίαρχο κράτος | .svg){kind=small} Ηνωμένο Βασίλειο | ||
| Συστατική χώρα |  Αγγλία | ||
| Περιφέρεια | Λονδίνο | ||
| Καθεστώς | Sui generis, Πόλη κ΄ Ληξιαρχική Κομητεία | ||
| Διοικητική έδρα | Το κτίριο Γκίλντχολ (Guildhall) | ||
| Διοίκηση | |||
| • Τοπική Αυτοδιοίκηση | Εταιρεία του Σίτι του Λονδίνου (City of London Corporation) | ||
| • Λόρδος Δήμαρχος | Άντριου Πάρμλυ | ||
| • Μέλη του Κοινοβουλίου | Μαρκ Φιλντ (Πόλεις του Λονδίνου και του Γουέστμινστερ) | ||
| • Συνέλευση του Λονδίνου | Τζον Μπιγκζ | ||
| • Δημοτικός Γραμματέας | Τζον Μπάραντελ | ||
| Έκταση | 2.90 χμ² | ||
| Πληθυσμός (2011) | |||
| • Σύνολο | 8.072 | ||
| • Πυκνότητα | 2,78 | ||
| • Εθνότητα | 68,3% Λευκοί Βρετανοί 3,3% Λευκοί Ιρλανδοί 12,8% Λευκοί Λοιποί 6.8% Νοτιοασιάτες 2,6% Αφρική/Καραιβική 2,0% Κινέζοι | ||
| Θέση Πληθυσμού 325/326 | |||
| • Ζώνη ώρας | UTC0 | ||
| • Θερινή ώρα | UTC+1 | ||
| Ταχυδρομικοί κώδικες | EC, WC, E1 | ||
| • Αστυνομική Διεύθυνση | Αστυνομία της Πόλης του Λονδίνου | ||
| Ιστοσελίδα | cityoflondon.gov.uk | ||
Είναι επίσης γνωστό ως Σίτι (City, Πόλη, έτσι αναγράφεται στους χάρτες) ή ως Τετραγωνικό Μίλι (Square Mile), μιας και η περιοχή που καταλαμβάνει είναι λίγο μεγαλύτερη του ενός τετραγωνικού μιλίου (1,12 τ.μίλια/2.90 τ.χλμ.).[2] Οι δύο λέξεις χρησιμοποιούνται συχνά ως μετωνυμίες για το Χρηματοοικονομικό τομέα του Ηνωμένου Βασιλείου, μεγάλο μέρος του οποίου εδρεύει στην περιοχή.[3]
Η λέξη Λονδίνο περιγράφει πλέον ένα πολύ μεγαλύτερο του Σίτι πολεοδομικό συγκρότημα, το οποίο αντιστοιχεί περίπου στο Μείζον Λονδίνο. Τούτο απαρτίζεται από 32 Δήμους του Λονδίνου, συμπεριλαμβανομένης της Πόλης του Γουέστμινστερ καθώς και του Σίτι. Η τοπική αρχή για το Σίτι, η Εταιρεία του Σίτι του Λονδίνου (City of London Corporation), αποτελεί εξαίρεση στο Ηνωμένο Βασίλειο, απολαμβάνοντας μοναδικές αρμοδιότητες για Βρετανική αρχή τοπικής αυτοδιοίκησης. Έτσι π.χ. έχει τη δική της αστυνομική δύναμη, την Αστυνομία του Σίτι του Λονδίνου. Επιπλέον, κάποιες από τις ευθύνες της εκτείνονται και πέραν των ορίων της πόλης. Η Εταιρεία διευθύνεται από το Λόρδο Δήμαρχο του Σίτι του Λονδίνου, αξίωμα εντελώς διαφορετικό από αυτό του Δημάρχου του Λονδίνου.
Το Σίτι αποτελεί μείζον επιχειρηματικό και χρηματοοικονομικό κέντρο, καταλαμβάνοντας μαζί με τη Νέα Υόρκη την πρώτη θέση σε αυτούς τους τομείς σε όλο τον κόσμο.[4] Η άλλη μεγάλη χρηματοοικονομική περιοχή του Λονδίνου είναι το Κάναρι Γουόρφ (Canary Wharf) το οποίο βρίσκεται περίπου 4 χλμ. ανατολικότερα.
Η πόλη έχει πληθυσμό λίγο περισσότερο από 8.000 κατοίκους (2011), αλλά περίπου 325.000-330.000 άνθρωποι εργάζονται εκεί καθημερινά, κυρίως στον τομέα των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών.[5] Τα νομικά επαγγέλματα αποτελούν ένα ακόμη σημαντικό επαγγελματικό συστατικό της δυτικής πλευράς της πόλης, ιδιαίτερα στις περιοχές τoυ Τεμπλ και της Τσάνσερι Λέιν. Εκεί βρίσκονται οι Δικηγορικοί Οίκοι του Λονδίνου (Inns of Court), δύο εκ των οποίων (ο Ίνερ Τεμπλ και ο Μιντλ Τεμπλ) βρίσκονται εντός των ορίων του Σίτι.
Τοπωνυμία
Το όνομα Λονδίνο χρησιμοποιείται πλέον για το ευρύτερο πολεοδομικό συγκρότημα πέραν του αρχικού πυρήνα της πόλης, ο οποίος ονομάζεται Σίτι του Λονδίνου και συχνά αναφέρεται ως Σίτι. Η χρήση του όρου τεκμηριώνεται ήδη από τον 16ο αιώνα. Σίτι σημαίνει επίσης την επιχειρηματική και οικονομική κοινότητα που εδρεύει εκεί, η οποία είναι επίσης κοινά γνωστή ως Τετραγωνικό Μίλι.[6]
Ρωμαϊκές Καταβολές
Μολονότι υπάρχουν μαρτυρίες για διασκορπισμένους οικισμούς στην περιοχή, πιστεύεται ότι το Λονδίνο καθιερώθηκε ως εμπορικό λιμάνι στο παλιρροϊκό τμήμα του Τάμεση από τους Ρωμαίους γύρω στο 47 μ.Χ. Ο νέος οικισμός και το λιμάνι επικεντρώνονταν στην περιοχή εκείνη όπου ο Τάμεσης συναντούσε την αβαθή κοιλάδα του παραποτάμου του Γουόλμπρουκ. To 60 ή 61 μ.Χ., δέκα περίπου χρόνια μετά την ίδρυσή του, το Londinium λεηλατήθηκε και κάηκε συνθέμελα από τους εξεγερμένους Κέλτες των Ικένι υπό την ηγεσία της βασίλισσας Βοαδίκειας. Το Londinium επανιδρύθηκε, ως civitas πλέον και ως τέτοιο απολάμβανε προνομιακό αστικό καθεστώς, αμέσως μετά και άρχισε να αναπτύσσεται ταχύτατα. Προς τα τέλη του 1 μ.Χ. αιώνα ήταν ήδη ο μεγαλύτερος οικισμός στη Ρωμαϊκή Βρετανία και στις αρχές του επόμενου αιώνα αντικατέστησε το Καμουλόντουνουμ (Κόλτσεστερ) ως πρωτεύουσά της.
Κατά την περίοδο της ακμής της, η Ρωμαϊκή πόλη είχε πληθυσμό 45,000-60,000 κατοίκων. Οι Ρωμαίοι έχτισαν το Τείχος του Λονδίνου κάποια στιγμή μεταξύ 190 και 225 μ.Χ. Τα όρια της ρωμαϊκής πόλης ταυτίζονταν περίπου με τα σημερινά όρια του Σίτι (μολονότι το Londinium δεν επεκτείνονταν δυτικότερα του Λαντγκέιτ Χιλ και ο Τάμεσης ήταν πλατύτερος από ό,τι είναι σήμερα, με τη μία ακτή του να βρίσκεται βορειότερα της σημερινής της θέσης). Περίπου το 50 μ.Χ., οι Ρωμαίοι γεφύρωσαν τον Τάμεση κοντά στο σημείο όπου σήμερα υψώνεται η Γέφυρα του Λονδίνου.
Ρωμαϊκοί χώροι απαντώνται σε αρκετά μέρη του Σίτι ως τις μέρες μας, συμπεριλαμβανόμενου του Ναού του Μίθρα, τμημάτων του Τείχους του Λονδίνου (στο Μπάρμπικαν και κοντά στον Πύργο του Λονδίνου) και ερειπίων αμφιθεάτρου κάτω από το Γκίλντχολ, όπου στεγάζεται η Εταιρεία του Σίτι του Λονδίνου. Πολλά από τα Ρωμαϊκά ευρήματα εκτίθενται στο Μουσείο του Λονδίνου του Σίτι.
Παρακμή
Το Londinium είχε ήδη αρχίσει να παρακμάζει κατά την περίοδο της ανέγερσης των τειχών του, μαστιζόμενο επίσης από επιδημίες και πυρκαγιές. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία εισήλθε σε μακριά περίοδο κρίσης και η πόλη δέχτηκε αλλεπάλληλες επιθέσεις από Πίκτες, Σκώτους και Αγγλοσάξωνες επιδρομείς. Ο διαρκής χαρακτήρας της κρίσης αποδείχτηκε εξουθενωτικός τόσο για την αυτοκρατορία όσο και για την πόλη και το 410 μ.Χ. οι Ρωμαίοι αποχώρησαν ολοκληρωτικά από τη Βρετανία. Μετά την επίσημη αποχώρηση, η πόλη άρχισε σταδιακά να εγκαταλείπεται για να καταντήσει σχεδόν, και κατά καιρούς τελείως, ακατοίκητη. Άνθρωποι και εμπόριο μεταφέρθηκαν 1,5 χλμ. δυτικά, εκτός του τείχους, στο Λάντενγουίκ (αγγλοσαξ.: Αγορά του Λονδίνου), στη σημερινή περιοχή της Στραντ, του Όλντιτς και του Κόβεντ Γκάρντεν'.
