From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Βοημούνδος Β΄ της Αντιόχειας (Ιταλ. Boemondo II d'Antiochia, 1108 - Φεβρουάριος 1130) μέλος του Οίκου των Ωτβίλ, ήταν ο δεύτερος Πρίγκιπας του Τάραντα (1111 - 1128) και ο δεύτερος Πρίγκιπας της Αντιόχειας (1111 - 1130).[1][2] Ο Βοημούνδος Β΄ ήταν γιος και διάδοχος του Βοημούνδου Α΄ της Αντιόχειας και της Κωνσταντίας των Καπετιδών, κόρης του Φιλίππου Α΄ της Γαλλίας.[3] Ο πατέρας του ηττήθηκε από τον αυτοκράτορα Αλέξιο Α΄ και έγινε με την "Συνθήκη της Δεαβόλεως" υποτελής στην Βυζαντινή αυτοκρατορία. Σε τρία χρόνια ο Βοημούνδος Β΄ διαδέχτηκε τον πατέρα του σε βρεφική ακόμα ηλικία υπό την κηδεμονία της μητέρας του Κωνσταντίας. Ο ξάδελφος του Τανκρέδος της Γαλιλαίας ορίστηκε κυβερνήτης στο Πριγκιπάτο της Αντιόχειας αλλά πέθανε πρόωρα την επόμενη χρονιά (1112), νέος κυβερνήτης ορίστηκε ο Ρογήρος του Σαλέρνο που έπεσε στην "μάχη του Μπαλάτ" (1119). Την διοίκηση ανέλαβε κατόπιν ο Βαλδουίνος Β΄ της Ιερουσαλήμ που κυβέρνησε μέχρι την ενηλικίωση του μικρού Βαλδουίνου.
| Βοημούνδος Β' | |
|---|---|
 Νόμισμα του Βοημούνδου Β΄ πρίγκιπα της Αντιόχειας | |
πρίγκιπας της Αντιόχειας | |
| Περίοδος | 1111 - 1130 |
| Προκάτοχος | Βοημούνδος Α΄ της Αντιόχειας |
| Διάδοχος | Κωνσταντία της Αντιόχειας |
| Γέννηση | 1108 |
| Θάνατος | Φεβρουάριος 1130 (22 ετών) |
| Σύζυγος | Αλίκη των Ρετέλ, πριγκίπισσα της Ιερουσαλήμ |
| Απόγονοι | Κωνσταντία της Αντιόχειας |
| Οίκος | Οίκος των Ωτβίλ |
| Πατέρας | Βοημούνδος Α΄ της Αντιόχειας |
| Μητέρα | Κωνσταντία των Καπετιδών |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Βαλδουίνος ήρθε στην Αντιόχεια το φθινόπωρο του 1126, ακολούθησαν επιτυχείς στρατιωτικές επιθέσεις στους γείτονες Μουσουλμάνους ηγεμόνες αλλά η εμφύλια σύγκρουση που είχε με τον Ζοσλέν Α΄ της Έδεσσας επέτρεψε στον Ιμαντεντίν Ζενγκί να καταλάβει την Μοσούλη και το Χαλέπι. Ο Ρογήρος Β΄ της Σικελίας κατέκτησε στο μεταξύ το πριγκιπάτο του Τάραντα (1128) και ανακηρύχτηκε νέος πρίγκιπας. Ο Βοημούνδος Β΄ έπεσε σε εκστρατεία εναντίον του Εμίρη των Ντανισμεντίδων στο Αρμενικό Βασίλειο της Κιλικίας, το κεφάλι του κόπηκε και απεστάλη βαλσαμωμένο στο Χαλιφάτο των Αββασιδών.
