Τερέζα Μέι

Η Τερέζα Μαίρη Μέι, Λαίδη Μέι (αγγλικά: Theresa Mary May, Lady May, 1 Οκτωβρίου 1956) είναι Βρετανίδα πολιτικός, που υπηρέτησε ως Πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου και ως Ηγέτης του Συντηρητικού Κόμματος, από τον Ιούλιο του 2016 έως τον Ιούλιο του 2019.^[1][2][3]

Η Εντιμότατη Τερέζα Μέι Theresa May ΜΚ, ΜΣ
Πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου
Περίοδος 13 Ιουλίου 2016 – 24 Ιουλίου 2019
Μονάρχης	Ελισάβετ Β΄
Προκάτοχος	Ντέιβιντ Κάμερον
Διάδοχος	Μπόρις Τζόνσον
Ηγέτης του Συντηρητικού Κόμματος
Περίοδος 11 Ιουλίου 2016 – 7 Ιουνίου 2019 Υποκριτική: 7 Ιουνίου 2019 – 23 Ιουλίου 2019
Διάδοχος	Μπόρις Τζόνσον
Υπουργός Εσωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου
Περίοδος 12 Μαΐου 2010 – 13 Ιουλίου 2016
Πρωθυπουργός	Ντέιβιντ Κάμερον
Προκάτοχος	Άλαν Τζόνσον
Διάδοχος	Άμπερ Ραντ
Υπουργός Γυναικών και Ισότητας του Ηνωμένου Βασιλείου
Περίοδος 12 Μαΐου 2010 – 4 Σεπτεμβρίου 2012
Πρωθυπουργός	Ντέιβιντ Κάμερον
Προκάτοχος	Χάριετ Χάρμαν
Διάδοχος	Μαρία Μίλερ
Μέλος της Βουλής των Κοινοτήτων του Ηνωμένου Βασιλείου για την εκλογική περιφέρεια του Μέιντενχεντ
Εν ενεργεία Ανέλαβε καθήκοντα 1 Μαΐου 1997
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση	1 Οκτωβρίου 1956 (1956-10-01) (68 ετών), Ίστμπουρν, Αγγλία, Ηνωμένο Βασίλειο
Εθνότητα	Ηνωμένο Βασίλειο
Υπηκοότητα	Αγγλική
Πολιτικό κόμμα	Συντηρητικό Κόμμα
Σύζυγος	Φίλιπ Μέι
Σπουδές	Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (BA)
Θρήσκευμα	Αγγλικανισμός
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Υπηρετεί ως βουλευτής της Βουλής των Κοινοτήτων του Ηνωμένου Βασιλείου, με το Συντηρητικό Κόμμα, για την εκλογική περιφέρεια του Μέιντενχεντ, από το 1997.^[4]

Υπό την Κυβέρνηση Ι και ΙΙ του Ντέιβιντ Κάμερον, χρημάτισε ως Υπουργός Εσωτερικών (2010-2016) και ως Υπουργός Γυναικών και Ισότητας (2010-2012). Επίσης, έχει διατελέσε στο παρελθόν ως Γενική Διευθύντρια των Υπηρεσιών του Συντηρητικού Κόμματος (2002-2003).^[5]

Βιογραφία

Γεννήθηκε στο Ίστμπουρν του Σάσσεξ της Αγγλίας την 1η Οκτωβρίου 1956.^[6] Αποφοίτησε το Λύκειο του Wheatley Park School στο Όξφορντσαϊρ.^[7] Κατόπιν σπούδασε γεωγραφία στο Κολλέγιο του Σεντ Χιου του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, και έλαβε πτυχίο (BA) το 1977.^[8]

Από το 1977 έως το 1983 εργαζόταν στην Τράπεζα της Αγγλίας και από το 1985 ως το 1997 στον οργανισμό πληρωμών εκκαθαριστικών υπηρεσιών, ενώ υπήρξε και δημοτική σύμβουλος για το Δήμο Μέρτον του Λονδίνου.^[9][10][11]

Μετά από ανεπιτυχείς προσπάθειες να εκλεγεί στην Βουλή των Κοινοτήτων το 1992 και το 1994, κατάφερε να εκλεγεί βουλευτής για το Μέιντενχεντ στις γενικές εκλογές του 1997.^[12][13][14] Κατείχε μια σειρά από ρόλους ως μέλος της αντιπολίτευσης του Ουίλιαμ Χέιγκ, του Ίαν Ντάνκαν Σμιθ, του Μάικλ Χάουαρντ και του Ντέιβιντ Κάμερον.^[15][16] Ήταν Υπουργός Εσωτερικών (Secretary of State for the Home Department) από το 2010 ως την ανάδειξή της στην πρωθυπουργία.