Παλινόρθωση
Κατά τη διάρκεια της Αγγλοσαξωνικής Επταρχίας, η περιοχή του Λονδίνου προσαρτήθηκε πρώτα στο βασίλειο της Μερκίας και αργότερα στο βασίλειο του Ουέσσεξ, αν και ήταν συχνά είτε υπό τον έλεγχο είτε υπό την απειλή των Βίκινγκ και των Δανών.
Ο Αλφρέδος ο Μέγας, βασιλιάς του Ουέσσεξ και πρώτος βασιλιάς των Άγγλων, ξεκίνησε την επαναποίκηση της περιοχής εντός του Ρωμαϊκού τείχους περίπου το 886 μ.Χ. και διόρισε επικεφαλής τον γαμπρό του κόμη Έθελρεντ της Μερκίας στο πλαίσιο της ανάκτησης εδαφών από τους Βίκινγκ. Ο Αγγλοσαξωνικος οικισμός ονομάστηκε Λάντενμπερ (αγγλοσαξ.: Φρούριο του Λονδίνου) και χρίστηκε δήμος.[7] Η επαναποίκηση του Αλφρέδου συμπεριέλαβε την εκπόνηση νέου ρυμοτομικού σχεδίου, την ανακαίνιση Ρωμαϊκων κτιρίων και τη δημιουργία νέων αποβαθρών.[7]
Η επανίδρυση υπό την ηγεσία του Αλφρέδου αποτέλεσε σημαντικότατο σημείο στη ιστορία όχι μόνον του Σίτι αλλά κυρίως στην προσπάθεια ενοποίησης όλων των Αγγλοσαξωνικών βασιλείων. Το βασίλειο του Ουέσσεξ ανήλθε σε κυρίαρχη δύναμη και οι επιδρομές και κατακτήσεις των Βίκινγκ περιορίστηκαν. Μολονότι το Λονδίνο και η Αγγλία γενικότερα συνέχισαν να δέχονται το μένος Δανικών επιδρομών, το Βασίλειο της Αγγλίας και το Σίτι επικράτησαν.[8]
Τον 10ο αιώνα, ο Έθελσταν επέτρεψε την ίδρυση οκτώ νομισματοκοπείων, σε σύγκριση με τα υπάρχοντα έξι στην πρωτεύουσά του Γουίντσεστερ, γεγονός ενδεικτικό του πλούτου της πόλης. Η Γέφυρα του Λονδίνου, η οποία είχε ερειπωθεί μετά την εκκένωση του Londinium από τους Ρωμαίους, ξαναχτίστηκε από τους Αγγλοσάξωνες, αλλά καταστράφηκε περιοδικά από επιδρομές των Βίκινγκς και από καταιγίδες.
Με τον πληθυσμό και το επίκεντρο του εμπορίου να έχουν μεταφερθεί εντός των παλιών Ρωμαϊκών τειχών, ο οικισμός στο Λάντενγουίκ εγκαταλείφθηκε πλήρως σχεδόν και απέκτησε το όνομα του Έλντγουικ (Ealdwic, "παλαιός οικισμός"). Το όνομα επιβιώνει σήμερα ως Όλντιτς (Aldwych "παλιά αγορά"), απ΄ όπου και η ομώνυμη περιοχή και ο δρόμος.
Μεσαίωνας και Πρώιμη Σύγχρονη Περίοδος
Μετά τη Μάχη του Χέιστινγκς, ο Γουλιέλμος ο Κατακτητής προχώρησε στο Σάδερκ όπου απέτυχε να καταλάβει τη Γέφυρα του Λονδίνου και να νικήσει τους Λονδρέζους. Κατάφερε να διαβεί τελικά τον Τάμεση στο Γουόλινγκφορντ, λεηλατώντας όπως προχωρούσε. Αντί να συνεχίσουν τον πόλεμο, οι Έντγκαρ Έθελινγκ, Έντγουιν της Μερκίας και Μόρκαρ της Νορθάμπρια παραδόθηκαν στο Μπέρκχάμστεντ. Ως ανταμοιβή ο Γουλιέλμος αντάμειψε το Λονδίνο χορηγώντας στους κατοίκους του χάρτη δικαιωμάτων το 1075 μ.Χ. Το Σίτι του Λονδίνου ήταν ένας από τους ελάχιστους θεσμούς όπου οι Αγγλοσάξωνες διατήρησαν κάποιας μορφής έλεγχο. Η πόλη δεν καλύπτονταν από το Domesday Book.
Ο Γουλιέλμος οχύρωσε την πόλη ενάντια στον πληθυσμό της χτίζοντας τρία φρούρια στην περιοχή: τον Πύργο του Λονδίνου, το Κάστρο του Μπέιναρντ και τον Πύργο του Μόντφίτσετ.
Το 1130 περίπου ο Ερρίκος Α' έχρισε τον πρώτο Σερίφη του Λονδίνου, στον οποίο έδωσε καθήκοντα διατήρησης της δημόσιας τάξης τόσο στο Σίτι όσο και στην κομητεία του Μίντλσεξ, ενοποιώντας καταυτόν τον τρόπο τις δύο περιοχές σε μια διοικητική μονάδα που διατηρήθηκε άθικτη ως την αλλαγή της νομοθεσίας για την Τοπική Αυτοδιοίκηση το 1888.[9] Ως το 1141 το σύνολο των πολιτών του Σίτι θεωρούνταν ότι αποτελούσε ενιαία κοινότητα. Αυτή η 'κοινότητα' αποτέλεσε την απαρχή της Εταιρείας του Σίτι του Λονδίνου. Οι πολίτες απέκτησαν το δικαίωμα να διορίζουν με τη συγκατάθεση του βασιλιά το Δήμαρχο το 1189 και να τον εκλέγουν απευθείας το 1215.
Το Σίτι εξακολούθησε να αποτελείται από 25 διαμερίσματα (Wards), το καθένα με επικεφαλής έναν Όλντερμαν (αγγλοσαξ.: Εaldorman ή Γέρος Άντρας), ο οποίος προέδρευε της Συνέλευσης των Κατοίκων του διαμερίσματος υπό τη δικαιοδοσία του (Wardmote). Λειτουργούσε επίσης μια Γενική Συνέλευση (αγγλοσαξ.: Folkmoot ή Συνέλευση του Λαού) για το σύνολο της πόλης η οποία συναντιόνταν στον υπαίθριο σταυρό του Καθεδρικού ναό του Αγίου Παύλου. Πολλές από τις μεσαιωνικές παραδόσεις συνεχίζουν μέχρι σήμερα, αποδεικνύοντας την ιδιαιτερότητα της Εταιρείας ως Βρετανικό θεσμικό όργανο.
Η πόλη καταστράφηκε από πυρκαγιές επανειλημμένα, τη χειρότερη όλων το 1123 και ξανά κατά τη Μεγάλη Πυρκαγιά του Λονδίνου το 1666. Και οι δύο από αυτές τις πυρκαγιές αναφέρονται σαν Μεγάλη Πυρκαγιά. Μετά την πυρκαγιά του 1666, μια σειρά καταρτισμένων σχεδίων οραματίστηκαν την πόλη και τη ρυμοτομία της σε ύφος αναγεννησιακό, με οικοδομικά τετράγωνα, πλατείες και λεωφόρους. Το μεγαλύτερο μέρος των σχεδίων όμως δεν ελήφθη υπόψη κατά την αναδόμηση και η μεσαιωνική ρυμοτομία επανεμφανίστηκε σχεδόν άθικτη.
Μέχρι τα τέλη του 16ου αιώνα, το Λονδίνο είχε αναδειχθεί σε σημαντικό κέντρο του τραπεζικού τομέα και του διεθνούς εμπορίου. Το 1565 ο Σερ Τόμας Γκρέσαμ ίδρυσε το Ρόιαλ Εξτσέιντζ ως κέντρο συνδιαλλαγών για τους εμπόρους του Λονδίνου. Έξι χρόνια αργότερα το ίδρυμα κέρδισε τη Βασιλική πατρωνία. Μολονότι πλέον το Ρόιαλ Εξτσέιντζ δεν επιτελεί τον αρχικό του σκοπό, η θέση του στη γωνία των Κόρνχιλ Στριτ και Θρεντ-νίντλ Στριτ, εξακολουθεί να σηματοδοτεί το γεωγραφικό κέντρο των τραπεζικών και χρηματοοικονομικών υπηρεσιών του Σίτι, αρχής γενομένης με τη μεταφορά τηςΤράπεζας της Αγγλίας στην παρούσα θέση της απέναντι από το Ρόιαλ Εξτσέιντζ το 1734.
Ανάπτυξη
Ο 18ος αιώνας ήταν περίοδος ταχείας ανάπτυξης για το Λονδίνο, το οποίο είδε τον πληθυσμό του να αυξάνεται, αποκόμισε σταδιακά τους καρπούς της Βιομηχανικής Επανάστασης, και αναδύχτηκε σε κέντρο διαχείρισης της επεκτεινόμενης Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Η αστική περιοχή αυξήθηκε πέρα από τα σύνορα του Σίτι του Λονδίνου, κυρίως προς τα δυτικά και προς το Γουέστμίνστερ.
Το 1708, ανήμερα των γενεθλίων του, ο Κρίστοφερ Ρεν ολοκλήρωσε το αριστούργημα του, τον Καθεδρικό του Αγίου Παύλου. Η πρώτη λειτουργία είχε ήδη πραγματοποιηθεί στις 2 Δεκεμβρίου 1697, περισσότερο από 10 χρόνια νωρίτερα. Η , εξαιρετικό παράδειγμα Μπαρόκ αρχιτεκτονικής, αντικατέστησε τον πρώτο ναό του Αγίου Παύλου, ο οποίος είχε καταστραφεί ολοσχερώς το 1666.
