μοντέλο αυτοκινήτου From Wikipedia, the free encyclopedia
Το GAZ-24, με το καθημερινό όνομα Volga («Βόλγκα», από τον ποταμό Βόλγα, που θεωρείται ως ο εθνικός ποταμός της Ρωσίας), ήταν μεσαίο πολυτελές αυτοκίνητο που κατασκευάστηκε από τη ρωσική αυτοκινητοβιομηχανία GAZ από τον Ιούλιο του 1970 μέχρι τον Ιανουάριο του 1992 (μόλις 1 μήνα μετά τη Διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης στις 26 Δεκεμβρίου του 1991). Το αυτοκίνητο ήταν ο αντικαταστάτης του GAZ-21. Καθώς οι περισσότεροι άνθρωποι δεν πήγαιναν πλέον με τα αυτοκίνητά τους στα χωράφια, το Volga σταμάτησε να έχει την υψηλή ανάρτηση που είχαν όλα τα προηγούμενα μοντέλα.[εκκρεμεί παραπομπή] Μέσα στα χρόνια και με πολλές εκσυγχρονίσεις και λίφτινγκ, το GAZ-24 έγινε η βάση για τις επόμενες γενιές Volga, το GAZ-3102, το GAZ-31029, το GAZ-3110, και το GAZ-31105.
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| GAZ-24 Volga | |
|---|---|
.jpg)  | |
| Σύνοψη | |
| Κατασκευαστής |  GAZ |
| Εναλλακτική ονομασία | Scaldia-Volga M24 / M24D (τα βελγικής κατασκευής) |
| Παραγωγή | Ιούλιος 1970 — Ιανουάριος 1992 GAZ-2401 : 1970 – 1985 GAZ-2402 : 1971 – 1985 (το 5-πορτο station wagon) GAZ-2410 : 1985 – 1992 |
| Σεζόν | 1970 — 1992 |
| Συναρμολόγηση | Νίζνι Νόβγκοροντ, Σοβιετική Ένωση (από τις 26 Δεκεμβρίου του 1991 Ρωσία) Αμβέρσα, Βέλγιο |
| Αμάξωμα και σασί | |
| Κατηγορία | Μεσαίο πολυτελές αυτοκίνητο |
| Αμάξωμα | 4-πορτο σεντάν 5-πορτο στέισον βάγκον |
| Διαμόρφωση | Κινητήρας μπροστά, πίσω κίνηση |
| Σύστημα κίνησης | |
| Κινητήρας | 2.5 λίτρα 4-κύλινδρος σε σειρά (I4) βενζίνης 5.5 λίτρα V8 βενζίνης (από τα τέλη του 1974, σε λίγα αντίτυπα[1]) |
| Μετάδοση | 4-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο Ειδικότερα στα μοντέλα V8 : 3-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο |
| Χωρητικότητα καυσίμου | I4 μοντέλα : 55 λίτρα V8 μοντέλα : 105 λίτρα |
| Διαστάσεις | |
| Μεταξόνιο | 2.800 χιλιοστά |
| Μήκος | 4.735 χιλιοστά Από το 1977 : 4.760 χιλιοστά |
| Πλάτος | 1.800 χιλιοστά |
| Ύψος | 1.490 χιλιοστά |
| Κενό Βάρος | 1.420-1.550 κιλά |
| Χρονολόγιο | |
| Προηγούμενο μοντέλο | GAZ-21 Volga |
| Επόμενο μοντέλο | GAZ-3102 GAZ-31029 GAZ-3110 |
