δήμος της Ιταλίας From Wikipedia, the free encyclopedia
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Ο Τάραντας (ιταλικά: Taranto, Tarde στη διάλεκτο του Τάραντα, αρχ. ελλ.: Τάρας, λατινικά: Tarentum) είναι η πρωτεύουσα της Ιταλικής επαρχίας του Τάραντα στην Ιταλική Περιφέρεια Απουλία.[1][2][3][4][5] Αποτελεί σημαντικό λιμάνι στη νότια Ιταλία, εμπορικό κέντρο, ναυτική βάση και θεωρείται μία από τις παλιότερες πόλεις στην Ιταλική χερσόνησο.[6] Η πόλη έχει αναπτυχθεί πάνω σε μία μικρή νησίδα στο εσωτερικό της τοπικής λιμνοθάλασσας και στις ακτές γύρω απ' αυτή. Ο Τάραντας ιδρύθηκε τον 8ο αιώνα π.Χ. από τους Σπαρτιάτες, αποτελεί τη μοναδική Ελληνική αποικία στη Μεγάλη Ελλάδα που ιδρύθηκε από τους Σπαρτιάτες. Σήμερα η κεντρική του λεωφόρος ονομάζεται Magna Grecia (Μεγάλη Ελλάδα) Σε σύντομο χρόνο έγινε κορυφαίο εμπορικό, οικονομικό και πολιτικό κέντρο με πλήθος από φιλοσόφους, στρατηγούς, συγγραφείς και αθλητές όπως ο Αρχύτας ο Ταραντίνος, ο Αριστόξενος ο Ταραντίνος, ο Λίβιος Ανδρόνικος, ο στρατηγός Ηρακλείδης, ο Ίκκος ο Ταραντίνος, ο Κλεινίας, ο Λεωνίδας ο Ταραντίνος, ο φιλόσοφος Λύσις και ο Σωσίβιoς. Τα επτά χρόνια που κυβέρνησε ο Αρχύτας ο Τάραντας είχε υπό την εξουσία του όλες τις Ελληνικές αποικίες στη νότια Ιταλία.
| Τάραντας Comune | |
|---|---|
| Comune di Taranto | |
.JPG) | |
| Διοικητικές πληροφορίες | |
| Χώρα |  Ιταλία |
| Περιφέρεια | Απουλία |
| Επαρχία | Τάραντο |
| Περιοχή | |
| Υψόμετρο | 5 μ. |
| Έκταση | 217 χλμ² |
| Πληθυσμός | 201.349 (2001) |
| Πυκνότητα | 899,2 κατ./χλμ² |
| Άλλες πληροφορίες | |
| Ταχυδρομικός κώδικας | 74121-74122-74123 |
| Ζώνη ώρας | UTC+1 |
| Ίδρυση | 706 π.Χ. |
| Τοποθεσία | |
  Τάραντας | |
.svg) | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
Όταν κατέκτησαν την πόλη οι Νορμανδοί έγινε η πρωτεύουσα του πριγκιπάτου του Τάραντα.
Το όνομα της πόλης προήλθε από τον μυθικό Ταραντα. Ο Τάρας ήταν γιος του θεού Ποσειδώνα και της Σατυρίας που ήταν μία από τις Νύμφες ή κόρη του Μίνωα. Όταν ναυάγησε ο πατέρας του έστειλε ένα δελφίνι να τον σώσει που ταξίδευσε από το Ακρωτήριο Ταίναρο μέχρι την Απουλία, όταν ο Τάρας βγήκε στη στεριά ίδρυσε το "Ταρεντούμ" που πήρε το δικό του όνομα για να τον τιμήσει. Ο Παυσανίας γράφει ότι οι κάτοικοι τον λάτρεψαν σαν ήρωα, έδωσαν το όνομα του τόσο στην πόλη όσο και στο ποτάμι, και ότι ο Τάραντας είναι γνωστός για τον μεγάλο αριθμό από δελφίνια και θαλάσσια κήτη που συχνάζουν στις παραλίες της περιοχής. Ο Τάραντας είναι η τρίτη μεγαλύτερη Μητροπολιτική πόλη στη νότια Ιταλία, σημαντικό εμπορικό και στρατιωτικό κέντρο με χυτήρια χάλυβα και σιδήρου, διυλιστήρια πετρελαίου, χημικά έργα, ναυπηγεία και εργοστάσια επεξεργασίας τροφίμων. Το 500 π.Χ. ήταν η μεγαλύτερη πόλη στον τότε γνωστό κόσμο και ο πληθυσμός του εκτιμάται στους 500.000 κατοίκους.[7][8]