Πολιτική καριέρα

Σκιώδεις Κυβερνήσεις (1997 - 2010)

Μετά από την εκλογή της ως βουλευτής του Μέιντενχεντ το 1997, εισήλθε στη σκιώδη Κυβέρνηση υπό τον ηγέτη των Συντηρητικών Ουίλιαμ Χέιγκ ως Σκιώδης Υφυπουργός για τα σχολεία το 1998. Μια χρονιά αργότερα, προωθήθηκε στη σκιώδη κυβέρνηση του Χέιγκ ως Σκιώδης Υπουργός Παιδείας και Εργασίας.

Κατόπιν των εκλογών του 2001, και της ανάδειξης του Ίαν Ντάνκαν Σμιθ στην ηγεσία των Συντηρητικών, τοποθετήθηκε στη θέση της Σκιώδους Υπουργού Μεταφορών. Μετά από τον ανασχηματισμό του Ιουλίου 2002, έγινε η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος του Συντηρητικού Κόμματος, αναλαμβάνοντας την ευθύνη του οργανωτικού του Συντηρητικού Κόμματος. Ένα χρόνο αργότερα, με την αντικατάσταση του Σμιθ από τον Μάικλ Χάουαρντ στην ηγεσία του Κόμματος, η Μέι επέστρεψε ως υπεύθυνη για τις Μεταφορές. Το 2003, έγινε μόνιμο μέλος του Μυστικού Συμβουλίου του Ηνωμένου Βασιλείου.^[17] Το 2004 έγινε Σκιώδης Υπουργός για την Οικογένεια, ένα πόστο που καταργήθηκε ένα χρόνο αργότερα.

Το 2005, μετά από τις εκλογές του Μάη, ο Χάουαρντ την μετακίνησε στη θέση της Σκιώδους Υπουργού Πολιτισμού, ΜΜΕ και Αθλητισμού. Τον Δεκέμβρη του ίδιου έτους, ο Ντέιβιντ Κάμερον αναδείχθηκε ηγέτης του Συντηρητικού Κόμματος και έδωσε στη Μέι την ευθύνη της Σκιώδους Ηγέτη της Βουλής των Κοινοτήτων (διαμεσολαβήτρια μεταξύ της Σκιώδους Κυβέρνησης και της Προεδρίας της Βουλής των Κοινοτήτων). Το 2009, έγινε Σκιώδης Υπουργός Εργασίας και Συντάξεων ενώ διατηρούσε την ευθύνη της πολιτικής Γυναικών και Ισότητας από τη μεριά της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.

Κυβέρνηση Κάμερον (2010 - 2016)

Μετά από τις Γενικές Εκλογές του 2010, σχηματίστηκε η συγκυβέρνηση Συντηρητικών - Φιλελευθέρων Δημοκρατών, στην οποία η Τερέζα Μέι κλήθηκε να συμμετάσχει ως Υπουργός Εσωτερικών, μια εκ των κορυφαίων κυβερνητικών θέσεων κάτω από τον Πρωθυπουργό και ισότιμη με αυτές των Υπουργών Οικονομικών και Εξωτερικών. Ανέλαβε αρχικά την ευθύνη και της πολιτικής Γυναικών και Ισότητας της Κυβέρνησης. Μετά από τις εκλογές του 2015, σχηματίστηκε η μονοκομματική κυβέρνηση υπό τον Ντέιβιντ Κάμερον στην οποία η Μέι κατάφερε να παραμείνει στην ίδια κυβερνητική θέση ως το τέλος της πρωθυπουργίας Κάμερον στον απόηχο του Δημοψηφίσματος του Ιουνίου του 2016.

