Καλογιάν της Βουλγαρίας
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Καλογιάν (βουλγαρική γλώσσα: Калоян Ромеоубиец, 1170 - 8 Οκτωβρίου 1207), ή Καλογιάννης ο Ρωμαιοκτόνος γνωστός και ως Ιβάν Α΄ (Иван I ή Йоан I, Ιωάννης Α΄) ή στις βυζαντινές πηγές ως Ιωαννίτζης, ήταν αυτοκράτορας (ή τσάρος) της Βουλγαρίας από το 1197 έως το 1207. Ήταν ο νεότερος αδερφός του Θεόδωρου και του Ιβάν Α΄ Ασέν, που ηγήθηκαν της εξέγερσης των Βουλγάρων και Βλάχων του 1185. Η εξέγερση έληξε με την αποκατάσταση της ανεξαρτησίας της Βουλγαρίας. Πέρασε χρόνια ως όμηρος στην Κωνσταντινούπολη στα τέλη της δεκαετίας του 1180. Ο Θεόδωρος (που είχε στεφθεί αυτοκράτορας με το όνομα Πέτρος) τον έκανε συγκυβερνήτη του μετά τη δολοφονία του Ασέν το 1196. Ένα χρόνο αργότερα, ο Θεόδωρος-Πέτρος επίσης δολοφονήθηκε και ο Καλογιάν έγινε μοναδικός ηγεμόνας της Βουλγαρίας.
Καλογιάν | |
---|---|
Μνημείο του Καλογιάν στη Βάρνα | |
Τσάρος της Βουλγαρίας | |
Περίοδος | 1197 - 1207 |
Στέψη | 8 Νοεμβρίου 1204 |
Προκάτοχος | Πέτρος Δ΄ της Βουλγαρίας |
Διάδοχος | Μπόριλ |
Γέννηση | 1170 |
Θάνατος | 8 Οκτωβρίου 1207 (37 ετών) Θεσσαλονίκη, Βασίλειο της Θεσσαλονίκης |
Τόπος ταφής | Βελίκο Τίρνοβο |
Σύζυγος | Άννα, Κουμάνα πριγκίπισσα |
Επίγονοι | Μαρία της Βουλγαρίας, αυτοκράτειρα των Λατίνων |
Οίκος | Οίκος των Ασέν |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Στη συνέχεια έγινε γνωστός ως Καλογιάν ο Ρωμαιοκτόνος, επειδή τα στρατεύματά του σκότωσαν ή συνέλαβαν χιλιάδες Ρωμαίους.
Για να λάβει το αυτοκρατορικό στέμμα από την Αγία Έδρα, ο Καλογιάν άρχισε αλληλογραφία με τον Πάπα Ιννοκέντιο Γ΄, δεχόμενος να αναγνωρίσει το παπικό πρωτείο. Η επεκτατική πολιτική του τον έφερε σε σύγκρουση με τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, τη Σερβία και την Ουγγαρία. Ο Εμερικ, Βασιλιάς της Ουγγαρίας επέτρεψε στον παπικό απεσταλμένο, που παρέδωσε το βασιλικό στέμμα στον Καλογιάν, να περάσει στη Βουλγαρία μόνο κατόπιν αιτήματος του Πάπα. Ο απεσταλμένος έστεψε τον Καλογιάν «Βασιλιά των Βουλγάρων και των Βλάχων» στις 8 Νοεμβρίου 1204, αλλά εκείνος συνέχισε να θεωρεί το βασίλειό του αυτοκρατορία.
Ο Καλογιάν εκμεταλλεύτηκε τη διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους σταυροφόρους (ή «Λατίνους»). Κατέλαβε φρούρια στη Μακεδονία και τη Θράκη και υποστήριξε εξεγέρσεις του τοπικού πληθυσμού εναντίον των σταυροφόρων. Νίκησε το Βαλδουίνο Α΄, Λατίνο Αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης, στη Μάχη της Αδριανούπολης, στις 14 Απριλίου 1205. Ο Βαλδουίνος συνελήφθη και πέθανε στη φυλακή του Καλογιάν. Ξεκίνησε νέες εκστρατείες εναντίον των σταυροφόρων και κατέλαβε ή κατέστρεψε δεκάδες οχυρά τους. Πέθανε κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες κατά την πολιορκία της Θεσσαλονίκης το 1207.