Γερμανός ποδοσφαιριστής From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Ούβε Ζέελερ (γερμανικά-αγγλικά: Uwe Seeler, 5 Νοεμβρίου 1936 – 21 Ιουλίου 2022) ήταν Γερμανός διεθνής ποδοσφαιριστής και επιχειρηματίας. Θεωρείται ως ένας από τους καλύτερους Γερμανούς ποδοσφαιριστές όλων των εποχών[1][2] και από τους κορυφαίους επιθετικούς της γενιάς του. Ψηφίστηκε 45ος καλύτερος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα στις εκλογές της IFFHS.[3]
.jpg) 1968 | |||||||||||
| Προσωπικές πληροφορίες | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Ημερ. γέννησης | 5 Νοεμβρίου 1936 | ||||||||||
| Τόπος γέννησης | Αμβούργο, Γερμανία | ||||||||||
| Ημερ. θανάτου | 21 Ιουλίου 2022 (85 ετών) | ||||||||||
| Ύψος | 1,69 μ. | ||||||||||
| Θέση | Κεντρικός επιθετικός | ||||||||||
| Ομάδες νέων | |||||||||||
| 1946–1953 | Αμβούργο | ||||||||||
| Επαγγελματική καριέρα* | |||||||||||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† | ||||||||
| 1953–1972 | Αμβούργο | 519 | (445) | ||||||||
| 1978 | Κορκ Σέλτικ | 1 | (2) | ||||||||
| Σύνολο | 520 | (447) | |||||||||
| Εθνική ομάδα | |||||||||||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† | ||||||||
| 1953–1954 | Δυτική Γερμανία Κ-18 | 10 | (15) | ||||||||
| 1958 | Δυτική Γερμανία Κ-23 | 1 | (0) | ||||||||
| 1954–1970 | Δυτική Γερμανία | 72 | (43) | ||||||||
Τίτλοι
| |||||||||||
| * Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα. † Συμμετοχές (Γκολ). | |||||||||||
Γεννήθηκε το 1936 στο Αμβούργο και ξεκίνησε να ασχολείται με το ποδόσφαιρο σε ηλικία δέκα ετών. Καταγόταν από οικογένεια αθλητών με τον πατέρα του, που εργαζόταν ως λιμενεργάτης, να είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς ποδοσφαιριστές της ομάδας του Αμβούργου από τη δεκαετία του 1920 έως τη δεκαετία του 1940. Το 1953 ο Ζέελερ έγινε μέλος της ομάδας ανδρών του Αμβούργου, στην οποία αγωνίστηκε μέχρι το 1972. Από τον Ιούλιο του 1954 ήταν βασικός στην ομάδα που έπαιζε στην Ομπερλίγκα Νορντ.[4][5] Τα ποσοστά ευστοχίας του ήταν εξαιρετικά και ήταν κορυφαίος σκόρερ στο πρωτάθλημα έξι φορές (1956: 32 γκολ, 1957: 31 γκολ, 1959: 29 γκολ, 1960: 36 γκολ, 1961: 29 γκολ, 1962: 28 γκολ), κερδίζοντας τη φήμη ως του καλύτερου επιθετικού στη χώρα.[6] Ήταν γρήγορος, δυνατός, ικανός και με τα δύο πόδια από κοντά ή μακριά, με ιδιαίτερη αίσθηση του γκολ κατορθώνοντας να σκοράρει απρόβλεπτα, έχοντας ευχέρεια δράσης ακόμα και με το κεφάλι, παρά το ύψος του.[7] Αντιπροσώπευε τα παραδοσιακά δυνατά σημεία του γερμανικού ποδοσφαίρου: δύναμη, υψηλό ηθικό, αφοσίωση και αδάμαστη θέληση για νίκη.[5]