Κατά τη εξαετή θητεία της ως Υπουργός Εσωτερικών, η Μέι διεκπαιρέωσε πλήθος σημαντικών κυβερνητικών αποφάσεων. Ενδεικτικά:

• Κατάργηση των Ηλεκτρονικών Ταυτοτήτων λόγω της εκλαμβανόμενης παραβίασης ιδιωτικών ελευθεριών που συνεπάγετο
• Περικοπές στον προϋπολογισμό του Υπουργείου
• Μείωση των μεταναστευτικών ροών από χώρες εκτός ΕΕ (όμως η ενδοευρωπαϊκή μετανάστευση αυξήθηκε σημαντικά)
• Αποφυγή αποδοχής προσφύγων από τη Μέση Ανατολή στο Ηνωμένο Βασίλειο, αντ'αυτού προωθήθηκε η χρηματοδότηση προστατευόμενων κατασκηνώσεων προσφύγων στη Μέση Ανατολή
• Απέλαση του Ιορδανού εξτρεμιστή μουσουλμάνου κληρικού Άμπου Κατάντα, κάτι που δεν είχαν καταφέρει παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειές τους οι προκάτοχοί της

Με την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος για την παραμονή της Βρετανίας στην ΕΕ, η Τερέζα Μέι ακολούθησε την γραμμή του Ντέιβιντ Κάμερον υποστηρίζοντας την ψήφο υπέρ της Παραμονής στην ΕΕ.

Με την νίκη της Αποχώρησης, ο Ντέιβιντ Κάμερον ανακοίνωσε την παραίτησή του από Πρωθυπουργός και Ηγέτης των Συντηρητικών στις 24 Ιουνίου 2016. Η Τερέζα Μέι κατέθεσε υποψηφιότητα για τη διαδοχή του. Έλαβε την στήριξη πλήθους συναδέλφων της και μετά από σειρά διαδοχικών ψηφοφοριών της κοινοβουλευτικής ομάδας των Συντηρητικών προκρίθηκε, μαζί με την Άντρεα Λέντσομ, ως η μια εκ των δύο επικρατέστερων διαδόχων. Λίγες μέρες αργότερα, στις 11 Ιουλίου, με την απόσυρση της μόνης ανθυποψήφιας Λέντσομ από την κούρσα διαδοχής, η Τερέζα Μέι ανακηρύχθηκε πρωθυπουργός, θέση που κατέλαβε την Τετάρτη 13 Ιουλίου 2016.

Πρωθυπουργός (2016 - 2019)

Δείτε επίσης: Κυβέρνηση Τερέζα Μέι

Η Τερέζα Μέι, ανακηρύχθηκε πρωθυπουργός στις 13 Ιουλίου 2016, διαδεχόμενη στον πρωθυπουργικό θώκο του Ηνωμένου Βασιλείου τον Ντέιβιντ Κάμερον, ο οποίος υπέβαλλε επίσημα την παραίτησή του ενώπιον της Βασίλισσας Ελισάβετ Β', την ίδια ημέρα. Είναι η δεύτερη γυναίκα πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασίλειου, μετά την Μάργκαρετ Θάτσερ.

Αναλαμβάνοντας την πρωθυπουργία προχώρησε σε έναν αρκετά σαρωτικό ανασχηματισμό με πλήθος μετακινήσεων υπουργών σε άλλα υπουργεία από αυτά που προηγουμένως υπηρετούσαν, όπως η μετακίνηση του Φίλιπ Χάμοντ από το υπουργείο Εξωτερικών σε αυτό των Οικονομικών, απολύσεις κορυφαίων υπουργών της κυβέρνησης Κάμερον όπως του Τζορτζ Όσμπορν και του Μάικλ Γκόουβ, και τοποθέτηση νέων υπουργών, όπως ο Μπόρις Τζόνσον (υπουργός Εξωτερικών) και ο Ντέιβιντ Ντέιβις (υπουργός Εξόδου από την ΕΕ).

Η κυριότερη απόφαση των πρώτων μηνών της πρωθυπουργίας της, ήταν η έναρξη των διαδικασιών σύστασης διπλωματικής ομάδας που θα διαπραγματευτεί την αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ενιαία Αγορά.

Στις εκλογές της 8ης Ιουνίου 2017 η Τερέζα Μέι επανεξελέγη πρωθυπουργός με το κόμμα των Συντηρητικών με 318 έδρες, αλλά δεν εξασφάλισε την απόλυτη πλειοψηφία και έτσι σχηματίστηκε κυβέρνηση μειοψηφίας. Έλαβε κοινοβουλευτική στήριξη από το Δημοκρατικό Ενωτικό Κόμμα της Βορείου Ιρλανδίας.