Ο Τάρας ιδρύθηκε με Δωριείς μετανάστες από την Αρχαία Σπάρτη το 706 π.Χ. οι οποίοι κατέλαβαν μια προυπάρχουσα πόλη με το όνομα Άνξα.[9] Οι πρώτοι έποικοι ήταν οι Παρθενίαι ή "γιοι της Παρθένας" με μητέρα μία άγαμη Σπαρτιάτισσα γυναίκα και πατέρα έναν Περίοικο που ήταν ελεύθερος πολίτης αλλά δεν ήταν Σπαρτιάτης. Η Σπάρτη είχε επιτρέψει γάμους τέτοιας μορφής όταν ξέσπασε ο Πρώτος Μεσσηνιακός Πόλεμος επειδή είχαν μεγάλη ανάγκη από άντρες στον στρατό, όταν έληξε ο πόλεμος η πόλη τους υποχρέωσε σε εξορία. Ο αρχηγός των εποίκων ήταν ο Φάλανθος ο Λακεδαιμόνιος ο οποίος πήγε στους Δελφούς να ζητήσει συμβουλή για τον νέο τόπο που θα εγκατασταθεί, η απάντηση που του έδωσε ήταν η ακτή του Τάραντα στην Απουλία. Οι Παρθενίαι έφτασαν στην ακτή και ίδρυσαν την αποικία, πήρε το όνομα του ήρωα της μυθολογίας Τάραντα γιου του θεού Ποσειδώνα με μία νύφη από την περιοχή.[10][11] Άλλες πηγές καταγράφουν σαν ιδρυτή της πόλης τον Έλληνα ήρωα Ηρακλή. Η παράδοση λέει ότι ο Τάραντας σώθηκε από πνιγμό με ένα δελφίνι που του έστειλε ο Ποσειδώνας και τον οδήγησε στην ακτή. Ο Τάραντας έγινε σημαντικό εμπορικό κέντρο και μία από τις μεγαλύτερες αποικίες των Ελλήνων στη Μεγάλη Ελλάδα.[12]
Η ανεξαρτησία και η δύναμη της αποικίας χάθηκε όταν η Ρωμαϊκή Δημοκρατία επεκτάθηκε νότια στην Ιταλική χερσόνησο. Ο Τάραντας νίκησε τον πρώτο πόλεμο με τους Ρωμαίους για την κυριαρχία στη νότια Ιταλία με τη βοήθεια του βασιλιά Πύρρου, ο Πύρρος της Ηπείρου χρησιμοποίησε στη μάχη ελέφαντες που δεν είχαν δει ποτέ οι Ρωμαίοι και τους προκάλεσε πανικό.[12] Η Ρώμη νίκησε ωστόσο στον Δεύτερο πόλεμο και κατέλαβε την πόλη (272 π.χ.), οι Ρωμαίοι μετά την κατάληψη του Τάραντα κατέστρεψαν τα τείχη και τον ένωσαν με το λιμάνι του Μπρίντιζι. Κατά τη διάρκεια του Β' Καρχηδονιακού Πολέμου ο Τάραντας υπέστη μεγάλες καταστροφές από τον στρατό του Αννίβα. Ο Τάραντας έκοψε τα δικά του νομίσματα τον 5ο και τον 4ο αιώνα π.χ. όπως όλες οι Ελληνικές πόλεις με το όνομα "Νόμος", το βάρος, η καθαρότητα σε ασήμι και το μέγεθος καθορίστηκαν από το κράτος. Οι διακοσμήσεις των νομισμάτων ήταν αρκετά πολυτελείς, στην πίσω πλευρά απεικονίζει τον Τάραντα με το δελφίνι που τον έσωσε από τη θάλασσα και στην μπροστινή πλευρά έναν ιππόκαμπο που σύμφωνα με τη μυθολογία ήταν το θηρίο που έριξε το άρμα του θεού Ποσειδώνα.