Η επέκταση συνεχίστηκε και επιταγχύνθηκε από τις αρχές του 19ου αιώνα, με το Λονδίνο να αυξάνεται προς όλες τις κατευθύνσεις. Στα Ανατολικό Λονδίνο το Λιμάνι του Λονδίνου αναπτύχθηκε ραγδαία κατά τη διάρκεια του αιώνα, με την κατασκευή πολλών αποβαθρών, καθώς ο Ὀρμος του Λονδίνου στο Σίτι δεν μπορούσε να αντεπεξἐλθει στον αυξανόμενο όγκο των εμπορευμάτων. Η άφιξη των σιδηροδρόμων και του Υπογείου σήμανε τη δυνατότητα περαιτέρω επέκτασης του Λονδίνου σε ακόμη πιο ευρεία περιοχή. Μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα, με το Λονδίνο να εξακολουθεί να αυξάνεται ταχύτατα σε έκταση και πληθυσμό, το Σίτι είχε ήδη υποβιβαστεί γεωγραγικά σε μικρό μόνο μέρος της ευρύτερης ς.
19ος και 20ος Αιώνας
Η απόπειρα συγχώνευσης του Σίτι με την ευρύτερη κομητεία του Λονδίνου το 1894 απέτυχε. Το Σίτι του Λονδίνου επέζησε και συνεχίζει ως τις μέρες μας, παρά τη θέση του εντός της Μείζωνος περιοχής Λονδίνου και τις πολλές μεταρρυθμίσεις στην τοπική αυτοδιοίκηση. Όσον αφορά την εκπροσώπηση του στο Κοινοβούλιο, το Σίτι συνεχίζει να εκλέγει τέσσερις αντιπροσώπους στη Βουλή των Κοινοτήτων, όσους εξέλεγε και πριν την Πράξη Μεταρρύθμισης του 1832. Στις μέρες μας η εκλογική περιφέρεια περιλαμβάνεται το Σίτι του Λονδίνου και την Πόλη του Γουέστμίνστερ, μιας και η νομοθεσία επιβάλλει το αδιαίρετο των δύο γειτονικών περιοχών.
Ο πληθυσμός του Σίτι μειώθηκε με ταχύ ρυθμό τον 19ο αιώνα και κατά το μεγαλύτερο μέρος του 20ου αιώνα καθώς οι κάτοικοί μετακόμισαν στα προάστια του Λονδίνου. Πολλά σπίτια κατεδαφίστηκαν για να αντικατασταθούν από σύγχρονα συγκροτήματα γραφείων. Ο μεγαλύτερος οικιστικός τομέας του Σίτι στις μέρες μας είναι το Μπάρμπικαν, το οποίο κατασκευάστηκε ανάμεσα στο 1965 και το 1976. Εδώ εδρεύουν το Μουσείο του Λονδίνου καθώς και άλλες υπηρεσίες της Εταιρείας του Σίτι του Λονδίνου.
Το Σίτι επλήγη και αυτό από τον μεγάλης κλίμακας αεροπορικό βομβαρδισμό από τους Ναζί κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ενώ η του Αγίου Παύλου έμεινε σχεδόν άθικτη, μεγάλα τμήματα του Σίτι καταστράφηκαν ολοσχερώς, κυρίως κατά τη διάρκεια των βαριών επιδρομών στα τέλη του Δεκέμβρη του 1940 οι οποίοι προκάλεσαν τη 'θύελλα φωτιάς' που έγινε γνωστή ως Δεύτερη Μεγάλη Πυρκαγιά του Λονδίνου. Το εκτενές πρόγραμμα ανοικοδόμησης το οποίο υλοποιήθηκε στις δεκαετίες που ακολούθησαν τον πόλεμο άλλαξε δραματικά σε ορισμένα σημεία το αστικό τοπίο. Η καταστροφή του ηλικιωμένου ιστορικού ιστού του Σίτι επέτρεψε, όπως εξακολουθεί να επιτρέπει, την εκσύγχρονισμένη και μεγαλύτερης κλίμακας αστική ανάπλαση τμημάτων του. Άλλα μέρη, τα οποία δεν επλήγησαν από τους βομβαρδισμούς, συνεχίζουν να διατηρούν τον παλιό τους χαρακτήρα. Η ρυμοτομία του Σίτι, η οποία είναι σε μεγάλο βαθμό μεσαιωνική ακόμη, έχει αλλάξει ελαφρώς σε ορισμένα σημεία. Μία πρόσφατη τάση αντιστροφής μερικών από τις μεταπολεμικές μοντερνιστικές αλλαγές επιφέρει εκ νέου αλλαγές στο τοπίο του Σίτι.
Το 1970 ξεκίνησε η κατασκευή ψηλών κτιρίων για γραφεία, συμπεριλαμβανόμενου του 47-όροφου Πύργου της Νάτγουεστ, ο οποίος ήταν ο πρώτος ουρανοξύστης στο Ηνωμένο Βασίλειο. Στις μέρες μας η κατασκευή γραφειακών χώρων έχει ενταθεί, ιδιαίτερα στις κεντρικές, βόρειες και ανατολικές περιοχές του Σίτι.
Θυρεός, Ρητό και Σημαία
Ο Οργανισμός του Σίτι του Λονδίνου απολαμβάνει τη διάκριση πλήρους οικόσημου, με ασπίδα, έμβλημα, υποστηρικτές και ρητό. Η ασπίδα απαρτίζεται από κόκκινο σταυρό σε άσπρο φόντο με ένα όρθιο ξίφος στο πρώτο τεταρτημόριο, το έμβλημα από στεφανωμένο κράνος Ιππότη με δύο λοφία εκατέρωθεν και πάνω του το αριστερό φτερό ενός δράκοντα βαμμένο με κόκκινο σταυρό σε άσπρο φόντο, ενώ οι υποστηρικτές είναι δράκοντες των οποίων τα πλήρως εμφανή φτερά είναι και αυτά βαμμένα με κόκκινο σταυρό σε άσπρο φόντο.[10][11] Τα θέματα που απεικονίζει ο θυρεός είναι η μάχη του Προστάτη της Αγγλίας Αγίου Γεωργίου με το δράκο, του Προστάτη του Λονδίνου Απόστολου Παύλου και του ακρογωνιαίου αξιώματος του Λόρδου Δημάρχου.
Το ρητό, το οποίο απεικονίζεται μέσα σε κορδέλα κάτω από την ασπίδα στα Λατινικά, "Domine dirige nos" και μεταφράζεται, "Κύριε, δείξε μου το δρόμο", καταγράφηκε για πρώτη φορά το 1633.[12]
Ο θυρεός περιγράφεται στο μητρώο του Εραλδικού Κολλεγίου ως καταγεγραμένος από την αρχαιότητα. Ήταν ήδη σε χρήση, με το μοτίβο του λίγο διαφορετικό, το 1381. Έκτοτε έχει αλλάξει λεπτομέρειες μερικές φορές.
Ο σταυρός του Αγίου Γεωργίου και το ξίφος του Απόστολου Παύλου συνιστούν τη σημαία του Οργανισμού.
Το Σίτι του Λονδίνου χαίρει μοναδικού πολιτικού καθεστώτος, κληρονομιά της αδιάλειπτης ακεραιότητάς του ως εταιρική πόλη από την αγγλοσαξωνική ακόμη περίοδο και της μοναδικής σχέσης του με το Στέμμα. Μολονότι το σύστημα διοίκησης που απαντάται στο Σίτι δεν είναι ασυνήθιστο ιστορικά, το αξιοσημείωτο έγκειται στο ότι εξαιρέθηκε από διαδοχικές μεταρρυθμίσεις στην τοπική αυτοδιοίκηση, αρχής γεννόμενης με το Νόμο Δημοτικής Μεταρρύθμισης του 1835.
Το Σίτι διοικείται από την Εταιρεία του Σίτι του Λονδίνου, με επικεφαλής τον Λόρδο Δήμαρχο του Λονδίνου (δεν είναι το ίδιο αξίωμα με το πιο πρόσφατα δημιουργηθέν αξίωμα του Δημάρχου του Λονδίνου), ο οποίος είναι υπεύθυνος για μια σειρά από λειτουργίες και διαθέτει υπό την επίβλεψή του και τοποθεσίες εκτός των ορίων της πόλης. Σε αντίθεση με άλλες σύγχρονες αγγλικές τοπικές αρχές, η Εταιρεία συμπεριλαμβάνει δύο Συμβούλια, την σε μεγάλο βαθμό εθιμοτυπική πλέον Συνέλευση των Όλντερμεν (Court of Aldermen) και τη Συνέλευση του Συμβουλίου των Κοινών (Court of Common Council). Η Συνέλευση των Όλντερμεν αποτελείται από 25 μέλη, όσα και τα διαμερίσματα, με το κάθε διαμέρισμα να αντιπροσωπεύεται από ένα Όλντερμαν ανεξάρτητα από το μέγεθός του. Ο γενικός διευθυντής του διοικητικού σκέλους της Εταιρείας έχει το αρχαίο αξίωμα του Δημοτικού Γραμματέα του Λονδίνου (Town Clerk of London).
Το Σίτι συνιστά τόσο ληξιαρχική κομητεία όσο και υπολοχανία (Lieutenancy), με επικεφαλής και των δύο τον Λόρδο Δήμαρχο. Η πόλη έχει επίσης δύο Σερίφηδες αντί του ενός Μείζωνος Σερίφη. Τούτα είναι οιονεί δικαστικά αξιώματα στα οποία διορίζονται αξιωματούχοι από τις Εταιρείες Λιβρεών (Livery Companies) του Σίτι. 108 στον αριθμό, τούτες είναι πάλαι ποτέ συντεχνίες οι περισσότερες από τις οποίες έχουν εξελιχθεί από όργανα προστασίας μονοπωλίων και συναλλαγών σε κοινωνικούς και φιλανθρωπικούς φορείς. Συνάμα αποτελούν σημαντικότατους φορείς δημοσίων σχέσων στο Σίτι. Τα ανώτατα στελέχη των εταιρειών σχηματίζουν ένα ειδικό εκλογικό σώμα, τον Προθάλαμο των Κοινών(Common Hall), το οποίο επιλέγει τον Λόρδο Δήμαρχο, τους Σερίφηδες και άλλους αξιωματούχους.