Η ανάπτυξη του μοντέλου ξεκίνησε το 1959, όταν αποφασίστηκε ότι είχε έρθει η ώρα να εκσυγχρονιστεί το προηγουμένως παραγόμενο GAZ-21. Αρχικά επρόκειτο να έχει και πάλι μια αισθητική με πλαϊνά φτερά και να είναι επίσης «χτιστό» πάνω σε ξεχωριστή από το αμάξωμα πλατφόρμα (αμάξωμα "τύπου σκάλας"), αλλά από το 1961 οι σχεδιαστές άλλαξαν προσανατολισμό και, υπολογίζοντας τις νέες διεθνείς τάσεις, κατέληξαν στην ιδέα της δημιουργίας ενός αυτοφερόμενου αμαξώματος (όπως ονομάζεται το ενιαίο δομικό σύνολο) και με πιο «κυβοειδή» αισθητική. Το αμάξωμα σχεδιάστηκε ακολουθώντας αμερικανικό στυλ, με ιδέες που προήλθαν από υπάρχοντα αμερικανικά αυτοκίνητα, κυρίως το Chevrolet Nova (που παρήχθη στις Ηνωμένες Πολιτείες από το 1962 έως το 1979) και το Ford Falcon (που παρήχθη στις Ηνωμένες Πολιτείες από το 1962 έως το 1991). Ωστόσο, το τεχνολογικό του υπόβαθρο ήταν αποκλειστικά σοβιετικό και δεν είχε καμία μηχανική συγγένεια με κάποιο αμερικανικό αυτοκίνητο. Το GAZ-24 ήταν αξιοσημείωτο για το ότι ήταν σχεδόν εντελώς νέος σχεδιασμός, τόσο στο αμάξωμα όσο και στην εσωτερική μηχανική, μοιράζοντας μόνο τον κινητήρα με το προηγούμενο GAZ-21 και ακόμη και τότε σε ελαφρώς εκσυγχρονισμένη μορφή.
Η ανάπτυξη του Volga ολοκληρώθηκε το 1966, όταν κατασκευάστηκαν τα σχετικά πρωτότυπα οχήματα. Παρουσιάστηκε στα τέλη του 1967[2] και υπήρξε μια αρχική δοκιμαστική ελάχιστη παραγωγή του, καθώς μόλις 32 αντίτυπα κατασκευάστηκαν το 1968, κυρίως για δοκιμές, και 215 επιπλέον αντίτυπα το 1969. Κατά τη διάρκεια των δοκιμών, το GAZ-24 συγκρίθηκε με τον προκάτοχό του GAZ-21, αλλά και με το σχετικά παρόμοιου μεγέθους γερμανικό Mercedes-Benz W110.[3] Το όχημα τελικώς μπήκε στη μαζική παραγωγή στις 15 Ιουλίου 1970.[4] Η καθυστέρηση αυτή προκλήθηκε λόγω της ανάγκης να αντιμετωπιστούν και να επιλυθούν κάποια τεχνικά ζητήματα αναξιοπιστίας στα αρχικά δοκιμαστικά πρωτότυπα. Ωστόσο, η τελική απόφαση να κυκλοφορήσει το 1970 ελήφθη επίσημα από την ηγεσία της χώρας εντός του 1969, προκειμένου η μαζική εισαγωγή του αυτοκινήτου να συμπέσει με τους εορτασμούς των 100 χρόνων από τη γέννηση του Βλαντίμιρ Λένιν.
Χρησιμοποιούσε ένα εντελώς διαφορετικό σασί και εσωτερικά εξαρτήματα από αυτά του προκατόχου GAZ-21 και ήταν λίγο μικρότερο σε μήκος από εκείνο, και με εντελώς διαφορετική εξωτερική αισθητική, μια τυπική «κυβοειδή» της τότε εποχής. Το αμάξωμα του GAZ-24 ήταν αυτοφερόμενο, δηλαδή ενιαίο δομικό σύνολο, όπως προαναφέρθηκε. Το GAZ-24 Volga ήταν αρκετά μεγάλο και ευρύχωρο στο σαλόνι και μπορούσε πρακτικώς να χωρέσει 5 με 6 ανθρώπους.
