δήμος της Ιταλίας From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Λαμετσία Τέρμε (Lamezia Terme, ιταλική προφορά: laˈmɛttsja ˈtɛrme), κοινώς ονομαζόμενη Λαμετσία, είναι ιταλική πόλη και δήμος 70.452 κατοίκων (2013), στην επαρχία Καταντζάρο στην περιοχή της Καλαβρίας.
Λαμετσία Τέρμε | |
---|---|
38°58′0″N 16°18′0″E | |
Χώρα | Ιταλία |
Διοικητική υπαγωγή | Επαρχία του Καταντζάρο |
Έκταση | 162,43 km²[1] |
Υψόμετρο | 216 μέτρα |
Πληθυσμός | 67.026 (1 Ιανουαρίου 2023)[2] |
Ταχ. κωδ. | 88046 |
Τηλ. κωδ. | 0968 |
Ζώνη ώρας | UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα) |
Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος |
Σχετικά πολυμέσα | |
Η Λαμετσία βρίσκεται στα ανατολικά σύνορα της παράκτιας πεδιάδας που αποκαλείται πεδιάδα της Αγίας Ευφημίας, η οποία δημιουργήθηκε με την ξήρανση μιας μεγάλης ελώδους περιοχής.
Όμοροι δήμοι είναι οι: Κονφλέντι Κουρίγκα, Φαλέρνα, Φερολέτο Άντικο, Γκιτσερία, Μάιντα, Μαρτιράνο Λομπάρντο, Νοτσέρα Τερινέζε, Πλατάνια, Σαν Πιέτρο α Μάιντα και Σερραστρέττα (Conflenti, Curinga, Falerna, Feroleto Antico, Gizzeria, Maida, Martirano Lombardo, Nocera Terinese, Platania, San Pietro a Maida)
Ο δήμος Λαμετσία Τέρμε δημιουργήθηκε επίσημα στις 4 Ιανουαρίου 1968. Η επικράτειά του περιλαμβάνει τους πρώην δήμους Νικάστρο (Nicastro), Σαμπιάζε (Sambiase) και Σαντ' Εουφέμια Λαμετσία (Sant'Eufemia Lamezia).
Οι απαρχές του Νικάστρο ανάγονται στον 9ο αιώνα, όταν η Καλαβρία ήταν μέρος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, όταν δημιουργήθηκε φρούριο που ονομάατηκε "Neo Castrum" ("Νέο Κάστρο"). Ένα μεγάλο αβαείο των Βενεδικτίνων, η Αγία Ευφημία, ιδρύθηκε εδώ το 1062 από τον Νορμανδό κόμη Ροβέρτο Γυισκάρδο. Ήταν για πολύ καιρό φέουδο της οικογένειας Καρατσιόλο και, αργότερα, των Ντ' Ακουίνο .Η πόλη σχεδόν καταστράφηκε μετά από σεισμό το 1638 (σκοτώθηκαν περισσότεροι από 100 κάτοικοι) και το αβαείο μετατράπηκε σε ερείπιο. Το κάστρο, που χτίστηκε από τους Νορμανδούς και διευρύνθηκε από τον αυτοκράτορα Φρειδερίκο Β' και τους βασιλείς της δυναστείας των Ανγκεβίνων, κατέρρευσε. Ακολούθησαν πλημμύρες και ένας ακόμη σεισμός τον 18ο αιώνα.
Μέχρι τον 18ο αιώνα, στο Νικάστρο και τα περίχωρά του η σηροτροφία ήταν πολύ διαδεδομένη και ευημερούσα δραστηριότητα, τόσο που παράγονταν πέντε χιλιάδες λίβρες ακατέργαστο μετάξι κάθε χρόνο. [3] Σύμφωνα με τον ιστορικό Τζουζέππε Μαρία Γκαλάντι (Giuseppe Maria Galanti), στα τέλη του 18ου αιώνα εξακολουθούσε να ασκείται η σηροτροφία παράλληλα με την καλλιέργεια της μουριάς για την εκτροφή μεταξοσκωλήκων, ωστόσο σημειώθηκε αξιοσημείωτη πτώση στην παραγωγή. [4]
Το Νικάστρο γνώρισε το υψηλότερο ποσοστό μετανάστευσης κατά τα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα (περίπου 8.000 πολίτες), καθώς και μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο .
Τα λουτρά του Σαμπιάζε αναφέρονται στο ρωμαϊκό αρχαίο Χάρτη του Πόιτινγκερ, υποδεικνύοντας ότι το χωριό ήταν σημαντικός προορισμός της εποχής. Μια έκδοση βιβλιοθήκης του χάρτη φυλάσσεται στη βιβλιοθήκη της πόλης Λαμετσία Τέρμε στο ιστορικό και εξειδικευμένο τμήμα της, το Casa del Libro Antico (Οίκος του Αρχαίου Βιβλίου) .
Τα ιαματικά λουτρά του Σαμπιάζε ήταν μεγάλο και διάσημο μέρος άνεσης και ξεκούρασης για ταξιδιώτες, στρατιώτες και αγγελιαφόρους. Στην αρχαιότητα ονομάζονταν «Aque Ange». Οι Ρωμαίοι γνώριζαν το Σαμπιάζε με το όνομα Turres, ή «πύργοι», από τους δύο πύργους παρατήρησης που βρίσκονταν εκεί.
Όμως το Σαμπιάζε υπήρχε ήδη κατά την αρχαία ελληνική περίοδο, πρώτα με το όνομα Μελέα (Melea, εδώ τοποθετούνται στην πραγματικότητα τα αρχαία της όρια), και στη συνέχεια Τερίνα (από την οποία έχουν βρεθεί πολλά νομίσματα ξανά στο τμήμα "Acquafredda" και επίσης ο "Θησαυρός Sant'Eufemia" που φυλάσσεται στο Βρετανικό Μουσείο ). [5] Με την πτώση της αρχαίας ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, το Τούρρες εγκαταλείφθηκε και καταστράφηκε από τους Οστρογότθους .
Βυζαντινοί μοναχοί που διέφυγαν στην Καλαβρία από τη Σικελία τον 7ο αιώνα βοήθησαν το Σαμπιάζε να γίνει εξαγωγέας αγροτικών προϊόντων. Οι μοναχοί έχτισαν πολυάριθμα μοναστήρια, συμπεριλαμβανομένου του St. Blase, από το οποίο προήλθε το όνομα της πόλης, και δίδαξαν στους αγρότες ανάγνωση και γραφή. Ανέπτυξαν συμμαχίες με μεγάλες βυζαντινές πόλεις στον Τάραντα, τη Νάπολη και τη Γαέτα της Ιταλίας και την Ελλάδα και την Τουρκία . Χάρη στη δουλειά τους, το Σαμπιάζε κατάφερε να εξαγάγει τα δικά της προϊόντα, συμπεριλαμβανομένων ελιών, σταφυλιών, καλαμποκιού και σίτου σε ολόκληρη την αυτοκρατορία. Δημιούργησαν πολυάριθμα ορθόδοξα μοναστήρια και εκκλησίες, όπως οι Άγιοι Σαράντα Μάρτυρες, η Αγία Σοφία και ο Άγιος Κωνσταντίνος, σημαντικά κέντρα πολιτισμού συγκρίσιμα με τα μεγάλα ευρωπαϊκά δικαστήρια. Μέχρι τον 10ο αιώνα, το Σαμπιάζε είχε πολλές εκκλησίες, από τις οποίες σήμερα έχουν απομείνει μόνο πέντε.
Ο Νορμανδός τυχοδιώκτης Ροβέρτος Γυισκάρδος και ο αδελφός του, Ρογήρος Α΄ της Σικελίας, σταμάτησαν στα ιαματικά λουτρά μαζί με την ομάδα των στρατιωτών τους κατά τη διάρκεια της δύσκολης προσπάθειας να κατακτήσουν την Καλαβρία.
Μετά την κατάκτηση της Καλαβρίας και της Σικελίας από τους Νορμανδούς, το Σαμπιάζε έγινε το σπίτι ενός σημαντικού και διάσημου νορμανδικού πανεπιστημίου και ήταν μεταξύ των προτιμώμενων θέσεων των Νορμανδών ηγεμόνων όπως οι Γυισκάρδοι, ο βασιλιάς Φρειδερίκος Β' και ο Μανφρέδος, βασιλιάς της Σικελίας, οι οποίοι επίσης ενίσχυσαν τη δύναμη του μερικά αβαεία του Σαμπιάζε , όπως ο Άγιος Κωνσταντίνος.