Διαμερίσματα
Το Σίτι αποτελείται από 25 διαμερίσματα (Wards), των οποίων τα όρια, αλλά ούτε τα ονόματα ούτε ο αριθμός, μεταβλήθηκαν το 2003. Τα διαμερίσματα είναι μέρη ενός μεσαιωνικού συστήματος διοίκησης το οποίο επέτρεψε σε μια πολύ μικρή περιοχή να συνεχίζει να υπάρχει ως ανεξάρτητος θύλακας μέσα στην ευρύτερη πόλη.[13] Μπορούν να χαρακτηριστούν ως εκλογικές/πολιτικές υποδιαιρέσεις και συνάμα ως τελετουργικές, γεωγραφικές και διοικητικές οντότητες της πόλης. Κάθε διαμέρισμα αντιπροσωπεύεται από έναν Όλντερμαν (Γέρος Άντρας) ο οποίος παραδοσιακά διατηρούσε το αξίωμα ισόβια. Στις μέρες μας η θέση τίθεται σε επανεκλογή κάθε 6 τουλάχιστον χρόνια. Τα διαμερίσματα συνεχίζουν να διαθέτουν, για εθιμοτυπικούς σε μεγάλο βαθμό πλέον λόγους, Beadles (Ενοριακούς αστυνόμους και κοσμήτορες), η βασική εναπομένουσα λειτουργία των οποίων είναι η ομαλή διεξαγωγή του Wardmote, η ετήσια συνεδρίαση των εκλογέων, αντιπροσώπων και αξιωματούχων κάθε διαμερίσματος.[14] Κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης ο Όλντερμαν διορίζει τουλάχιστον έναν αναπληρωτή για το επόμενο έτος. Τέλος, κάθε διαμέρισμα διαθέτει επίσης ένα Ward Club, σύλλογο των κατοίκων της περιοχής.[15]
Ο θεσμός των διαμερισμάτων είναι παλαιότατος και ο αριθμός τους έχει αλλάξει μόνο τρεις φορές από τη σύστασή τους: το 1394, όταν το Φάρινγκτον διαχωρίστηκε σε Φάρινγκτον Γουιδίν και Φάρινγκτον Γουιδάουτ, το 1550, με τη δημιουργία του Μπριντζ Γουιδάουτ, νότια του ποταμού Τάμεση και τη μετονομασία του Μπριντζ σε Μπριντζ Γουιδίν, και το 1978 με τη συγχώνευση των δύο διαμερισμάτων για τη δημιουργία του σημερινού Μπριντζ.[16]
Μετά τις αλλαγές στα όρια του Σίτι το 1994 και αργότερα την αναθεώρηση της επιχειρηματικής ψήφου στην πόλη, μία σημαντική συνοριακή και εκλογική αναθεώρηση πραγματοποιήθηκε στα διαμερίσματα το 2003. Όρια και εκλογική εκπροσώπηση εξετάστηκαν και πάλι το 2010 με στόχο την υλοποίηση μιας λιγότερη εκτεταμένης αλλαγής το 2013. Η εξέταση πραγματοποιήθηκε από ανώτερους αξιωματούχους της Εταιρείας και από ανώτατους δικαστές του Όουλντ Μπέιλι (Old Bailey), του Ανώτατου Ποινικού Δικαστηρίου στην Αγγλία και την Ουαλία.[17] Τα διαμερίσματα δεν υπάγονται στην Εκλογική Επιτροπή η οποία επιβλέπει την ομαλή διεξαγωγή των εκλογών οπουδήποτε στην υπόλοιπη χώρα. Διαφορετικοί ναοί, εταιρείες λιβρεών και άλλα ιστορικά οικοδομήματα σχετίζονται με διαφορετικά διαμερίσματα.
Σύμφωνα με τις ισχύουσες ρυθμίσεις, κάθε διαμέρισμα εκλέγει ένα Όλντερμαν στη Συνέλευση των Όλντερμεν (Court of Aldermen) και Πληβίους (Commoners δηλ. τους δημοτικούς συμβούλους του Σίτι) στη Συνέλευση του Συμβουλίου των Κοινών (Court of Common Council) της Εταιρείας. Μόνον εκλογείς που είναι κάτοχοι του κλειδιού του Σίτι (Freeman of the City of London) έχουν δικαίωμα στην υποψηφιότητα. Ο αριθμός των Πληβίων που αντιπροσωπεύουν το κάθε διαμέρισμα στο Συμβουλίου των Κοινών ποικίλλει από 2 έως 10 και εξαρτάται από το μέγεθος του διαμερίσματος. Μετά τη σχετική αναθεώρηση του 2003, στα τέσσερα κατοικητικά διαμερίσματα αντιστοιχούν 20 από τις 100 θέσεις, με τα 'επιχειρηματικά' διαμερίσματα να μοιράζονται τις υπόλοιπες 80.
Εκλογές
Το εκλογικό σύστημα του Σίτι είναι ιδιόμορφο. Στις εκλογές, τόσο οι επιχειρήσεις όσο και οι κάτοικοι λογίζονται σαν πρόσωπα με δικαίωμα ψήφου, με τους εκπρόσωπους επιχειρήσεων και συναφών φορέων να υπερβαίνουν κατά πολύ τους κατοίκους. Επιπλέον η κατανομή των ψηφοφόρων στα διαμερίσματα είναι άνιση.
Η κύρια δικαιολογία για την επιχειρηματική ψήφο έγκειται στο γεγονός ότι, όντας συνολικά περίπου 330.000 οι εκεί παρόντες κατά τη διάρκεια της εργάσιμης μέρας, υπερτερούν κατά πολύ αριθμητικά των περίπου 8.000 κατοίκων του. Παρ 'όλα αυτά, το σύστημα αποτελεί εδώ και πολύ καιρό αιτία διαμάχης μιας και η επιχειρηματική ψήφος στις τοπικές εκλογές έχει καταργηθεί σε όλες τις άλλες περιοχές του Ηνωμένου Βασιλείου από το 1969.
Το 2002 με ιδιωτική του Πράξη το Κοινοβουλίου[18] άλλαξε το σύστημα ψηφοφορίας για την εκλογή μελών της Εταιρείας του Σίτι. Τούτη η αλλαγή έλαβε Βασιλική Συγκατάθεση στις 7 Νοεμβρίου 2002. Σύμφωνα με το νέο σύστημα, ο αριθμός των ψηφοφόρων οι οποίοι δεν κατοικούν στην περιοχή διπλασιάστηκε από 16.000 σε 32.000. Εταιρείες και άλλες οργανώσεις οι οποίες εξαιρούνταν της ψήφου δικαιούνται πλέον να ψηφίσουν μαζί με τις υπόλοιπες αλλά είναι υποχρεωμένες να επιλέγουν τους ψηφοφόρους τους κατά τρόπο αντιπροσωπευτικό.
Έτσι φορείς που απασχολούν λιγότερα από δέκα άτομα μπορούν να διορίσουν έναν ψηφοφόρο. Όσοι απασχολούν δέκα έως 50 άτομα μπορούν να διορίσουν έναν ψηφοφόρο για κάθε πέντε εργαζόμενους. Ενώ όσοι απασχολούν πάνω από 50 εργαζόμενους μπορούν να διορίσουν δέκα ψηφοφόρους και έναν επιπλέον ψηφοφόρο για κάθε 50 εργαζόμενους πέραν των πρώτων 50.
Ο νόμος αφαίρεσε και άλλες ιδιαιτερότητες εντός του συστήματος του Σίτι, οι οποίες είχαν παραμείνει αμετάβλητες από το 1850.
Το Τεμπλ
Το Ίνερ Τεμπλ και το Μιντλ Τέμπλ είναι δύο από τα ελάχιστα πλέον εναπομείναντα στο Ηνωμένο Βασίλειο λίμπερτι (αγγλ.: liberty). Τούτο λογίζεται αλλού σαν απαρχαιωμένος πλέον όρος για γεωγραφική υποδιαίρεση. Στο Σίτι αποτελεί εξω-ενοριακή (εξαιρούμενες της δεκάτης και άλλων φόρων) περιοχή, ιστορικά ανεξάρτητη από την Εταιρεία του Σίτι του Λονδίνου[19] και από την εκκλησιαστική δικαιοδοσία του Επισκόπου του Λονδίνου. Τα λίμπερτι με άλλα λόγια αποτελούν θύλακες οι οποίοι γεωγραφικά εμπίπτουν εντός των ορίων του Σίτι αλλά είναι ανεξάρτητοι. Βρίσκονται δε στο διαμέρισμα Φάρινγκτον Γουιδάουτ.
Άλλες Λειτουργίες
Εντός τoυ Σίτι, η Εταιρεία έχει στην ιδιοκτησία της και διαχειρίζεται τις αγορές του Σμιθφιλντ και του Λέντενχολ. Στη δικαιοδοσία της Εταιρείας είναι επίσης μια σειρά περιοχών εκτός των ορίων της πόλης. Αυτές περιλαμβάνουν διάφορους υπαίθριους χώρους (πάρκα, δάση και κοινή γη) μέσα και γύρω από το Λονδίνο, συμπεριλαμβανομένου του μεγαλύτερου μέρους του Δάσους του Ἑπινγκ, του πάρκου στο Χαμστεντ Χιθ, καθώς και δημόσιους χώρους στη Βόρεια Ιρλανδία. Στην ιδιοκτησία και δικαιοδοσία της Εταιρείας είναι και η Παλιά Αγορά του Σπίταλφιλντζ και η Ψαραγορά του Μπιλινγκζγκέιτ, οι οποίες βρίσκονται εντός του γειτονικού Δήμου των Τάουερ Χάμλετς. Η Εταιρεία τέλος είναι ιδιοκτήτρια και βοηθά στη χρηματοδότηση του Ὀουλντ Μπέιλι, Κεντρικού Ποινικού Δικαστηρίου για την Αγγλία και την Ουαλία, σαν δώρο προς το έθνος.
Το Σίτι έχει τη δική του ανεξάρτητη αστυνομική δύναμη, την Αστυνομία του Σίτι του Λονδίνου, την οποία επιβλέπει η Συνέλευση του Συμβουλίου των Κοινών, το κύριο όργανο της Εταιρείας.[20] Το Μείζον Λονδίνο αστυνομεύεται από τη Μητροπολιτική Αστυνομία η οποία εδρεύει στην Σκότλαντ Γιαρντ.