Ο κινητήρας είναι 4-κύλινδρος σε σειρά (I4) με 2 βαλβίδες ανά κύλινδρο, 4-χρονος, βενζίνης, κυβισμού 2.445 κυβικών εκατοστών (η επίσημη στρογγυλοποίηση των 2.5 λίτρων, πάντως, ήταν κάπως ανακριβής), έχει βάρος 175 κιλά, βρίσκεται πάνω από τον μπροστινό άξονα, σε ένα υποπλαίσιο, και κινεί τον πίσω άξονα του αυτοκινήτου μέσω ενός εσωτερικού άξονα. Ο μπροστινός άξονας είναι εξοπλισμένος με διπλά ψαλίδια και ελικοειδή ελατήρια, ενώ ο πίσω άξονας είχε σχεδιαστεί ως άκαμπτος άξονας με ελατήρια φύλλων. Αρχικά, είχε εξελιχθεί και ένας κινητήρας V6 για το μοντέλο, ο οποίος όμως δεν έφτασε μέχρι την παραγωγή, αν και ανακοινώνεις σχετικά με διαθεσιμότητα του V6 «κάποια στιγμή στο μέλλον» συνέχισαν να λαμβάνουν χώρα έως και το 1973.
Το κιβώτιο ταχυτήτων ήταν 4-τάχυτο μηχανικό και με συγχρονισμό σε όλες τις σχέσεις μετάδοσης, σε αντίθεση με το 3-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο του GAZ-21, το οποίο είχε ακόμα την 1η ασυγχρόνιστη. Η τελική ταχύτητα πριν την ανανέωση του 1985 ήταν 145 χιλιόμετρα την ώρα (90 μίλια την ώρα).
Μια εντυπωσιακή παράμετρος είναι ότι την ίδια ημέρα που έληξε η παραγωγή του προκατόχου GAZ-21, στις 15 Ιουλίου 1970, ξεκίνησε και η παραγωγή του GAZ-24 Volga στο ίδιο εργοστάσιο, το οποίο έτσι δεν σταμάτησε την παραγωγή αυτοκινήτων ούτε για μία ημέρα. Έως τις 31 Ιουλίου 1971 η συνολική παραγωγή του GAZ-24 έφτασε τις 50.000 αντίτυπα και μέχρι τη λήξη της παραγωγής τον Ιανουάριο του 1992 έφτασε τα 1.481.561 αντίτυπα.
Το 1977, το GAZ-24 Volga ανανεώθηκε ελαφρώς και τότε προστέθηκαν στάνταρ μπροστινές και πίσω ζώνες ασφαλείας.[5]
Το 1985, κυκλοφόρησε η βελτιωμένη παραλλαγή GAZ-24-10, που ξεχωρίζε εύκολα κυρίως από το πολύ πιο σύγχρονο σαλόνι και ταμπλό, η οποία παρήχθη μέχρι τον Ιανουάριο του 1992, με την ισχύ να έχει αυξηθεί από τους αρχικούς 95 ίππους στους 100 ίππους (75 kW; 100 PS), την επιτάχυνση 0 - 100 χιλιόμετρα την ώρα (0 - 62 μίλια την ώρα) πλέον σε 19 δευτερόλεπτα και την μέγιστη ταχύτητα στα 147 χιλιόμετρα την ώρα (91 μίλια την ώρα), ενώ η μέση κατανάλωση ήταν 9,3 λίτρα στα 100 χιλιόμετρα. Τελικά, το αυτοκίνητο αντικαταστάθηκε από το GAZ Volga 31029.
Η στάνταρ και συχνότερη έκδοση του μοντέλου ήταν 4-πορτο σεντάν 3 όγκων. Το 1972 κυκλοφόρησε και μια έκδοση station wagon, υπό τον κωδικό GAZ-24-02 Volga. Ο εσωτερικός χώρος της, είχε τρεις σειρές καθισμάτων, με αποτέλεσμα το αυτοκίνητο να είναι 7-θέσιο. Είναι δυνατή η μετακίνηση της δεύτερης και της τρίτης σειράς καθισμάτων προς τα εμπρός για να σχηματιστεί μια ομαλή επιφάνεια και ελεύθερος χώρος για τη μεταφορά φορτίων. Στην πραγματικότητα, η θέση των καθισμάτων δεν ήταν ασυνήθιστη για την εποχή του (ο προκάτοχος GAZ-22 είχε την ίδια ικανότητα) και έχει χρησιμοποιηθεί ακόμη και σε σύγχρονα αυτοκίνητα, όπως το Opel Zafira. Για να αγοράσει στη Σοβιετική Ένωση την έκδοση αυτή ένας εκπρόσωπος της εργατικής τάξης, απαιτούνταν ειδική άδεια από το κόμμα και πρακτικώς το αίτημα γινόταν δεκτό αν επρόκειτο για πολυμελή οικογένεια ή για αθλητή, για τις ανάγκες των αθλητών, προκειμένου να είναι εφικτή η μεταφορά βαρίων και ογκωδών μηχανημάτων.