Με το βασίλειο της Αραγονίας, το Σαμπιάζε ενίσχυσε τη δική του επιρροή στην κεντρική κυβέρνηση της Νάπολης. Πολλοί φοιτητές του αρχαίου πανεπιστημίου απέκτησαν σημαντικές αυλικές θέσεις ως μαθηματικοί, αστρονόμοι και επιμελητές.
Το Σαμπιάζε κατείχε πολύ σημαντική θέση στην ισπανική και στην ιταλική οικονομία.
Κύριο σημείο ήταν η προσήλωση και το μερίδιο του Σαμπιάζε στους ιταλικούς πολέμους της Ανεξαρτησίας.
Σημαντικές προσωπικότητες που γεννήθηκαν στο Σαμπιάζε περιλαμβάνουν τον πολιτικό Τζοβάννι Νικοτέρα, τον φιλόσοφο Φραντσέσκο Φιορεντίνο και τον ποιητή Φράνκο Κοστάμπιλε .
Η σημερινή Αγία Ευφημία Λαμετσία αντιστοιχεί στην τοποθεσία της αρχαίας πόλης. Ο αρχαιότερος οικισμός ήταν η ελληνική πόλη Τερίνα, τα ερείπια της οποίας ανασκάφηκαν το 1997. Η πόλη Τερίνα συνδέεται με τον μύθο της Λιγείας, μιας από τις τρεις Σειρήνες της Οδύσσειας του Ομήρου . [6] Έχουν βρεθεί αρχαία νομίσματα, [7] στα οποία είναι αποτυπωμένο το πρόσωπο της Λιγείας, σε άλλα κάθεται σε μια πέτρα, ενώ παίζει με μπάλα και σε άλλα εμφανίζεται να γεμίζει έναν αμφορέα με νερό, που βγαίνει από το στόμα ενός λιονταριού.
Άλλες μαρτυρίες για την παρουσία αρχαίου οικισμού στην περιοχή Αγία Ευφημία χρονολογούνται από το 1865, όταν βρέθηκαν κατά τύχην ένα χρυσό διάδημα και ένας θησαυρός κοσμημάτων του 4ου αιώνα π.Χ. Στα τέλη του ίδιου αιώνα, πωλήθηκε στο Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου, όπου σώζεται μέχρι σήμερα. [8]
Η Αγία ΕυφημίαΛαμετσία (σήμερα Αγία Ευφημία Βέτερε) δημιουργήθηκε σε έναν λόφο λίγο μετά τον σεισμό του 1638. Η σημερινή συνοικία κτίστηκε κατά τη φασιστική περιοδο μετά την αποξήρανση μιας ελώδους περιοχής.
Το Λαμετσία Τέρμε έχει βαθιά ριζωμένη γεωργική παράδοση, γνωστή για την παραγωγή διαφορετικών ποικιλιών τυπικών μεσογειακών καλλιεργειών. Τα πιο συνηθισμένα παραγόμενα προϊόντα είναι:
Η βιομηχανική περιοχή "Papa Benedetto XVI" καλύπτει έκταση περίπου 1.100 εκταρίων και είναι η μεγαλύτερη του Νότου μετά από αυτήν στο Μπανιόλι. Η τυπική βιομηχανία παράγει τοπικά κεραμικά από κόκκινο πηλό . [9]
Η κεντρική τοποθεσία του Λαμετσία Τέρμε στην Καλαβρία το έχει καταστήσει τον κύριο συγκοινωνιακό κόμβο της περιοχής. Η πόλη βρίσκεται δίπλα στον αυτοκινητόδρομο A2 Σαλέρνο - Ρέτζο Καλάμπρια, και ο αυτοκινητόδρομος 288 οδηγεί από τη Λαμετσία Τέρμε στο Καταντζάρο.
Ο κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός, στην κύρια γραμμή που οδηγεί από το Ρέτζο στη Νάπολη, είναι σημαντικός τερματικός σταθμός για τη διακίνηση εμπορευμάτων. Οι δευτερεύοντες κλάδοι συνδέονται με το Καταντζάρο και τον Κρότωνα.
Το Λαμετσία Τέρμε είναι η θέση του διεθνούς αεροδρομίου Λαμετσία Τέρμε, που κατασκευάστηκε το 1976. Το αεροδρόμιο έχει εθνικές και διεθνείς συνδέσεις.