Στο Σμίθφιλντ του Σίτι βρίσκεται και το Νοσοκομείο του Αγίου Βαρθολομαίου, το οποίο πρόσφατα ανασυγχρονίστηκε μετά από συνεχείς διαπραγματεύσεις για τη συνέχιση της λειτουργίας του κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990.
Το Σίτι είναι ο τρίτος μεγαλύτερος χορηγός των καλών τεχνών στη Βρετανία. Επιβλέπει τη λειτουργία του Μπάρμπικαν Σεντερ κι επιχορηγεί πλήθος θεατρικών οργανισμών.
Η Υγειονομική Υπηρεσία του Οργανισμού Λιμένα του Λονδίνου είναι ευθύνη της Εταιρείας του Σίτι του Λονδίνου, στην επίβλεψη της οποίας βρίσκεται και το τμήμα εισαγόμενων εμπορευμάτων στο αεροδρόμιο του Χίθροου.[21] Η Εταιρεία επιβλέπει και τη λειτουργία του Μπριντζ Χάουζ Τραστ, το οποίο διαχειρίζεται πέντε γέφυρες στο κεντρικό Λονδίνο, τη Γέφυρα του Λονδίνου, Γέφυρα στο Μπλάκφράιαρζ, τη Γέφυρα στο Σάδερκ, τη Γέφυρα του Πύργου και τη Γέφυρα της Χιλιετίας. Μολονότι βρίσκεται εκτός των ορίων του, η Γέφυρα του Πύργου φέρει τη σημαία του Σίτι.[22]
Αλλαγές των Ορίων του Σίτι
Παρόλο που το πρώιμο Λονδίνο εμφανίστηκε εντός του Ρωμαϊκού τείχους, τα όρια του Σίτι δεν συμπίπτουν με την τειχογραμμή. Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα η δικαιοδοσία του Σίτι επεκτάθηκε προς τα δυτικά πέρα από τον ποταμό Φλιτ, το ιστορικό δυτικὀ σύνορο του αρχικού οικισμού, κατά μήκος της σημερινής Φλιτ Στριτ στο Τεμπλ Μπαρ. Η Εταιρεία ανέλαβε επίσης και άλλες εισόδους (μπαρ) στην πόλη οι οποίες βρίσκονταν εκτός της πρώτης οχυρωμένης περιοχής, όπως στο Χόλμπορν, Όλντερζγεέιτ, Μπίσποσγκειτ και Όλντγκέιτ, μιας και ο έλεγχό τους ήταν ζωτικής σημασίας για τη διατήρηση των επαγγελματικών προνομίων του Σίτι.
Με ελάχιστες εξαιρέσεις το τείχος του Λονδίνου έχει εξαφανιστεί. Ένα τμήμα του κοντά στο Μουσείο του Λονδίνου αποκαλύφθηκε μετά από αεροπορική επιδρομή το Δεκέμβριο του 1940. Άλλα τμήματα είναι ορατά στο Σέιντ Όλφιντζ και πλησίον του Πύργου του Λονδίνου. Ο ποταμός Φλιτ, έχοντας μετατραπεί αρχικά σε κανάλι μετά τη Μεγάλη Πυρκαγιά του 1666, σιγά-σιγά κλείστηκε και από τον 18ο αιώνα συνιστά έναν από τους "χαμένους ποταμούς" του Λονδίνου. Στις μέρες μας λειτουργεί αποκλειστικά ως αποχετευτικός αγωγός.
Τα σύνορα του Σίτι παρέμειναν αμετάβλητα μέχρι την επέκταση του 1994, όταν στο Σίτι προστέθηκαν μέρη από τους Δήμους των Γουέστμίνστερ, Κάμντεν, Ίσλινγκτον, Χάκνι και Τάουερ Χάμλετς. Η αλλαγή θεωρήθηκε αναγκαία προκειμένου να τακτοποιηθεί η οριογραμμή στα σημεία εκείνα όπου το αστικό τοπίο είχε με τον καιρό αλλάξει ριζικά. Μολονότι το Σίτι έχασε και τεμάχια γης κατά τη διάρκεια των μεταβολών, συνολικά μεγάλωσε περίπου κατά 2 τ. χλμ., προσαρτώντας και την υπό κατασκευή εκείνη την περίοδο ζώνη καταστημάτων και γραφείων Μπρόουντγκέιτ.[23]
Το Σάδερκ, νότια του Σίτι στην άλλη πλευρά του Τάμεση, περιήλθε στη δικαιοδοσία του μεταξύ 1550 και 1899 ως διαμέρισμα τουΜπρίτζγουιθάουτ. Η εκεί διοικητική ευθύνη του Σίτι στην πράξη είχε εξαφανιστεί από τα μέσα της βικτωριανής περιόδου λόγω διάφορων ανακατονομών στη μητροπολιτική διακυβέρνηση. Σήμερα αποτελεί μέρος του Δήμου του Λονδίνου Σάδερκ. Ο Πύργος του Λονδίνου βρίσκονταν ανέκαθεν εκτός του Σίτι και σήμερα υπάγεται στο Δήμο του Λονδίνου Τάουερ Χάμλετς.
Το Σίτι του Λονδίνου είναι η μικρότερη σε έκταση και πληθυσμό ληξιαρχική κομητεία της Αγγλίας και η τέταρτη πιο πυκνοκατοικημένη. Από τις 326 περιοχές της Αγγλίας, είναι η δεύτερη μικρότερη σε πληθυσμό, μετά τις Νήσους Σίλι (Isles of Scilly) και η μικρότερη σε περιοχή. Θεωρείται επίσης η δεύτερο μικρότερη βρετανική πόλη σε πληθυσμό, μετά το Σέιντ Ντέιβιντ στην Ουαλία.
Το ύψος του ποικίλλει από ίσο με την επιφάνεια της θάλασσας στον Τάμεση εώς 21,6μ. στη διασταύρωση Χάι Χόλμπμορν και Τσάνσερι Λέιν. Δύο χαμηλοί αλλά αξιοσημείωτοι λόφοι βρίσκονται στο ιστορικό κέντρο της πόλης, ο Λαντγκέιτ Χιλ στα δυτικά και ο Κόρνχιλ στα ανατολικά. Ανάμεσά τους είναι ο Γουόλμπρουκ, ένα από τα πολλά "χαμένα" ποτάμια του Λονδίνου.
Σύνορα
Ξεκινώντας στα δυτικά, όπου το Σίτι συνορεύει με το Γουέστμινστερ και με αφετηρία τον Τάμεση, το σύνορο κινείται παράλληλα με τη Βικτώρια Εμπάνκμεντ (Victoria Embankment), περνά στα δυτικά του Μιντλ Τεμπλ(Middle Temple), κινείται για λίγο κατά μήκος της Στραντ (Strand) για να συνεχίσει βόρεια μέχρι την Τσάνσερι Λέιν (Chancery Lane) όπου συναντά το Δήμο του Λονδίνου Κάμντεν (Camden). Έπειτα, στρίβει ανατολικά κατά μήκος της Χὀλμπορν (Holborn) ως το Χόλμπορν Σέρκους (Holborn Circus) και στη συνέχεια πηγαίνει βορειοανατολικά στη Τσάρτερχάουζ Στριτ (Charterhouse Street). Στη συνέχεια, καθώς διασχίζει τη Φάρινγκτον Ρόουντ, (Farringdon Road) συναντά το Δήμο του Λονδίνου Ίσλινγκτον (Islington). Συνεχίζει στο Όλντερσγκέιτ (Aldersgate), έπειτα βόρεια και ξανά ανατολικά για να συναντήσει τη Γκόσγουελ Ρόουντ (Goswell Road), αγκαλιάζοντας ολόκληρη την περιοχή των Δημοτικών Κατοικιών της Γκόλντεν Λέιν Εστέιτ (Golden Lane Estate). Εδώ, στην Μπόλτικ Στριτ Γουέστ (Baltic Street West) είναι το βορειότερο άκρο του Σίτι το οποίο περιλαμβάνει όλο το Μπάρμπικαν (Barbican Estate) και συνεχίζει ανατολικά κατά μήκος της Ρόουπμέικερ Στριτ (Ropemaker Street) για να γίνει Σάουθ Πλέις (South Place) από την άλλη πλευρά του Μόργκέιτ (Moorgate). Στη συνέχεια πηγαίνει βόρεια, όπου συναντά άλλο ένα Δήμο του Λονδίνου, το Χάκνι (Hackney), έπειτα ανατολικά, βόρεια, και ξανά ανατολικά, με την Γουέρσιπ Στριτ (Worship Street) να σχηματίζει ακόμη ένα βόρειο όριο ώστε να συμπεριλαμβάνει τα καταστήματα και γραφεία της Μπροουντγκέιτ Εστέιτ (Broadgate Εstate). Εδώ η οριογραμμή ταυτίζεται με τη Νόρτον Φόλγκεϊτ (Norton Folgate) που αποτελεί το σύνορο με το Δήμο του Λονδίνου Τάουερ Χάμλετς (Tower Hamlets). Συνεχίζει νότια στην Μπίσοπσγκέιτ (Bishopsgate) και φτάνει στη Μίντλσεξ Στριτ (Middlesex Street) όπου στρίβει νότια κι έπειτα νότια-δυτικά διασχίζοντας τη Μάινοριζ (Minories) ώστε να αφήνει τον Πύργο του Λονδίνου εκτός του Σίτι και στη συνέχεια φτάνει στα μισά του ποταμού. Οι Γέφυρες Μπλάκφράιαρζ (Blackfriars Bridge) και αυτή του Λονδίνου εμπίπτουν στην αρμοδιότητα του Σίτι.
Τα σύνορα του Σίτι σηματοδοτούνται με μαύρα κολωνάκια με το έμβλημα της πόλης και με πινακίδες που φέρουν το δράκο σε όλες τις κύριες εισόδους.
Επίσημος χάρτης των διαμερισμάτων του Σίτι.