Το 1973 ξεκίνησε η παραγωγή της επίσημης έκδοσης ασθενοφόρο, που βασιζόταν στην έκδοση στέισον βάγκον και έφερε τον κωδικό GAZ-24-03. Το αυτοκίνητο είχε δύο καθίσματα στην πρώτη σειρά, για τον οδηγό και έναν επιβάτη δίπλα του, καθώς και χώρο για φορείο στο πίσω μέρος και ένα κάθισμα στο πίσω μέρος για έναν γιατρό. Διέθετε επίσης ραδιοφωνικό σταθμό, φώτα ένδειξης ειδικής λειτουργίας για έκτακτη ανάγκη και έναν πρόσθετο προβολέα αναζήτησης που βρίσκεται στη θέση της κεραίας στο μπροστινό δεξί φτερό.
Ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση γνώρισε το GAZ-24 Volga στη Σοβιετική Ένωση ως ταξί, καθώς μάλιστα άνω του 50% της συνολικής παραγωγής επρόκειτο για την επίσημη εργοστασιακή εκδοχή ταξί. Η έκδοση GAZ-24-01 ταξί εισήχθη το 1971 και ήταν σχεδόν το μοναδικό μοντέλο ταξί στη Σοβιετική Ένωση. Έφερε σαλόνι με επένδυση από βινύλιο, προκειμένου να είναι εύκολος ο καθαρισμός του, έναν κινητήρα ZMZ-24-01 με χαμηλή αναλογία συμπίεσης και ικανό να λειτουργεί με βενζίνη μόλις 76 οκτανίων (η συχνότερα διαθέσιμη βενζίνη στη Σοβιετική Ένωση), και ταξίμετρο κάτω από το ταμπλό. Η αξιοπιστία των GAZ-24 Volga ταξί εξακολουθεί να παραμένει διάσημη, καθώς συχνά αρκετά αντίτυπα είχαν καταφέρει να διανύσουν πάνω από 1 εκατομμύριο χιλιόμετρα, αν και ενίοτε με αρκετές ανακατασκευές του κινητήρα.
Αν και το εργοστάσιο της GAZ δεν είχε ποτέ κατασκευάσει έκδοση καμπριολέ, ωστόσο κάποια αντίτυπα του μοντέλου μετατράπηκαν σε κάμπριο, όλα σε στρατιωτικό εργοστάσιο στην πόλη Μπρόννιτσι κοντά στη Μόσχα, και προορίζονταν αποκλειστικά για παρελάσεις του στρατού.
Στα τέλη του 1974, ξεκίνησε η παραγωγή του GAZ 24-24, με ένα ενισχυμένο αμάξωμα, υδραυλικό τιμόνι, έναν 8-κύλινδρο V8 βενζινοκινητήρα ZMZ-505 από αλουμίνιο και με κυβισμό 5.530 κυβικών εκατοστών (ο οποίος ήταν κοινός με αυτόν του ακόμα πολυτελέστερου GAZ-13 Chaika, 1959-1982), ισχύ 195 ίπποι και αυτόματο κιβώτιο τριών ταχυτήτων (επίσης κοινό με του GAZ-13 Chaika). Προορισμένο να αντικαταστήσει το προηγούμενο GAZ-23, το μοντέλο είχε σχεδιαστεί για τις ανάγκες της KGB, καθώς ήταν αυτοκίνητο ασφαλείας που συνόδευε τις κυβερνητικές λιμουζίνες GAZ-13 Chaika, GAZ-14 Chaika και ZIL. Χρησιμοποιήθηκε, επίσης, για καταδιώξεις υψηλής ταχύτητας, καθώς ήταν το ταχύτερο αυτοκίνητο μαζικής παραγωγής στη Σοβιετική Ένωση, με τελική ταχύτητα που έφτανε έως και 200 χιλιόμετρα την ώρα (125 μίλια την ώρα). Αντιθέτως, δεν διατέθηκε ποτέ στους ιδιώτες υποψήφιους αγοραστές, ούτε υπήρξε ποτέ εξαγωγή του σε άλλες αγορές.