.jpg)
Τον 4ο αιώνα π.χ. ο Τάραντας ήταν το επίκεντρο υψηλής κεραμικής τέχνης, τα περισσότερα Ελληνικά αγγεία της νότιας Ιταλίας γνωστά σαν "Βασιλικές" κατασκευάστηκαν στα εργαστήρια της πόλης. Δυστυχώς δεν έχουν διασωθεί σήμερα τα ονόματα των καλλιτεχνών που κατασκεύασαν αυτά τα περίφημα αγγεία, οι ιστορικοί έχουν δώσει ψευδώνυμα στους αντίστοιχους καλλιτέχνες ανάλογα με τη μορφή των αγγείων. Ο προορισμός τους ήταν ιδιαίτερα η νεκρική χρήση, κατασκευάστηκαν σε διάφορες μορφές όπως "κρατήρες", "λουτροφόροι", "οινοχαίοι" και "λέκυθοι", η διακόσμηση τους γινόταν σε κόκκινο φόντο. Η μορφή που επικρατούσε στα αγγεία είχε έντονες επιδράσεις από τα αντίστοιχα που είχαν κατασκευαστεί τον 4ο αιώνα π.χ. στην Αρχαία Αθήνα αλλά με έντονα στοιχεία από τη νότια Ιταλία, οι διακοσμήσεις περιείχαν αμπέλια, τριαντάφυλλα και φυτά. Η πιο συνηθισμένη παράσταση στη μία πλευρά των αγγείων του Τάραντα ήταν ο "Ναίσκος" ένα άγαλμα νεκρού σε κάποιον ναό ή ιερό, η άλλη πλευρά εμφανίζει μία μυθολογική σκηνή. Οι σκηνές της Ελληνικής μυθολογίας εμφανίζονται περισσότερο στα αγγεία της Μεγάλης Ελλάδας, σπάνια σε Αθηναϊκά αγγεία.
Η πόλη του Τάραντα παρέμενε σημαντική σ' όλη σχεδόν τη διάρκεια τη μεσαιωνικής της ιστορίας, κατά τη διάρκεια αυτή γνώρισε πολλούς διαφορετικούς κατακτητές. Μετά την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στην περιοχή της Ιταλίας κυριάρχησαν οι Οστρογότθοι. Οι Οστρογότθοι ηττήθηκαν το 540 μ.Χ. από τον στρατό του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Ιουστινιανού και η Ιταλία έγινε μέρος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Τους Βυζαντινούς ακολούθησαν οι Λομβαρδοί που κυριάρχησαν στο μεγαλύτερο τμήμα της Ιταλίας. Η περιοχή του Τάραντα καταλήφθηκε πάλι από τους Βυζαντινούς όμως τον 8ο αιώνα και τον 9ο αιώνα πέρασε για μεγάλα διαστήματα χέρια των Αράβων Σαρακηνών. Οι Νορμανδοί κατέκτησαν το πριγκιπάτο (1060), ο Βοημούνδος Α΄ της Αντιόχειας ίδρυσε το Πριγκιπάτο του Τάραντα (1088 - 1465) που κυβέρνησαν διαδοχικά ο Οίκος των Ωτβίλ, ο Οίκος των Χοενστάουφεν, ο Οίκος των Καπετιδών-Ανζού, ο Οίκος του Μπω, ο Οίκος των Γουέλφων και η Οικογένεια Ορσίνι. Μετά τους Νορμανδούς η πόλη έγινε μέρος του Βασιλείου της Νάπολης. Στα μέσα του 18ο αιώνα αναφέρεται πως είχε πληθυσμό πάνω από 11.000 κατοίκων. Ο Τάραντας έγινε μέρος του σύγχρονου Ιταλικού κράτους το 1860, όταν ενώθηκε το βασίλειο των Δύο Σικελιών με το νεοσύστατο Ιταλικό κράτος.
Όταν ξέσπασε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ακολούθησε η "ναυμαχία του Τάραντα" (11 Νοεμβρίου 1940) στην οποία συγκρούστηκαν οι Βρετανικές ναυτικές δυνάμεις με τον ναύαρχο Άντριου Κάννινγκαμ και οι Ιταλικές ναυτικές δυνάμεις με τον ναύαρχο Ινίγκο Καμπιόνι. Το Βασιλικό Ναυτικό χρησιμοποίησε 21 βομβαρδιστικά τύπου Fairey Swordfish που ήταν ξεπερασμένης τεχνολογίας, αλλά βοήθησαν σημαντικά αφού επέφεραν σκληρά πλήγματα στο Ιταλικό ναυτικό, το θωρηκτό Littorio υπέστη σημαντικές φθορές.