Σε μερικά σημεία η χρηματιστική περιοχή εκτείνεται πέρα από τα σύνορα του Σίτι, κυρίως στα βόρεια και ανατολικά, στους Δήμους του Λονδίνου των Τάουερ Χάμλετς, Χάκνι και Ίσλινγκτον. Ανεπίσημα αυτά τα σημεία θεωρείται ως μέρος του "Τετραγωνικού Μιλίου".
Πάρκα
Το Σίτι δεν έχει μεγάλα πάρκα εντός των ορίων του, αλλά διαθέτει ένα ευρύ δίκτυο μικρότερων κήπων και ανοιχτών χώρων, πολλοί από τους οποίους διατηρούνται από την Εταιρία. Τούτοι κυμαίνονται από επίσημους κήπους, όπως αυτός στο Φίνσμπερι Σίρκους (Finsbury Circus), σε προαύλια εκκλησιών και νεκροταφεία και σε συντριβάνια και δημόσια έργα τέχνης που βρίσκονται σε αυλές και πεζοδρομημένους δρόμους[24] Επιπλέον υπάρχουν ιδιωτικοί κήποι στις εσωτερικές αυλές εμπορικών καταστημάτων. Δύο από τους σημαντικότερους τέτοιους κήπους βρίσκονται στους Δικαστικούς Οίκους των Ίνερ Τεμπλ και Μιντλ Τεμπλ στο νοτιοδυτικό άκρο του Σίτι. Ο Τάμεσης και οι πεζόδρομοι κατά μήκος του ολοένα και περισσότερο εκτιμώνται ως ανοιχτοί χώροι και τα τελευταία χρόνια έχουν καταβληθεί προσπάθειες για να αυξηθεί η δυνατότητα πρόσβασης σε αυτόν των πεζών.
Κλίμα
Το κλίμα του Σίτι είναι Ωκεάνιο, τροποποιημένο από το φαινόμενο της Αστική θερμονησίδας που παρατηρείται στο κέντρο του Λονδίνου. Γενικά αυτό προκαλεί υψηλότερες ελάχιστες θερμοκρασίες κατά τη διάρκεια της νύχτας σε σχέση με τις πιο απομακρυσμένες του κέντρου περιοχές. Τόσο η υψηλότερη μεσονύκτια θερινή θερμοκρασία στο Ηνωμένο Βασίλειο, στους 24,0 °C, όσο και η υψηλότερη μέση μηνιαία θερμοκρασία, στους 22,9 °C, στη Βρετανία έχουν παρατηρηθεί στο Σίτι.[25][26] Η πρώτη δε κατά τη διάρκεια ισχυρών ανέμων και χιονοπτώσεων, στα μέσα Ιανουαρίου του 1987.
Σύμφωνα με την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία, ο πληθυσμός των κατοίκων του Σίτι το 2011 ήταν 8.052[27] , σημειώνοντας μείωση 3.850 περίπου ατόμων σε σχέση με την Απογραφή του 2001.[28] Σὐμφωνα με την ίδια απογραφή, η εθνοτική σύνθεση της πόλης είναι ως εξής: 84,6% Λευκοί, 6,8% Νοτιο-ασιάτες, 2,6% Μαύροι, 2,3% Μιγάδες, 2,0% Κινέζοι ενώ το 1,7% δήλωσε 'άλλο'.[28] Το γράφημα δεξιά παραθέτει τις πληθυσμιακές μεταβολές στο Σίτι του Λονδίνου, σύμφωνα με απογραφές που γίνονται κάθε δέκα χρόνια. Κατά το πρώτο μισό του 19ου αιώνα, ο πληθυσμός διατηρήθηκε σταθερός ανάμεσα στις 120,000-140,000. Ο αριθμός των κατοίκων μειώθηκε δραστικά από το 1851-1991, για να αυξηθεί ελάχιστα την επόμενη δεκαετία. Οι μόνες αξιοσημείωτες αλλαγές στα σύνορα της περιοχής από την πρώτη απογραφή του 1801 συνέβησαν το 1994.
Οι πλήρως απασχολούμενοι κάτοικοι του Σίτι σημειώνουν μεγαλύτερο κατά μέσο όρο εβδομαδιαίο εισόδημα σε σχέση και με το Λονδίνο και με τη Μεγάλη Βρετανία (Αγγλία, Σκωτία, Ουαλία): 773,30 λίρες έναντι 598,60 και 491,00 αντίστοιχα.[29] Μεγάλη διαφορά παρουσιάζουν οι απολαβές μεταξύ των δύο φύλων: 1,085,90 λίρες για τους άνδρες έναντι 653,50 για τις γυναίκες.[29] Σύμφωνα με την απογραφή του 2001, το Σίτι διακρίνεται από τις υπόλοιπες 375 περιοχές της Ἃγγλἰας και της Ουαλίας.[28] Παρουσίασε κατ΄αναλογία την υψηλότερη αύξηση σε πληθυσμό, τα περισσότερα νοικοκυριά χωρίς αυτοκίνητο ή ημιφορτηγό, τα περισσότερα νοικοκυριά ενός μέλους, τους περισσότερους απόφοιτους πανεπιστημίου και τον περισσότερο υπερπληθυσμό.[28] Επίσης τη μικρότερη αναλογία νοικοκυριών χωρίς αυτοκίνητο ή ημιφορτηγό, παντρεμένων ζευγαριών, εργαζόμενων που ταξιδεύουν στη δουλειά με αυτοκίνητο και το μικρότερο μέσο μέγεθος νοικοκυριού: 1,58 μέλη. Έχει τέλος το μεγαλύτερο επί τοις εκατό ποσοστό ανθρώπων χωρίς θρησκεία και εργαζόμενων από οπουδήποτε αλλού στο Λονδίνο.[28]
Το Σίτι συναγωνίζεται με την πόλη της Νέα Υόρκης για την πρωτιά της χρηματοοικονομικής πρωτεύουσας του κόσμου, καθώς πολλά τραπεζικά και ασφαλιστικά ιδρύματα έχουν την έδρα τους εδώ. Το ΄Χρηματιστἠριο του Λονδίνου, η ασφαλιστική εταιρεία Λόιντς και η Τράπεζα της Αγγλίας εδρεύουν στο Σίτι. Πάνω από 500 τράπεζες έχουν γραφεία εδώ, ενώ το Σίτι είναι ένας από τους πλέον σημαντικούς τόπους συναλλαγών σε ευρω-ομόλογα, συνάλλαγμα, συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης και ασφάλειας ανάμεσα σε άλλα. Η Εναλλακτική Αγορά Επενδύσεων, μια αγορά για συναλλαγές σε μετοχές των μικρότερων εταιρειών, επίσης βρίσκεται εδώ. Πολλές επιχειρήσεις και Νομικοί οίκοι παγκόσμιας εμβέλειας εδρεύουν Στο Σίτι. Το 2009, το Σἰτι αντιπροσώπευε το 2,4% του ΑΕΠ του Ηνωμένου Βασιλείου.[5]
Το Λονδίνο είναι η μεγαλύτερη αγορά συναλλάγματος στον κόσμο, με μεγάλο μέρος του εμπορίου να διεξάγεται στο Σίτι. Από τα 3,98 τρισεκατομμύρια δολάρια του παγκόσμιο κύκλο εργασιών, όπως μετρήθηκε το 2009, οι συναλλαγές στο Λονδίνο αντιπροσωπεύουν περίπου τα 1,85 τρισεκατομμύρια δολάρια, ή 36,7% του συνόλου.[5] Η στερλίνα, το νόμισμα του Ηνωμένου Βασιλείου, είναι το τέταρτο πλέον συναλλασσόμενο νόμισμα και το τρίτο μεγαλύτερο αποθεματικό νόμισμα.
Από το 1991, με την μετακόμιση των βάσεων τραπεζών και συναφών ιδρυμάτων από το Σίτι εκεί,το Κανέρι Γουόρφ (Canary Wharf), λίγα χιλιόμετρα ανατολικά στο Δήμο του Τάουερ Χάμλετς (Tower Hamlets), αποτελεί ένα ακόμη κέντρο χρηματοοικονομικών υπηρεσιών στο Λονδίνο. Παρόλο που και οι δύο περιοχές συνεχίζουν να παρουσιάζουν ρυθμούς ανάπτυξης, φαίνεται πως οι πολιτικές σχεδιασμού της Εταιρείας έκαναν χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις να προτιμούν όλο και περισσότερο το Κανέρι Γουόρφ ως τοποθεσία.
Μη Χρηματοοικονομική Διαφοροποίηση
Η τάση ανέγερσης κτιρίων για γραφειακή χρήση έχει αρχίσει να αντιστρέφεται στο Σίτι καθώς η Εταιρεία ενθαρρύνει πλέον την οικοδόμηση σπιτιών, όταν και εάν εμφανίζονται διαθέσιμοι χώροι. Το Σίτι έχει ως στόχο του την κατασκευή 90 επιπλέον κατοικιών το χρόνο.[30] Κάποιες από τις επιπλέον αυτές κατοικίες στεγάζονται σε προπολεμικά διατηρητέα κτίρια τα οποία είναι ακατάλληλα για χρήση από μεγάλες επιχειρήσεις οι οποίες παρέχουν μεγάλο μέρος της υπάρχουσας απασχόλησης.
Από τη δεκαετία του 1990, το Σίτι έχει διαφοροποιηθεί από την γραφειακή αποκλειστικά χρήση κτιρίων και με άλλους τρόπους. Για παράδειγμα, πολλά ξενοδοχεία και το πρώτο πολυκατάστημα της πόλης άνοιξαν τη δεκαετία του 2000. Ένα εμπορικό κέντρο προστέθηκε κοντά στον Καθεδρικό ναό του Αγίου Παύλου τον Οκτώβριο του 2010. Ωστόσο, μεγάλα τμήματα του Σίτι παραμένουν αδρανή τα Σαββατοκύριακα, ειδικά στο ανατολικό του τμήμα, με καταστήματα, παμπ και καφετέριες να παραμένουν κλειστά τις μέρες αυτές.
