δημοψήφισμα της 23ης Ιουνίου 2016 From Wikipedia, the free encyclopedia
Στις 23 Ιουνίου 2016 διεξήχθη δημοψήφισμα στο Ηνωμένο Βασίλειο για την παραμονή της χώρας ή την αποχώρησή της από την Ευρωπαϊκή Ένωση.[1] Η συμμετοχή της Βρετανίας στην Ένωση ήταν αμφιλεγόμενο ζήτημα ήδη από την ένταξή της, το 1973.
| Βρετανικό δημοψήφισμα για την παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση | ||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Να παραμείνει το Ηνωμένο Βασίλειο ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση; | ||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||
Πριν από τις γενικές εκλογές του 2015, ο πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον είχε δεσμευθεί πως εάν εκλεγεί θα διεξάγει δημοψήφισμα που θα κρίνει την παραμονή ή όχι του Ηνωμένου Βασιλείου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η επανεκλογή της κυβέρνησης Κάμερον με απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή έδωσε τη δυνατότητα να προχωρήσει η διεξαγωγή δημοψηφίσματος, αφού πρώτα η κυβέρνηση διαπραγματεύτηκε ευνοϊκότερους για τη χώρα όρους παραμονής στην Ε.Ε.
Η διαπραγμάτευση αυτή τέλειωσε το βράδυ της 19ης Φεβρουαρίου 2016 και την επόμενη μέρα ανακοινώθηκε η διεξαγωγή του δημοψηφίσματος για τις 23 Ιουνίου.
Το αναθεωρημένο καθεστώς συμμετοχής της Βρετανίας στην ΕΕ θα ίσχυε στην περίπτωση που οι Βρετανοί υπερψήφιζαν την παραμονή στο δημοψήφισμα. Τα κύρια σημεία του νέου αυτού καθεστώτος ήταν τέσσερα:[2]
Τα περισσότερα πολιτικά κόμματα έκαναν καμπάνια υπέρ της παραμονής στην ΕΕ, όπως οι Εργατικοί, οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες, οι Πράσινοι και το Σκωτικό Εθνικό Κόμμα.
Αντιθέτως, υπέρ της αποχώρησης αγωνίστηκε κυρίως το Κόμμα Ανεξαρτησίας και κάποια μικρότερα κόμματα.
Το Συντηρητικό Κόμμα κράτησε ουδετερότητα, επισήμως, ωστόσο ο Ντέιβιντ Κάμερον έκανε εκστρατεία υπέρ της παραμονής. Τα στελέχη και τα μέλη της Κυβέρνησης και του Κόμματος ήταν έντονα διχασμένα. Για παράδειγμα, τα περισσότερα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου, όπως ο υπουργός Οικονομικών Τζορτζ Όσμπορν, η υπουργός Εσωτερικών Τερέζα Μέι και ο υπουργός Εξωτερικών Φίλιπ Χάμοντ, έκαναν καμπάνια υπέρ της παραμονής στην ΕΕ. Αντιθέτως, έξι μέλη της κυβέρνησης τάχθηκαν υπέρ της αποχώρησης, συμπεριλαμβανομένων των υπουργών Δικαιοσύνης Μάικλ Γκόουβ και Εργασίας Ίαν Ντάνκαν Σμιθ.[3] Επίσης, ο πρώην δήμαρχος του Λονδίνου Μπόρις Τζόνσον έκανε καμπάνια υπέρ της αποχώρησης.[4]
Επίσης, και από τα κόμματα που επισήμως τάχθηκαν υπέρ της παραμονής στην Ε.Ε, υπήρξαν σημαίνοντα στελέχη που ανακοίνωσαν πως θα κινηθούν αντίθετα από την κομματική γραμμή.
