Remove ads
Η Λατινική Αυτοκρατορία ή Λατινική Αυτοκρατορία της Κωνσταντινούπολης ή Ρωμανία[1][2] ήταν το κράτος που δημιουργήθηκε από τους σταυροφόρους της Τέταρτης Σταυροφορίας μετά την πτώση της Βυζαντινής Κωνσταντινούπολης το 1204 και διατηρήθηκε μέχρι το 1261, οπότε η Κωνσταντινούπολη ανακαταλήφθηκε από την Αυτοκρατορία της Νίκαιας.
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Λατινική Αυτοκρατορία | |||
|---|---|---|---|
| 1204–1261 | |||
| |||
 | |||
| Πρωτεύουσα | Κωνσταντινούπολη | ||
| Ίδρυση | 1204 | ||
| Γλώσσες | Παλαιά Γαλλικά | ||
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία | ||
| Πολίτευμα | μοναρχία | ||
 Σχετικά πολυμέσα | |||
| δεδομένα () | |||
Προοριζόταν να γίνει η νόμιμη συνέχεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από τους Δυτικούς. Μοίρασαν τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία μεταξύ τους και θα ακολουθούσαν το Βυζαντινό τυπικό των αυτοκρατόρων ώστε να δείξουν στους ντόπιους ότι τίποτα δεν άλλαζε. Οι Βενετοί θα αποκτούσαν τα ⅜ της επικράτειας. Πρώτος Λατίνος αυτοκράτορας εκλέχτηκε ο Βαλδουίνος της Φλάνδρας. Νέα κράτη υποτελή στον Λατίνο αυτοκράτορα δημιουργούνταν, το Βασίλειο της Θεσσαλονίκης, το Δουκάτο των Αθηνών και το Πριγκιπάτο της Αχαΐας. Η Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης υποτάχθηκε στην εξουσία του Πάπα της Ρώμης και ένας Λατίνος Πατριάρχης εκλέχτηκε στην Κωνσταντινούπολη. Το νέο κρατικό μόρφωμα θα διευκόλυνε τις επιχειρήσεις των σταυροφόρων και δεν θα ακολουθούσε πολιτική που θα πήγαινε ενάντια στα συμφέροντα των Δυτικών, όπως είχε συμβεί αρκετές φορές στο παρελθόν.
Οι ελπίδες που δημιουργήθηκαν, όμως, αποδείχθηκαν φρούδες πολύ σύντομα. Τα εδάφη της αυτοκρατορίας για να μοιρασθούν έπρεπε να κατακτηθούν πρώτα. Η αντίδραση των ντόπιων ήταν περιορισμένη αλλά όχι ανύπαρκτη. Η σύγκρουση με τη Βουλγαρία και τα κράτη που ίδρυσαν οι ίδιοι οι Βυζαντινοί (Δεσποτάτο της Ηπείρου, Αυτοκρατορία της Νίκαιας), η έλλειψη πόρων και ενισχύσεων, η περιστασιακή και πολλές φορές ανύπαρκτη υποστήριξη από τη Δύση ήταν οι αιτίες που οδήγησαν στην κατάλυση της Λατινικής Αυτοκρατορίας το 1261 με την ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης από την Αυτοκρατορία της Νίκαιας.
Remove ads
- 1204-1205 Βαλδουίνος Α΄ της Φλάνδρας
- 1206-1216 Ερρίκος της Φλάνδρας
- 1217 Πέτρος του Κουρτεναί σύζυγος της Γιολάντας της Φλάνδρας
- 1217-1219 Γιολάντα της Φλάνδρας αντιβασίλισσα κατά της ενηλικίωση του υιού της
- 1221-1228 Ροβέρτος του Κουρτεναί
- 1228-1261 Βαλδουίνος Β΄ του Κουρτεναί, υπό την επιτροπεία του Ιωάννη του Μπριέν το διάστημα 1229-1237
| Βαλδουίνος Η΄ κόμης της Φλάνδρας, Ε΄ κόμης του Αινώ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Βαλδουίνος Θ΄ κόμης της Φλάνδρας, ΣΤ΄ κόμης του Αινώ, Α΄ Λατίνος αυτοκράτορας της Κωνσταντινούπολης (1204-05) | Ερρίκος της Φλάνδρας Λατίνος αυτοκράτορας της Κωνσταντινούπολης (1206-16) | Γιολάντα της Φλάνδρας αντιβασίλισσα (1217-19) | Πέτρος των Καπετιδών-Κουρτεναί | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ροβέρτος των Κουρτεναί Λατίνος αυτοκράτορας της Κωνσταντινούπολης (1221-28) | Βαλδουίνος Β΄ των Κουρτεναί Λατίνος αυτοκράτορας της Κωνσταντινούπολης (1228-61) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Remove ads
Μετά την κατάλυση της Αυτοκρατορίας το 1261, ο τίτλος συνέχισε να υφίσταται «στην εξορία» και να διεκδικείται από μια σειρά τιτουλάριων αυτοκρατόρων:
- 1261-1273 Βαλδουίνος Β΄
- 1273-1283 Φίλιππος Α΄
- 1283-1308 Αικατερίνη Α΄, μαζί με τον σύζυγό της Κάρολο Βαλουά από το 1301
- 1308-1346 Αικατερίνη Β΄, μαζί με τον σύζυγό της Φίλιππο του Τάραντα (Φίλιππος Β΄) το διάστημα 1313-1332
- 1346-1364 Ροβέρτος Β΄
- 1364-1373 Φίλιππος Γ΄
- 1373-1383 Ιάκωβος των Μπω
Ο Ιάκωβος κληροδότησε τους τίτλους του στον δούκα Λουδοβίκο Α΄ του Ανζού, αλλά ο Λουδοβίκος και οι απόγονοί του δεν τους χρησιμοποίησαν ποτέ.
Remove ads
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Remove ads