Άλλοι Τομείς
Μολονότι οι χρηματοπιστωτικές δραστηριότητες, με τις συναφείς επιχειρήσεις και ιδρύματα, εξακολουθούν να κυριαρχούν στο Σίτι, η οικονομία του δεν περιορίζεται στον τομέα αυτό. Το νομικό επάγγελμα έχει μια ισχυρή και διαρκή παρουσία στην πόλη, ιδιαίτερα στο δυτικό της μισό. Καταστήματα λιανικής πώλησης ήταν κάποτε σημαντικά, αλλά σταδιακά μετακινήθηκαν στο Δυτικό Λονδίνο. Η παρούσα πολιτική της Εταιρείας προσπαθεί να ενθαρρύνει την ανάπτυξη τέτοιων αγορών σε ορισμένες περιοχές, όπως για παράδειγμα στο Τσίπσάιντ (Cheapside) κοντά στη του Αγίου Παύλου. Το Σίτι έχει μια σειρά από ιστορικά αξιοθέατα για τους επισκέπτες, καθώς επίσης το πολιτιστικό Κέντρο του Μπάρμπικαν (Barbican Centre) και το παρακείμενο Μουσείο του Λονδίνου. Εντούτοις, ο τουρισμός δεν αποτελεί σημαντικό παράγοντα της οικονομίας ή του χαρακτήρα της πόλης. Το Σίτι έχει πολλές παμπ, μπαρ και εστιατόρια, καθώς και νυχτερινή ζωή στην περιοχή του Μπισοπσγκέιτ (Bishopsgate). Η κρεαταγορά στο Σμίθφιλντ (Smithfield) εξακολουθεί να είναι μία από τις μεγάλες αγορές του Λονδίνου (η μόνο πλέον στο κεντρικό Λονδίνο) και η μεγαλύτερη αγορά κρέατος της χώρας. Στα ανατολικά της πόλης είναι η Αγορά του Λέντενχολ (Leadenhall Market), μια νέα αγορά τροφίμων, που αποτελεί πόλο έλξης επισκεπτών.
Πυρκαγιές, βομβαρδισμοί και μεταπολεμική ανασυγκρότηση σημαίνουν ότι στο Σίτι, παρά τη μακριά και σημαντική ιστορία του, λίγα σχετικά ιστορικά κτίρια παραμένουν άθικτα. Ανάμεσά τους περιλαμβάνονται το Μνημείο στη Μεγάλη Πυρκαγιά του Λονδίνου, γνωστό και ως Μνημείο, ο Καθεδρικός ναός του Αγίου Παύλου, το Γκίλντχολ (Guildhall), το Ρόιαλ Εκτσέιντζ (Royal Exchange), το σπίτι του Δόκτορα Τζόνσον, το Μάνσιον Χάουζ, οικία του Λόρδου Δημάρχου του Σίτι και πάρα πολλές εκκλησίες, πολλές σχεδιασμένες από τον Σερ Κρίστοφερ Ρεν, ο οποίος σχεδίασε επίσης και τη του Αγίου Παύλου. Δικά του είναι και τα διατηρητέα κτίρια της Κινγκζ Μπεντς Γουόλκ (2 King's Bench Walk). Το Μουσείο Πρινς Χένριζ Ρουμ (Prince Henry's Room) στεγάζεται σε ένα από τα ελάχιστα εναπομείναντα κτίρια τα οποία επέζησαν της πυρκαγιάς του 1666 και των βομβαρδισμών στην περιοχή του Τεμπλ (the Temple), η οποία έχει σε μεγάλο βαθμό αναδομηθεί κατά τέτοιο τρόπο ώστε να αναπαράγει την ιστορική της μορφή. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα κτιρίου το οποίο έχει αναπαλαιωθεί έπειτα από μερική καταστροφή είναι το Στέιπλ Ιν (Staple Inn), το μεγαλύτερο μέρος του οποίου χρονολογείται από το 1585. Μερικά επίσης μικρά τμήματα του Ρωμαϊκού τείχους υπάρχουν, για παράδειγμα, κοντά στον Πύργο του Λονδίνου και επίσης στην περιοχή του Μπάρμπικαν (Barbican). Ανάμεσα στα διατηρητέα κτίρια του εικοστού αιώνα είναι το Μπράκεν Χάουζ (Bracken House), το πρώτο μεταπολεμικό κτίριο που απόκτησε καθεστώς διατηρητέου στη χώρα, καθώς και το σύνολο του Μπαρμπικαν (Barbican) και του Γκόλντεν Λέιν Εστέιτ (Golden Lane Estate).
Ο Πύργος του Λονδίνου, μολονότι βρίσκεται εκτός του Σίτι, αποτελεί πόλο έλξης επισκεπτών που επισκέπτονται το νοτιοανατολικό άκρο της πόλης. Άλλα αξιοθέατα κτίρια περιλαμβάνουν την Τράπεζα της Αγγλίας, το Ὀουλντ Μπέιλι (Old Bailey), την Αγορά του Σμίθφιλντ (Smithfield Market) και ένα συνεχόμενα αυξανόμενο αριθμό ψηλών κτιρίων και ουρανοξυστών, κυρίως για χρήση από τον χρηματοπιστωτικό τομέα. Σχεδόν όλοι οι ουρανοξύστες βρίσκονται στην ανατολική πλευρά του Τετραγωνικού Μιλίου, στον οικονομικό πυρήνα της πόλης, ανάμεσά τους και ο ανορθόδοξης διάταξης και εμφάνισης Πύργος Γκέρκιν (Gherkin ή Αγγουράκι) Στη βόρεια πλευρά υπάρχει ένα μικρότερο σύμπλεγμα που αποτελείται από τους τρεις πύργους διαμερισμάτων του Μπάρμπικαν. Παρακείμενος είναι και ο εμπορικός Πύργος Χέρον (Heron Tower), το ψηλότερο κτίριο στο Σίτι.
Το Σίτι εξυπηρετείται από το δίκτυο του Υπόγειου και από τον Ελαφρύ Σιδηρόδρομο των Ντόκλαντζ (Docklands Light Railway, DLR), με 11 και 2 σταθμούς αντίστοιχα. Το προαστιακό τρένο του Τέμσλίνκ (Thameslink) επίσης, με κατεύθυνση από βορρά προς νότο, περνά μέσα από το δυτικό μισό της πόλης, με δύο σταθμούς εντός των ορίων της. Επιπλέον,τρεις τερματικοί σταθμοί των Εθνικών Σιδηροδρόμων βρίσκονται εντός των ορίων του Σίτι, στο Λίβερπουλ Στριτ (Liverpool Street), Φέντσερτς (Fenchurch Street) και στο Κάνον Στριτ (Cannon Street). Η υψηλής χωρητικότητας ανατολικοδυτικής κατεύθυνσης σιδηροδρομική γραμμή Κρόσρέιλ (Crossrail), η οποία έχει προγραμματιστεί να ολοκληρωθεί μέχρι το 2018, θα λειτουργεί υπόγεια κατά μήκος της βόρειας πλευράς της πόλης, με δύο σταθμούς. Ολόκληρο το Σίτι του Λονδίνου βρίσκεται στη Ζώνη 1 του δικτύου αστικών συγκοινωνιών.
Οι εθνικές οδοί Α1, Α3, Α4, Α10 και Α40 ξεκινούν από το Σίτι. Το σύνολο της πόλης βρίσκεται εντός της ζώνης χρέωσης κυκλοφοριακής συμφόρησης του Λονδίνου, με μία μικρή εξαίρεση για το ανατολικό όριο των τμημάτων των οδών A1210/A1211 που αποτελούν μέρος της εσωτερικής περιφερειακής οδού. Όπως και το υπόλοιπο κεντρικό Λονδίνο, έτσι και το Σίτι είναι εξυπηρετείται πολύ ικανοποιητικά από λεωφορεία, συμπεριλαμβανομένων και νυχτερινών διαδρομών. Επίσης υπάρχουν περίπου 30 σταθμοί ενοικίασης ποδηλάτων.[31] Τέλος, σημαντικός αριθμός υπαρχόντων (και προτεινόμενων) ποδηλατικών διαδρομών καλύπτει όλες τις περιοχές του Σίτι και αποτελεί μέρος του Ποδηλατικού Δικτύου του Λονδίνου.[32]
Ο Οργανισμός Ποτάμιων Συγκοινωνιών του Λονδίνου (London River Services) διατηρεί μία προβλήτα στο τμήμα του Τάμεση εντός του Σίτι, την Προβλήτα της Χιλιετίας του Μπλάκφράιαρζ (Blackfriars Millennium Pier), με μια δεύτερη μόλις εκτός του ορίου του κοντά στον Πύργο του Λονδίνου. Μία από τις διατηρητέες προβλήτες του Οργανισμού Λιμένα του Λονδίνου, το Γόλμπρουκ Γουόρφ (Walbrook Wharf), βρίσκεται στην ακτή της πόλης, δίπλα στο σταθμό Κάνον Στριτ και χρησιμοποιείται από την Εταιρεία για τη μεταφορά απορριμάτων. Η Προβλήτα του Σουόν Λέιν (Swan Lane Pier), ακριβώς μετά από τη Γέφυρα του Λονδίνου στην ακτή πόλης, προτείνεται να αναβαθμιστεί προκειμένου να χρησιμοποιηθεί για τη μεταφορά επιβατών. Το έργο αυτό προγραμματίζεται να πραγματοποιηθεί την περίοδο 2012-2015.[33] Τέλος, όλη σχεδόν η ακτογραμμή του Τάμεση εντός του Σίτι είναι διαθέσιμη στους πεζούς. Άνοιξε σταδιακά τα τελευταία χρόνια. Το μόνο τμήμα που παραμένει κλειστό χρησιμοποιείται για τη φορτοεκφόρτωση απορριμάτων σε φορτηγίδες.