Στις 24 Μαΐου 2019 ανακοίνωσε την παραίτηση της από τη θέση της αρχηγού των Συντηρητικών με ημερομηνία αποχώρησης την 7η Ιουνίου, ώστε να επιταχυνθεί η διαδικασία εκλογής του επόμενου πρωθυπουργού.^[18]

Η πρωθυπουργία της χαρακτηρίστηκε από πολιτικούς αντιπάλους, αναλυτές και μεγάλη μερίδα διεθνών ΜΜΕ ως μία από τις χειρότερες όλων των εποχών τόσο στη Βρετανία, αλλά και στο κόσμο, λόγω των χειρισμών της στο Brexit και τις διεθνείς σχέσεις της χώρας μετά το δημοψήφισμα του 2016.^{[19][20][21][22][23]}

Στις 24 Ιουλίου 2019, υπέβαλλε και επίσημα την παραίτησή της στην Βασίλισσα Ελισάβετ Β΄,την διαδέχθηκε στον πρωθυπουργικό θώκο ο Μπόρις Τζόνσον.

Προσωπική ζωή

Η Μέι είναι παντρεμένη με τον Φίλιπ Μέι, διευθυντή επενδυτικών σχέσεων που απασχολείται στην Capital International από τις 6 Σεπτεμβρίου 1980. Πιστεύεται ευρέως ότι η πρώην πρωθυπουργός του Πακιστάν Μπεναζίρ Μπούτο γνώρισε τους δύο, κατά τη διάρκεια των σπουδών τους στην Οξφόρδη. Η Μέι έχει εκφράσει τη λύπη της για το γεγονός ότι εκείνη και ο σύζυγός της δεν μπόρεσαν να αποκτήσουν παιδιά. Οι δυο τους είναι παθιασμένοι περιπατητές και περνούν τακτικά τις διακοπές τους σε πεζοπορία στις Ελβετικές Άλπεις. Η Μέι είναι, επίσης, οπαδός του κρίκετ, με τον Τζόφφρυ Μπόικοτ ως το μεγαλύτερο θαυμαστή της. Της αρέσει ακόμη το μαγείρεμα και έχει δηλώσει ότι κατέχει 100 βιβλία μαγειρικής. Έχει πει ότι και ο Φίλιπ «είναι πολύ καλός μάγειρας».^[24][25]

Η Μέι, που είναι κόρη Αγγλικανού ιερέα, του Χιούμπερτ Μπράζιερ, είναι μέλος της Εκκλησίας της Αγγλίας και παρευρίσκεται τακτικά τις Κυριακές στη θεία λειτουργία. Η ίδια έχει δηλώσει ότι η χριστιανική πίστη «είναι μέρος μου. Είναι μέρος του ποια είμαι και ως εκ τούτου του πώς προσεγγίζω τα πράγματα».^[26][27]

Είναι γνωστή για την αγάπη της προς τη μόδα, και ιδιαίτερα προς τα ξεχωριστά παπούτσια. Κατά τη διάρκεια ομιλίας της, το 2002, φορούσε παπούτσια με λεοπάρ μοτίβο, καθώς και στην τελευταία συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου το 2016 ως υπουργός εσωτερικών. Το 2014 αποκάλυψε στην εκπομπή Desert Island Discs ότι το πράγμα πολυτελείας με το οποίο θα επέλεγε να περάσει την αιωνιότητα σε ένα απομονωμένο νησί είναι το περιοδικό Vogue.^[28][29] Ωστόσο, έχει επικρίνει τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που επικεντρώνονται στις ενδυματολογικές της επιλογές αντί για τα επιτεύγματά της ως πολιτικός.^[30]

Στις 1 Νοεμβρίου 2012 διαγνώστηκε με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, τον οποίο αντιμετωπίζει με καθημερινές ενέσεις ινσουλίνης.^[31]