Από το 1971 και μετά, το GAZ-24 εξήχθη σε πολλές χώρες του κόσμου,[6] μεταξύ των οποίων και στη Δυτική Ευρώπη, όπου συναρμολογείτο και στην Αμβέρσα του Βελγίου, σε εργοστάσιο όπου συχνά συνδυαζόταν με τον κινητήρα XDP 4.90 της Peugeot (που επίσης χρησιμοποιούταν στο Peugeot 404, που ήταν παρόμοιο σε μέγεθος και διαστάσεις με την Volga),[7] καθώς και σε κράτη της Λατινικής Αμερικής και της Ασίας, όπως στην Ινδονησία. Σε όλες αυτές τις αγορές, διατέθηκαν κανονικά τόσο η sedan εκδοχή όσο και η station wagon. Το 1978 παρήχθησαν 1.000 δεξιοτίμονα GAZ-24-56 (δεν ήταν βελγικής κατασκευής) για εξαγωγή στην Ινδία, στο Πακιστάν και στη Σιγκαπούρη, όλα με τον κινητήρα XDP 4.90 της Peugeot, και ήταν τα τελευταία δεξιοτίμονα αυτοκίνητα στην ιστορία της GAZ.[5]
Ειδικότερα στη Δυτική Ευρώπη το μοντέλο προσφερόταν συχνά και με πολυτελέστερα στοιχεία εξοπλισμού, όπως δερμάτινο σαλόνι, οροφή με εξωτερική επένδυση από βινύλιο, μεταλλικό χρώμα στην εξωτερική βαφή και άλλες πολυτέλειες. Οι εκδοχές στέισον βάγκον συχνά είχαν και πίσω υαλοκαθαριστήρα και θερμαινόμενο πίσω παρμπρίζ, και κάποιες φορές ακόμα και απομίμηση ξύλου πάνω στα πλαϊνά του αμαξώματος (κατά το αισθητικό πρότυπο των τότε Αμερικανικών station wagon), στοιχεία εξοπλισμού που συνήθως ήταν με τοποθέτηση των τοπικών Ευρωπαίων αντιπροσώπων στα σημεία πώλησης. Επίσης, στις χώρες αυτές είχε καλό «value for money», καθώς είχε ιδιαίτερα χαμηλή τιμή ως προς το μέγεθός του (ενδεικτικώς, είχε χαμηλότερη εμπορική τιμή από το Volkswagen Golf Diesel), σε συνδυασμό και με αξιοσημείωτη αξιοπιστία, αλλά η τιμολογιακή απαξίωσή του ως μεταχειρισμένο ήταν καταστροφικά ραγδαία.[8] Το αποτέλεσμα ήταν μια ολική κατάρρευση των πωλήσεων μετά τα πρώτα χρόνια παραγωγής του, καθώς θεωρήθηκε ως άκρως αντιεμπορικό. Ενδεικτικώς, το 1982 οι συνολικές πωλήσεις του Volga σε όλα τα κράτη της Δυτικής Ευρώπης έφτασαν στα μόλις 255 αντίτυπα, ενώ το 1983 στα μόλις 215 αντίτυπα.[9]
Μετά από τις 3 γενιές που αναφέρθηκαν στην ενότητα Βασικά στοιχεία, η παραγωγή του GAZ-24 έληξε τον Ιανουάριο του 1992.
_01.jpg)
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