Ο πατέρας του επέστρεψε στην Ευρώπη όταν γεννήθηκε για να συγκεντρώσει στρατιωτική στήριξη απέναντι στον Βυζαντινό αυτοκράτορα, άφησε τον ανιψιό του Τανκρέδο να κυβερνήσει την Αντιόχεια.[4] Σε δύο διατάγματα ο νεογέννητος Βοημούνδος καταγράφεται "πρίγκιπας της Αντιόχειας" (1108).[5] Τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου ο Βοημούνδος Α΄ αναγκάστηκε να υπογράφει την ταπεινωτική "Συνθήκη της Δεαβόλεως" με την οποία αναγνώρισε την υποτέλεια του στον Βυζαντινό αυτοκράτορα, στην συνέχεια πέθανε.[6] Όταν πέθανε ο πατέρας του ο Βοημούνδος Β΄ ήταν πολύ μικρός και έμενε στην Απουλία, η μητέρα του ανέλαβε την διακυβέρνηση του Τάραντα.[7][8] Ο Αλέξιος Α΄ έστειλε απεσταλμένους στον Τανκρέδο και του ζήτησε την παράδοση της Αντιόχειας αλλά εκείνος αρνήθηκε και συνέχισε να κυβερνά το πριγκιπάτο.[9] Ο Τανκρέδος πέθανε πρόωρα (1112) και τον διαδέχθηκε ο γιος της αδελφής του Ρογήρος του Σαλέρνο.[10][11]
Το νομικό καθεστώς που επικράτησε την εποχή που κυβέρνησε την Αντιόχεια ήταν αβέβαιο.[12] Ο Γουλιέλμος της Τύρου γράφει ότι ο Τανκρέδος όρισε διάδοχο του τον Ρογήρο με τον όρο "να παραδώσει την εξουσία στον Βοημούνδο όταν ενηλικιωθεί ή αν του το ζητήσει ο ίδιος", ο Βαλδουίνος θα είχε μόνο τον ρόλο του αντιβασιλιά και όχι του κυβερνήτη.[13] Ο Ρογήρος ωστόσο πήρε τον τίτλο του πρίγκιπα και κυβέρνησε ο ίδιος σαν μοναδικός πρίγκιπας χωρίς να υπολογίζει τον Βοημούνδο.[12][14] Ο σύγχρονος συγγραφέας Φύλτσερ του Σαρτρ κατηγορεί τον Ρογήρο ότι "στέρησε την κληρονομιά από τον μικρό γιο του Βοημούνδου που ζούσε στην Απουλία με την μητέρα του".[15] Τα διατάγματα που εκδόθηκαν στην Ιταλία την περίοδο 1117 - 1119 καταγράφουν τον μικρό Βοημούνδο σαν γιο του πρίγκιπα της Αντιόχειας αλλά όχι τον ίδιο σαν πρίγκιπα.[16]
Ο Ρογήρος μαζί με πολλούς άλλους ευγενείς από την Αντιόχεια χάθηκαν στην "μάχη του Μπαλάτ" (28 Ιουνίου 1119), ο Βαλδουίνος Β΄ έσπευσε στην Συρία για να σώσει την Αντιόχεια από τον Ορτοκίδη κυβερνήτη του Μαρντίν Νατζ αντ-Ντιν Ιλγκαζί ιμπν Αρτούκ.[17][18] Ο Ουόλτερ Δε Τσάνσελορ γράφει ότι οι ευγενείς της Αντιόχειας ανακήρυξαν τον Ρογήρο Β΄ αντιβασιλιά με τον όρο να παραδώσει στον Βοημούνδο την "νόμιμη κληρονομιά του" όταν ενηλικιωθεί.[15][19] Ο Βαλδουίνος Β΄ υποσχέθηκε να παραχωρήσει την εξουσία στον Βοημούνδο Β΄ όταν έρθει στο πριγκιπάτο.[15] Η ίδια Συνέλευση συμφώνησε να παντρευτεί ο μικρός Βοημούνδος την κόρη του Βαλδουίνου Β΄ Αλίκη της Αντιόχειας.[19][20] Συμφώνησαν τέλος να μην κατέχει κανέναν νόμιμο τίτλο ο Βοημούνδος όσο λείπει από το πριγκιπάτο.[20]