Ο σύλλογος κυριάρχησε στην περιφερειακή του ένωση και από το 1955 έως το 1963 ήταν εννέα φορές στη σειρά πρωταθλητές της Βόρειας Γερμανίας. Το 1957 και το 1958 ο ίδιος και η ομάδα του ήταν στον τελικό στο εθνικό πρωτάθλημα, αλλά χωρίς επιτυχία. Στο τέλος της αγωνιστικής περιόδου του 1959–60, το Αμβούργο έφτασε και πάλι στον τελικό του γερμανικού πρωταθλήματος όταν συναντήθηκε με την Κολωνία. Μετά από δύο γκολ από τον Ζέελερ, η ομάδα κατέκτησε ένα πρωτάθλημα (1960), ενώ αργότερα προστέθηκε και ένα Κύπελλο Γερμανίας (1963).[8] Στη νίκη με 3–0 στον τελικό επί της Μπορούσια Ντόρτμουντ, σημείωσε όλα τα γκολ, καθιστώντας τον τον πρώτο παίκτη που πέτυχε χατ τρικ στον τελικό του κυπέλλου.[6] Την χρονιά του 1960 ψηφίστηκε για πρώτη φορά Δυτικογερμανός ποδοσφαιριστής της χρονιάς, ήταν τρίτος στην ψηφοφορία της Χρυσής Μπάλας[9] και θεωρήθηκε ευρέως ως ένας από τους καλύτερους κεντρικούς επιθετικούς στον κόσμο.[10] Το 1964 αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της πρώτης Μπουντεσλίγκα με 30 γκολ,[11] ενώ συνολικά ήταν κορυφαίος σκόρερ στη Δυτική Γερμανία 7 χρονιές. Το 1968 ήταν αρχηγός της ομάδας του Αμβούργου που έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης, σημειώνοντας οκτώ γκολ στην πορεία, αν και η Μίλαν κέρδισε τον τελικό.[1] Με την ομάδα του Αμβούργου σημείωσε 445 γκολ πρωταθλήματος[12][13] και 507 τέρματα σε 587 επίσημους αγώνες.[14] Το 1978 επανήλθε στην ενεργό δράση για να παίξει ένα παιχνίδι με τη φανέλα της Κορκ Σέλτικ, στο οποίο πέτυχε δύο γκολ.[15]
Στην εθνική ομάδα της Δυτικής Γερμανίας αγωνίστηκε από το 1954 ως το 1970 έχοντας 72 συμμετοχές και 43 τέρματα.[16] Έκανε το ντεμπούτο του στην Εθνική απέναντι στη Γαλλία τον Οκτώβριο του 1954, στα 17 του, λίγους μήνες αργότερα μετά τον άθλο των συμπατριωτών του, που είχαν κατακτήσει στο αγώνα που έμεινε γνωστός ως «Θαύμα της Βέρνης», απέναντι στη θεωρητικά ανώτερη Ουγγαρία, τον πρώτο τους παγκόσμιο τίτλο. Έλαβε μέρος στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1958, του 1962, του 1966 και του 1970[17] ήταν αρχηγός στα δύο τελευταία και σκόραρε σε όλες τις διοργανώσεις.[10][18] Η επέμβαση στον Αχίλλειο τένοντα το 1965 τον έθεσε εκτός δραστηριότητας για ένα χρόνο, αλλά τον Σεπτέμβριο του 1965 επέστρεψε στην ομάδα της Δυτικής Γερμανίας σε ένα κρίσιμο αγώνα για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου με αντίπαλο τη Σουηδία στη Στοκχόλμη. Σκόραρε, και οι Γερμανοί κέρδισα 2–1, πηγαίνοντας στην τελική φάση.[1] Έφτασε μέχρι τον τελικό το 1966, πραγματοποιώντας εξαιρετικές εμφανίσεις. Πέτυχε δύο γκολ απέναντι στην Ισπανία στην πρώτη φάση και με αντίπαλο την Ουρουγουάη στα προημιτελικά. Επίσης, έδωσε και τέσσερις τελικές πάσες συνολικά, βοηθώντας τους συμπαίκτες του σε τελικές προσπάθειες.[19][20]
