Δεύτερη Βουλγαρική Αυτοκρατορία
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Δεύτερη Βουλγαρική Αυτοκρατορία (βουλγαρικά: Второ българско царство, Vtoro Bălgarsko Tsarstvo) ήταν μεσαιωνικό βουλγαρικό κράτος που υπήρχε μεταξύ του 1185 και του 1396.[1] Ήταν διάδοχο κράτος της Πρώτης βουλγαρικής Αυτοκρατορίας και έφτασε στο απόγειο της δύναμης της υπό τον Τσάρο Καλογιάννη και Ιβάν Ασέν Β΄ πριν κατακτηθεί σταδιακά από τους Οθωμανούς στα τέλη του 14ου και αρχές του 15ου αιώνα. Διάδοχα κράτη ήταν το Πριγκιπάτο και αργότερα το Βασίλειο της Βουλγαρίας το 1878.[2][3]
Δεύτερη Βουλγαρική Αυτοκρατορία | |||
---|---|---|---|
1185–1396 | |||
| |||
Πρωτεύουσα | Βέλικο Τάρνοβο | ||
Γλώσσες | Παλαιά εκκλησιαστικά σλαβονικά | ||
Θρησκεία | Βουλγαρική Ορθόδοξη Εκκλησία | ||
Πολίτευμα | αυτοκρατία | ||
Έκταση | 477.000 km² | ||
Γεωγραφικές συντεταγμένες | 43°4′0″N 25°39′0″E | ||
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Μέχρι το 1256, η Δεύτερη βουλγαρική Αυτοκρατορία ήταν η κυρίαρχη δύναμη στα Βαλκάνια, νικώντας τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία σε πολλές μεγάλες μάχες. Το 1205 ο Αυτοκράτορας Καλογιάν νίκησε τη νεοσύστατη λατινική Αυτοκρατορία στη Μάχη της Αδριανουπόλεως. Ο ανιψιός του Ιβάν Ασέν Β΄ νίκησε το Δεσποτάτο της Ηπείρου και έκανε τη Βουλγαρία περιφερειακή δύναμη και πάλι. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, η Βουλγαρία εξαπλωνόταν από την Αδριατική έως τη Μαύρη Θάλασσα και η οικονομία ανθούσε. Στα τέλη του 13ου αιώνα η Αυτοκρατορία μειώθηκε κάτω από συνεχείς επιδρομές Μογγόλων, Βυζαντινών, Ούγγρων και Σέρβων, καθώς και λόγω εσωτερικών αναταραχών και εξεγέρσεων. Τον 14ο αιώνα υπήρξε προσωρινή ανάκαμψη και σταθερότητα, αλλά με τη κορύφωση της Βαλκανικής φεουδαρχία ως κεντρική αρχή, σταδιακά η εξουσία σε πολλές περιοχές χάθηκε. Την παραμονή της τουρκικής εισβολής η Βουλγαρία είχε τριχοτομηθεί.
Παρά την έντονη Βυζαντινή επιρροή, οι Βουλγάροι καλλιτέχνες και αρχιτέκτονες δημιούργησαν το δικό τους ξεχωριστό στυλ. Τον 14ο αιώνα, κατά την περίοδο που είναι γνωστή ως Δεύτερη Χρυσή Εποχή του βουλγαρικού πολιτισμού, η λογοτεχνία, τέχνη και αρχιτεκτονική γνώρισαν μεγάλη ακμή.[4] Η πρωτεύουσα Τάρνοβο πήρε την ονομασία "Νέα Κωνσταντινούπολη" και έγινε το κύριο πολιτιστικό κέντρο και κέντρο του Ανατολικού Ορθόδοξου κόσμου για τη σύγχρονη Βούλγαροι.[5] Μετά την Οθωμανική κατάκτηση, πολλοί Βούλγαροι κληρικοί και λόγιοι μετανάστευσαν στη Σερβία, Βλαχία, Μολδαβία και ρωσικές ηγεμονίες, όπου εισήγαγαν τον βουλγαρικό πολιτισμό, λογοτεχνία και ησυχαστικές ιδέες.[6]