Ο Βαλδουίνος Β΄ αιχμαλωτίστηκε (1123), οι αστοί της Αντιόχειας έστειλαν απεσταλμένους στο Βοημούνδο και του ζήτησαν να επανέλθει στο πριγκιπάτο του, ο Βοημούνδος Β΄ είχε φτάσει ήδη 16 ετών.[1][21] Ο Γουλιέλμος της Τύρου γράφει ότι ο Βοημούνδος Β΄ και ο Γουλιέλμος Β΄ της Απουλίας προχώρησαν σε συμφωνία ώστε αν ένας από τους δύο πεθάνει χωρίς κληρονόμους να κληρονομήσει ο άλλους τους τίτλους και τα εδάφη του, η αξιοπιστία της συμφωνίας ωστόσο αμφισβητείται. Ο Αλεξάντερ του Τελέζ αναφέρει ότι πριν αναχωρήσει ο Βοημούνδος για την Συρία εμπιστεύτηκε τα Ιταλικά του εδάφη στην Αγία Έδρα, ο Ρομουάλντ του Σαλέρνο αντίθετα γράφει ότι διόρισε κυβερνήτη τον Αλεξάντερ, κόμη του Κονβερσάνο.[22][23] Ο Βοημούνδος Β΄ απέπλευσε τον Σεπτέμβριο του 1126 από το Οτράντο με έναν στόλο 24 πλοίων.[24]
Ο Βοημούνδος Β΄ στρατοπέδευσε τον Οκτώβριο ή τον Νοέμβριο στην Αντιόχεια στο λιμάνι του Σαιν-Σιμεόν, από εκεί πήγε στην Αντιόχεια και συνάντησε τον Βαλδουίνο Β΄ που του παραχώρησε την πόλη.[20][21][24] Ο Βοημούνδος στέφτηκε επίσημα πρίγκιπας ως Βοημούνδος Β΄ της Αντιόχειας παρουσία του πεθερού του Βαλδουίνου Β΄.[25] Ο Ματθαίος της Έδεσσας περιγράφει τον Βοημούνδο ως "ισχυρό άνδρα με μεγάλη δύναμη".[25] Αμέσως μετά την άφιξη του ο Μπάντρ αντ Ντολάχ κυρίeυσε τhn Καφαρτάμπ αλλά ο Βοημούνδος την ανακατέλαβε στις αρχές του 1227, σύμφωνα με τον Στήβεν Ράνσιμαν η επίθεση του στο Σαϊζάρ έγινε την ίδια περίοδο.[24][25] Ο Βοημούνδος Β΄ συγκρούστηκε με τον Ζοσλέν Α΄ της Έδεσσας (1127) αλλά οι λόγοι που έφεραν την εχθρότητα ανάμεσα στους δύο χριστιανούς ηγέτες είναι άγνωστοι.[21][26]
Ο Στήβεν Ράνσιμαν γράφει ότι ο Ζοσλέν κυρίευσε πρώην περιοχές της Αντιόχειας που ανήκαν στον κυβερνήτη της Μοσούλης. Ο Βοημούνδος αρνήθηκε να παραχωρήσει το Αζάζ στον Ζοσλέν παρά το ότι ο Ρογήρος του Σαλέρνο το είχε υποσχεθεί στον Ζοσλέν σαν προίκα όταν παντρεύτηκε την αδελφή του Μαρία του Σαλέρνο.[27] Με πλεονέκτημα την απουσία του Βοημούνδου σε μία εκστρατεία ο Ζοσλέν επιτέθηκε στην Αντιόχεια με την υποστήριξη Τούρκων μισθοφόρων και λεηλάτησε τα χωριά στα σύνορα με την πόλη.[27] Ο Λατίνος πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης Μπέρναρντ του Βαλένς εξέδωσε απαγόρευση για την Κομητεία της Έδεσσας, ο Βαλδουίνος Β΄ της Ιερουσαλήμ πήγε στις αρχές του 1128 στην Συρία για να μεσολαβήσει ανάμεσα στον Βοημούνδο και τον Ζοσλέν.[21][27] Ο Ζοσλέν αρρώστησε βαριά και αναγκάστηκε να παραχωρήσει την περιουσία του στον Βοημούνδο και να του δώσει όρκο υποτέλειας.[28] Η σύγκρουση ανάμεσα στον Ζοσλέν και τον Βοημούνδο έδωσε την ευκαιρία στον νέο κυβερνήτη της Μοσούλης να κυριεύσει το Χαλέπι χωρίς αντίσταση (28 Ιουνίου 1128).[29]