Το Σίτι έχει μόνο ένα 'διατηρούμενο' (maintained ή δημόσιο) δημοτικό σχολείο,[34] το Ιδρυματικό Δημοτικό Σχολείο Σερ Τζον Κας στο Ολγκέιτ. Πρόκειται για 'εθελοντικά βοηθούμενο' (Voluntary-Aided) σχολείο υπό την αιγίδα της Εκκλησίας της Αγγλίας και υπόκειται στην Υπηρεσία Εκπαίδευσης της Εταιρείας του Σίτι του Λονδίνου (Στη Βρετανία, ιδρυματικά ονομάζονται εκείνα τα δημοτικά σχολεία των οποίων η διαχειριστική λειτουργία είναι ευθύνη κυρίως των Διοικητών του Σχολείου, δηλ. ομάδας καθηγητών και κηδεμόνων και λιγότερο της αρμόδιας υπηρεσίας της τοπικής αυτοδιοίκησης, ενώ εθελοντικά βοηθούμενο είναι εκείνα τα δημοτικά σχολεία μεγάλο μέρος της χρηματοδότησης και λειτουργίας των οποίων είναι ευθύνη κάποιου, συνήθως θρησκευτικού, ιδρύματος ή φιλανθρωπικού τραστ).
Οι κάτοικοι του Σίτι δικαιούνται να στέλνουν τα παιδιά τους και σε σχολεία γειτονικών Δήμων.
Το Σίτι ελέγχει τρία ανεξάρτητα, δηλ. ιδιωτικά, σχολεία: το Σχολείο του Σίτι του Λονδίνου (αρρένων), το Παρθεναγωγείο του Σίτι του Λονδίνου, που βρίσκονται μέσα στο Σίτι και το Σχολείο των Ελευθέρων του Σίτι του Λονδίνου (μεικτό και με οικοτροφείο), το οποίο βρίσκεται στο Σάρεϊ (Surrey).
Στο Σίτι επίσης εδρεύουν η Σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων Κας, η Μουσική και Δραματική Σχολή του Γκίλντχολ , η Βιβλιοθήκη Μόαν του Βασιλικού Κολεγίου του Λονδίνου, η Σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων του Μητροπολιτικού Πανεπιστημίου του Λονδίνου, και η Μεταπτυχιακή Σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου του Σικάγο. Το Νομικό Κολλέγιο έχει τη Λονδρέζικη πανεπιστημιόπολή του στο Μόργκεϊτ, ενώ μέρη των ιατρικών και οδοντιατρικών σχολών του Κουίν Μέρι του Πανεπιστημίου του Λονδίνου βρίσκονται στο Νοσοκομείο Μπαρτ στο Γουέστ Σμίθφιλντ.
Το Σίτι του Λονδίνου απολαμβάνει σειράς ειδικών μοναδικών προνομίων από την εποχή ακόμη του Γουλιέλμου του Κατακτητή, όπως το δικαίωμα να διαχειρίζεται τις υποθέσεις του ανεξάρτητα,[35][36] εν μέρει χάρη στην εξουσία και επιρροή του οικονομικού του κεφαλαίου. Κάποια τέτοια προνόμια αναφέρονται και στη Χάρτα των Δικαιωμάτων της Συμβασιλείας των Γουλιέλμου και Μαρίας το 1689-90.[37]
Τέτοιας έκτασης ανεξαρτησία είναι σε μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμα του γεγονότος ότι το Σίτι δεν είναι ο αποδέκτης κυβερνητικών επιχορηγήσεων, σε αντίθεση με οποιαδήποτε άλλη τοπική αρχή. Η Εταιρία επισημαίνει ότι ρυθμιστικό καθεστώς της δεν επεκτείνεται στον τομέα των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών που λειτουργούν στην περιοχή της, οι οποίες ελέγχονται από την κεντρική κυβέρνησης και τα υπουργεία της. Η σύγχυση οφείλεται στο γεγονός ότι πολλά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα προέρχονται ιστορικά και συνεχίζουν να διατηρούν τις έδρες τους στο Σίτι. Δεν υπάρχει καθεστώς φορολογικών απαλλαγών και έτσι το Σίτι δεν μπορεί να περιγραφεί ως 'φορολογικός παράδεισος'. Διαδοχικές προσπάθειες από την Εταιρεία να προβεί σε εκσυγχρονιστικές μεταρρυθμίσεις ανατράπηκαν από την κεντρική κυβέρνηση, η οποία υποστήριξε ότι οι σχετικές διαδικασίες θα καταλάμβαναν αδικαιολόγητα πολύ κοινοβουλευτικό χρόνο.
Ωστόσο, Η Εταιρεία κατάφερε με τη σχετική Τροπολογική Πράξη του 2002 να επεκτείνει το δικαίωμα ψήφου στις Δημοτικές εκλογές. Αυτό, από το 2002, έχει επεκταθεί ώστε να συμπεριλάβει 32,000 υπαλλήλους των εκεί επιχειρήσεων, πέρα από τους κατοίκους του Σίτι, οι οποίοι σήμερα αριθμούν τις 5.000. Αυτό το μοναδικό σύστημα πατρωνίας σημαίνει ότι τα συμφέροντα των επιχειρήσεων λαμβάνουν συνήθως προτεραιότητα. Από την άλλη όμως, όπως φαίνεται παραπάνω στις καταχωρήσεις σχετικά με τις τέχνες, τα φιλανθρωπικά ιδρύματα και τους δημόσιους χώρους, η συμβολή της Εταιρείας στην ποιότητα της ζωής συνοψίζεται στο γεγονός πως όχι μόνο δεν κάνει χρήση των δημοτικών ταμείων του Λονδίνου, αλλά τα ανακουφίζει. Η Εταιρεία κάνει χρήση ομάδων ειδικών συμφερόντων και συμβούλων μέσα στα πλαίσια του Νόμου, ο ρόλος των οποίων συντονίζεται, όπως και όλων των άλλων τοπικών αρχών, από το υπεύθυνο γραφείο του Κοινοβουλίου. Συνάμα όμως ο επικεφαλής του συντονιστικού Κοινοβουλευτικού γραφείου τυγχάνει παραδοσιακά να αποτελεί και αξιωματούχο της Εταιρείας.[38]
Η δύναμη και η επιρροή των χρηματοπιστωτικών ιδρύματων του Σίτι στην πολιτική της κυβέρνησης έχουν εξοργίσει διάφορους δημοκρατικά εκλεγμένους ηγέτες. Για παράδειγμα, ο πρώην Βρετανός πρωθυπουργός Κλέμεντ Άττλη έγραψε, "Ξανά και ξανά βλέπουμε ότι υπάρχει σε αυτή τη χώρα μια άλλη δύναμη από εκείνη που έχει την έδρα της στο Γουέστμίνστερ. Το Σίτι του Λονδίνου, ένας ευφημισμός για τη συμμαχία οικονομικών συμφερόντων, είναι σε θέση να αντιπαρατίθεται στην κυβέρνηση της χώρας. Εκείνοι που ελέγχουν τα χρήματα μπορούν να ακολουθούν εξωτερική κι εσωτερική πολιτική αντίθετη με αυτή που έχει αποφασιστεί από το λαό."[39] Με την ανάληψη της πρωθυπουργίας εθνικοποίησε την Τράπεζα της Αγγλίας.
Πιο πρόσφατα, μετά τη χρηματιστική κρίση προς τα τέλη της δεκαετίας του 2000, το Σίτι δέχθηκε σφοδρή κριτική για την προφανή έλλειψη ελέγχου και ρύθμισης στις υποθέσεις του. Υποστηρίζεται επίσης ότι πολλές από τις πρόσφατες οικονομικές συμφορές, που οφείλονται εν μέρει στην έλλειψη τέτοιων ελέγχων, μπορούν να αποδοθούν σε εταιρείες που εδρεύουν στο Σίτι και στο ευρύτερο Λονδίνο.[40]
Η μυστικότητα που χαρακτηρίζει την δικανική άσκηση των νόμων περί τραστ στην Αγγλία και οι δρακόντειοι νόμοι περί δυσφήμησης είναι δύο παράγοντες που κάνουν το Σίτι ένα ελκυστικό καταφύγιο για τα υπεράκτια} περιουσιακά στοιχεία ξένων επιχειρήσεων. Η Ευα Ζολί αναφέρει: "Το Σίτι του Λονδίνου, κράτος εν κράτει, δεν έχει διαβιβάσει το παραμικρότερο κομμάτι αποδεικτικού στοιχείου σε ξένο δικαστή."[41] Αυτό δημιουργεί ένα περιβάλλον ιδανικό για το ξέπλυμα χρημάτων, την υπεκφυγή φόρων και τη φοροδιαφυγή, μακριά από τις υπηρεσίες επιβολής του νόμου, χάρη στη δυνατότητα χρήσης εύλογης άρνησης. Πλούσιοι ιδιώτες επωφελούνται και από τους κανόνες τους σχετικούς με την ιθαγένεια.[42]
Μολονότι δεν υπάρχει κοινά αποδεκτός ορισμός του φορολογικού παραδείσου, πολλοί συγγραφείς περιγράφουν το Σίτι ως τέτοιο.[43][44] Οι Ίαν Ντόιλ και Τζεμ Μπέντελ συνοψίζουν τους ισχυρισμούς αυτούς με την ακόλουθη δήλωση: "Το Σίτι είναι το πιο ισχυρό λόμπι στη Βρετανία και ενδεχομένως στον κόσμο και ως αποτέλεσμα.... ασκεί τεράστια πολιτική επιρροή ώστε να αποφεύγονται έλεγχοι και να μπορεί να διατηρεί το υπάρχον καθεστώς φοροαπαλλαγής. Έχει ενθαρρύνει την εγκληματικότητα, εξασφαλίζοντας το καθεστώς ενός από τα λιγότερο υπόλογα οικονομικά κέντρα στον κόσμο."[45]
Πολλές επικρίσεις για το Σίτι του Λονδίνου στην πραγματικότητα αφορούν το Βρετανικό χρηματοοικονομικό κλάδο που εδρεύει εκεί και όχι την Εταιρεία του Σίτι του Λονδίνου. Ωστόσο, οι δραστηριότητες αυτές εξακολουθούν να επικεντρώνονται στο Λονδίνο και το Σίτι του Λονδίνου ειδικότερα.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