Το 1968 αποχώρησε από την εθνική, η Δυτική Γερμανία απέτυχε να προκριθεί στην τελική φάση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 1968 αλλά η πρόκληση του Παγκοσμίου Κυπέλλου στο Μεξικό τον επανέφερε στην ομάδα. Ο Ζέελερ αγωνίστηκε μακριά από την περιοχή ως δεύτερος επιθετικός με τον Γκερντ Μίλερ στη θέση του κεντρικού επιθετικού.[7][21] Ήδη στον πρώτο αγώνα με αντίπαλο το Μαρόκο (3 Ιουνίου 1970, 2–1) και με διαφορά λεπτών από τον Πελέ, ο Ζέελερ έγινε ο πρώτος ποδοσφαιριστής που σκόραρε σε τέταρτη διοργάνωση.[18][22] Στον προημιτελικό με την Αγγλία η Δυτική Γερμανία έκανε μεγάλη ανατροπή, παίρνοντας παράλληλα εκδίκηση για τον τελικό του 1966, τέσσερα χρόνια πριν. Από 0–2 σε 3–2 και ο Ζέελερ πέτυχε το γκολ της ισοφάρισης στο τέλος του αγώνα με την αξιομνημόνευτη κεφαλιά με το πίσω μέρος του κεφαλιού, χωρίς να βλέπει το τέρμα. Έκανε όμως, μεγάλη εμφάνιση και στον ημιτελικό απέναντι στην Ιταλία, σε έναν αγώνα που έχει μείνει στην ιστορία ως το «αγώνας του αιώνα». Σημείωσε τρία γκολ στη διοργάνωση και κατέκτησε την τρίτη θέση με την ομάδα.[19][23][24] Συνολικά συμμετείχε σε 21 αγώνες της κορυφαίος διοργάνωσης (επίδοση ρεκόρ για την εποχή[25][26]) και σημείωσε 9 τέρματα.[27] Στη διοργάνωση του Μεξικού κατέρριψε και το ρεκόρ διεθνών συμμετοχών με την εθνική της Δυτικής Γερμανίας με την 72η εμφάνισή του. Ορίστηκε ως ο δεύτερος επίτιμος αρχηγός της εθνικής μετά τον Φριτς Βάλτερ.[28]
Στις 23 Οκτωβρίου 1963 συμμετείχε ως μέλος της Μικτής Κόσμου στον αγώνα εναντίον της Εθνικής Αγγλίας για τον εορτασμό των 100 χρόνων της αγγλικής ποδοσφαιρικής ιστορίας μαζί με τους Αλφρέδο Ντι Στέφανο, Φέρεντς Πούσκας, Λεβ Γιασίν, Εουσέμπιο, Ρεϊμόν Κοπά,Φρανσίσκο Χέντο, Γιόζεφ Μάζοπουστ, Ντζάλμα Σάντος, Ντένις Λόου κα.[29] Επίσης συμμετείχε στη Μικτής Ευρώπης στον αγώνα προς τιμή του Στάνλεϊ Μάθιους στις 28 Απριλίου 1965.[30] Συνολικά σημείωσε 586 τέρματα σε 688 επίσημους αγώνες,[31] ενώ το γενικό σύνολο της καριέρας του με τα φιλικά είναι τουλάχιστον 808 γκολ.
Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση ασχολήθηκε με επιχειρήσεις. Το 1995 έγινε πρόεδρος του Αμβούργου αλλά παραιτήθηκε δυόμισι χρόνια αργότερα λόγω οικονομικού σκανδάλου, για το οποίο ανέλαβε την ευθύνη.[32] Ο Ζέελερ, ωστόσο, δεν είχε κάποια εμπλοκή στις παρατυπίες. Το 2013 του προσφέρθηκε ο τίτλος του επίτιμου προέδρου της ομάδας του Αμβούργου αλλά αυτός αρνήθηκε.[4]
To 2004 εισήχθη στο FIFA 100, αναγνωρισμένος ως ένας από τους 125 καλύτερους εν ζωή ποδοσφαιριστές όλων των εποχών.[33] Αποτελούσε πάντα πρότυπο, εντός και εκτός γηπέδου, και σε όλη του τη ζωή βραβεύτηκε με πολυάριθμες διακρίσεις αλλά και μια μακρά λίστα ποδοσφαιρικών βραβείων. Μεταξύ των πιο εξαιρετικών είναι το Silberne Lorbeerblatt ("ασημένιο φύλλο δάφνης", το υψηλότερο αθλητικό βραβείο στη Γερμανία) και το Bambi. Ήταν επίσης ο πρώτος αθλητής που έλαβε το παράσημο της Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας και ανακηρύχθηκε «Επίτιμος Πολίτης» του Αμβούργου.[4] Απεβίωσε στις 21 Ιουλίου 2022 σε ηλικία 85 ετών.[34]
Αμβούργο
Εθνική Δυτικής Γερμανίας
Ατομικές διακρίσεις
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