Αναλυτικά τα αποτελέσματα ανά κράτος του Ηνωμενου Βασιλείου έχουν ως εξής[6]:
| Περιοχή | Αποχώρηση | Παραμονή | Ποσοστό συμμετοχής |
|---|---|---|---|
| Αγγλία (με το Γιβραλτάρ) | 15.188.406 (53,4%) | 13.266.996 (46,6%) | 73% |
.svg) Ανατολική Αγγλία | 1.880.367 (56,5%) | 1.448.616 (43,5%) | 75,7% |
.svg) Ανατολικά Μίντλαντς | 1.475.479 (58,9%) | 1.033.036 (41,1%) | 74,2% |
.svg) Βορειοανατολική Αγγλία | 778.103 (58%) | 562.595 (42%) | 69,3% |
.svg) Βορειοδυτική Αγγλία | 1.966.925 (53,7%) | 1.699,020 (46,3%) | 70% |
.svg) Γιορκσάιρ και Χάμπερ | 1.580.937 (57,7%) | 1.158.298 (42,3%) | 70,7% |
.svg) Δυτικά Μίντλαντς | 1.755.687 (59,3%) | 1.207.175 (40,7%) | 72% |
.svg) Λονδίνο | 1.513.232 (40%) | 2.263.519 (60%) | 69,7% |
.svg) Νοτιοανατολική Αγγλία | 778.103 (58%) | 562.595 (42%) | 69,3% |
.svg) Νοτιοδυτική Αγγλία και Γιβραλτάρ | 1.669.711 (52,6%) | 1.503.019 (47,4%) | 76,7% |
.jpg.png) Γιβραλτάρ | 823 (4,1%) | 19.322 (96%) | 83,5% |
.svg) Σκοτία | 1.018.322 (38%) | 1.661.191 (62%) | 67,2% |
.svg) Ουαλία | 854.572 (52,5%) | 772.347 (47,5%) | 71,7% |
.svg) Βόρεια Ιρλανδία | 349.442 (44,2%) | 440.437 (55,8%) | 62,9% |
 Σύνολο | 17.410.742 (51,9%) | 16.141.241 (48,1%) | 72,2% |
Η Έξοδος του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ένωση, συχνά γνωστή ως Brexit (συντομογραφία του British exit, αγγλ. Βρετανική έξοδος, κατ’ αναλογία με το Grexit), θεωρείται πολύ πιθανό να αναζωπυρώσει ένα κύμα ανεξαρτησίας στη Σκωτία, επειδή ψήφισε την παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Υπάρχει προοπτική για πιθανό δεύτερο δημοψήφισμα με ερώτημα την ανεξαρτησία, όπως σε αυτό που έγινε στις 18 Σεπτεμβρίου 2014. Επίσης, ίσως πυροδοτήσει και πιθανότητα για απόσχιση της Βόρειας Ιρλανδίας και ένωσή της με τη Δημοκρατία της Ιρλανδίας, επειδή η Βόρεια Ιρλανδία ψήφισε επίσης την παραμονή στην Ε.Ε.
Η περίοδος πριν το δημοψήφισμα στιγματίστηκε από την δολοφονία της βουλευτού του Εργατικού Κόμματος Τζο Κοξ, στις 16 Ιουνίου, ακριβώς μία εβδομάδα πριν προσέλθουν οι πολίτες στις κάλπες. Κατηγορούμενος είναι ο Τόμας Μέιρ, 52 ετών, ο οποίος φέρεται να φώναξε πριν το συμβάν «Britain First» («Πρώτα η Βρετανία»). Στο επεισόδιο τραυματίστηκε άλλος ένας άνδρας. Όταν ζητήθηκε από τον ύποπτο που συνελήφθη, να πει το όνομά του στο δικαστήριο, εκείνος απάντησε «Θάνατος στους προδότες, ελευθερία για τη Βρετανία»[7]
Εκτός άλλων επιδράσεων που μπορεί να είχε η δολοφονία, είχε ως αποτέλεσμα την αναστολή της προεκλογικής καμπάνιας για τρεις ημέρες[8][9].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