Ο ξάδελφος του Βοημούνδου Β΄ Γουλιέλμος Β΄ της Απουλίας πέθανε χωρίς απογόνους (25 Ιουλίου 1127) και ο κοινός ξάδελφος τους Ρογήρος Β΄ της Σικελίας αποφάσισε να κατακτήσει την Απουλία.[30] Ο Πάπας Ονώριος Β΄ προσπάθησε να τον εμποδίσει αλλά χωρίς αποτέλεσμα, ο Ρογήρος Β΄ δεν τον άκουσε.[23] Τον Μάιο του 1128 επιτέθηκε στο πριγκιπάτο του Τάραντα και κατέλαβε διαδοχικά τον Τάραντα, το Οτράντο και το Μπρίντιζι χωρίς αντίσταση, ολοκλήρωσε την κατάκτηση στις 15 Ιουνίου 1128.[23] Ο Βαλδουίνος Β΄ εκμεταλλεύτηκε τον εμφύλιο που είχε ξεσπάσει ανάμεσα στους Ασασίνους και τον Ατάμπεη της Δαμασκού για να επιτεθεί τον Νοέμβριο του 1129 στην περιοχή της Δαμασκού και να πολιορκήσει την Μπανιάς.[31] Ο Βοημούνδος και ο Ζοσκελίν ενώθηκαν με τον Βαλδουίνο αλλά μία ισχυρή καταιγίδα διέλυσε τον στρατό τους και τους ανάγκασε να λύσουν την πολιορκία.[26][31]
Ο Βοημούνδος Β΄ αποφάσισε να ανακτήσει την Ανάζαρβο και άλλες περιοχές που είχαν χαθεί στο Αρμενικό βασίλειο της Κιλικίας και επιτέθηκε τον Φεβρουάριο του 1130 στην Κιλικία.[32][33] Ο Λέων Β΄ της Αρμενίας ζήτησε βοήθεια από τον εμίρη των Ντανισμεντίδων που έκανε αιφνίδια επίθεση στον στρατό του Βοημούνδου, ο Βοημούνδος Β΄ και όλοι οι στρατιώτες του σφαγιάστηκαν στην μάχη.[34][35][36] Ο συγγραφέας Μιχαήλ ο Σύριος (1126 - 1199) γράφει ότι οι Τούρκοι σκότωσαν κατά λάθος τον Βοημούνδο επειδή δεν τον γνώρισαν, ο στόχος τους ήταν να τον αιχμαλωτίσουν για να ζητήσουν τεράστια λύτρα.[37] Το κεφάλι του κόπηκε, βαλσαμώθηκε και απεστάλη στον χαλίφη των Αββασιδών.[34]
Παντρεύτηκε την Αλίκη της Αντιόχειας κόρη του Βαλδουίνου Β΄ της Ιερουσαλήμ και της Μορφίας της Μελιτηνής.[38] Το μοναδικό τους παιδί ήταν η Κωνσταντία της Αντιόχειας που ήταν μόλις δύο ετών όταν πέθανε ο πατέρας της (1130).[39] Η μητέρα της Αλίκη ήθελε να γίνει κηδεμόνας της Κωνσταντίας αλλά οι ευγενείς της Αντιόχειας προτίμησαν τον πατέρα της Βαλδουίνο Β΄.[39] Ο Ρογήρος Β΄ της Σικελίας διεκδίκησε και το πριγκιπάτο της Αντιόχειας αλλά δεν μπόρεσε να εκστρατεύσει ποτέ εναντίον της Κωνσταντίας.[40]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
.svg)
