Βλαχία
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Βλαχία ή Βαλαχία ή και Μουντενία (ρουμανικά: Valahia/Βαλάχια ή Ţara Românească/Τσάρα Ρομανεάσκα, λατινικά: Valachia/Βαλάχια, ουγγρικά: Vlachföld/Βλάχφελντ, Oláhország/Ολαχορσζάγκ ή Havasalföld/Χαβάσαλφελντ), είναι ιστορική και γεωγραφική περιοχή της Ρουμανίας. Βρίσκεται βορείως του ποταμού Δούναβη και νοτίως των Νοτίων Καρπαθίων Ορέων. Αποτελείται από δυο γεωγραφικούς τομείς, τη Μουντενία (Μεγάλη Βλαχία), όνομα με το οποίο αναφέρεται συχνά, και την Ολτενία (Μικρή Βλαχία). Έχει έκταση 76.583 τ.χλμ και πληθυσμό 4.500.000 κατοίκων.
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Βλαχία | |
---|---|
Χώρα | Ρουμανία |
Πρωτεύουσα | Καμπουλούνγκ |
Γλώσσες | Ρουμανικά |
Γεωγραφικές συντεταγμένες | 44°25′48″N 26°6′0″E |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Ιδρύθηκε ως πριγκιπάτο τον 14ο αιώνα μ.Χ. από τον Βασάραβα Α΄ (από τον Οίκο των Βασαράβων (Μπασαράμπ) πήρε το όνομά της η Βεσσαραβία), κατόπιν εξεγέρσεως των γηγενών πληθυσμών εναντίον του Καρόλου Α΄ της Ουγγαρίας, αν και η πρώτη αναφορά της επικράτειας της Βλαχίας δυτικά του ποταμού Ολτ χρονολογείται από ένα παραχωρητήριο, δοσμένο στο βοεβόδα Σενεσλάου από το Μπέλα Δ΄ της Ουγγαρίας. Το 1417, η Βλαχία περιήλθε υπό την επικυριαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και παρέμεινε υπό αυτό το στάτους μέχρι τον 19ο αιώνα, με μικρές ενδιάμεσα περιόδους ρωσικής κατοχής μεταξύ των ετών 1768 και 1854. Το 1859, ενώθηκε με τη Μολδαβία (ως Ηνωμένες Ηγεμονίες) και σχημάτισαν τη βάση του σύγχρονου ρουμανικού κράτους, που μετεξελίχθηκε στο ανεξάρτητο Βασίλειο της Ρουμανίας το 1881, στο οποίο προστέθηκε το 1918 μετά τη λήξη του Μεγάλου Πολέμου και η περιοχή (ηγεμονία) της Τρανσυλβανίας.
Την εποχή της οθωμανικής επικυριαρχίας, έγιναν ηγεμόνες της αρκετοί Έλληνες Φαναριώτες. Η πρωτεύουσα της Ρουμανίας, το Βουκουρέστι, βρίσκεται στη Βλαχία.