Τεΐας

Ο Τεΐας (Teia, ... - 553) ήταν ο τελευταίος Οστρογότθος βασιλιάς στην Ιταλικής' χερσονήσου. Ο Τεΐας οδήγησε τα στρατεύματα των Οστρογότθων στην Μάχη των Βουσταγαλλώρων στην οποία πολλοί Οστρογότθοι σφαγιάστηκαν, αργότερα (553) έπεσε και ο ίδιος στην "Μάχη του όρους Λακτάριους" κοντά στην Νάπολη. Οι αρχαιολογικές έρευνες πιστοποίησαν την βασιλεία του με νομίσματα που βρέθηκαν στην Ναρβωνική Γαλατία. Ο Τεΐας ήταν στρατιωτικός αξιωματούχος του κορυφαίου βασιλιά των Οστρογότθων Τωτίλα, ο στρατός τον επέλεξε διάδοχο αφού τον ανύψωσε πάνω από μια ασπίδα μετά την μάχη των Βουσταγαλλώρων τον Ιούλιο του 552 όπου έπεσε ο Τωτίλας.^[3] Μετά την καταστροφική μάχη ο Τεΐας κατόρθωσε να συγκεντρώσει τα στρατεύματα των Οστρογότθων που είχαν διασωθεί.^[4]

Τεΐας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	6ος αιώνας
Θάνατος	30  Οκτωβρίου 552[1] Nuceria
Αιτία θανάτου	θάνατος στη μάχη
Χώρα πολιτογράφησης	Οστρογοτθικό Βασίλειο
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
Αδέλφια	Aligern
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχες	Μάχη των Βουσταγαλλώρων
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Βασιλιάς της Ιταλίας (Ιουλίου 552 – Οκτώβριος 552) Βασιλιάς των Οστρογότθων (551–552)[2]
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Βασιλεύς των Οστρογότθων

Σίλικα του βασιλέως Τεΐα

Ο Τεΐας ήθελε να εκδικηθεί τους Ρωμαίους για τους Οστρογότθους που σκοτώθηκαν, διέταξε την εκτέλεση όλων των Ρωμαίων Γερουσιαστών στην Ιταλική Καμπανία, ανάμεσα τους και ο Φλάβιος Μάξιμος που είχε εξοριστεί από τον ίδιο τον Βελισάριο. Ο Τεΐας διέταξε κατόπιν την σφαγή 300 παιδιών Ρωμαίων τα οποία ο Τωτίλας διατηρούσε ως ομήρους.^[5] Μετά τις εκδικητικές σφαγές ο Τεΐας μετέβη στην Παβία, ανακηρύχτηκε βασιλιάς αφού πήρε όλους τους διαθέσιμους θησαυρούς, μαζί του προχώρησαν σε συμφωνία οι Φράγκοι.^[6] Στον δρόμο του για την νότια Ιταλία συγκέντρωσε μια σειρά από εξέχοντες αξιωματικούς που είχαν υπηρετήσει τον Τωτίλα όπως ο Σκιπούαρ, ο Γουνδούλφ, ο Γίβαλ και ο Ράνναρις. Ο στρατός του ήταν έτοιμος να αντιμετωπίσει τον ανανεωμένο Βυζαντινό στρατό υπό την νέα ηγεσία του γηραιού στρατηγού Ναρσή στις αρχές του 553 στην "μάχη του όρους Λακτάριους".^[6] Ο ιστορικός Γκαι Χάλσαλ έγραψε ότι η μάχη πραγματοποιήθηκε στις πλαγιές του Βεζούβιου σε μια "κατακλυσμιαία αναμέτρηση".^[7]

Ο στρατός των Οστρογότθων συνετρίβη και ο ίδιος ο Τεΐας έπεσε στο πεδίο της μάχης, o αδελφός του Αλιγέρνος παραδόθηκε.^[8] Την κεφαλή του χρησιμοποίησαν οι Ρωμαίοι για να παρελάσουν γύρω από το πεδίο της μάχης και όπως αφηγείται ο Πίτερ Χέδερ "οι Γότθοι συνέχιζαν να πολεμούν με πάθος το βράδυ και όλη την επόμενη μέρα".^[9] Οι υπόλοιποι αρχηγοί των Γότθων όπως ο Σκιπούαρ και ο Γίβαλ έπεσαν επίσης στην μάχη, οι υπόλοιποι Γότθοι που επέζησαν εκλιπαρούσαν για ανακωχή.^[10] Ο Γουνδούλφ και ο Ράνναρις κατόρθωσαν να δραπετεύσουν, ο Ράνναρις διαπραγματεύτηκε με τον Ναρσή τους όρους της ειρήνης αλλά δεν συμφώνησαν. Με την λήξη της συνάντησης ο Ράνναρις πυροβόλησε τον Ναρσή, οι σωματοφύλακες του Ναρσή του επιτέθηκαν και τον τραυμάτισαν θανάσιμα, πέθανε δύο μέρες αργότερα.^[11] Η Βασιλεία των Οστρογότθων στην Ιταλία έληξε οριστικά, μέχρι την επόμενη χρονιά (554) έπεσαν στην αφάνεια και αφομοιώθηκαν με τον υπόλοιπο Ιταλικό πληθυσμό.^[12] Η τελευταία επιβεβαιωμένη ανταρσία τους ήταν από τον ευγενή Γουιδίνο στη βόρεια Ιταλία στα τέλη της δεκαετίας του 550.

Παραπομπές

1. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 138600716. Ανακτήθηκε στις 17  Οκτωβρίου 2015.
2. Felix Dahn: «Teja» (Γερμανικά) 1894. σελ. 535–537.
3. Norwich 2001, σσ. 91–92
4. Heather 2018, σ. 267
5. Geary 2002, σ. 113
6. Wolfram 1997, σ. 238
7. Halsall 2007, σ. 505
8. Wolfram 1997, σ. 247
9. Heather 2018, σ. 268
10. Heather 2018, σ. 165
11. Martindale 1992, σ. 1076
12. Burns 1991, σ. 215

Πηγές

• John Julius Norwich. Bisanzio - Splendore e decadenza di un Impero. σελ. 91–92 (Ιταλικά)
• Burns, Thomas (1991). A History of the Ostrogoths. Bloomington; Indianapolis: Indiana University Press.
• Geary, Patrick J. (2002). The Myth of Nations: The Medieval Origins of Europe. Princeton, NJ: Princeton University Press.
• Halsall, Guy (2007). Barbarian Migrations and the Roman West, 376–568. Cambridge and New York: Cambridge University Press.
• Heather, Peter (2013). The Restoration of Rome: Barbarian Popes and Imperial Pretenders. Oxford and New York: Oxford University Press.
• Heather, Peter (2018). Rome Resurgent: War and Empire in the Age of Justinian. Oxford and New York: Oxford University Press.
• Martindale, John R., ed. (1992). The Prosopography of the Later Roman Empire: Volume III, AD 527–641. Cambridge: Cambridge University Press.
• Wolfram, Herwig (1988). History of the Goths. Berkeley and Los Angeles: University of California Press.
• Wolfram, Herwig (1997). The Roman Empire and its Germanic Peoples. Berkeley and Los Angeles: University of California Press.

Βασιλικοί τίτλοι
Προκάτοχος Τωτίλας	Βασιλιάς των Οστρογότθων 552 - 553	Διάδοχος Βυζαντινή ανακατάκτηση Ιουστινιανός Α'