Παραπομπές

1. https://www.gov.uk/government/history/past-prime-ministers/theresa-may
2. «Theresa May will become UK Prime Minister on Wednesday». www.bbc.co.uk. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2019.
3. «Britain's new Iron Lady to be sworn in». NewsComAu. 11 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2019.
4. https://members.parliament.uk/member/8/career
5. «Theresa May: Home Office record-breaker» (στα αγγλικά). BBC News. 2016-07-12. https://www.bbc.com/news/uk-politics-36767844. Ανακτήθηκε στις 2022-09-28.
6. «Theresa May: How vicar's daughter went from convent schoolgirl to prime minister». Metro (στα Αγγλικά). 11 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2019.
7. Robinson, Imogen (17 Ιουλίου 2016). «'I beat Theresa May in election 40 years ago - she wasn't very charismatic'». mirror (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2022.
8. «Everything You Need to Know About Theresa May». Time (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2019.
9. «Theresa May flies the flag for women in Government». The Independent (στα Αγγλικά). 12 Μαΐου 2010. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2019.
10. «Subscribe to read». Financial Times (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2019.
11. «Theresa May -». Archives of Women's Political Communication (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2022.
12. Day, Elizabeth (2014-07-27). «Theresa May – what lies beyond the public image?» (στα αγγλικά). The Observer. ISSN 0029-7712. https://www.theguardian.com/politics/2014/jul/27/theresa-may-profile-beyond-the-public-image. Ανακτήθηκε στις 2019-06-09.
13. «The Rt Hon Theresa May MP - GOV.UK». www.gov.uk (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2019.
14. «About». www.tmay.co.uk (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2019.
15. «Meet Theresa May the 'bloody difficult woman' set to be the next PM». The Independent (στα Αγγλικά). 11 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2019.
16. Interel (8 Ιουλίου 2016). «May and Leadsom enter final ballot». Interel Insight (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Φεβρουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2019.
17. «Privy Council members». Privy Council (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2022.
18. Newsroom (24 Μαΐου 2019). «Παραιτήθηκε η Τερέζα Μέι». CNN.gr. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2019.
19. Jones, Owen (2019-05-24). «Feel no pity for Theresa May. She has been the worst prime minister in modern times | Owen Jones» (στα αγγλικά). The Guardian. ISSN 0261-3077. https://www.theguardian.com/commentisfree/2019/may/24/theresa-may-worst-prime-minister-brexit-windrush. Ανακτήθηκε στις 2019-06-07.
20. «Sky Views: Will Theresa May be remembered as one of UK's worst prime ministers?». Sky News (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2019.
21. Farage, Nigel (2019-05-24). «Mrs May has been Britain's worst Prime Minister and her legacy is one of failure» (στα αγγλικά). The Telegraph. ISSN 0307-1235. https://www.telegraph.co.uk/politics/2019/05/24/mrs-may-has-britains-worst-prime-minister-legacy-one-failure/. Ανακτήθηκε στις 2019-06-07.
22. Russell, Jenni (2019-03-29). «Opinion | Is Theresa May the Worst Politician Ever?» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/2019/03/29/opinion/theresa-may.html. Ανακτήθηκε στις 2019-06-07.
23. Lilico, Andrew (2019-05-24). «The blunt truth is, Theresa May was a terrible Prime Minister, and we're better off without her» (στα αγγλικά). The Telegraph. ISSN 0307-1235. https://www.telegraph.co.uk/politics/2019/05/24/blunt-truth-theresa-may-terrible-prime-minister-better-without/. Ανακτήθηκε στις 2019-06-07.
24. Stamp, Gavin (2016-07-25). «Theresa May: The UK's prime minister» (στα αγγλικά). https://www.bbc.com/news/uk-politics-36660372. Ανακτήθηκε στις 2019-06-09.
25. hermesauto (10 Μαΐου 2017). «Bins, cooking, the bedroom - Britain's Theresa May offers glimpse of private life». The Straits Times (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2019.
26. Gimson, Andrew (2012-10-20). «Theresa May: minister with a mind of her own | profile» (στα αγγλικά). The Guardian. ISSN 0261-3077. https://www.theguardian.com/theobserver/2012/oct/20/profile-theresa-may. Ανακτήθηκε στις 2019-06-09.
27. Premier (24 Νοεμβρίου 2014). «Theresa May: Christianity is 'part of me'». Premier (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2019.
28. Holt, Bethan (2016-07-12). «Theresa May is proof that female politicians don’t have to be afraid of fashion» (στα αγγλικά). The Telegraph. ISSN 0307-1235. https://www.telegraph.co.uk/fashion/people/theresa-may-is-proof-that-female-politicians-dont-have-to-be-afr/. Ανακτήθηκε στις 2019-06-09.
29. Milligan, Lauren. «Theresa May's Desert Island Vogue». British Vogue. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2019.
30. «Theresa May: My Life as a female MP» (στα αγγλικά). 2009-06-17. http://news.bbc.co.uk/2/hi/business/8033607.stm. Ανακτήθηκε στις 2019-06-09.
31. «Theresa May: "Type 1 doesn't change what you can do"». Diabetes UK (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2019.